คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ
Writer || G
Country || Thailand
ณ ประเทศไทย จังหวัดกรุงเทพมหานคร อมรรัตนโกสินทร์ มหินทรายุธยา มหาดิลกภพ นพรัตนราชธานีบุรีรมย์ อุดมราชนิเวศน์มหาสถาน อมรพิมานอวตารสถิต สักกะทัตติยวิษณุกรรมประสิทธิ์ หรือที่เรียกย่อๆว่า ก.ท.ม.(แล้วเธอจะพิมพ์อะไรให้มันยืดยาวล่ะเนี่ย)
“นี่ๆ กาเนะ ลาเวอร์นี่ เธอคิดว่าอันไหนดูดีที่สุด”จาคุชูกำไลข้อมือลายกบสีเขียวกับสีทองแล้วถามชั้น กับลาเวอร์นี่ ที่ตอนนี้กำลังนั่งเลือกเครื่องประดับอยู่ที่ร้านแห่งหนึ่งในห้างสรรพสินค้าชื่อดับ หลังเลิกเรียนมาเดินเล่นอย่างนี้ก็ดีเหมือนกัน
“เค้าว่าสีทอง แกล่ะ กาเนะ”
“สีเขียวสิ”ตอบเสร็จแล้วมาเล่าให้รีดเดอร์ฟังกันต่อดีกว่า กลุ่มชั้นมีอยู่หกคนด้วยกัน คนแรกเลยคือชั้น ไคราคุ อารากาเนะที่พวกมันชอบเรียกกาเนะ คนที่สอง โคอุเกสึ ลาเวอร์นี่ คนที่สาม ยัยจาคุนั่นแหละ ชื่อเต็มๆมันคือ ฮิโยโกะ จาคุ ต่อไปก็ยัยโมจัง หรือคาวาเซมิ โมสุ แล้วยังมีใครอีกล่ะ อ๋อ ยัยบากะ เอ๊ย ยัยบาระหรือมิซุอิโระ บาระ คนสุดท้าย คิอิโระ โมเอกิ ว่าแต่เอกิจังหายไปไหนแล้วล่ะเนี่ย==
“สีเขียวดีกว่า”เฮอะ ชั้นเลือกอะไรไม่เคยผิด><
“แล้วถามเค้าทำไมล่ะฟะ เดี๋ยวแม่เตะเลยนี่”ลาเวอร์นี่บ่น ยัยนี่เรียนศิลปะป้องกันตัวทุกชนิดเลย ดังนั้น ไม่ว่าใครในกลุ่มก็กลัวเธอทั้งนั้นแม้กระทั้งชั้นซึ่งเป็นบอสของยัยนี่==
“แง กาเนะ ช่วยเค้าด้วย เวอร์นี่จะเตะเค้าอ่ะ”จาคุเข้ามากอดเอวชั้นทันที อึดอัดว้อย
“ไม่ไปจ่ายตังค์เหรอ นี่ใกล้จะหกโมงแล้ว เดี๋ยวกลับไปกินข้าวไม่ทันนะเออ”ชั้นบอก(หรือไล่)ยัยจาคุ== หิวแล้วง่ะ
“เฮ้ย เวอร์นี่ โทรบอกยัยโมจัง ยัยบาระ แล้วก็เอกิให้หน่อยว่าให้ไปเจอกันที่ร้านซูชิร้านประจำนะ”ชั้นสั่งยัยเวอร์นี่ หึหึหึ เป็นบอสก็ดีอย่างนี้แหละนะ
“ตังค์หมดอ่ะ บอส”แว้ก ตังค์หมด ได้ไงอ่ะ ในเมื่อชั้นเพิ่งเติมให้มันไปพันนึงเองน้าT^T
“ได้ไงอ่า เค้าจำได้ว่าเพิ่งเติมให้พันนึงไม่ใช่เหรอT^T”
“เอาไปเล่นเน็ตหมดแล้ว”อ๊าก!!! อารากาเนะอยากตายT^T
“กาเนะจัง ไปตามหาพวกนั้นกันเถอะ”จาคุที่เดินออกมาบอกชั้น ว่าแต่มันมาตอนไหนล่ะเนี่ย
Kienai Negai Yozora no Hate ni Ryou no te de Hanatsu yo Shinjite mitai Yagate wa kieru Sadame toshitemo Ano hoshi no you ni Tsuyoku
จู่ๆริงค์โทนเพลงKienai Negai ที่ชั้นไปหาโหลดมาดังขึ้น ใครฟะ
