คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : P&P 1: ปฐมบท
“ไอ้บ้า”
เสียงสบถด่างึมงำจากปากเรียวบางสีชมพูระเรื่อ ใบหน้าสวย คิ้วผูกกันเป็นโบอย่างสวยงาม นัยน์ตาคมสวยสีแดงดูดุดัน เรือนผมสีน้ำเงินจนเกือบดำที่ปล่อยยาวหวีอย่างลวกๆ
“...”
หนุ่มที่นั่งฝั่งตรงข้ามหันมามองสาวเจ้าที่ตั้งแต่ขึ้นเกวียนมาไม่มีทีท่าว่าจะหยุดด่าสักที ริมฝีปากของเธอยังคงบริกรรมบทสวดอย่างไม่หยุดไม่หย่อน ทำเอาใบหน้าเรียบเกือบบึ้งของเขาต้องเริ่มยิ้มบางๆออกมา คิ้วเข้มคลี่ออกหลังจากทำหูทวนลมกับคำสวดของเจ้าหล่อน นัยน์ตาสีเขียวมรกตสวยกำลังระริกระรี้ เรือนผมยุ่งสีน้ำตาลอ่อนที่ตัดรับกับใบหน้าคมหวานของเขา
“งี่เง่า...”
“เธอจะสวดมนต์บทด่าไม่เลือกอีกนานไหมหืม เรน?”
โฟเรนเซีย ตะวัดสายตามาจ้องมองหนุ่มหน้ามนถูกใจคนชราอย่างอำมหิต
“ทำไมย่ะ นายจะทำไมฉันฮึ ไอ้โซล??”
โซเลียร์ หัวเราะคิกคักอย่างสนุกที่ได้แกล้งคน
“ก็ไม่ทำไมหรอก ฉันก็แค่รำคาญนิ”
“ฉันไม่ได้สวดส่งวิญญาณนายสักหน่อย เอาหูมาฟังทำไม?”
สาวผู้ไม่เคยยอมแพ้เถียงทันควัน
“ก็ ฉันมีหูไว้ฟังสรรพเสียง ที่จริงก็พยายามแยกแยะเสียงคนกับเป็ดแล้วนะ แต่ว่ามันก็รอดเข้ามาอยู่ได้”
หนุ่มหน้าถูกใจคนชราหัวเราะในลำคออย่างกวนอวัยวะบางอย่างที่กำลังคันยิกๆ
“นายด่าฉันเป็นเป็ดหรอ!!!”
“อ้าว ร้อนตัวจริง หัดไปกินน้ำแข็งไสบ้างสิ จะได้ใจเย็นๆ”
หนุ่มหน้ามนหัวเราะอย่างเปิดเผยทันทีเมื่อเห็นหน้าหญิงสาวเหมือนจะปวดท้องกะทันหัน
“นี้...ถ้าฉันเป็นเป็ด แกก็เป็ดเหมือนกันแหละย่ะ แกฟังเป็ดน้อยนางงามแห่งจักรวาลสวดมนต์ไล่ปากเป็ดเน่าๆอย่างแกอยู่นะ”
เรนแสยะยิ้มออกมา ในขณะเดียวกัน โซลกำลังเครียดอยู่ เพราะไม่รู้ว่ามุขตัวเองจะย้อนกลับมา อีกทั้ง ยังกับกำลังงงกับเป็ดน้อยนางงาม!?! ก่อนถอนหายใจเฮือกใหญ่อย่างยอมแพ้
“เอาเถอะ ยัยเป็ดนางงาม”โซลไม่วายกระเซ้าสาวเจ้าที่กำลังแยกเขี้ยวอยู่
“เป็ดน้อยนางงามจักรวาลด้วยย่ะ”
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
โรงเรียนเวทมนตรา ดิคาปริโอ
ปราสาทสูงไม่ต่ำกว่า 5 ชั้น กำแพงอิฐที่มีเวทมนต์ร่ายกำกับจึงกลายเป็นสีทองอ่อนๆ กำแพงเบื้องหลังที่ใหญ่โตอลังการ ทุกสิ่ง กำลังปรากฏอยู่ในสายตาของสองเพื่อนซี้
“เฮ้ย โซล แกดูดิ ชุดนักเรียนโคตะระแห่งความเท่ แต่เอ๊ะ มีหลายสีแฮะ”
เรนถามอย่างงุนงง ก่อนระริกระรี้นัยน์ตาแพรววาวเมื่อเห็นมังกร หนึ่งในสัตว์ที่เธอโปรดปราน
“โรงเรียนเวทมนตรา ดิคาปริโอ เป็นโรงเรียนมหาอำนาจ แบ่งนักเรียนออกเป็นตามหอพัก ซึ่งมีทั้งหมด 8 หอพัก
