Treasure Box - supasecret's :)

ลำดับตอนที่ #1 : โจเซฟิน เคร็ก :: Karos ผู้ถูกเลือกที่ไร้ความพิเศษ

APPLICATION

" ก็แค่...คนๆหนึ่ง "

บท :: คารอส

ชื่อ-นามสกุล :: โจเซฟิน เคร็ก (Josephine Craig)

ชื่อเล่น :: โจ

อายุ :: 16 ขวบฮับ

ลักษณะภายนอก:: เรือนผมสีดำสนิทตัดกับผิวขาวนวลของเธอ ดวงตาสีแดหม่นไร้ซึ่งประกายสดใสเหมือนเด็กวัยเดียวกัน จมูกโด่งรั้นเข้ากับรูปหน้า คิ้วเรียวยาวเป็นดั่งมงกุฎที่ประดับความงาม ริมฝีปากบางสีชมพูกุหลาบที่ไม่เคยคลี่ยิ้มที่ออกมาจากใจจริง พวงแก้มใสอมชมพูตามธรรมชาติ รูปร่างเพรียวบางแต่ไม่ดูอ่อนแอ

เพศ :: หญิงแท้แน่นอนครัช

นิสัย :: ‘โจเซฟิน เคร็ก’ หรือ ‘โจ’ หญิงสาววัยสิบหกปีที่ไม่เคยมีความสุขมาตั้งแต่จำความได้ เธอไม่รู้ว่ามันเริ่มต้นขึ้นเมื่อไหร่ที่เธอไม่รู้สึกถึงคำว่าความสุข แต่ก็ใช่ว่าเธอจะจมทุกตลอดเวลา ถ้าเปรียบเทียบความสุขเป็นประจุบวก ความทุกข์เป็นประจุลบ เธอก็คงเป็นวัตถุที่มีแต่ประจุลบหรือไม่ก็เป็นกลาง ใบหน้าของเธอมักจะเรียบเฉยทำให้ไม่มีใครเข้าใจเธอ ดังนั้นเธอจึงเลือกที่จะอยู่คนเดียวและกลายเป็นคนรักสันโดษไปโดยปริยาย และอีกสาเหตุหนึ่งที่เธอไม่คบกับใครก็คือเธอเหนื่อยที่จะต้องเสแสร้ง เพราะทุกครั้งที่มีคนอื่นเข้ามาหาเธอ เธอต้องปั้นหน้ายิ้มตลอดเวลาถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้รู้สึกอย่างนั้นก็ตาม เพื่ออะไรน่ะเหรอ? ก็เพื่อให้เธอไม่ต้องมีประจุลบอยู่ที่ใจน่ะสิ เพราะใครจะมาเข้าใจคนที่ไม่สามารถรู้สึกถึงความสุขจนไม่สามารถยิ้มออกมาจากใจได้เลยล่ะ? ถ้าให้เลือกระหว่างเป็นตัวของตัวเองแล้วต้องมากังวลทีหลังเพราะคำนินทาของคนรอบข้างกับเสแสร้งเพื่อให้รอดจากการว่าร้ายในอนาคต เธอเลือกอย่างหลังดีกว่า แต่ลึกๆก็เป็นคนที่นึกถึงความรู้สึกของคนอื่นอยู่นะ เพราะถ้าหากเธอไม่นึกถึงล่ะก็เธอไม่มาปั้นหน้ายิ้มต่อหน้าคนอื่นหรอก แต่เธอกลับไม่รู้ถึงนิสัยนี้ของตัวเองซะงั้น ถึงจะเห็นเธอทำเหมือนไม่รู้สึกอะไรแต่ความจริงเธอน่ะเป็นคนที่อ่อนแอสุดๆเมื่อเป็นเรื่องของตัวเอง แต่ในทางกลับกันเธอกลับเข้มแข็งเมื่อเป็นเรื่องของคนอื่น เธอสามารถให้คำปรึกษาที่ดีกับคนอื่นได้ แต่ก็น้อยคนนักที่จะมาได้รับคำปรึกษาจากเธอ เพราะเธอไม่ค่อยอยากเข้าไปยุ่งกับเรื่องของคนอื่นสักท่าไหร่ และถ้าหากใครที่ได้รับคำปรึกษาจากเธอล่ะก็...รู้ตัวไว้เลยนะว่าตัวเองน่ะสำคัญกับเธอแค่ไหน และถึงเธอจะไม่รู้จักคำว่าความสุขแต่เธอก็ไม่อยากเห็นคนอื่นมีความทุกข์หรอกนะ เพราะเธอน่ะ...เข้าใจความทุกข์ดีที่สุดและรู้ดีว่ามันแย่แค่ไหน จึงไม่แปลกที่เมื่อคนอื่นเริ่มมีความทุกข์เธอก็มักจะหนีไปจากตรงนั้นเสียดื้อๆ จะว่าเธอขี้ขลาดก็ไม่ผิดเพราะไม่อย่างนั้นเธอคงฆ่าตัวตายไปนานแล้วล่ะ ที่เธอตอนนี้เธอมีชีวิตอยู่เพราะเธอไม่กล้าพอที่จะฆ่าตัวตายและกลัวความตายมากเกินไปที่จะเดินเข้าไปหามัน ถึงแม้ว่าเธอจะโหยหามันแค่ไหนก็ตาม

