FIC NARUTO- 5LOVE 5COUPLE

ลำดับตอนที่ #6 : SCRET COUPLE-ต่างทาง ต่างความคิด

 Chapter 1.- ต่างทาง ต่างความคิด
 

หลายปีก่อน ณ หอพักโคโนฮะ ห้องเทมาริ

'ปึกๆๆ'

      เสียงกระแทกประตูดังขึ้น...แสดงถึงความรีบร้อนของคนเคาะ หากไม่สังเกตดีๆว่าเธอ...ยามานากะ อิโนะ ที่มายืนทุบประตูห้องเพื่อนสนิทอยู่นั้นมีแววตาฉายความสนุก และเหมือนค้นพบอะไรบางอย่างได้

' นี่! ที่บ้านเธอไม่มีประตูให้เคาะเล่นหรือยะเคาะอยู่ได้..อ้าว อิโนะเข้ามาสิ '

      หญิงสาวเจ้าของห้องเปิดประตูพร้อมกับสียงบ่น โวยวายของเจ้าตัว แต่เมื่อเห็นหน้าชัดๆว่าใครเคาะประตูก็ยิ้มรับเพื่อนเข้ามาในห้องทันที  ซาบาคุโนะ เทมาริจับสังเกตความ กระตือรือร้นของเพื่อนสนิทได้ จึงตัดสินใจปิดห้องให้เรียบร้อยเพื่อ ถ้ามีความลับอะไร จะได้ไม่แพร่พราย ดวงตาสีชามองมาที่ อิโนะทันทีพร้อมถาม

'หน้าตาตื่นอย่างนี้ ไปรู้อะไรมาอีกเหรอ'เธอตัดสินใจถามอย่างเคร่งเครียด

'แหม-3- ฉันก็ไม่ใช่คนแบบนั้นซะหน่อย' คนถูกถามตอบแต่ยังดูมีความสุขอยู่ดี

'แล้วอะไร....หรือว่าค้นพบตัวเองล่ะ' สายตาเทมาริดูจะไม่วิตกเหมือนตอนแรกแล้ว

'คงงั้น>//<'อิโนะตอบพร้อมเคลิ้มไปเลยทีเดียวเมื่อพูดถึงอย่างนี้

'อืม....ยินดีด้วยแล้วกัน^^' ตอนนี้เธอยิ้มออกเมื่อเห็นเพื่อนรักอีกคนอย่างยัยอิโนะ ที่ปกติจะแสบๆ บ้าบอ(ผู้ชาย)ไปวันๆจะค้นบางอย่างที่ตัวเองหามานานอย่างรักแท้เจอกับเขาเสียที

'ให้ทายสิคนๆนั้นคือใคร
'ดวงตาสีฟ้าคราม ตอนนี้โดนบังเพราะเจ้าตัวยังยิ้มหยีสุดๆ

'อืม... โจจิ เหรอ?-____-'เทมาริได้แต่แกล้งเพื่อนรักเธอไปเท่านั้นดวงตาสีชาของเธอมองมาอย่างค้นหาคำตอบ

'- -+++ ยัยโหด จะบ้าหรือไงหาตบกันเลยไหม แหมๆ!'

'ไม่กลัวหรอกน่า ซาบาคุโนะนี่ อ้าวว่าแต่ที่ทำมันผิดอะไร- - น่าเบื่อจริงๆ' แม้เทมาริอยากรู้แค่ไหนแต่เธอก็ยังกวนต่อไป- -*

'ชิ ทำมาพูดเหมือนหมอนั่นไปได้-3-'

'เอาล่ะ บอกมาได้แล้วว่ามันคือ...'ไม่ทันเทมาริจะพูดจบประโยค เพื่อนสาวก็ตอบเสียเลยว่า

'....นา-รา..ชิ-กา-มา-รุ... รู้จักใช่ไหม>///<'

      เพียงเท่านั้น...เทมาริที่กำลังจะพูดต่อ สีหน้าเธอก็ซีดลง และแววตาหนักใจอย่างเห็นได้ชัดเพราะ คนที่เพื่อนรักอย่างอิโนะกำลังพูดถึง...มันคือคนรักของเธอที่ดูใจกันมานานน่ะสิ แม้จะยังดูใจกันแต่ไม่ต่างอะไรกับแฟนเลย ทั้งเขาและเธอต่างก็... ป็อปปูล่า แค่มันจะต่างกันมากไปหน่อย... ที่สำคัญคือ..เรื่องของเธอและเขา..เป็นความลับมานานอิโนะเลยยังไม่รู้

