ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    『 แฟนเด็ก 』 l ╯#สามหกสิบแปด╰

    ลำดับตอนที่ #22 : [ประกาศ] นิยายตีพิมพ์ + ตอบคำถามเรื่องลงนิยาย

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 22.63K
      1.31K
      14 มี.ค. 63


    - ขอชิงตอบคำถามสำคัญก่อนเลยนะคะ 


    Q : ยังลงนิยายเรื่องนี้ต่อไหม
    A : ลงจนจบค่ะ ส่วนตอนพิเศษกับฉากตัดเข้าโคมไฟฉบับเต็มจะอยู่ในเล่มนะคะ 


    Q : ซื้อได้ที่ไหน

    A : http://www.hermitbookshop.com และมาพร้อมโปรดีๆ กับหนังสืออีกหลายเรื่อง สามารถแวะเข้าไปดูได้นะคะ กับอีกที่คือเวปงานหนังสือออนไลน์ของปีนี้  www.thaibookfair.com ซึ่งจะมีนิยายและหนังสือของอีกหลายสำนักพิมพ์เหมือนเดินงานหนังสือเลยค่ะ ไปแวะดูกันได้ (แต่รองานเปิดก่อนนะคะ ) 

    Q : E-book มีไหมคะ

    A : มีค่ะ ลงหลังงานหนังสือออนไลน์ รอประกาศอีกทีจากทางสนพ. นะคะ



     ติดต่อสอบถามเพิ่มเติมที่เพจของสำนักพิมพ์หรือแอคนักเขียนในทวิต @Oiimaps นะคะ





    สั่งซื้อได้เวป : http://www.hermitbookshop.com

    เรื่อง แฟนเด็ก #สามหกสิบแปด

    เขียน oiimaps

    ราคา 353 บาท ( ปกติ 359 บาท ) 

    Isbn 978-616-425-221-9

    ของแถม : แก๊กการ์ตูน 


    ญี่ปุ่นเป็นประเทศที่ไม่ได้ใหญ่นักแต่ก็ไม่ได้แคบจนเกินไป จากการไปวัดอาซากุสะเพื่อซื้อเครื่องไปฝากน้องสาว ก็เหมือนโชคชะตาบางอย่างก็ก่อตัวขึ้นให้ผมไปเจอเด็กผู้ชายใส่ชุดครุยนอนเมาแอ๋ไม่รู้เรื่องอยู่ในร้านเหล้า คงมาฉลองรับปริญญาไม่ได้น่าสนใจอะไรขนาดนั้น

    ... ไม่ได้น่าสนใจ
    แต่ก็โดนเด็กจบใหม่เหม่งใสนั่น "ขโมยจูบ" ไปเสียอย่างนั้น

    ผมเลยไปด้วยความคิดที่ว่ากลับไทยยังไงก็คงไม่ได้เจอกันแล้ว 
    ใช่ครับ นั้นคือสิ่งที่ผมคิด
    ใครมันจะไปรู้ว่าไม่กี่เดือนต่อผมจะเจอไอ้เด็กคนนั้น

    ... ในชุดนักเรียนมัธยม

    ผม 'จูบ' กับเด็กที่ใส่ชุดครุย
    ใครมันจะไปคิดว่าจะเป็นครุยของพี่สาวน้องมันกันหละ!!!

    #สามหกสิบแปด



    พรีวิวตอนพิเศษในเล่ม




    1. ทดลองใช้ชีวิตแบบเน


     

    ผมใช้ชีวิตกับเนมาได้สองปีแล้ว ในทุกวันมักจะมีศัพท์แปลกๆ ให้ต้องขมวดคิ้วอยู่เสมอ บางครั้งก็มีบ้างที่ถามความหมาย บางครั้งผมก็ปล่อยผ่านไปเพราะไม่คิดว่าตัวเองจะเข้าถึง และวันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่ผมจะต้องขมวดคิ้วกับคำพูดของเน

    “ลุง เนไปเซเว่นนะ” 