หอพักแรกชื่อว่า เทวาส เสื้อคลุมที่มีขลิบสีทอง ส่วนใหญ่เป็นพวกบ้าอำนาจ และพลังแห่งความมืด
ต่อมาก็ หอพัก รัลเซียล ที่มีขลิบสีเงิน พวกนี้มีอำนาจของดวงดาว พระจันทร์ เป็นพวกทำนายอนาคตเสียส่วนใหญ่
ส่วนขลิบสีส้ม กับ สีเขียว ก็คือ หอพักโอเลียต กับ เกเซล สีส้มคือพวกที่บ้าพละกำลัง ส่วนสีเขียวส่วนใหญ่เป็นพวกอัจฉริยะทั้งนั้นแหละ
อีกสี่หอพักก็คือ โพโทส สีม่วง พวกเก่งด้านการแสดง หอพักเนร่า สีฟ้า พวกเก่งสายเวทน้ำและแสง หอพักเซเวน สีน้ำเงิน พวกศึกษาเวทโบราณ และ หอพักคิวเรียส สีแดง พวกสนุกสนานกับการต่อสู้
การแบ่งระดับก็มีทั้งหมด 6 รุ่น พวกเราถ้าเข้าได้ก็รุ่นปี 1 ทุกปีจะมีการแข่งขันเลือกประธานฝ่าย แล้วก็คณะกรรมการอะไรเทือกเนี้ยแหละ”
คนอธิบายหอบเล็กน้อย ส่วนเรนที่นั่งฟังอยู่นั้น ถึงกับหันมามองด้วยสายตาทึ้งๆ
“แกไปแอบอ่านที่ไหนมาล่ะ”
“ยืมมาจากบ้านเจ๊นั้นแหละ”
โซลแยกเขี้ยวใส่คนที่กำลังยิ้มเก้อๆมาให้ ก่อนที่ตัวเขาจะเริ่มมองไปรอบๆอย่างตื่นเต้นด้วย
“ประกาศจากประธานสมาคมเดเลียส”
เสียงของชายหนุ่มคนหนึ่งดังขึ้น ทุกคนในที่นี้ล้วนเงียบเพื่อตั้งใจฟัง แม้เรนก็อยากให้ไปถามคนข้างตัวว่าไอ้สมาคมบ้าบออะไรเนี้ย มันคืออะไร?
“สวัสดีคะ ยินดีต้อนรับทุกๆคนสู่โรงเรียนเวทมนตราดิคาปริโอ พี่ชื่อฟินีเคีย ดำรงตำแหน่งหนึ่งในสี่จตุเทพแห่งโรงเรียน และเป็นผู้คุมกฎประจำหอ คิวเรียส มีหน้าที่ในเรื่องการแบ่งฝ่าย ดังนั้นขอให้น้องๆที่ต้องการจะเข้าเรียนให้ไปที่ลานประชุมที่อยู่ด้านในตัวอาคารเรียน เดคาเบรีย ถามเอาจากคนข้างๆทางหรือพวกอาจารย์นะค่ะ”
“เอาล่ะ ไอ้คนรู้ดี ไหนอธิบายอะไรฉันมาสักอย่าง สมาคมบ้าบออะไรนั้นคืออะไร แล้วก็อาคารเรียนเดคาเบรียอยู่ไหน”
“ถามเยอะเป็นบ้า...เอาล่ะๆ อาคารเรียนเดคาเบรียก็คืออาคารหน้าพวกเรา ส่วน สมาคมเดเลียส นะ เป็นหนึ่งในผู้มีอำนาจที่มากพอๆกับอาจารย์ในโรงเรียนนี้ ส่วนรุ่นพี่ฟินีเคียหรือผู้คุมกฏประจำหอพักคิวเรียสเนี้ย เป็นประธานของสมาคม”
“โห งั้นก็เจ๋งใช่เล่นนะสิ”
เรนถามด้วยท่าทีตื่นๆ
“อยู่แล้วละ แถมยังขึ้นชื่อเรื่องความโหดอีกตั้งหาก”
โซลเอ่ยก่อนทำท่าทางสยอง
“เอาเถอะ ไว้ว่างๆแกคอยมาเล่าให้ฟังล่ะกัน ตอนนี้เข้าอาคารเดคาฯก่อนดีกว่า”
“เดคาเบรีย”
คนถูกแย้งหันมาทำตาดุๆใส่ ก่อนค่อยๆลงจากเกวียน แล้วบอกลาเพื่อนหนุ่ม
“เอาเกวียนไปจอดแล้วรีบๆตามมาล่ะ”เรนตะโกนบอก ก่อนจะพาตัวเธอเองเข้าสู่อาคารเดคาเบรีย
ความคิดเห็น