       แต่สีหน้านั้นก็ต้องจางหายไปให้เร็วที่สุด เมื่อท่าทางคนที่จะเขินอายจนไม่ได้สังเกตสีหน้าของเพื่อน หันกลับมามีสติแล้ว

'คิดว่า..ชิกามารุจะชอบฉันไหม' อิโนะถามสีหน้าก็เปลี่ยนมากังวลใหม่

'แน่นอน ถ้าเธอลองบอกเขาก่อนนะ เพราะเจ้าหัวสับปะรดคงไม่ยอมบอกก่อนแน่'

       เธอพูด สีหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มทั้งที่ข้างในอยากจะ กระโดดอัดตัวเองที่ดันรักคเดียวกับเพื่อน(ทำได้เสียที่ไหนกันยะ//เทมาริ) แถมยังดูใจกันอีกแล้ว เธอต้องนึกขอบใจน้องชายอย่าง คันคุโร่และกาอาระที่จับเธอไปเรียนการแสดงกับมันจริงๆ-0- คำพูดของเทมาริ ทำให้อิโนะกลับมาเหมือนเดิมได้ ตาสีฟ้าครามยิ้มอย่างขอบคุณเพื่อน และต้องตกใจอีกครั้ง...เมื่อเวลานี้เธอควรกลับคฤหาสน์ตระกูลยามานากะ ได้แล้ว จึงต้องบอกเพื่อนและยิ้มหวานแบบที่ผู้ชายค่อนโรงเรียนต้องเหลียวมองว่า

'ขอบใจที่ให้คำปรึกษานะ ยัยโหด เอาไว้ วันวาเลนไทน์ฉันจะบอกเขาคนนั้นนะ' แล้วเธอก็ออกไป ปล่อยให้เทมารินั่งหาทางแก้ไขกับเรื่องที่เกิดขึ้น และแล้วเธอก็คิดได้ มือที่สั่นเทาค่อยๆหยิบโทรศัพท์หาน้องชายที่อยู่ ซึนะ ทันที

 .

.

.

'ฮัลโหล' เทมาริ

(เออ...ว่าไงเจ้ ) ซาบาคุโนะ คันคุโร่น้องชายคนโตรับสาย

'นี่!พูดให้มันดีๆหน่อยได้ไหมยะ!'

(ก็ได้ครับๆ -0-^ มีอะไรเปล่า เจ้)

'มี...'เธอตอบ

(รุ้หรอกน่าว่ามี แต่บอกได้ไหมว่าอะไร)

'อ๊ะ>_<' เธอเริ่มมีน้ำโห

(ชิ! พูดกับกาอาระเองก็แล้วกัน เจ้ขี้บ่น;P)

'หา! ฉันก็แค่....'ยังไม่ทันที่ คนขี้บ่นจะได้แก้ตัว กาอาระ น้องชายอีกคนก็รับช่วงพูดต่อทันที เพราะรับกระแสอาฆาตได้

(มีไร เทมาริ)น้องชายถามเสียงเรียบแต่ไม่รู้สึกกวนเหมือนเวลาเกะถาม= =

'ค...คือ..ว่าฉ..ฉัน 'เจ้าตัวพูดตะกุกตะกักจากการตัดสินใจของตน

(เอาอะไร... หรือว่าเกิดอะไรขึ้นหา!)

