ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [fic KHR]รักวุ่นวายของวองโกเล่

    ลำดับตอนที่ #3 : บทที่1 ถึงญี่ปุ่นแล้ว>

    • อัปเดตล่าสุด 24 ธ.ค. 54


    Number || I
    Writer || G
    Country || Japan


    ประเทศญี่ปุ่น เมืองนามิโมริ หน้าโรงเรียนม.ปลายนามิโมริ

                “รีบอร์น พูดใหม่ซิ หมายความว่าไง”สึนะตะโกนออกมากลังจากทำเวรเสร็จพร้อมกับฮิบาริ เบียคุรัน มุคุโร่ โกคุเทระ ยามาโมโตะ

                “ก็หมายความว่างั้นแหละ พวกนายต้องไปสอนพวกนั้นใช้อาวุธและการใช้ไฟธาตุให้พวกเธอ”

                “ไม่มีทางล่ะ”สึนะปฏิเสธทันควัน

                “เอาน่า มันก็น่าสนุกดีนะ สึนะโยชิคุง^^”เบียคุรันบอก

                “นั่นสิ”ยามาโมโตะก็เห็นด้วย

                “ก็แค่สัตว์กินพืชที่อ่อนแอ”

                “แต่พวกนั้นสวย แสบ เก่งนะ”รีบอร์นบอกข้อดีให้ฟัง

                “คึหึหึหึ ชักน่าสนขึ้นมาแล้วล่ะครับ”

                “รุ่นที่10 ครับ ก็แค่สอนไม่เห็นจะยุ่งยากอะไรเลยนะครับ ถ้าไม่ไหวจริงๆผมยินดีสอนแทนท่านเอง”โกคุเทระบอกสึนะ

                “รีบอร์น พวกชั้นจะกลับได้ยังล่ะ”สึนะไม่สนใจคำพูดของโกคุเทระแต่หันไปถามรีบอร์นแทน

                “ยัง รอเด็กพวกนั้นก่อน”รีบอร์นตอบสั้นๆแล้วหันไปมองหน้าต่าง

                “มากันแล้วล่ะมัง ลงไปต้อนรับพวกเธอซะ”รีบอร์นสั่ง เบียคุรันเลยกอดคอมุคุโร่และสึนะลงไปด้านล่าง(เฮ้ย10069 มาตั้งแต่เมื่อไหร่ฟะ/จี)

                            สนามหน้าโรงเรียน

                “ดีจ้า”รีบอร์นที่โดดลงมาจากตึกทักคนแรกท่ามกลางความกลัวของสาวๆทั้งห้า

                “แง กาเนะ ช่วยเค้าด้วย ผีหลอกT^T”จาคุกระโดดกอดกาเนะแน่นเพราะตกใจและกลัว

                “เวอร์นี่ ช่วยบอสด้วยT^T เจ้าพวกปลาดุกมันจะลวนลามหนูT^T”อารากาเนะกอดจาคุแน่น พลางน้ำตาไหลลงมาเป็นสาย

                “โมสุกลัว พี่มิองช่วยหนูด้วยT^T”โมสุกอดบาระแน่นถึงกับบาระหายใจไม่ออกแต่ด้วยความกลัวและความไม่เคยขายขี้หน้าเพราะร้องไห้มาก่อนบาระจึงต้องกัดริมฝีปากของตัวเองแน่น

                “ซันซัส นายไปทำอะไรยัยพวกนี้เนี่ย”รีบอร์นเห็นสภาพของสาวๆแต่ละคนก็ทำหน้าเซ็งขึ้นมาก่อนที่จะถามซันซัส

                “รีบอร์น ทำไมนายลงมาก่อนล่ะ”สึนะที่รีบวิ่งลงมาจากตึกด้วยความเร็ว180กิโลเมตร/ชั่วโมงถาม

                “ยังมีคนที่ปกติอยู่ด้วยเหรอ”เอกิถามด้วยน้ำเสียงที่เรียบสุดๆ แต่ในใจเธอน่ะ กลัวจนอยากจะร้องไห้

                “โอ๊ะ มีปลาหมึกด้วยเหรอเนี่ย”เวอร์นี่พูดออกมาลอยๆ แต่ก็เรียกเสียงหงุดหงิดจากโกคุเทระได้เต็มที่ แต่ก็ไม่เท่ารอยยิ้มที่กวนทีนของเบียคุรันได้

                “เงียบก่อน โกคุเทระ”รีบอร์นปราม

                “เด็กเหรอT^T”กาเนะที่เริ่มหยุดร้องไห้หันมามองรีบอร์น

                “น่าจะใช่นะกาเนะT^T”จาคุตอบแล้วเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมา

                “ชั้นจับคู่ให้แล้ว พวกเธอก็ไปตามหาคู่เองละกันนะ ฮิโยโกะกับสึนะ คาวาเซมิกับโกคุเทระ มิซุอิโระกับยามาโมโตะ โคอุเกสึกับฮิบาริ ไคราคุกับมุคุโร่ คิอิโระกับเบียคุรัน ไปหากันเองละกันนะ”รีบอร์นแจ้งข่าวแล้วหายไปกับพวกวาเรียทันที