‘โมสุ’
“โหลๆ เทส หนึ่งสองสาม มีอะไรยัยโมสุ”ชั้นรีบกรอกเสียงที่ไพเราะเพราะพริ้งลงไปทันที
(โหล เจ็ดแปดเก้า บอสอยู่ไหน)หึหึหึ สงสัยกันมั๊ยทุกคน ทำไมมันถึงต่อด้วยเจ็ดแปดเก้า เพราะยัยเวอร์นี่มันเป็นสี่ห้าหก โมสุก็ต้องเจ็ดแปดเก้า จาคุก็เป็นสิบสิบเอ็ด บาระคือสิบสองสิบสาม เอกิเป็นคนสุดท้ายได้รหัสสิบสี่สิบห้า ซึ่งคนคิดก็คือชั้นคนนี้เอง><
“อยู่ที่ร้านเทสสึโกริน่ะ รีบลากพวกนั้นมาเดี๋ยวนี้เลยนะ ชั้นหิวแล้ว”
(รับทราบบอส...เฮ้ย แกเป็นใครฟะ ปล่อยเอกิเดี๋ยวนี้เลยนะเฟ้ยเจ้าปลาดุก”ใครวะ เจ้าหน้าปลาดุก
“โมสุ ได้ยินแล้วตอบด้วย”
(บอส มาหน้าร้านฟูเมโต้ได้มั๊ยคะ เจ้าพวกโรคจิตมันโพล่ออกมาจับพวกเราอยู่อ่ะ)โรคจิตเหรอ สนุกล่ะสิ
“อืม”ชั้นกดวางสายแล้วหันไปหายัยเจ๊สองตัวเอ๊ยสองคนที่ทำหน้าบูดหน้าบึ้ง “ภารกิจโรคจิตจับตัวสมาชิค ไปกันเถอะ ที่หน้าร้านฟูเมโต้”ชั้นสาธยายย่อๆแล้วฉุดข้อมือของยัยจาคุแล้ววิ่งทันที><
หน้าร้านฟูเมโต้ ร้านขายการ์ตูนชื่อดับ
“บอสค้า ช่วยหนูด้วยT^T”มาเลยแฮะ เสียงยัยโมสุ ยัยหวีดสยอง== ใครวะ จับตัวเอกิจังไว้เนี่ย แล้วผู้ชายที่มีปานที่หน้ามันเป็นใครกัน ถึงได้หล่อลากเช่นนี้>< เก็บความหื่นเอาไว้ กาเนะคุงT^T
“พะ พวกนายเป็นใครกันน่ะ ถึงได้มาจับตัวสมาชิคเราไว้แบบนี้ -///-” อ๊า ยัยจาคุ แกทำแบบนี้ได้ไง บอสต้องโชว์ซีนเท่ห์ที่สุดก่อนสิ เดี๋ยวนะ ยัยจาคุหน้าแดง><
“เฟ้ย!!!!!!!! แกสินะ อารากาเนะ ลาเวอร์นี่ โมสุ จาคุแล้วก็โมเอกิน่ะ!!!!!!!!”
“บอส มันลืมหนูT^T”อ้าวเฮ้ย ยัยบาระ == เรื่องแบบนี้แกยังมาเสียใจกับเรื่องนี้เหรอ ยัยผู้ถูกลืม!!!!!!!
“ถ้าใช่แล้วทำไม”เวอร์นี่ เธอช่างไม่กลัว
“นี่ เจ้าปลาดุก ปล่อยเพื่อนชั้นได้ยัง”ชั้นหันไปหาเจ้าหน้าปลาดุกเอ๊ย ปลาจวดเอ๊ย ปลาสวาย เอ๊ย ไอ่หน้าตัววรนุช == แล้วมันก็ปล่อยตัวเอกิจังออกมา
“หน้าปลาดุก ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”ยัยพวกนั้นปล่อยก๊ากออกมาพร้อมกัน
“ว่าแต่พวกนายมีธุระกงการธุระกิจอะไรกับพวกชั้นเหรอ”ชั้นรีบถามทันทีเลย==
“ชิชิชิชิ พวกเธอต้องไปญี่ปุ่น เดี๋ยวนี้นะจ๊ะ^^”อีตาหัวทองผมปิดตามันบอก ดูโรคจิตกว่ายัยโมสุอีกนะเนี่ย
“เย่ๆๆ ได้โดดเรียนกันแล้ว><”พวกชั้นพูดพร้อมกัน><
“เอาล่ะ ไปเก็บของกันโล้ด”ชั้นบอกแล้วลากยัยพวกนั้นกลับบ้านอย่างเร็วที่สุด>< การเรียนจ๋า บ๊ายบีนะจ๊ะ><
love em
ความคิดเห็น