'เดี๋ยวจะเล่าให้ฟังทีหลัง...นะอาการะ' เธอพูดเสียงสั่นเครือไปด้วยความขอความเมตตา*_*

(อืม งั้นบอกมาสิ ต้องการอะไร)

'มับฉันพรุ่งนี้ที ที่หอพักโคโนฮะ' น้ำเสียงคล้ายเป็นคำสั่งจนคนเป็นน้องที่แน่ แล้วยังสะอึก สมเป็นซาบาคุโนะ แต่ความจริงแล้ว เธอกำลังจะร้องไห้

(เทม...โอเคแต่เธอสัญญาแล้วนะว่าจะบอก)

      ติ๊ด แล้วเทมาริก็วางสายไป ซาบาคุโนะ กาอาระและ คันคุโร่ ตอนนี้ได้แต่หวังว่าพี่สาวสุดหวงของเขาคงไม่เป็นอะไรมากและ เข้าคลาสการแสดงของกาอาระ+คลาสการชักหุ่นคาบดึก ต่อไป

      ส่วนทางท่านหญิงเดียวของซาบาคุโนะที่ตัดสายไปหันมองปฎิทิน...อาทิตย์หน้าจะเป็นวันวาเลนไทน์ ถึงตอนนั้น เธอคงไปเรียนอยู่ซึนะ เรียบร้อย...ส่วนเขาน่ะเหรอ ก็คงจะได้เริ่มชีวิตใหม่กับความรักครั้งใหม่ที่ดีกว่านี้แน่ๆ และให้รักกับเพื่อนที่เธอตั้งใจให้เขาอยู่ด้วยกันอย่างที่เธอวางแผนเอาไว้อย่างดี

      นาฬิกาตีบอกเวลา ว่าตี1 เสียแล้ว....ดวงตาสีชาคู่สวยนั่นเริ่มขุ่นมัวอย่างเห็นได้ชัด บวกกับความเหนื่อยล้าที่เรียนและประสบมาเมื่อครู่ ความรู้สึกที่ปวดร้าวแผ่มาคล้ายกระดาษที่บาดเนื้อ แม้จะบางเบาหากก็เจ็บเช่นกัน จนสุดท้ายเธอก็ข่มตาลงสู่ห้วงนิทราที่ต้องการ....

.

.

.

กา....~ก้า....~กา...~ เช้าวันต่อมาที่ยังเล่าถึงอดีตนะจ๊ะ^^

'ก๊อกๆ' เสียงเคาะประตูดัง ขึ้นจนคนที่เตรียมของกลับบ้านจากที่หอพักไปคฤหาสนีเพิ่งจะเสร็จได้หมาดๆต้องเดินกลับไปเปิดประตู

'อรุณสวัสดิ์ หาว -0-ยัยจุก'เสียงทุ้มๆของนารราชิกามารุเอ่ยทัก

'ไม่น่าเชื่อเลยแฮะ อย่างนายจะตื่นเช้าเป็นกับเขาด้วย O_o'

'ยัยบ้าเอ๊ย หาว.. ก็มันคิดถึงนี่J' เขาไม่พูดปากเปล่า พลางคว้าเอวบางของคนตรงหน้าพร้อมเข้ามาในห้อง

'ม...ไม่ต้องมาทำเป็นพูดเลยนะยะ! ไปเรียนสินายมาที่นี่ก็ไม่ได้อะไร-///-'  

      การกระทำเช่นนั้นทำให้คนถูกคิดถึง หน้าขึ้นสีแดงระเรื่อมและบ่ายเบี่ยงไปเรื่องอื่นทันที มันทำให้คนขี้เซาคิดถึงคนหน้าหวาน ยิ้มออกแต่คิ้วก็กลับเป็นปมอีกครั้งเมื่อเห็นสภาพห้องของคนที่ตนดผุใจอยู่ ว่างเปล่า เหลือเพียงแต่ เฟอนิเจอร์บางชิ้นก็เท่านั้นล่ะ แถมวันนี้เจ้าของห้องก็ไม่ได้ใส่ชุดนักเรียนโคโนฮะอย่างที่ควรจะเป็นอีกด้วย

'จะไปไหน ไม่ไปเรียนเหรอไง' เขาถาม

'...' เธอยิ้มอย่างอ่อนใจ

      เพราะจะให้เธอพูดว่าปล่อยเขาแล้วกลับไปอยู่ซึนะ โดยที่อิโนะจะเป็นแฟนต่อนะเหรอ คงไม่ได้ เพราะถ้าบอกเช่นนั้น ชิกามารุคงไม่ยอมรับรักอิโนะแน่ๆ เพราะงั้นเธอต้องทำเช่นนี้ ชิกามารุจะได้ฝังใจว่าเธอทิ้งเขาไป เขาจะได้พร้อมมีใครคนใหม่ได้ไงล่ะ ...แม้เธอและเขาจะเจ็บปวดในช่วงนั้น แต่เธอเชื่อว่าอิโนะก็ทำให้เขามีความสุขได้ มากกว่าเธอเสียอีกกระมัง