                “ใครคือทูน่า”จาคุถามคนแรก

                “มีแต่สึนะอ่ะ ทูน่านี่ก็ไม่รู้แล้วล่ะนะ”ยามาโมโตะตอบแบบใสซื่อ(บื้อ)

                “อืม นั่นแหละ”บาระตอบแทนจาคุ

                “ก็คนหัวฟูๆไง”เบียคุรันตอบด้วยร้อยยิ้ม

                “อ๋อ แล้วใครคือฟุคุโร่อ่ะ”กาเนะถาม

                “ฟุคุโร่นั่นมันนกฮูกนะครับ=*= ผมชื่อมุคุโร่”มุคุโร่แก้คำผิดให้

                “อ๋อเหรอ”กาเนะตอบแล้วหันไปคุยกับจาคุเรื่องการ์ตูนวายเรื่องต่างๆต่อ

                “นี่ๆ ใครคือยามาโมโตะเหรอ”บากะ เอ๊ยบาระสะกิดถามจาคุ

                “โว้ย กำลังจิ้นได้ที่อยู่เชียว ยัยบาระ ไปถามคนอื่นไป๊”จาคุตะโกนใส่หน้าพลางน้ำตาคลอ(ไม่เข้ากับคำพูดเลยแฮะ/จี)

                “คึหึหึ ทะเลาะกันซะแล้วเหรอครับเนี่ย”

                “ยังซักหน่อย เจ้าหัวสับประรดสอดไส้มาชเมโล่”กาเนะตอบ พร้อมกับชื่อเรียกที่ชวนจิ้นสุดๆ

                “เอ่อนี่ ใครคือเบียคุรันเหรอ”เอกิที่เงียบอยู่นานเพราะเผลอหลับไปถาม

                “ชั้นเองล่ะ เธอสินะ คิอิโระ โมเอกิจังน่ะ^^”เบียคุรันพยักหน้าพลางยิ้มระรื่นไปด้วย

                “อืม หมดธุระแล้วชั้นขอหลับต่อนะ”แล้วเอกิก็หลับไปอีกรอบ ท่ามกลางความงงงวยของหนุ่มๆทั้งหลาน

                “งั้น ชั้นขอชี้แจงละกันว่าใครเป็นใคร เริ่มจากชั้น สึนะโยชิ แล้วก็คนที่ผมสีเงินนั่นอ่ะ โกคุเทระคุง ส่วนคนนั้นยามาโตะ คนนั้นคุณฮิบาริ นั่นมุคุโร่ แล้วก็เบียคุรัน เข้าใจใช่มั๊ย”สึนะที่อัพเกรดจากเจ้าห่วยสึนะ มาเป็นบอสแห่งวองโกเล่แฟมิลี่รุ่นที่10 สาธยายให้สาวๆทั้งห้า(อีกหนึ่งหลับ)คนฟัง

                “อ๋อ แล้ว... คืนนี้พวกเราจะพักที่ไหนอ่ะT^T แม่ก็อยู่โอซาก้า พ่ออยู่ที่ฮอกไกโดอ่ะ”กาเนะครวญครางราวกับว่าใจจะแตกสลาย

                “เอ่อ.... งั้นไปอยู่ที่บ้านพวกชั้นก่อนมั๊ยล่ะ”สึนะเสนอ

                “เดี๋ยวนะ พวกเรา สุมหัว ณ บัดนาว”โมสุสั่งแทนบอสตนเอง

                            ภายในวงสุมหัว(?)

                “ถ้าไปค้างบ้านเจ้าพวกนั้นรายคนอ่ะ คงตายสถานเดียวถูกมะ ดังนั้นแบ่งเป็นสองกลุ่ม กลุ่มละสามคนดีกว่านะ”เวอร์นี่ที่หัวดีที่สุดเสนอขึ้นมา

                “เอาไงก็เอากันละเฟ้ย เอ้อ ชั้นขอแบ่งกลุ่มได้มั๊ยอ่ะ”จาคุถาม

                “ได้สิ บอสยกให้”กาเนะบอก

                “ก็ชั้น กาเนะ เวอร์นี่ ไปทางเดียวกัน ส่วยโมสุ บากะ เอ๊ยบาระ แล้วก็เอกิอยู่กลุ่มเดียวกัน แล้วพรุ่งนี้มาเจอกันที่นี่ดีมั๊ย”จาคุถามทุกคน ซึ่งทุกคนยกเว้นเอกิพยักหน้ารับแล้วเดินแยกออกมาเป็นสองกลุ่มทันที

                “เอาล่ะ แบ่งกันตามนี้นะพวกเรา ห้ามสลัดตัวออกไปเด็ดขาด ถ้าใครฝ่าฝืนคำสั่ง โดนจับทุ่ม”กาเนะบอกพร้อมคำเตือน อ่านฉลากก่อนใช้ยา เอ๊ย ใครทิ้งกลุ่มมันตาย

    ___________________________________________________________________________
    ฟิคนี้เบียคุรันเป็นแฟมิลี่เดียวกับพวกสึนะนะฮะ ในฐานะคนดูแลพวกสึนะ แล้วก็เคียวยะกับมุคุโร่ พวกนี้เป็นมิตรกันแล้ว><




    love em
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×