ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้น
ตำนานสวนจันทรา ตอน จุดเริ่มต้น
เช้าที่สดใสกำลังเริ่มขึ้น แสงอาทิตย์ลอดผ่านผ้าม่านสีขาวลายลูกไม้ที่ถักขึ้นเอง เป็นบรรยากาศที่ดียิ่งนัก เดราดีลุกขึ้นอย่างสลึมสลือเธอลุกขึ้นไปเปิดม่านออก ก่อนจะกลับมาจัดเตียงให้เป็นระเบียบ เช้านี้ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม อากาศอบอุ่นสบาย เดราดีอาบน้ำเตรียมพร้อมที่จะไปทำงาน งานของเดราดีก็คือผู้ดูแลสวนจันทรา เป็นสวนประจำเมืองวิฟวิด ซึ่งเป็นเมืองเล็กๆเมืองหนึ่งของอาณาจักรเคิร์ช ที่ชาวเมืองตั้งชื่อสวนแห่งนี้ว่าสวนจันทราก็เนื่องจาก ทั้งสวนได้ปลูกกุหลาบขาว ซึ่งมองดูแล้วเป็นรูปวงกลมคล้ายพระจันทร์เต็มดวงในใจกลางสวนจันทรานั้นยังมีน้ำพุสโตน หรือที่ชาวเมืองเรียกว่า “น้ำพุจันทรา” โดยได้มีตำนานเล่าขานว่า ถ้าหากคู่รักคู่ใดได้ดื่มน้ำพุจันทราในเดือนสอง วันที่มีพระจันทร์เต็มดวง คู่รักคู่นั้นก็จะได้ครองรักกันจนตราบสิ้นลมหายใจ
อาหารเช้าของเดราดีในวันนี้ก็ยังเหมือนเคยก็คือ ขนมปังที่แสนจืดชืดกับน้ำนมแพะอุ่นๆ เธอหยิบขนมปังขึ้นอย่างช้าๆ และค่อยบรรจงฉีกขนมปังเข้าปาก
“มีคนตาย มีคนตายในสวน” เสียงผู้คนเอะอะกันอยู่ข้างนอก
เดราดีวิ่งออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น ภาพที่ปรากฏต่อหน้าเธอคือ ชายรูปร่างผอมบาง เสื้อผ้าขาดวิ่น นอนนิ่งสนิทอยู่บนพื้นหิน
“ขอให้จากไปอย่างสงบเอเมน” เดราดีหันไปมองเสียงที่ดังมาจากข้างหลังเธอ ชายผิวขาว หน้าตาใจดี ซึ่งดูไม่เข้ากับรูปร่างสูงใหญ่ของเขาเท่าไร
“ราฟ” เดราดีตะโกนพร้อมกับโผเข้ากอดราฟอย่างดีใจ “นายกลับมาตั้งแต่เมื่อไรเหรอ” เดราดีถามราฟด้วยความแปลกใจ
“เรื่องนั้นไว้เราค่อยคุยกัน ตอนนี้นำคนๆนี้ไปประกอบศาสนพิธีก่อนเถอะ” ราฟพูดดุเดราดีเหมือนเธอเป็นเด็กๆ
ราฟกับเดราดีนั้นเป็นเพื่อนกันตั้งแต่สมัยเด็ก ราฟเป็นเด็กกำพร้าที่พ่อแม่ของเดราดีรับมาเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรม แต่ต่อมาไม่นานพ่อและแม่ของเดราดีก็เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุในการเข้าป่า ตอนนั้นราฟอายุ 14 ปี ส่วนเดราดีอายุเพียง 12 ปีเท่านั้น ดังนั้นราฟจึงคอยดูแลและปกป้องเดราดีมาโดยตลอด จึงทำให้เดราดีรักราฟเสมือนพี่ชายร่วมสายเลือด เมื่อสองปีก่อน ราฟอายุถึงกำหนดที่จะต้องเกณฑ์ทหาร ทำให้ราฟต้องย้ายไปอยู่ในเมืองหลวง ตัวเดราดีเองก็ได้เริ่มทำงานที่สวนจันทรา