'ฉันถาม ว่าเธอจะไปไหน!' เขาเริ่มเปลี่ยนอาการมาเป็นกังวล

'หนีน้ำท่วม-o-^^^' เธยังเบี่ยงบ่าย

'หนีอะไรเล่า เธอนี่...ห้องที่เธออยู่มันชั้น21 ถ้ามันะมาถึห้องเธอ บานแม่ฉันก็อยู่ใต้น้ำ- -^'

'...' เธอเริ่มไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไร

'ทีนี้ ตอบฉันได้หรือยัง' สุดท้ายเขาก็ก้าวเข้าใกล้เธอเรื่อยๆจนชิดกำแพง และเขาก็ดันกำแพงมือหนึ่ง อีกมือเขาใช้เชยคางของคนหน้าหวานตรงหน้าให้จ้องตา..

(     -) ++ (//o  ) =(ชิก้า)++(เทมมี่)

'กาอาระกับคันคุโร่ จะพาฉันกลับ ซึนะตามที่..ฉันขอ'

      เงียบไปพักใหญ่ จนเธอตัดสินใจบอกแล้วหลบตา กลัวเขาจะอ่านบางอย่างที่เธออุตส่าห์ลงทุนหมด... ดวงตาของเขาเบิกกว้างแสดงถึงความช็อกและ สูญเสีย ส่วนเธอเองก็มแววตาสั่นระริกเหมือนเสียใจและรู้สึกผิด แต่มันก็ชั่วแวบจนเขาไม่ได้สังเกต เธอก็ไม่ต้องการให้เขาสังเกตด้วย กลัวว่า แผนเสีย

'กลับ...บอกไหมว่า ฉันหูฝาดไปเอง' เขาพูดด้วยเสียงสั่นเครือ

'...'

'คงไม่สินะ...จะไปมีใครหรือไง'

'...'

'กลับไปทำไม...ตอบฉันสิฉันทำอะไรไม่ถูกใจเธอหรือโคโนฮะมันแย่ หา!'

       เขาเริ่มคลั่งกับสิ่งที่จะเกิดขึ้น ทุกอย่างที่เขาทำเพื่อเธอเสมอ ไม่เคยมองใครเพราะใจรักเพียงแค่เธอ แต่เธอจะทิ้งเขา..ด้วยเหตุผลอะไร... มีด้วยหรือที่คนอย่างเข้าองเจอกับเรื่องแบบนี้ มันฉุกระหุกเกินไป..จนตอนนี้เขาหันมาระบายความสับสนที่กำแพงโดยอัดผนังที่เขาใช้มือยัน แทน

'...'

       คนถูกถามได้แต่เงียบ และเข้าใจกับวามรู้สึกของเขา ใช่ว่าเธออยากทำอย่างนี้หรอกนะ...เพียงถ้าไม่ทำ อิโนะจะเสียใจกับรักแรก เพราะอย่างนั้นเธอเลือกทาง...ทางที่เธอเจ็บเองดีกว่าเธอขอเป็นคนไป เก็บความกดดันไว้คนเดียว ขออยู่คนเดียวก็ได้..ให้คนอื่นมองเธอในทางที่ไม่ดีก็ได้ที่ทำให้คนที่รักเธอจนหมดใจ เป็นบ้าแบบนี้ แต่ถ้าเขามองในความคิดของเธอบ้าง ก็คงจะเลือกอย่างนี้เช่นกัน

