แอบรักเค้าซะงั้นอะ

ลำดับตอนที่ #3 : ความลับที่ไม่ลับถูกเปิดเผอยจากปากเพื่อนรัก

ชีวิตของพีสาวน้อยผู้หน้าสงสารก็เป็นไปได้ด้วยดีมาตลอด แต่แล้ววันเวลาก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว

วันเปิดเทอม ของนักเรียน ป.4 เทอม 1

ตอนนี้ฉันกำลังดำเนินกิจวัตรประจำวันให้เป็นไปอย่างปกติ  แต่แล้วคำพูดบางอย่างมันก็ทำให้วันนี้ของฉันไม่ปกติ

"เห้ย ไอพีกูเห็นขี้หน้ามึงแล้วเซงชิบเลยวะ 555+ หน้ามึงนี้โคตรโทรมเลย 555+" นับวันไอพวกปากหมาพวกนี้ก็ยิ่งกำเริบ เป็นเพราะว่าฉันไม่ค่อยได้สั่งสอนพวกมันมั้ง

"แล้วหน้ากูไปอยู่บนหัวพวงมึงไงวะ" ฉันคิดว่าถึงเวลาแล้วที่จะกลับมาเป็นพีคนเดิม ตอนนี้สีหน้าไอพวกนั้นดูเหมือนว่าจะงงๆกับคำพูดของฉัน ไม่ใช่ว่ามันไม่เข้าใจนะว่าฉันพูดว่าอะไร แต่พวกมันนะไม่คิดว่าพีในตอนนี้จะตอบโต้อะไร ฉันว่ามันอึ้งนานเกินไป ฉันจึงเริ่มกวนมันต่อ 555+ นุกโว๊ย

"เอ้าไหงพวกมึงเงียบงี้หละ มึงหาเรื่องกูก่อนเองนะ" ฉันพูดพร้อมกับทำสีหน้ากวนสุดๆ หนึ่งในกลุ่มผู้ชายพวกนั้นลุกขึ้นและเดินมาทางฉัน แล้วมันก็เอามึงมาผาดไหล่ฉัน

"พวกกูแค่เล่นๆกันหนะไม่คิดว่ามึงจะเอาจิงแล้วเดี่ยวนี้มึงเป็นไรวะไม่เห็นมึงจากวนเหมือนเคยเลย"

ไอผู้ชายคนนั้นนะเพื่อนรวมห้องฉันเองมันชื่อไก่ ห้องฉันอะมันคิดว่าฉันเป็นทอมจะทำอะไรฉันก็ไม่ถือส่าไร แต่จริงๆแล้วฉันนะไม่ชอบให้ผู้ชายมาโดนตัวเพราะมันเสียวๆ แต่ยิ่งบอกมันมันก็ยิ่งไม่ฟัง  จนตอนนี้ฉันรู้สึกเฉยมากเหมือนเป็นหุ่นให้ไอพวกนี้มันเกาะ

"ไม่มีไรหรอก ก็แค่มีปัญหานิดหน่อยอะ"

"ปัญหาไรอะ บอกพวกเราดิแล้วพวกเราจาได้ช่วยแกได้"

"ไม่เป็นไรอะ ตอนนี้ก็ดีขึ้นเยอะแล้ว"

"ถ้ามีไรแกก็บอกละกาน พวกเราเห็นแกเป็นแบบนี้แล้วเซงแทนวะ"

"อือ" ฉันพูดพร้อมกับเดินออกมาจากตรงที่ยืนอยู่แล้วก็เห็นออมสีหน้าไม่ค่อยดีเลย

"ออม แกเป็นไรวะหน้าซีดเชียว"

"ป่าวนิไม่ได้เป็นไร ขอตัวก่อนนะ พอดีอาจารย์เรียกอะ"

"เดียวออม!  ถ้าเค้าอะไรให้แกไม่พอใจหละก็ขอโทษด้วยนะ"

ออมกึ่งเดินกึ่งวิ่งหนีฉันไปทำให้ฉันเซงยิ่งขึ้นอีก ฉันจึงเดินไปหาแอร์ แล้วเราก็ได้แรกเปลี่ยนความลับกัน พอออมมาแอร์ก็เล่าให้ออมฟัง จากนั้นออมก็เดินมาขอโทษที่ออมพูดไม่ดีกับพี ทุกคนในตอนนี้ต่างเข้าใจกับมากขึ้นโดยเฉพาะฉัน ฉันทำผิดต่อเพื่อนของฉัน ฉันเพิ่งรู้ว่าออมชอบไก่

สอบปลายภาค

อีกไม่นานก็จะถึงสอบปลายภาคแล้ว เดี่ยวนี้พวกไอไก่ดันหัวสูงชอบไปเล่นกับพวกพี่ ป.5-ป.6