“ฉันว่าเราควรจะทำความสะอาดเขาก่อนนะ” เดราดีพูดขึ้นอย่างรวดเร็ว “ใครก็ได้ช่วยยกเขาไปที่บ้านฉันที”
ราฟแบกร่างที่แน่นิ่งขึ้นบนบ่า แล้วเดินตรงไปที่บ้านของเดราดี ซึ่งอยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของสวนจันทรา ราฟวางร่างนั้นไว้บนม้าหินอ่อนหน้าบ้าน เดราดีเข้าไปในบ้านเพื่อหยิบผ้าขนหนูและกะละมังใส่น้ำ เธอนำมันวางไว้บนตัก หลังจากที่ใช้ผ้าขนหนูชุบน้ำหมาดๆเช็ดใบหน้าที่ดูสกปรกมอมแมมแล้ว เดราดีก็ได้พบว่าชายหนุ่มคนนี้เป็นชายที่มีน่าตาดีเป็นอย่างยิ่ง ถึงแม้หน้าตาจะซีดขาวคล้ายกับว่าปราศจากเลือดโดยสิ้นเชิง ทันใดนั้นร่างที่ดูเหมือนไร้วิญญาณก็เริ่มขยับ เดราดีวิ่งไปหลบอยู่ข้างหลังราฟและมองร่างนั้นอย่างไม่แน่ใจ
“ขอบใจ” ร่างที่ดูเหมือนไร้วิญญาณพูดขึ้น แล้วลุกขึ้นเดินตรงไปทางสวนจันทรา
“นายจะไป…” เดราดีพูดยังไม่ทันจบ ชายคนนั้นก็ล้มลงไปกองลงบนพื้น
“พี่ว่าเขาคงเดินทางมาไกลหน่ะ” ราฟพูดพร้อมทั้งทำหน้าเป็นนักวิเคราะห์มืออาชีพ “แล้วเราจะเอาเขาไปไว้ที่ไหนดี” เขาพูดขึ้นอย่างรวดเร็ว เดราดีครุ่นคิดอยู่นานก่อนเสนอว่า
“เอาไว้ที่บ้านฉันก็ได้ ในห้องเก็บของมีเตียงเก่าของฉันอยู่ ให้เขาอยู่ที่นั่นก็คงไม่เป็นไร”
“จะดีเหรอ เขาเป็นใครก็ไม่รู้นะ จะไว้ใจได้หรือเปล่า” ราฟกล่าวอย่างเป็นห่วง
“เขาคงทำอะไรฉันไม่ได้หรอก ไม่เห็นเหรอแค่จะเดินเขายังเขายังเดินไม่ไหวเลย” เดราดีมองชายหนุ่มด้วยแววตาที่แฝงไปด้วยความมั่นใจ ราฟเห็นท่าทางของเดราดีอย่างนั้นก็อดขำไม่ได้
“งั้นก็ตามใจเธอละกัน” ราฟพูดพร้อมอมยิ้ม
“เดี๋ยวเถอะ” เดราดีพูดอย่างฉุนๆ
ก่อนที่เดราดีจะพูดอะไรต่อไปอีก ราฟจึงตัดสินใจอ้มชายหนุ่มเข้าไปในบ้านของเดราดีแล้ววางเขานอนลงบนเตียงในห้องเก็บของ เดราดีจัดข้าวของในห้องให้เป็นระเบียบ และเปิดหน้าต่างในห้องออกไป เดิมห้องนี้เคยเป็นห้องนอนของเดราดี ถ้ามองจากหน้าต่างของห้องก็จะเห็นสวนจันทรา ซึ่งเป็นภาพที่งดงามยิ่งนักไม่ว่าจะมองภายใต้แสงอาทิตย์อันร้อนแรงหรือแสงจันทร์สลัวในยามค่ำคืน แต่เดราดีคิดว่าห้องนี้ใหญ่เกินไปสำหรับเธอ เธอจึงย้ายไปอยู่ห้องข้างๆที่เล็กกว่า
“เดราดี! ไปเอากระเป๋าเสื้อผ้าของพี่ ที่หน้าบ้านของเธอมา พี่จะเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เขาก่อน” ราฟสั่งเดราดีเหมือนเจ้านายสั่งสาวใช้ เมื่อเดราดีทำตามที่ราฟสั่งเรียบร้อย เธอก็เข้าไปในครัวเพื่อเตรียมอาหาร