       ความเข้าใจของเธอถูกส่งผ่านโดยนำมือลูบหน้าหน้าคนรักที่มันจะเป็นอดีต...ในวันพรุ่งนี้...เธอลูบหน้าของเขาเพื่อเรียกสติให้กลับมา แต่ดูจะดูไม่ค่อยช่วยเมื่อเขาคว้าเธอมากอด แต่ครั้งนี้..'กอดแบบโอบรัดไม่ให้จากเขา ไม่ทิ้งเขาให้อยู่บนโลกที่เหงา เดียวดาย และน่าเบื่ออย่างนี้เพียงคนเดียว นอนบนหญ้า ดูก้อนเมฆ เขาจะมองเป็นรูปใคร จะมองตาใครต้องการถ้าเธอไม่อยู่อีกแล้ว ในวันที่เขาท้อยังมีแสงที่ทำให้เขามีกำลังใจ จากเธอไปในวันนี้ มันคงทรมานไม่มีใครให้บอกรักได้อีก แม้เขาจะโทร หรือแชท ก็สามารถบอกได้อีกแต่ว่าเมื่อความสัมพันธ์ของ...เขาและเธอถูกตัดลง ทำอย่างนั้นได้ยังไง ไม่ไปได้ไหม'... หน้าผากของคนที่กอดรั้งไว้ซบลงบนบ่าและไหล่มนของอีกฝ่ายให้เข้าใจความรู้สึก

       นี่คือความคิดที่ต่างกัน ระหว่างเธอและเขา เธอทำเพื่ออนาคตของอีกฝ่าย เขาทำเพื่ออนาคตของเรา(หมายถึงเพื่อเขาและเธอ) การกระทำเช่นนั้นทำให้ เทมาริตกใจมาก แต่สีหน้าก็เริ่มเปลี่ยนไปมาเป็นเสียใจที่ทำอย่างนี้ น้ำสีใสๆก็ไหลลงมาอย่างเงียบๆจากดวงตาสีชาคูนั้น แต่ไม่สามารถเรียกร้องให้เธอยู่ได้ เพราะเธอตัดสินใจแล้ว

'ฉันขอโทษนะ ขอโทษ สักวันเธอจะเข้าใจในสิ่งที่ฉันทำ ฉันเชื่อ' เสียงของเธอเบากว่ากระซิบเล็กน้อยแต่พอฟังออก ไม่ให้ชายหนุ่มรู้สึกดีขึ้นได้ ไม่สิ..ไม่ได้ยินด้วยซ้ำ และแล้ว การกอดลาเป็นรั้งสุดท้ายในความคิดของเขาทั้งสองเมื่อมีเสียง

'อะแฮ่ม'เสียงกระแอมคล้ายเป็นหวงและการเตือนพี่สาวของกาอาระและคันคุโร่ ให้ละ จากชิกามารุได้

'ไปกันเหอะเจ้ ถ้ายังตื้อเดี๋ยวฉันจัดการเอง'คันคุโร่พูด เขาคิดว่าพี่สาวคงทะเลาะกับหมอนี่(ซะที่ไหนล่ะ)

'อย่านะ ขอร้องและก็...ขอให้มีความสุขกับชีวิตใหม่นะชิกามารุ' นี่คือคำลาของเธอก่อนที่จะแยกทางกันไป ทิ้งชายหนุ่มให้งงและเจ็บปวดอยู่ทั้งๆที่เธอก็รู้ แต่มันจะผ่านไป....

      ทั้งสองไม่รู้เลยว่าในสุดท้ายแล้ว เขาและเธอก็ต้องกลับมาบรรจบเจอะกันอีกครั้ง แต่คราวต่อไป มันจะไม่จากกันอีก เหมือนเข็มนาฬืกา ที่หมุนจนมันตรงกัน ทั้งเข็มสั้นและยาว หรือต่างกันอย่างไรนั่นแหละ

ณคฤหาส์ซาบาคุโนะ

Temari talk :)

"สวัสดีค่ะ ซาบาคุโนะ เทมาริผู้จัดการซาบาคุโนะ กาอาระ รับสายค่ะ"

      อ้ะ ดีค่ะฉันกำลังรับโทรศัพท์มือถือของคุณน้องชายดาราดังกาอาระ (ที่ไว้สำหรับงานน่ะ คิดเหรออย่างกาอาระจะยอมให้ยึดโทรศัพท์ของมันจริงๆ= =) ที่มีคนโทราแต่เช้าทุกๆวัน

(อ่ะครับ..ผมคือสะเสิน น่ะครับ)แล้วไง-____- (มันมีแต่ ศศิน นะ//รีดเดอร์)

"แล้ว..ไงต่อคะ"ฉันถามเพื่อรักษามารยาทสุดๆทั้งที่ความจริงอยากหักมือถือทิ้งเพราะ นี่เป็นสายที่จะร้อยหนึ่ง ของเช้านี้แล้วนะ!!