ตอนนี้ฉันกำลังฟิตอยู่กับการอ่านหนังสือเพื่อไม่ให้ตัวเองไปนึกถึงเรื่องราวต่างๆที่ผ่านเข้ามาในเวลาเพียงแค่นิดเดียว

      วันนี้จะเป็นวันแรกสำหรับการสอบปลายภาค และเป็นวันที่ฉันได้มีโอกาสสูดอากาศตอนเช้า

การสอบผ่านไปได้ด้วยดีและทุกอย่างก็เป็นไปตามความคาดหมาย เกรดเฉลี่ยออกมาแล้ว ตัวเลขเกรดทำให้ฉันยิ่มออกฉันได้เกรด 3.8 ดีใจมากๆ หลังจากกลับบ้านฉันก็จัดการเล่าเรื่องการสอบที่ฉันภูมใจมากๆ  แล้วความคิดใหม่ก็เกิดขึ้นในสมองของฉันว่าถ้าต้องการทำอะไรซักอย่างจริงๆจังๆ เราก็สามารถที่จะทำได้ และประสบความสำเร็จ

วันเปิดเทอม ของนักเรียน ป.4 เทอม 2

       วันนี้ตั้งแต่ก้าวแรกที่ฉันเดินเข้ามาในโรงเรียนฉันก็รู้สึกมีความสุขมากๆ

"พี! พี! ทางนี้" เสียงที่ฉันคิดว่าจะไม่ได้ยินอีกเลยก็เรียกฉัน เด็กผู้หญิงคนนั้น คือเกด ฉันเดินตรงไปทางเกดสีหน้าที่ฉันดูมีความสุขแบบเมื่อกี้มันหายไปหายไปจนกลายเป็นไปหน้าที่มีสายตาเย็นชาเหมือนคนที่ไม่มีความรู้สึก

"มีอะไร..." เกดทำสีหน้าไม่ค่อยดีนักตาเกดเริ่มแดงมีน้ำตาคลอ

"ไปคุยกันที่อื่นดีกว่าตรงนี้คนอยู่เยอะ" ฉันพูดพร้อมกับดึงมือเกดไป แล้วก็ไปหยุดอยู่ตรงน้ำตกจำลอง "เกดเป็นอะไร...ร้องให้ทำไม...คัยทำอะไรแก" จากที่เกดฟังคำถามเกดก็ร้องไห้หนักเข้าไปใหญ่ "พี..สะ..สัน..สันเค้าไม่รักเกดแล้ว..สันเค้ารักคนอื่น"

"ไอสันอีกแล้วหรอ" ฉันคิดว่ากำลังจะลืมนายนั้นได้อยู่แล้วเชียวเกดดันพูดชื่อมันขึ้นมาอีก

"เกด...ใจเย็นเดียวเค้าจัดการมันเอง"

"พีอย่าทำอะไรสันนะ..สันไม่ผิด"

"มันผิด..ผิดมาก..ผิดที่ทำให้คนอื่นร้องไห้..แกเข้าใจมะ"

หลังจากนั้นเกดก็เริ่มคุมตัวเองได้ แล้วก็หยุดร้องไห้ เสียงออดดังขึ้น เป็นสัญญาณบอกถึงเวลาเข้าแถว

"ออดดดดดดดดดดดดด"

"ไปเค้าแถวได้แล้วไป" ฉันยื่นมือข้างหนึ่งไปจับมือเกด แล้วเกดก็ใช่อีกมือนึงดันตัวเองให้ลุกขึ้น

"ขอบคุณนะพี"

"ไม่เป็นไร...ก็เรา...เป็นพี่น้องกันนิ"

"ไปเข้าแถวกับดีกว่า" หลังจากที่เงียบไปซักพักนึงเกดก็พูดขึ้นแล้วเดินไปเข้าแถวโดยที่มือเรายังไม่ปล่อยออกจากันฉันพยายามแกะมือเกดออกแต่เกดก็ยิ่งบีบมือฉันแน่น

"เกดปล่อยมือพีได้แล้ว  มันเจ็บ"

"ก็ฉันต้องการให้คนที่คิดจะแย่งของๆฉันมันเจ็บนะสิ"

"เกดพูดเรื่องอะไรอะ.....พีไม่เข้าใจ"

"อย่าคิดนะว่าคนอื่นเค้าไม่รู้เรื่องที่ตัวเองคิด ตัวเองทำ"

จากคำพูดนั้นทำให้ฉันไม่สบายใจมาก  และไม่รู้ว่าจะไปปรึกษาคัยนอกจากเพื่อนสุดรักของฉัน

"พี!  แกรู้ข่าวยังอะเรื่องที่มีคนบอกว่าแกชอบสันอะ"

"มีข่าวอย่างงั้นด้วยหรอ" ฉันคิดว่าต้องมีคนคิดจะแกล้งฉัน หลังจากที่เพื่อนทุกคนได้ยินสิ่งที่ไก่พูดทุกคนก็ตกใจอย่างแรง โดยเฉพาะคนที่รู้ความลับ 2 คนจากฉัน แอร์ตกใจมาก ส่วนออมหน้าซีด