“กลิ่นอะไรหน่ะ” ราฟเดินเข้ามาในครัว
“สตูเนื้อแพะจ๊ะ” เดราดีตอบ “ทานได้แล้ว” เดราดียกหม้อสตูขึ้นจากเตา และตักแบ่งเป็นสองชาม
“ถ้วยนี้สำหรับเรา ส่วนถ้วยนี้สำหรับชายปริศนา” เดราดีนำอีกถ้วยเข้าไปเก็บในตู้อาหาร
“แล้วตกลงนายกลับมาได้ยังไงกัน” เดราดีถามราฟก่อนตักสตูเข้าปาก
“เธอลืมไปแล้วเหรอว่าเขาจะมีการเกณฑ์ทหารใหม่ทุกๆ 2 ปี” ราฟพูดไปเคี้ยวขนมปังไป
“นายก็เลยได้กลับมางั้นสิ” เดราดีพูดอย่างกวนๆ
“แล้วไม่ดีเหรอไง” ราฟพูดขึ้น
“เปล่าซะหน่อย” เดราดีพูดงอนๆ แล้วบรรยากาศในห้องครัวก็เงียบกริบ เหมือนไม่มีใครอยู่
“พี่จะไปนอนที่บ้านพ่อแม่ เอากุญแจมาให้พี่ด้วย เดี๋ยวพี่จะไปแล้ว” ราฟพูดขึ้นทำลายความเงียบงัน เดราดีลุขึ้นไปหยิบลูกกุญแจเก่าๆอันหนึ่งที่แขวนอยู่หลังประตูบ้าน แล้วส่งให้ราฟ ที่หลังประตูบ้านของเดราดี มีลูกกุญแจลักษณะต่างๆกันแขวนอยู่เต็มไปหมด ซึ่งลูกกุญแจเหล่านั้นก็เป็นทั้ง กุญแจของห้องเก็บอุปกรณ์ที่ต้องใช้ในสวน กุญแจสำรองของบ้านพักคนงานหลายๆคน โดยเธอต้องเป็นผู้ดูแลกุญแจทั้งหมด
หลังจากที่ราฟกลับไปแล้ว เดราดีก็ได้ไปอาบน้ำ จากนั้นก่อนเข้านอนเดราดีก็ได้เขียนโน้ตแปะไว้ที่หน้าประตูห้องเก็บของว่า
ฉันเก็บสตูเนื้อแพะที่เป็นส่วน
ของเธอไว้ในตู้อาหารนะ
เดราดี
แล้วเธอก็นอนหลับสบายจนถึงเช้า เธอลุกขึ้นอย่างกระปรี้กระเปร่า แล้วเดินไปยังโต๊ะอาหาร เธอก็เห็นชามสตูว่างเปล่า ทำให้เธอรู้ทันทีว่าเขาตื่นแล้ว และคงเห็นโน้ตที่เธอเขียนไว้ให้ ขณะที่เธอกำลังยกชามไปล้าง เดราดีก็เห็นกระดาษใบหนึ่งที่ถูกชามวางทับอยู่ เธอหยิบมันขึ้นมาอ่าน
ถึง…เดราดี
ขอบคุณมากสำหรับสตูเนื้อแพะ มันทำให้รู้สึกดีขึ้นมาก
และขอบใจสำหรับเงินในแจกันบนตู้เสื้อผ้าประมาณ 300 ฮุง ที่
เธอให้ฉันยืมด้วยนะ อ้อ!เกือบลืมชมไปว่าสตูอร่อยมาก ฉันต้อง
ไปแล้วและก็คงจะไม่กลับมา…
เฟรย์
เดราดีปิดกระดาษไม่อยากที่จะอ่านต่อ เธอรู้สึกเสียใจที่ไม่ฟังราฟเตือน เธอไม่น่าไว้ใจคนที่เธอไม่รู้จักแม้แต่ชื่อด้วยซ้ำ ถึงแม้ตอนนี้เธอจะรู้ชื่อเขาแล้วก็ตาม เธอนั่งลงบนเก้าอี้และวางกระดาษใบนั้นไว้บนโต๊ะและมองดูมันเหมือนกับมองศพของพ่อแม่ที่ถูกพาออกมาจากป่า แล้วน้ำตาเธอก็เริ่มไหลออกมาจากตาสีฟ้าอมเขียวที่เคยดูสดใสร่าเริง เสียงเคาะประตูดังขึ้น เดราดีลุกขึ้นไปเปิดประตูโดยหวังว่าเบื้องหลังประตูนั้นจะเป็นเฟรย์ เมื่อเธอเปิดประตูออกไป ไม่ใช่!ไม่ใช่เฟรย์แต่กลับเป็นราฟ เธอกอดราฟพร้อมทั้งร้องไห้