(ทั่วโลกประสบอุทกภัยน้ำท่วมน่ะครับ) ก็แล้วมันยังไง ที่บ้านฉันก็มีทีวี กับดูข่าวนะ ไม่ได้ตกข่าวขนาดที่แกต้องโทรมาบอก ไว้มาบ้านฉันแล้วค่อยว่ากันสิยะ!

"เอ่อ"

(ก็เลยอยากได้คุณกาอาระมาช่วย)

      หา!เป็นพรีเซ็นเตอร์ ให้การท่องเที่ยวซึนะไม่พอต้องให้มาแบกถุงทรายให้อีกรึไงยะ (อือ..เข้ากันอยู่นะ=w=แต่กาก้าไปจะทำเป็นแต่โลงศพทรายอ่ะดิ๊//ไรเตอร์) ปึ้ก เสียงนี้ ไม่ต้องตกใจค่ะ^^ แค่หักไม้เบสบอลทิ้งระบายโทสะเล็กน้อย

"ขอโทษนะคะ แต่ว่าน้องของฉันก็งานเยอะแล้ว ขอบคุณ" แล้วฉันก็วางสายโดยไม่สนว่าเขาจะว่าอย่างไร โหๆๆๆ(น้อง) ฉันมันเก่ง

"อะไรอีกแล้วเจ้ ทำของพังหมด"คันคุโร่เดินมา

"ไม่ต้องมาทำพูดนะยะ เจ้าตัวชักหุ่น>_<"

"เออๆ รู้แล้วน่า"

"วันนี้แกต้องไปเปิดงานหุ่นของนายด้วย โอเค๊"

"อ้อ ใช่เกือบลืม"

"แล้วกาอาระยังไม่ลงมาอีกเหรอ...ขี้เซา...แย่จัง" นึกถึงคำพวกนี้ทีไร หน้าหมอนั่นก็ลอยมาเฉยๆเลย

"นี่! รีบไปตามกาอาระทีสิยะ" ฉันบอกกับแม่บ้าน

"เอ่อ คือ...ว่า...-*-" แม่บ้านเป็นอะไรเนี่ย ทำหน้าอย่างกับอมขี้-___-

"คือว่าฉันอยู่ตรงนี้มานานแล้วแต่เธอไม่สังเกตไง เทมาริ-__-"

     เสียงโมโนโทนมาจากข้างๆ นั่นคือเจ้ากาอาระมาแล้วไง ที่แม่บ้านอ้ำอึ้งเพราะอย่างนี้สินะ ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด อย่าบอกนะว่าฉัน...

"หน้าแตก-_____- รู้หรอกน่าว่ากำลังจะคิด" มันพูดด้วยน้ำเสียงกวนteenมาก แต่ก็ใช่ ฉันกำลังจะคิดแล้วมันก็พูดต่อ

"โหย เพล้งงงง~~ เสียงหน้าของเจ้ เทมาริแตกช่างไพเราะกังวานเส(น)าะหูเป็นที่สุด ก๊ากๆๆๆๆ" วันนี้ไอคันคุโร่ ท่าทางมันจะโชคไม่ดี= =

"ปึ้ก...อั้ก..ซี๊ดส์......ม่าย.....กรี๊ดดดดดด (เฮ้ยคันคุโร่เอ้ยแกหลุดแล้ว//เทมาริ) อ้าก เจ้พอๆ จะไปเดี๋ยวนี้ บาย" แล้วมันก็วิ่งหางจุกตูดออกไป หลังจากที่ฉันออกกำลังกายโดยใช้มันเป็นคู่มือ= =

"งั้นเราก็ไปกันดีกว่า กาอาระ นายต้องไปถ่ายทอดสด ผู้ชายถึงผู้ชาย(ขอเติมว่าหล่อ><//ไรเตอร์)เช้านี้นะ" ฉันพูดไปก็ใช้พัด พัดไปด้วย เฮ้อร้อน

"รู้แล้วๆ ไปกัน"

.

.

.