ไอไก่เอามือมันมาโอบไหล่ฉันเป็นเวิงการปลอบ "แกยังมีเค้า..เค้าเชื่อแกนะเว้ยพี"
"ปล่อยได้แล้ว..ถ้ามึงไม่อยากโดนกูถีบ"
"เออๆ..ก็ได้วะ" ฉันมองไปที่หน้าของออม จากที่ออมหน้าชีดตอนนี้ออมหน้าแต่และกำมือแน่นออมเดินมาทางฉัน
"พี..เรามีเรื่องที่ต้องคุยกัน"
"เรื่องอะไรหรอ"
".......เดินตามฉันมาเดียวแกก็รู้เอง"  ฉันไม่คิดว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นเพราะพวกเราทุกคนก็เป็นเพื่อนรักกันฉันจึงไม่คิดที่จะสงสัยว่าเพื่อนตัวเองเป็นคนทำ  ฉันคิดว่าตอนที่เราคุยกันอาจมีคนแอบฟังอยู่ก็ได้  "พี..ทามมายแกหน้าด้านอย่างนี้"  นี่เป็นคำแรกที่ออมพูด
"ฉันคิดผิดจริงๆ...ฉันคิดว่าถ้าไปไก้รู้ว่าแกชอบคัยมันจะตัดใจจากแกซะอีก"
"งั้น..." ฉันพยายามจะพูดออกไปแต่ถูกพลักล้มลงเสียก่อน
"แกจาพูดว่างั้นก็แสดงว่าฉันเป็นคนทำใช่มั้ย...ใช่แล้วงัย...มีปัญหาอะไรมั้ย"
ตอนนี้ฉันพูดอะไรไม่ถูกได้แต่อึ้ง และอึ้งอย่างเดียว
"แกทำอย่างนี้แล้วแกได้อะไร"
"ฉันก็..อาจจะได้ไก่นะสิ" ออมพูดไปด้วยมือสั่นไปด้วย
"แล้วแกเคยคิดว่าฉันเป็นเพื่อนแกมั้ย"
"......" ออมไม่พูดอะไร  ฉันลุกขึ้นยืนและหันหลังเดินจากไป
สมองฉันแทบจะไม่สั่งงานอะไรแล้ว  ฉันเดินกลับบ้านคนเดียวแล้วไม่พูดอะไรถึงเรื่องวันนี้เลย 

ไอไก่เอามือมันมาโอบไหล่ฉันเป็นเวิงการปลอบ "แกยังมีเค้า..เค้าเชื่อแกนะเว้ยพี"
"ปล่อยได้แล้ว..ถ้ามึงไม่อยากโดนกูถีบ"
"เออๆ..ก็ได้วะ" ฉันมองไปที่หน้าของออม จากที่ออมหน้าชีดตอนนี้ออมหน้าแต่และกำมือแน่นออมเดินมาทางฉัน
"พี..เรามีเรื่องที่ต้องคุยกัน"
"เรื่องอะไรหรอ"
".......เดินตามฉันมาเดียวแกก็รู้เอง"  ฉันไม่คิดว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นเพราะพวกเราทุกคนก็เป็นเพื่อนรักกันฉันจึงไม่คิดที่จะสงสัยว่าเพื่อนตัวเองเป็นคนทำ  ฉันคิดว่าตอนที่เราคุยกันอาจมีคนแอบฟังอยู่ก็ได้  "พี..ทามมายแกหน้าด้านอย่างนี้"  นี่เป็นคำแรกที่ออมพูด
"ฉันคิดผิดจริงๆ...ฉันคิดว่าถ้าไปไก้รู้ว่าแกชอบคัยมันจะตัดใจจากแกซะอีก"
"งั้น..." ฉันพยายามจะพูดออกไปแต่ถูกพลักล้มลงเสียก่อน
"แกจาพูดว่างั้นก็แสดงว่าฉันเป็นคนทำใช่มั้ย...ใช่แล้วงัย...มีปัญหาอะไรมั้ย"
ตอนนี้ฉันพูดอะไรไม่ถูกได้แต่อึ้ง และอึ้งอย่างเดียว
"แกทำอย่างนี้แล้วแกได้อะไร"
"ฉันก็..อาจจะได้ไก่นะสิ" ออมพูดไปด้วยมือสั่นไปด้วย
"แล้วแกเคยคิดว่าฉันเป็นเพื่อนแกมั้ย"
"......" ออมไม่พูดอะไร  ฉันลุกขึ้นยืนและหันหลังเดินจากไป
สมองฉันแทบจะไม่สั่งงานอะไรแล้ว  ฉันเดินกลับบ้านคนเดียวแล้วไม่พูดอะไรถึงเรื่องวันนี้เลย 

ปิดเทอมแล้ว

ปิดเทอมแล้ว