    ประโยคบอกเล่าแสนจะธรรมดาที่ทำให้ขมวดคิ้วหนัก เนตอนนี้อยู่ในชุดนอนเสื้อยืดกางเกงขาสั้นมัดจุกมือซ้ายถือมือถือกับพาวเวอร์แบงค์มือขวาถือผ้าห่ม หน้าตาเหมือนคนเพิ่งลุกมาจากเตียงเตรียมพร้อมกับการนอนมาก 

    ... ถ้าไม่ติดว่าสถานที่นอนมันแปลกจนต้องห้ามไว้ 

     

    “ตอนนี้? ” ผมยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดู  

    “ใช่” 

    “ไปซื้ออะไร” 

    “ไปนอน”

    “ฮะ?”

     

    งงเป็นไก่ตาแตกน่าจะใช้ได้กับกรณีนี้ ผมงงไม่รู้จะงงยังไง ห้องนอนก็มี เตียงก็ใหญ่ นอนสบายแบบที่ไม่ยอมตื่นไปเรียนอยู่ทุกเช้า แต่วันนี้หอบข้าวหอบของจะไปนอนพื้นเซเว่น  

     

    โอเค ผมพยายามจะทำความเข้าใจจากรูปประโยคนั่นแล้ว

    แต่ไม่ว่ะ ไม่เกท ไม่เข้าใจ งง 

     

    “ก็เนบอกลุงแล้วว่าวันนี้กดบัตรคอนวงเอ็นซีที วงเกาหลีที่เนชอบอ่ะ จำได้เปล่า” เนชอบเกาหลีหลายวง แต่ที่พูดบ่อยๆ จนผมจำได้ก็จะมีชายนี่ เอ็นซีที เอ็กโซ บีทีเอสแล้วก็ทไวซ์ เอาเป็นว่าถ้าเปิดเพลงวงที่บอกมาผมก็พอฮัมตามได้อยู่ โดนเด็กเปิดกรอกหูทุกวัน ตอนเช้าเวลาทาสกินแคร์ก็เปิด เวลาอยู่ในรถก็เปิด ก่อนนอนเวลาอาบน้ำก็เปิด ล่าสุดผมน่ะจำเนื้อเพลงของบีจีส์ เดอะบีทเทิลไม่ได้แล้ว จำได้แต่เพลงของเน 

     

    “จำได้”

    “ก็ไปนอนรอกดบัตรคอน” 


    ________________________________________________


    2. คริสมาสต์


    ‘Jingle bells, jingle bells
    Jingle all the way,
    Oh what fun it is to ride
    In a one-horse open sleigh’

     

    เสียงเพลงประจำเทศกาลคริสมาสต์ดังลอดผ่านบานหน้าต่างมาอย่างแผ่วเบาแต่ก็ดังพอที่จะทำให้ต้องฮัมเสียงในลำคอตาม ผมเงยหน้ามองหิมะขาวราวกับสำลีที่ทยอยลงมาจากฟ้าพรางยกกาแฟร้อนจากแก้วในมือขึ้นจิบ

    เทศกาลคริสมาสต์...

    ช่วงเวลาของครอบครัวและคนรัก

     

    ส่วนผมนั่งเหงาอยู่กับกาแฟหนึ่งแก้ว

    ชีวิตโคตรจะลุงแบบที่เด็กคนหนึ่งมันชอบล้อ

    สงสัยโชคร้ายที่ผมเคยไปดับฝันหลานวัยห้าขวบเรื่องซานต้าไม่มีอยู่จริง ปีนี้ถึงโดนซานต้าทำโทษให้ถูกเตะมาดูงานที่อังกฤษในช่วงเวลาที่ควรจะได้ใช้กับครอบครัวหรือคนรัก คิดไปคิดมาแล้วก็พาลไปแค้นพ่อตัวเองที่จองตั๋วฮันนีมูนไปเล่นสกีที่ฮอกไกโดกับภรรยาสุดที่รักถึงได้โยนขี้มาให้ลูกชายอย่างผม

