คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ::Intro:: ~บทนำ
บทนำ
กรุงโซล ประเทศเกาหลี ::ปัจจุบัน::
ชุดเดรสสีชมพูอ่อนถูกรีดและพับไว้ด้วยความประณีต ก่อนจะถูกเก็บลงในตู้เสื้อผ้า ใบหน้าเนียนเปล่งปลั่งซ่อนสายตากังวลไว้อย่างมิดชิดและหันไปจัดการกับเสื้อผ้าชุดอื่นต่อด้วยหวังว่ามันจะทำให้ความร้อนรุ่มภายในใจหายไปได้บ้าง ชายหนุ่มที่นั่งลงข้างตัวสังเกตความผิดปกติของภรรยาได้ จึงถามขึ้นว่า
“ คุณมีอะไรที่ไม่สบายใจอยู่ใช่ไหม เรื่องลูกชายของเราหรือเปล่า” คยูฮยอนเอื้อมมือไปแตะที่แก้มของภรรยาเบาๆ
“ฉันกลัว.. กลัวลูกจะไม่พอใจ กลัวลูกจะโกรธที่เราไปบังคับเขาแบบนั้น” ซองมิน ภรรยาคนสวยของเขาตอบด้วยความเสียงเครียด ถ้าลูกของพวกเขารู้เรื่องนี้ ก็คงจะจบไม่สวยกันเลยทีเดียว
“คยู คุณคิดว่าเราทำถูกหรือเปล่า ” ซองมินถามด้วยเสียงเครียด
“ผมคิดว่าถ้าเราบอกกับลูกดีดีก็ไม่เป็นไรหรอก ลูกไม่ใช่คนที่ไม่มีเหตุผลนี่จริงไหม? เขาฉลาด ฉลาดเกินไปด้วยซ้ำ ..เหมือนผมไง ฮ่าๆๆ” คยูฮยอนพูดด้วยน้ำเสียงเฮฮา แต่ภายในใจเขาก็กังวลไม่ต่างจากภรรยาเขาเช่นกัน เขาจึงกุมมือภรรยาไว้ด้วยหวังว่ามันจะสามารถถ่ายทอดความรู้สึกของกันละกันได้
“ถ้าคุณคิดว่าอย่างนั้น ก็แล้วแต่คุณแล้วกัน......” ซองมินตอบด้วยความหนักใจ
หลังจากนั้นไม่นาน ลูกชายของพวกเขาก็กลับมา......รอยยิ้มกว้างที่แสดงออกมาว่าตอนนี้ลูกของพวกเขากำลังมีความสุข ทำให้พวกเขาไม่อยากจะบังคับลูกแบบนั้นเลย..
“สวัสดีตอนเย็นครับพ่อแม่ มีอะไรให้ผมรับใช้หรือเปล่า J” ลูกชายสุดที่รักของพวกเขาพูดอย่างอารมณ์ดี แต่แล้วก็ต้องหุบยิ้มเมื่อเห็นพ่อกับแม่ของเขามีสีหน้าที่..ไม่ค่อยจะดีสักเท่าไหร่
“ลูกมานั่งนี่ก่อนสิ แม่มีอะไรจะบอก”ซองมินผู้เป็นแม่เอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง
ลูกชายของเธอชะงักไป เพราะเอะใจว่าเรื่องนี้ต้องเป็นเรื่องที่สำคัญมากแน่นอน เพราะแม่ของเขาไม่เคยมีท่าทางเครียดและกังวลมากขนาดนี้
ดูท่าทางเรื่องนี้จะไม่ธรรมดาแล้วสิ....
