ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Free : RinxHaruxMakoto]My sweetie love

    ลำดับตอนที่ #1 : Intro End and New Story of Love

    • อัปเดตล่าสุด 11 ต.ค. 56


    Intro End and New Story of Love

     

    เสียงสายน้ำที่สาดกระเซ็นมาที่ชายฝั่งพร้อมแสงสีส้มของดวงตะวันที่กำลังลับขอบฟ้า  ชายหนุ่มผมสีดำประกายน้ำเงินยืนอยู่อย่างโดดเดี่ยวเพียงลำพัง สายตาจับจ้องไปยังผืนมหาสมุทรที่ทอแสงสีส้มเหลืองให้ความรู้สึกอบอุ่น พลางเอามือของตนกอดอกเอาไว้ เพื่อว่าหัวใจดวงน้อยๆดวงนี้จะอุ่นขึ้นมาตามแสงสีสวยนั้นบ้าง


    มันจบแล้วสินะ นายคงหมดรักในตัวผมแล้วสินะ... ชายหนุ่มในใจ พลันสายน้ำตาก็ค่อยๆไหลออกมาจากดวงตาสีน้ำเงินคู่สวย


    ในสมองของเขาได้คิดถึงความทรงจำที่แสนงดงามที่เคยได้ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับคนที่ตนรัก


    “ฮารุ...” เสียงเรียกเบาๆมาจากชายหนุ่มผมสีเปลือกไม้อ่อน เขาค่อยๆเลื่อนมือหนามาจับที่ไหลของฮารุก่อนที่จะดึงมากอด


    “มาโคโตะ...”


    “ฮารุ นายไม่ต้องห่วงนะ ต่อไปนี้ให้ฉันได้ดูแลนายเถอะ ฉันสัญญาว่าจะไม่ทำให้นายร้องไห้เด็ดขาด.....ฉันสัญญา” เสียงกระซิบแห่งรักดังเบาๆข้างหูของฮารุ เมื่อได้ฟังดังนั้น พลั้นสายน้ำตาระลอกใหม่ก็ไหลลงมาแบบไร้เสียง


    “หวา...ทำไมนายริองไห้หนักขึ้นเนี่ย...!!” มาโคโตะรำพึงเบาๆก่อนจะใช้นิ้วของตนเกลี่ยสายน้ำตาของฮารุ



    “ไม่ต้องห่วงนะฮารุ ฉันไม่ไปไหนและจะไม่มีวันทิ้งนายแน่นอน....” เขาพูดพร้อมกับยิ้ม รอยยิ้มนั้นมันช่างแสนงดงามราวกับแสงตะวันที่จะทอแสงไปตลอดนิรันดร์



    “ฉันไม่ได้ร้องไห้เพราะเศร้าซะหน่อย....” เสียงบ่นพึมพำเบาๆจากเรียวปากสวย ก่อนที่มาโคโตะจะดึงตนไปกอดอีกครั้ง



    “ครับๆ ไม่ได้ร้องไห้เพราะเศร้าเลยครับ....” มาโคโตะพูดเลียนแบบฮารุ ก่อนที่จะลูบหัวฮารุเบาๆ ให้ใจเย็นลง



    ใช่แล้วล่ะ เขาไม่ได้ร้องไห้เพราะเศร้าซะหน่อย เขาร้องเพราะผิดหวังต่างหาก บางทีนะ... ฮารุคิดในใจ ตัวเขาเองก็ไม่รู้ว่าร้องไห้เพราะอะไรเหมือน


    ...


    ทั้งสองค่อยๆเดินกลับบ้านของฮารุ เมื่อถึงบ้าน มาโคโตะก็ใช้แล้วปลอบฮารุอีกร่วมชั่วโมง ก่อนที่เจ้าตัวจะบอกว่าหิวข้าว แล้วเดินเข้าครัวไปทำเสต็กซาบะราดหน้าแผ่นสัปประรด แล้วทั้งสองก็คุยกัน(ซึ่งส่วนใหญ่มาโคโตะจะป็นคนพูด)จนฮารุผล็อยหลับไป เขาจึงอุ้มองค์หญิงตัวน้อยของเขาก่อนที่จะกล่าวราตรีสวัสดิ์เบาๆ ก่อนที่ตนจะเดินเบาๆออกจากห้องเพื่อไปหยิบชุดที่นอนที่อยู่ชั้นหนึ่ง



    “อื้อ...มาโคโตะ อย่าไปไหนนะ” ฮารุบ่นพึมพำออกมาเบาๆแต่ก็พอให้มาโคโตะได้ยิน เมื่อได้ฟังแบบนั้นเขาก็อดที่จะยิ้มไม่ได้ ก่อนที่ตนจะล้มตัวลงนอนเตียงที่แสนแคบๆของฮารุ แล้วดึงตัวคนที่หลับฝันดีเข้ามากอด



    ฉันขอสาบาน ฉันไม่มีวันทิ้งนายหรือทำให้นายร้องไห้เด็ดขาด  ฮารุ ฉันขอสาบาน...มาโคโตะคิดในใจจนตัวเองผล็อยหลับไปเคียงข้างกับฮารุ

     



    ต่อไปนี้ถึงจะไม่มีนาย....ริน



    ฉันก็จะอยู่บนโลกนี้ต่อไปให้ได้



    เพื่อมาโคโตะ...เพื่อรักใหม่ของฉัน...


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×