ลักษณะการพูด :: ส่วนมากจะไม่ค่อยพูด เป็นพวกชอบคิดมากกว่า ชอบพูดสั้นๆ ไม่ค่อยมีหางเสียง(เพราะถ้ามีเดี๋ยวจะยาวเกินไปสำหรับเธอ) ชอบพูดเสียงเบาๆหรือพูดอยู่ในลำคอ ไม่ชอบมองตาคนฟัง ชอบมองพื้นหรือไม่ก็มองผ่านคนฟังไปมากกว่า ได้ใจความบ้างไม่ได้ใจความบ้าง จึงมีน้อยคนนักที่จะเข้าใจเธอจริงๆ

ประวัติ :: ‘โจเซฟิน’ เป็นลูกสาวคนเล็กของ ‘ตระกูลเคร็ก’ และมีพี่ชายฝาแฝดอีกหนึ่งคน ครอบครัวของเธอเป็นตระกูลขุนนางเก่าที่มีญาติสนิทมิตรสหายมากมาย แต่ถึงอย่างนั้นกลับไม่มีใครสนใจเธอ เพราะเธอไม่เคยมีความสุข คนรอบข้างมองว่าเธอเป็นปีศาจ ไร้ซึ่งรอยยิ้ม ไร้ซึ่งความสุข ไร้ซึ่งความรู้สึก ก็จริงอยู่ที่เธอไม่ยิ้มเพราะเธอยังไม่สามารถเสแสร้งได้ ก็จริงที่เธอไม่แสดงออกว่ามีความสุขเพราะเธอไม่รู้จักมัน แต่เธอยังมีความรู้สึก ทั้งเศร้า เจ็บปวด อิจฉา ทรมาน ทุกข์ กังวล โกรธ กลัว หรืออะไรก็แล้วแต่ เธอรู้สึกมันทั้งหมด แต่ทำไมถึงไม่มีใครเข้าใจเธอเลย? ทั้งๆที่เธอเป็นเพียงแค่เด็กคนหนึ่ง เด็กผู้หญิงธรรมดา เด็กตัวเล็กๆที่ยังไม่สามารถดูแลตัวเองได้ แต่ก็ไม่มีใครมาดูแลเธอ ไม่ได้รับคำชื่นชม ไม่ได้รับความรัก ไม่ได้รับความเอ็นดู สิ่งที่เธอได้รับมีเพียงคำดุด่า ความเกลียดชังทั้งๆที่เธอไม่ได้ทำอะไรผิด หลายครั้งที่เธอสงสัยว่าเธอทำผิดอะไรหรือเปล่า แต่ก็ไม่เคยได้รับคำตอบ คนรอบข้างต่างหยิบยื่นความโดดเดี่ยวมาให้เธอ เพราะกลัว...กลัวสิ่งที่ตัวเองจินตนาการขึ้นมาเอง ยัดเยียดความน่ากลัวและน่ารังเกียจให้เธอ พยายามทุกวิถีทางที่จะกำจัดและลบการมีตัวตนของเธอออกจากตระกูล แม้แต่พ่อแม่แท้ๆยังพยายามทำให้เธอหายไป และเธอคงจะหายไปจริงๆถ้าหากไม่ได้พี่ชายซึ่งต่างกับเธอจนไม่สามารถนำมาเปรียบเทียบกันได้เลยของเธอ แต่ทั้งคู่กลับมีชะตากรรมเดียวกันอย่างน่าประหลาด พี่ชายได้ยื่นมือมาให้เธอจับไว้ก่อนที่ทั้งคู่จะหนีไปด้วยกัน เธอไม่สามารถขาดเขาได้และเขาก็ไม่สามารถขาดเธอได้ ต่างคนต่างเติมเต็มซึ่งกันและกันจนโต เธอเรียนรู้ที่จะเสแสร้งเพื่อเอาชีวิตรอดก่อนที่จะใช้ชีวิตราวกับไม่มีตัวตนจนกระทั่งตอนนี้