ซองมินมองลูกชายด้วยความหนักใจ ด้วยความที่เขาเป็นคนรักอิสระ ไม่ชอบให้ใครบังคับ ทำให้เรื่องที่จะพูดก็ทำให้อึดอัดใจอยู่พอสมควร แต่ก็มีข้อดีตรงที่กตัญญูต่อพ่อแม่มาก ทำให้ซองมินเบาใจลงบ้างครึ่งนึง
“คือแม่ แม่กับพ่อต้องการให้ลูกเป็นฝั่งเป็นฝาและมีหลานให้พ่อกับแม่อุ้มสักที!!” ซองมินพูดอย่างรวดเร็ว
ลูกชายของเธอมองหน้าเธอและสามีของเธอด้วยความรู้สึกตกใจและงุนงง
นี่พ่อกับแม่ของเขาเครียดเพราะเรื่องนี้เนี่ยนะ? ตลกสิ้นดี ลูกชายกำลังจะพูดตอบแม่ตามนิสัยความขี้เล่นของเขา แต่ก็ถูกคยูฮยอน พ่อของเขาขัดขึ้นซะก่อน
“พ่อรู้นะว่าตอนนี้ลูกกำลังคบกับไอ้เด็กไม่มีหัวนอนปลายเท้านั่นอยู่ ถึงฉันจะไม่ขัดขวางแกไม่ยุ่งกับแกในทุกๆเรื่อง แต่เรื่องนี้ถือว่าพ่อขอเถอะ ลูกก็รู้ว่าตระกูลเราไม่ถูกกับตระกูลมัน และพ่อก็หมั้นลูกกับลูกสาวของเพื่อนพ่อไว้แล้ว และลูกก็ต้องทำตามคำสั่งพ่อ!” คยูฮยอนพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังและวางอำนาจ และไม่ฟังใครทั้งสิ้น ทำให้ลูกชายของเขารู้สึกโกรธขึ้นมา
“งั้นที่พูดมาทั้งหมดนี่คือต้องการให้ผมเลิกกับแฟนผม แล้วไปแต่งงานกับยัยบ้าที่ไหนก็ไม่รู้งั้นเหรอ พ่อต้องการอย่างนี้ใช่ไหม! ทำไมครับ ทำไมพ่อต้องคอยเผด็จการชีวิตผมด้วย! ผมดูแลตัวเองได้ พ่อไม่ต้องมายุ่ง!!!! ”
เพี๊ยะ!
“ว้าย ! คุณ! อย่าทำลูกนะ! ลูกคงไม่ได้ตั้งใจพูดแบบนั้นหรอก….” ซองมินห้ามคยูฮยอนด้วยความตกใจที่ไม่คิดว่าเหตุการณ์จะเลวร้ายขนาดนี้ เรื่องนี้มันเป็นเรื่องเลวร้ายที่สุด!
“พ่อ...พ่อจำไว้เลยนะว่ายังไงผมก็ไม่มีวันเลิกกับแฟนของผมและก็ไม่มีทางแต่งงานกับยัยบ้าที่พ่อหามาให้ผมแต่งด้วยหรอก พ่อจะบังคับผมขนาดไหนผมก็ไม่มีวันทำ รู้ไว้ซะด้วย!” ลูกชายของเขาพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือเพราะโกรธและเสียใจที่พ่อของเขาไม่ยอมฟังอะไรเขาเลย และวิ่งขึ้นไปยังห้องนอนอย่างรวดเร็ว
คยูฮยอนทิ้งตัวลงที่โซฟาอย่างหมดแรง คำพูดที่แทงใจดำของลูกชายทำให้เขากลับหวนคิดถึงอดีตชีวิตของเขาซึ่งมันคล้ายกับเหตุการณ์ของเจ้าลูกชายตอนนี้เหลือเกิน...
ป.ล.สนุกไม่สนุกอ่านแล้วก็เม้นและติดตามด้วยนะ จุ้บๆ <3
**แก้ไขเนื้อหานิดหน่อยจ้า เกี่ยวกับลูกของคยูฮยอนจากเดิมที่เป็นทงเฮ เปลี่ยนเป็นเอ่อ...ยังไม่มีชื่อ เพราะยังไม่อยากอ้างอิงตัวละครตัวนี้ (คือยังไม่อยากให้มีตัวตนเท่าไหร่) แต่เนื้อเรื่องไม่เปลี่ยนค่ะ จุ้บบบ
ความคิดเห็น