      และแล้วตอนนี้กาอาระก็ถ่ายทอดสดอยู่ ในขณะที่ฉันดูยู่หลังกล้อง อืม..ภาพออกมาดีแฮะ แล้วก็ต้องไปเอกสารของวันนี้อีก... จะมีอะไรอีกน้า~ ขณะที่ฉันเดินไปเอาเอกสารอยู่ โทรศัพท์มือถือก็ดัง (เอาอีกแล้วๆ ยัยไรเตอร์เขียนไม่ได้ถ้าไม่ได้มือถือใช่ไหม//รีดเดอร์)  ฉันหยิบขึ้นมาดูพบว่าเบอร์นั้นคือเบอร์ของอิโนะ

"ฮัลโหล" ฉัน

(ยัยโหดเทมาริ ไม่ได้โทรมาตั้งนานนนน><)

"แล้วไม่ไปทำงานหรือว่างยะ โทรมาแจ้นตั้งแต่เช้าเนี่ย" ฉันก็คิดถึงนะ..แต่อดแซวได้ทุกที-___-

(ไม่ใช่ซะหน่อย วันนี้ฉันว่างย่ะ-3- เรามันต้องมีเวลาว่างบ้าง ไม่เหมือนยัยโหนก หรือว่าแกนี่ ฟรีเกิร์ลๆแฟนไม่มี~ จะได้เอาแต่ทำงานมั่นๆไปวันๆ ฉันต้องดูแลแฟนฉันย่ะJ)

"เออ ยัยอิโนะเอ๊ย!"

(ชิกามารุก็ได้เป็นดาราแล้วนะ ถึงหมอนี่ไม่ค่อยยอมฟังหรือว่าขี้รำคาญ แค่ไหนเขาก็รักการแสดงมากๆเลยล่ะ ดังมากด้วย เธอน่าจะรู้นี่ เคยสนิทกับเขาอ่ะ)  เอ๋? ใครบอกยัยนี่น่ะ

(รู้ว่าเธอสงสัยอยู่ว่าใครบอก ก็ฉันเคยถามเขาน่ะ ว่ารู้จักเธอหรือเปล่าเขาก็บอกว่าเคยสนิทด้วยน่ะ^^)

      อ่อ แต่มันก็แค่เคยน่ะสิ ฉันรู้ดีว่าเขารักการแสดงมาก แต่นั่นมันเมื่อก่อนตอนที่ฉัน(ถูกจับ)เข้าเรียนการแสดงแล้วเขาอยากเป็นนักแสดงบ้าง ตอนนี้เขาก็ได้เป็นจริงๆ ดีแล้วล่ะ ตอนนี้ฉันก็ไม่มีใครอยู่ตัวคนเดียว มีความสุขดีออก ฮ่ะๆๆๆ..ฮึก เธอกับเขามีความสุขกัน ความต้องการของฉันก็บรรลุแล้ว แต่...ฉันไม่เข้าใจตัวเองเลยจริงๆ ทั้งที่เราบอกว่าเราต้องดีใจ แต่น้ำตากลับไหลลงมาเสียดื้อๆ ทำไม...ทำไม..ต้องเป็นแบบนี้ด้วย ไม่ได้นะ เราต้องทำให้ทั้งสองไม่กังวนเด็ดขาด และเขาคงไม่สนใจกับรักกิ๊กก๊อกที่อยู่ตอน ม.ปลายอย่างฉันหรอก ตอนนี้เขามีคนที่ดี ที่รักเขามากกว่าฉันอยู่แล้วนี่ อย่าให้ต้องมาเสียใจกับเรื่องที่เราคิดจะ ตัดสินใจเอง นะ... หยุดสิ หยุดไหลได้แล้วน้ำตามันเป็นของคนแพ้นะ! ฉันไม่ใช่เสียหน่อย

"อืม" ฉันตอบเสียงเบาหวิว เพราะกลัวอิโนะจะได้ยินเสียงที่มันสั่นอยู่

(อ้อ เกือบลืมไปแน่ะพอดี ฮินาตะรับปริญญาน่ะ คงมาไม่ได้สินะเนี่ย)

"อ่อ งั้นฝากยินดีกับฮินาตะทีนะ คงสวยขึ้นแน่เลย ฮ่ะๆๆ แค่นี้นะ" แล้วฉันก็วางสายทันที เฮ้อ...หลังจากที่น้ำตาแห้งฉันก็มาเอาเอกสารถึงที่โต๊ะ แต่มันกลับไม่มีเลย แปลกแฮะ...