    ย้อนกลับไปตอนที่รู้ว่าผมจะต้องมาอังกฤษในวันคริสมาสต์ เนถึงกับเบะปากหน้างอเหมือนแมวอดปลาทูเสียงดื้อตัดพ้อแล้วตัดพ้ออีกกว่าจะพูดให้เข้าใจได้ก็ล่อไปเป็นอาทิตย์

    ลุงสัญญาแล้วว่าจะไปเซ็นทรัลเวิลด์กับเนนี่


    ________________________________________________


    3. หนี้หกพันบาท


    เช้าวันเสาร์แสนจะสงบของผมเริ่มต้นด้วยกาแฟดำอยู่เสมอ ถัดจาดกาแฟดำแล้วนั้นถึงจะค่อยเข้าสู่เช้าวันเสาร์แสนวุ่นวาย 

     

    “ลุงงงงงงงงง” เสียงงอแงดังขึ้นพร้อมเนที่อยู่นในชุดนอนเดินเตาะแตะขยี้ตาเข้ามากอดผมจากด้านหลัง 

    “ทำไมตื่นเช้า” 

    “อือ วันเนจะลักพาตัวคน” 

     

    ฮะ?...

    นับเป็นอีกหนึ่งประโยคแปลกๆ ยามเช้าของเนอีกหนึ่งคำ รอบที่ไต่อันดับขึ้นมาแทนที่จะไปนอนเซเว่นเพื่อจองบัตรคอนเลย อยู่ๆ ดีเด็กดื้อก็อยากจะเป็นอาชญากรขึ้นมาเรอะ 

     

    “ลักพาตัวใคร”

    “ลุง” 

    “พี่? ”


    ________________________________________________


    4.น้ำส้มผสมกาแฟ


    คุณเคยมีเมนูที่เห็นแล้วรู้มันไปด้วยกันได้หรอวะไหมครับ

    สำหรับผมมันคือเมนู

     

    น้ำส้มผสมกาแฟ

     

    มันแบบไม่ได้ไหมอ่ะ จะน้ำส้มหรือกาแฟ น้ำผลไม้หวานๆ เปรี้ยวๆ เอาไปผสมกับกาแฟขมๆ แล้วมันจะไปเข้ากันได้ยังไงอ่ะงง มันต้องมีการประท้วงแล้วไหมแบบนี้ ขอความยุติธรรมให้น้ำส้มแสนอร่อยของผมหน่อย ที่มาของความสงสัยเรื่องนี้มันก็มีอยุ่ว่า 

     

    ผมอ่ะ โตมากับน้ำส้มเลยครับ ดื่มตอนเช้าก่อนไปเรียน ดื่มเล่นๆ แก้กระหาย เป็นน้ำวิเศษที่ดื่มได้ในทุกโอกาสไม่มีเบื่อ ตัดภาพไปที่ลุงที่เช้าก็กาแฟ ตอนทำงานก็กาแฟ น้ำดำขมๆ ที่ผมไม่คิดจะดื่ม

     

    ผมกับลุงเราเหมือนเส้นคู่ขนานกันเลย



    ________________________________________________



    และ และะะะ และะะะะะะะะะ

    ของแถมสำหรับการตีพิมพ์ครั้งแรกคือแก๊กการ์ตูนแสนน่ารักคิวต์แปดโลก น่ารักจนหัวใจเจ็บบบ ยังไม่พอค่ะ ในเล่มยังมีรูปประกอบที่บลั่กๆๆๆ หงั่กๆๆๆ มุแงๆๆๆๆๆๆๆ วาดโดยคุณโอ จริงๆ แค่ปกวาดโดยคุณโอก็ว่าหัวใจเจ็บด้วยความน่ารักแล้ว รูปประกอบคือขึ้นกว่าไปอีกค่ะ มันดือ ดือไปหมดทุกสิ่ง ไม่ควรพลาดจะไปจับจองรับน้องเนไปโอ๋เอ๋กันนะคะ ยังไงก็ขอฝากเล่มของพี่ไม้น้องเนไว้ด้วยนะคะะะะ 

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    นักเขียนปิดการแสดงความคิดเห็น
    ×