“เขาไปแล้ว” เดราดีสะอื้น
“ใคร” ราฟถามอย่างงุนงง
“เฟรย์”เดราดีตอบแล้วเดินกลับไปนั่งที่เก้าอี้ตัวเดิม
“คือใครล่ะ ชายไร้ชื่อนั่นหน่ะเหรอ” ราฟถามอีกครั้ง
“อือ” เดราดีตอบอย่างเศร้าๆ
\"แล้วทำไม เธอต้องร้องไห้ขนาดนั้นด้วยล่ะ\" ราฟมองเดราดีแปลกๆ
เมื่อราฟถามอย่างนั้นเดราดีก็เงียบไป เพราะเธอก็ไม่รู้ว่าจะตอบราฟว่าอย่างไรเหมือนกัน เธอก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงต้องร้องไห้ให้กับคนที่เอาเงินของเธอไปด้วยเธอควรจะโวยวายและต่อว่าเขามากกว่า เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้ง เป็นประจำทุกเช้าจะมีคนงานมาตามเดราดีไปทำงาน วันนี้เสียงประตูก็ดังเหมือนอย่างเคย เธอปาดน้ำตาแล้วลุกขึ้นไปเปิดประตู
\"เดี๋ยวฉันตามไปนะ\" เธอไม่กล้ามองคนว่าใครมาเคาะประตูเพราะเธอกลัวจะมีใครเห็นตาที่แดงก่ำ
\"เธอจะไปไหนล่ะ รอกินไก่อบซอสก่อนสิ ฉันทำไม่นานหรอก\" เสียงนั้นฟังดูเย็นชา เมื่อเดราดีหันไปมองทางเสียงที่ไม่คุ้นหู เฟรย์!เดราดีพยายามเก็บความดีใจเอาไว้
\"ฉันคิดว่าเธอจะไม่กลับมาที่นี่แล้วซะอีก\" เดราดีมีสีหน้าสดใสขึ้น
\"เธอไม่ได้อ่านจดหมายของฉันเหรอ\" เฟรย์พูดอย่างไร้อารมณ์ เดราดีหยิบจดหมายขึ้นมาดูอีกครั้ง
ถึง…เดราดี
ขอบคุณมากสำหรับสตูเนื้อแพะ มันทำให้รู้สึกดีขึ้นมาก
และขอบใจสำหรับเงินในแจกันบนตู้เสื้อผ้าประมาณ 300 ฮุง ที่
เธอให้ฉันยืมด้วยนะ อ้อ!เกือบลืมชมไปว่าสตูอร่อยมาก ฉันต้อง
ไปแล้วและก็คงจะไม่กลับมา…ช้า ฉันจะไปซืออาหารมาทำ
เฟรย์
เดราดีหัวเราะออกมาหลังจากที่โศรกเศร้ามานาน
\"ทำไมฉันไม่อ่ายมันให้จบก่อนนะ\" เดราดีบ่น
\"ช่างมันเถอะเรื่องนั้นหน่ะ เอาเป็นว่าเธอรอกินไก่อบซอสก่อนแล้วค่อยไปทำงาน\" เฟรย์พูดขึ้นก่อนเริ่มทำอาหารอย่างคล่องแคล่ว ไม่ช้าไก่งวงอบซอสก็ส่งกลิ่นหอมไปทั่วบ้านของเดราดี
\"ฉันว่านายควรจะย้ายไปอยู่กับฉันที่บ้านเก่าก่อนนะ\" ราฟพูดขึ้นกลางโต๊ะอาหาร
\"ก็เอาสิ ฉันยังไงก็ได้อยู่แล้ว\" เฟรย์บอกด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา
\"เดี๋ยวฉันจะหางานให้นายทำที่สวนจันทรา\" เดราดีเสนอขึ้น
\"อืม ก็ดี\" เฟรย์พูดห้วนๆ
หลังจากอาหารเช้าราฟก็พาเฟรย์ไปที่บ้านเก่าของพ่อแม่ ส่วนเดราดีก็ไปทำงาน วันนี้ดูเธอมีความสุขกว่าทุกวัน เมื่อเดราดีกลับมาถึงบ้านในตอนเย็น เธอนอนลงบนเตียงและหลับฝันดีแต่สิ่งที่เธอไม่รู้ก็คือ ความวุ่วายที่ติดตามมากับชายหนุ่มที่มีชื่อว่า เฟรย์