"ไม่มีอยู่แล้วละ"เสียงแหลมๆของใครบางคนดังขึ้น เอ่อ...พนักงานคนหนึ่งที่เป็นแฟนคลับกาอาระนี่

"เธอที่โรคจิต มาด้อมๆมองๆที่นี่ทุกวันนี่O_O" ฉันชี้

"ฉันไม่ใช่โรคจิตย่ะ พี่ของกาอาระคุง หวงน้องเป็นบ้า-3-"

"แล้วมันหนักหัวใครไม่ทราบยะ-___-"ฉัน

"หน็อย เชอะ ยัยขี้งกขี้บ่นๆๆๆๆๆ เธอกล้าทำอย่างนี้ได้ไง"ยัยนี่วีนแตก

"ก็แล้วทำไมฉันจะทำไม่ได้..เอาเหอะ ทำไมถึงไม่มีเอกสารล่ะ" ฉันล่ะเบื่อที่ต้องเถียงกับยัยโรคจิตมองๆน้องฉันทุกวัน เลยจบแค่นี้

"ก็ ตอนเช้าฉันเอาเอกสารมาวาง ยัยมัตสึริก็ฉวยไปเลยน่ะสิ กว่ายัยนั่นจะได้ไปเปลืองน้ำลายไปหลายปี๊ปเหมือนกัน เพราะมีอีกหลายคนที่จะเอาไปให้กาอาระคุงเอง แถมยังมีผู้ชายจะเอาไปให้เธอก่อนอีกด้วย ดีที่พวกนั้นไม่ตีกัน เพราะเธอนั่นแหละ ป๊อปไม่เลือกที่ ทำให้ฉันรักษาเอกสารของกาอาระคุงยากขึ้นไปอีก"

เอ่อ เยี่ยม-___-

      แต่ เฮ้ย!! ไม่ได้นะ น้องฉันๆๆๆต้องรีบไปเดี๋ยวนี้ เดี๋ยวยัยนั่นทำอะไรมิดีมิร้าย กาก้าของช้านนนนนนนนนนนนTOT วันหลังห้องทำงานนี้ฉันต้องล็อคมันเสียแล้ว เข้าออกกันเป็นว่าเล่น ดีใช่ไหมนี่ที่น้องตัวเองเกิดมาหล่อหล่ออย่างนี้ U_U ว่าแล้วฉันก็เร่งฝีเท้าไปหาน้องสุดที่รัก(?)ทันที

"กาอาร้า ~~~"ฉันวิ่งมาห้องพักนักแสดงทันทีเพราะรู้ว่านี่เลิกถ่ายแล้ว เห็นภาพ..... ม่ายยยยยยยยยยยยยย T^T น้องช้านนนนนนนนไหงมากอด จูบยัยนี่ฟระ!! กรี๊ดดดดดดด นั่นมันอะไร ใครบอกฉันที

" เฮือก เทมาริ!" ดูมันๆ - -)=333

"มีอะไรกับยัยนี่ทำไมไม่เคยบอกฉันย๊า "ฉันตรงเข้าไปกะจะเอาพัดตีหัวมันสองคนแต่กาอาระรับไว้หมดเลยง่ะ โรแมนติกจริ๊ง ฮึ่มๆๆๆ

"ขอโทษ แต่ฉันชอบยัยนี่ นะเทมาริ อย่าทำอะไรเลย" กาอาระ

"O///O" มัตสึริ

       ถ้าน้องฉันรักยัยนี่จริงๆควรจะปล่อยไปใช่ไหมคะเนี่ยT^T เฮ้อ แพ้น้องคนนี้เสียด้วย ฮึ่มๆๆ แต่มาจูบต่อหน้าฉันมันก็เกินไปนะยะ (เปิดมาได้จังหวะเองไม่ใช่หรือ//ไรเตอร์)

"ก็ได้ๆ คบกันไปเหอะย่ะ-__-"

"ขอ%E