คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : รุ่งอรุณ วิไลกาล :: Haunted Classroom ห้องเรียนหลอนซ่อนตาย
ใบสมัคร
ชื่อ
- นามสกุล : รุ่งอรุณ วิไลกาล
ชื่อเล่น
: ฟ้าสาง
เพศ
: หญิง
บทที่ต้องการสมัคร
: นักเรียน
อายุ
: 18 ปี
ลักษณะภายนอกแบบคร่าวๆ
: หญิงสาวเจ้าของเรือนผมสั้นสีน้ำตาลดำ
ดวงตาสีเหลืองอำพันที่ฉายแววเรียบนิ่งไม่ไหวติงต่อสิ่งรอบข้าง รูปร่างค่อนข้างเล็ก
ผิวขาวอมชมพูเนียนละเอียด
ตำหนิบนร่างกาย
: ไฝที่ใต้ตามซ้าย
ส่วนสูง/น้ำหนัก
: 155 ซม. / 42 กก.
โรคประจำตัว
: ไม่มี
อุปนิสัย
: ‘รุ่งอรุณ วิไลกาล’ หรือ ‘ฟ้าสาง’ เด็กสาวผู้นิ่งเงียบ นิ่งสงบสยบทุกการเคลื่อนไหวคือคำจำกัดความของเธอด้วยบุคลิกที่ดูไม่สนใจทุกสิ่งที่อยู่รอบข้าง
ดูเย็นชาไม่สนใจใครชนิดที่ว่าใครจะเป็นจะตายก็ไม่แคร์ พูดน้อยต่อยหนัก
เข้ากับคนไม่เก่ง สนิทกับคนอื่นได้ยาก แต่ถ้าสนิทแล้วจะสนิทมากชนิดที่เธอเปิดใจคุยทุกอย่างได้
และจะรู้จักตัวตนที่แท้จริงซึ่งเป็นอีกด้านหนึ่งของเธอ แล้วจะรู้ว่าเธอน่ะหัวใจวาย
ก็หมายความว่าเธอเป็นสาววายยังไงล่ะ! แถมยังหื่นเข้าเส้น
ชอบจิ้นคนอื่นเขาไปทั่ว พอจิ้นเสร็จก็จนใส่สมุดที่เธอพกติดตัวจนคนอื่นเขาเข้าใจว่าเธอมันเล่นของแล้วจนชื่อคนที่อยากฆ่าไว้เหมือนหนังเรื่องเดธโน๊ต
แต่จริงๆเธอก็แค่สาวน้อยช่างฝันที่ชอบเขียนนิยายรักใสๆที่เป็นชายรักชายเท่านั้นเอ๊ง
แต่ไอ้ที่ทำหน้านิ่งต่อหน้าคนอื่นน่ะก็แค่ปกปิดตัวตนไม่ให้คนอื่นรับรู้ถึงความมุ้งมิ้งอันยากที่จะเข้าใจของเธอเท่านั้นอีก
อีกสาเหตุหนึ่งก็คือเธอแสดงออกไม่เป็น ไม่รู้ว่าควรจะทำตัวยังไงในสถานการณ์ไหนทำให้เลือกที่จะอยู่คนเดียวมากกว่า
แต่ลึกๆแล้วก็อยากจะมีเพื่อนเหมือนกัน เธอชอบอ่านหนังสือมากโดยเฉพาะนิยายวายเพราะมันทำให้เธอรู้สึกเหมือนได้หนีออกมาจากความอึดอัดที่ทุกคนมอบให้
ฟ้าสางเป็นคนที่เรียนเก่ง ฉลาดแต่ไม่ค่อยเฉลียว ถึงจะไม่โลกสวยแต่ก็เชื่อคนง่าย
ชอบค้นหาและเรียนรู้ประสบการณ์ใหม่ๆเพื่อมาแต่งนิยาย ภายนอกดูเหมือนจะเป็นผู้หญิงบอบบางแต่ความจริงแล้วเล่นกีฬาเก่งมากโดยเฉพาะกรีฑาและบาสเก็ตบอล
ชอบ/เกลียด/กลัว
: เรื่องวายๆ หนังสือ ความสงบ / ความไม่วาย แมลง / การจากลา
งานอดิเรก
: อ่านหนังสือ เล่นกีฬา แต่งนิยายวาย
ความสามารถพิเศษ
: วิ่งเร็วมาก
ประวัติ
: ครอบครัวของเธอมีฐานะปานกลาง
แม่ของเธอเสียชีวิตไปเมื่อปีที่แล้วหลังจากทนทุกข์ทรมานจากอาการป่วยของตัวเองมานาน
พ่อของเธอมีอาชีพเป็นเสมียนทนายทำให้ต้องไปต่างจังหวัดบ่อยๆ
เธอต้องอยู่บ้านคนเดียวเสมอ แต่อย่างน้อยก็มี โอเลี้ยง
สุนัขจรจัดที่เธอเก็บมาเลี้ยงตั้งแต่มันยังเด็กมาอยู่เป็นเพื่อน
ถึงแม้ว่าเธอจะไปโรงเรียนทุกวันแต่ก็ไม่มีใครสนใจว่าเธอจะอยู่หรือเปล่า เพราะนิสัยของเธอที่ดูไม่น่าคบหาทำให้แทบจะไม่มีเพื่อนเลย
แต่เธอก็ดีใจที่ได้รู้จักและได้มาเป็นเพื่อนกับทุกคน
เพิ่มเติม
: ไม่มีครัช
ความคิดเห็น