เช้าที่สดใสกำลังเริ่มขึ้น แสงอาทิตย์ลอดผ่านผ้าม่านสีขาวลายลูกไม้ที่ถักขึ้นเอง เป็นบรรยากาศที่ดียิ่งนัก เดราดีลุกขึ้นอย่างสลึมสลือเธอลุกขึ้นไปเปิดม่านออก ก่อนจะกลับมาจัดเตียงให้เป็นระเบียบ เช้านี้ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม อากาศอบอุ่นสบาย เดราดีอาบน้ำเตรียมพร้อมที่จะไปทำงาน งานของเดราดีก็คือผู้ดูแลสวนจันทรา เป็นสวนประจำเมืองวิฟวิด ซึ่งเป็นเมืองเล็กๆเมืองหนึ่งของอาณาจักรเคิร์ช ที่ชาวเมืองตั้งชื่อสวนแห่งนี้ว่าสวนจันทราก็เนื่องจาก ทั้งสวนได้ปลูกกุหลาบขาว ซึ่งมองดูแล้วเป็นรูปวงกลมคล้ายพระจันทร์เต็มดวงในใจกลางสวนจันทรานั้นยังมีน้ำพุสโตน หรือที่ชาวเมืองเรียกว่า “น้ำพุจันทรา” โดยได้มีตำนานเล่าขานว่า ถ้าหากคู่รักคู่ใดได้ดื่มน้ำพุจันทราในเดือนสอง วันที่มีพระจันทร์เต็มดวง คู่รักคู่นั้นก็จะได้ครองรักกันจนตราบสิ้นลมหายใจ
อาหารเช้าของเดราดีในวันนี้ก็ยังเหมือนเคยก็คือ ขนมปังที่แสนจืดชืดกับน้ำนมแพะอุ่นๆ เธอหยิบขนมปังขึ้นอย่างช้าๆ และค่อยบรรจงฉีกขนมปังเข้าปาก
“มีคนตาย มีคนตายในสวน” เสียงผู้คนเอะอะกันอยู่ข้างนอก
เดราดีวิ่งออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น ภาพที่ปรากฏต่อหน้าเธอคือ ชายรูปร่างผอมบาง เสื้อผ้าขาดวิ่น นอนนิ่งสนิทอยู่บนพื้นหิน
“ขอให้จากไปอย่างสงบเอเมน” เดราดีหันไปมองเสียงที่ดังมาจากข้างหลังเธอ ชายผิวขาว หน้าตาใจดี ซึ่งดูไม่เข้ากับรูปร่างสูงใหญ่ของเขาเท่าไร
“ราฟ” เดราดีตะโกนพร้อมกับโผเข้ากอดราฟอย่างดีใจ “นายกลับมาตั้งแต่เมื่อไรเหรอ” เดราดีถามราฟด้วยความแปลกใจ
“เรื่องนั้นไว้เราค่อยคุยกัน ตอนนี้นำคนๆนี้ไปประกอบศาสนพิธีก่อนเถอะ” ราฟพูดดุเดราดีเหมือนเธอเป็นเด็กๆ
ราฟกับเดราดีนั้นเป็นเพื่อนกันตั้งแต่สมัยเด็ก ราฟเป็นเด็กกำพร้าที่พ่อแม่ของเดราดีรับมาเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรม แต่ต่อมาไม่นานพ่อและแม่ของเดราดีก็เสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุในการเข้าป่า ตอนนั้นราฟอายุ 14 ปี ส่วนเดราดีอายุเพียง 12 ปีเท่านั้น ดังนั้นราฟจึงคอยดูแลและปกป้องเดราดีมาโดยตลอด จึงทำให้เดราดีรักราฟเสมือนพี่ชายร่วมสายเลือด เมื่อสองปีก่อน ราฟอายุถึงกำหนดที่จะต้องเกณฑ์ทหาร ทำให้ราฟต้องย้ายไปอยู่ในเมืองหลวง ตัวเดราดีเองก็ได้เริ่มทำงานที่สวนจันทรา