เป็นคารอสบทอะไร :: คารอสที่ไม่สามารถมีความสุขได้ 

ความสามารถพิเศษ :: เรียนรู้และเข้าใจอะไรได้เร็วกว่าคนทั่วไป

ชอบ :: ความเงียบ ความสงบ การอยู่คนเดียว

เกลียด :: การเสแสร้ง(ถึงจะเกลียดแต่ก็ต้องทำนะเออว์) ความทุกข์ของคนอื่น

กลัว :: ความตาย การสูญเสียพี่ชาย

ความปรารถนา :: “ถ้ามีคนที่เข้าใจฉัน...ก็คงดี”

เพิ่มเติม :: รักพี่ชายมากเพราะเป็นคนที่เรียกได้เต็มปากว่าเป็นครอบครัวแต่ไม่ชอบแสดงออกเท่าไหร่

บทสัมภาษณ์ตัวละคร

สวัสดีจ๊ะ เธอชื่ออะไรหรอ ช่วยแนะนำตัวหน่อยสิ

:: “โจเซฟิน เคร็ก” (แนะนำตัวด้วยใบหน้าเรียบเฉยและน้ำเสียงที่เรียบนิ่ง)

แล้วคิดยังไงกับมนุษย์หรอจ๊ะ

:: “อยากจะเป็นแบบนั้น” (นัยน์ตาเศร้าลงเล็กน้อย)

แล้วคิดว่าดาร์กเป็นพวกคนยังไงหรอ

:: “ไม่รู้สิ”

ขอบคุณสำหรับคำตอบจ้า

:: “...” (กดหน้าลงเพื่อตอบรับเล็กน้อย)

คุยกับผู้ปกครอง

ใบสมัครยาวไปมั้ยคะ แหะๆ

:: เราว่าเฉยๆนะ เขียนเพลินดี ไม่ได้สมัครมานานแล้วแหละ 555555 เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกในรอบหลายปีเลยขอบอก

คิดว่าลูกจะติดมั้ยคะ

:: คิดว่าพอลุ้นมั้ง แต่ก็ไม่อยากจะเข้าข้างตัวเองอ่ะนะ 55555 เท่าที่ดูบทเดียวกันมีแต่ดีๆทั้งนั้นเลยก็แอบหวั่นอยู่เหมือนกันค่ะ -..-

ถ้าลูกถูกเปลี่ยนบทล่ะคะ จะได้มั้ยเอ่ย

:: ขอดูก่อนแล้วกันเนอะว่าเป็นบทไหน~

ขอบคุณค่าา

:: ขอบคุณเช่นกันค่า

(c)              Chess theme