“ฉันว่าเราควรจะทำความสะอาดเขาก่อนนะ” เดราดีพูดขึ้นอย่างรวดเร็ว “ใครก็ได้ช่วยยกเขาไปที่บ้านฉันที”
ราฟแบกร่างที่แน่นิ่งขึ้นบนบ่า แล้วเดินตรงไปที่บ้านของเดราดี ซึ่งอยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของสวนจันทรา ราฟวางร่างนั้นไว้บนม้าหินอ่อนหน้าบ้าน เดราดีเข้าไปในบ้านเพื่อหยิบผ้าขนหนูและกะละมังใส่น้ำ เธอนำมันวางไว้บนตัก หลังจากที่ใช้ผ้าขนหนูชุบน้ำหมาดๆเช็ดใบหน้าที่ดูสกปรกมอมแมมแล้ว เดราดีก็ได้พบว่าชายหนุ่มคนนี้เป็นชายที่มีน่าตาดีเป็นอย่างยิ่ง ถึงแม้หน้าตาจะซีดขาวคล้ายกับว่าปราศจากเลือดโดยสิ้นเชิง ทันใดนั้นร่างที่ดูเหมือนไร้วิญญาณก็เริ่มขยับ เดราดีวิ่งไปหลบอยู่ข้างหลังราฟและมองร่างนั้นอย่างไม่แน่ใจ
“ขอบใจ” ร่างที่ดูเหมือนไร้วิญญาณพูดขึ้น แล้วลุกขึ้นเดินตรงไปทางสวนจันทรา
“นายจะไป…” เดราดีพูดยังไม่ทันจบ ชายคนนั้นก็ล้มลงไปกองลงบนพื้น
“พี่ว่าเขาคงเดินทางมาไกลหน่ะ” ราฟพูดพร้อมทั้งทำหน้าเป็นนักวิเคราะห์มืออาชีพ “แล้วเราจะเอาเขาไปไว้ที่ไหนดี” เขาพูดขึ้นอย่างรวดเร็ว เดราดีครุ่นคิดอยู่นานก่อนเสนอว่า
“เอาไว้ที่บ้านฉันก็ได้ ในห้องเก็บของมีเตียงเก่าของฉันอยู่ ให้เขาอยู่ที่นั่นก็คงไม่เป็นไร”
“จะดีเหรอ เขาเป็นใครก็ไม่รู้นะ จะไว้ใจได้หรือเปล่า” ราฟกล่าวอย่างเป็นห่วง
“เขาคงทำอะไรฉันไม่ได้หรอก ไม่เห็นเหรอแค่จะเดินเขายังเขายังเดินไม่ไหวเลย” เดราดีมองชายหนุ่มด้วยแววตาที่แฝงไปด้วยความมั่นใจ ราฟเห็นท่าทางของเดราดีอย่างนั้นก็อดขำไม่ได้
“งั้นก็ตามใจเธอละกัน” ราฟพูดพร้อมอมยิ้ม
“เดี๋ยวเถอะ” เดราดีพูดอย่างฉุนๆ
ก่อนที่เดราดีจะพูดอะไรต่อไปอีก ราฟจึงตัดสินใจอ้มชายหนุ่มเข้าไปในบ้านของเดราดีแล้ววางเขานอนลงบนเตียงในห้องเก็บของ เดราดีจัดข้าวของในห้องให้เป็นระเบียบ และเปิดหน้าต่างในห้องออกไป เดิมห้องนี้เคยเป็นห้องนอนของเดราดี ถ้ามองจากหน้าต่างของห้องก็จะเห็นสวนจันทรา ซึ่งเป็นภาพที่งดงามยิ่งนักไม่ว่าจะมองภายใต้แสงอาทิตย์อันร้อนแรงหรือแสงจันทร์สลัวในยามค่ำคืน แต่เดราดีคิดว่าห้องนี้ใหญ่เกินไปสำหรับเธอ เธอจึงย้ายไปอยู่ห้องข้างๆที่เล็กกว่า
“เดราดี! ไปเอากระเป๋าเสื้อผ้าของพี่ ที่หน้าบ้านของเธอมา พี่จะเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เขาก่อน” ราฟสั่งเดราดีเหมือนเจ้านายสั่งสาวใช้ เมื่อเดราดีทำตามที่ราฟสั่งเรียบร้อย เธอก็เข้าไปในครัวเพื่อเตรียมอาหาร
“กลิ่นอะไรหน่ะ” ราฟเดินเข้ามาในครัว
“สตูเนื้อแพะจ๊ะ” เดราดีตอบ “ทานได้แล้ว” เดราดียกหม้อสตูขึ้นจากเตา และตักแบ่งเป็นสองชาม
“ถ้วยนี้สำหรับเรา ส่วนถ้วยนี้สำหรับชายปริศนา” เดราดีนำอีกถ้วยเข้าไปเก็บในตู้อาหาร
“แล้วตกลงนายกลับมาได้ยังไงกัน” เดราดีถามราฟก่อนตักสตูเข้าปาก
“เธอลืมไปแล้วเหรอว่าเขาจะมีการเกณฑ์ทหารใหม่ทุกๆ 2 ปี” ราฟพูดไปเคี้ยวขนมปังไป
“นายก็เลยได้กลับมางั้นสิ” เดราดีพูดอย่างกวนๆ
“แล้วไม่ดีเหรอไง” ราฟพูดขึ้น
“เปล่าซะหน่อย” เดราดีพูดงอนๆ แล้วบรรยากาศในห้องครัวก็เงียบกริบ เหมือนไม่มีใครอยู่
“พี่จะไปนอนที่บ้านพ่อแม่ เอากุญแจมาให้พี่ด้วย เดี๋ยวพี่จะไปแล้ว” ราฟพูดขึ้นทำลายความเงียบงัน เดราดีลุขึ้นไปหยิบลูกกุญแจเก่าๆอันหนึ่งที่แขวนอยู่หลังประตูบ้าน แล้วส่งให้ราฟ ที่หลังประตูบ้านของเดราดี มีลูกกุญแจลักษณะต่างๆกันแขวนอยู่เต็มไปหมด ซึ่งลูกกุญแจเหล่านั้นก็เป็นทั้ง กุญแจของห้องเก็บอุปกรณ์ที่ต้องใช้ในสวน กุญแจสำรองของบ้านพักคนงานหลายๆคน โดยเธอต้องเป็นผู้ดูแลกุญแจทั้งหมด
หลังจากที่ราฟกลับไปแล้ว เดราดีก็ได้ไปอาบน้ำ จากนั้นก่อนเข้านอนเดราดีก็ได้เขียนโน้ตแปะไว้ที่หน้าประตูห้องเก็บของว่า
ฉันเก็บสตูเนื้อแพะที่เป็นส่วน
ของเธอไว้ในตู้อาหารนะ
เดราดี
แล้วเธอก็นอนหลับสบายจนถึงเช้า เธอลุกขึ้นอย่างกระปรี้กระเปร่า แล้วเดินไปยังโต๊ะอาหาร เธอก็เห็นชามสตูว่างเปล่า ทำให้เธอรู้ทันทีว่าเขาตื่นแล้ว และคงเห็นโน้ตที่เธอเขียนไว้ให้ ขณะที่เธอกำลังยกชามไปล้าง เดราดีก็เห็นกระดาษใบหนึ่งที่ถูกชามวางทับอยู่ เธอหยิบมันขึ้นมาอ่าน
ถึง…เดราดี
ขอบคุณมากสำหรับสตูเนื้อแพะ มันทำให้รู้สึกดีขึ้นมาก
และขอบใจสำหรับเงินในแจกันบนตู้เสื้อผ้าประมาณ 300 ฮุง ที่
เธอให้ฉันยืมด้วยนะ อ้อ!เกือบลืมชมไปว่าสตูอร่อยมาก ฉันต้อง
ไปแล้วและก็คงจะไม่กลับมา…
เฟรย์
เดราดีปิดกระดาษไม่อยากที่จะอ่านต่อ เธอรู้สึกเสียใจที่ไม่ฟังราฟเตือน เธอไม่น่าไว้ใจคนที่เธอไม่รู้จักแม้แต่ชื่อด้วยซ้ำ ถึงแม้ตอนนี้เธอจะรู้ชื่อเขาแล้วก็ตาม เธอนั่งลงบนเก้าอี้และวางกระดาษใบนั้นไว้บนโต๊ะและมองดูมันเหมือนกับมองศพของพ่อแม่ที่ถูกพาออกมาจากป่า แล้วน้ำตาเธอก็เริ่มไหลออกมาจากตาสีฟ้าอมเขียวที่เคยดูสดใสร่าเริง เสียงเคาะประตูดังขึ้น เดราดีลุกขึ้นไปเปิดประตูโดยหวังว่าเบื้องหลังประตูนั้นจะเป็นเฟรย์ เมื่อเธอเปิดประตูออกไป ไม่ใช่!ไม่ใช่เฟรย์แต่กลับเป็นราฟ เธอกอดราฟพร้อมทั้งร้องไห้
“เขาไปแล้ว” เดราดีสะอื้น
“ใคร” ราฟถามอย่างงุนงง
“เฟรย์”เดราดีตอบแล้วเดินกลับไปนั่งที่เก้าอี้ตัวเดิม
“คือใครล่ะ ชายไร้ชื่อนั่นหน่ะเหรอ” ราฟถามอีกครั้ง
“อือ” เดราดีตอบอย่างเศร้าๆ
\"แล้วทำไม เธอต้องร้องไห้ขนาดนั้นด้วยล่ะ\" ราฟมองเดราดีแปลกๆ
เมื่อราฟถามอย่างนั้นเดราดีก็เงียบไป เพราะเธอก็ไม่รู้ว่าจะตอบราฟว่าอย่างไรเหมือนกัน เธอก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงต้องร้องไห้ให้กับคนที่เอาเงินของเธอไปด้วยเธอควรจะโวยวายและต่อว่าเขามากกว่า เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้ง เป็นประจำทุกเช้าจะมีคนงานมาตามเดราดีไปทำงาน วันนี้เสียงประตูก็ดังเหมือนอย่างเคย เธอปาดน้ำตาแล้วลุกขึ้นไปเปิดประตู
\"เดี๋ยวฉันตามไปนะ\" เธอไม่กล้ามองคนว่าใครมาเคาะประตูเพราะเธอกลัวจะมีใครเห็นตาที่แดงก่ำ
\"เธอจะไปไหนล่ะ รอกินไก่อบซอสก่อนสิ ฉันทำไม่นานหรอก\" เสียงนั้นฟังดูเย็นชา เมื่อเดราดีหันไปมองทางเสียงที่ไม่คุ้นหู เฟรย์!เดราดีพยายามเก็บความดีใจเอาไว้
\"ฉันคิดว่าเธอจะไม่กลับมาที่นี่แล้วซะอีก\" เดราดีมีสีหน้าสดใสขึ้น
\"เธอไม่ได้อ่านจดหมายของฉันเหรอ\" เฟรย์พูดอย่างไร้อารมณ์ เดราดีหยิบจดหมายขึ้นมาดูอีกครั้ง
ถึง…เดราดี
ขอบคุณมากสำหรับสตูเนื้อแพะ มันทำให้รู้สึกดีขึ้นมาก
และขอบใจสำหรับเงินในแจกันบนตู้เสื้อผ้าประมาณ 300 ฮุง ที่
เธอให้ฉันยืมด้วยนะ อ้อ!เกือบลืมชมไปว่าสตูอร่อยมาก ฉันต้อง
ไปแล้วและก็คงจะไม่กลับมา…ช้า ฉันจะไปซืออาหารมาทำ
เฟรย์
เดราดีหัวเราะออกมาหลังจากที่โศรกเศร้ามานาน
\"ทำไมฉันไม่อ่ายมันให้จบก่อนนะ\" เดราดีบ่น
\"ช่างมันเถอะเรื่องนั้นหน่ะ เอาเป็นว่าเธอรอกินไก่อบซอสก่อนแล้วค่อยไปทำงาน\" เฟรย์พูดขึ้นก่อนเริ่มทำอาหารอย่างคล่องแคล่ว ไม่ช้าไก่งวงอบซอสก็ส่งกลิ่นหอมไปทั่วบ้านของเดราดี
\"ฉันว่านายควรจะย้ายไปอยู่กับฉันที่บ้านเก่าก่อนนะ\" ราฟพูดขึ้นกลางโต๊ะอาหาร
\"ก็เอาสิ ฉันยังไงก็ได้อยู่แล้ว\" เฟรย์บอกด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา
\"เดี๋ยวฉันจะหางานให้นายทำที่สวนจันทรา\" เดราดีเสนอขึ้น
\"อืม ก็ดี\" เฟรย์พูดห้วนๆ
หลังจากอาหารเช้าราฟก็พาเฟรย์ไปที่บ้านเก่าของพ่อแม่ ส่วนเดราดีก็ไปทำงาน วันนี้ดูเธอมีความสุขกว่าทุกวัน เมื่อเดราดีกลับมาถึงบ้านในตอนเย็น เธอนอนลงบนเตียงและหลับฝันดีแต่สิ่งที่เธอไม่รู้ก็คือ ความวุ่วายที่ติดตามมากับชายหนุ่มที่มีชื่อว่า เฟรย์
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น