คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ Fratello fox
จิ้งจอกตัวร้าย แต่ยังไงก็รัก!
--------------------------------------------------------------------
“นี่ พี่ฮะ มันเช้าแล้วนะ!! ตื่นซักทีเถอะ เดี๋ยวก็สายหรอก” ผมกำลังปลุกพี่ชายสุดขี้เซาที่กำลังนอนแผ่แบบ
ไม่เกรงใจชาวบ้านบนเตียง ลาย.. เอ่อ.. ลายโดเรม่อนของเขา= _=
“งือออ.. ขออีก5นาที” น่ะ ดูมัน ผมล่ะอยากจะเอาไม้เบสบอลทุบหัวจริงๆ
“เออ ไม่ตองตงต้องตื่นแล้ว นอนค้างตรงนี้ยันเย็นเลยแล้วกัน!!” ผมหมดความอดทนแล้ว!! ปล่อยมันไว้ตรงนี้แหละ เชิญตื่นสายคนเดียวเถอะ!
“เฮ้อ.. เออๆ ตื่นแล้วๆ” ในที่สุด.. พระอินทร์ก็เข้าข้างผม พี่ชายโค-ตะ-ระขี้เซาของผมตื่นเสียที=_=
“ตื่นแล้วใช่มั้ย เกือบจะทำผมสายแล้วนะ รีบไปแต่งตัวซะ!” ผมไล่ร่างสูงตรงหน้าผมที่สุดจะขี้เซา ไปแต่งตัว
ส่วนผมก็ลงมาข้างล่าง มาเตรียมมื้อเช้าฮะ
“ว้า .. มื้อเช้าวันนี้เป็นขนมปังหรอ อยากกินอย่างอื่นบ้างจัง” นั่น.. ดูมันบ่นครับ ใครล่ะ ทำให้สายจนไม่มี
เวลาทำมื้อเช้าแบบนี้ล่ะ ทำขนมปังได้ในเวลา1นาทีก็เร็วสุดแล้วเฟ้ย!
“ใครล่ะครับ ตื่นก็สาย นอนก็ดึก ชอบแกล้งน้องอีกต่างหาก! แถมยังมีหน้ามาบ่นว่า ทำแต่ขนมปัง
ในเมื่ออีก20นาที มันก็จะสายแล้ว จะทำอย่างอื่นได้อีกหรอครับ?” ผมรู้สึกเหมือนได้ยินเสียงดัง ฉึก! มาจาก
ที่ไหนซักแห่งเลยแหะ? หรือคิดไปเอง ช่างเหอะ รีบไปโรงเรียนดีกว่า สายล่ะตายแน่ๆ!
“เฮ้อ.. ขอโทษครับๆ เดี๋ยวต่อไปจะตื่นเช้ากว่านี้” ชิ แก้ตัวไปก็เท่านั้น พูดแบบนี้ทั้งปีสิน่า ไม่เคยจะทำได้
เหอะ!
“ครับ.. เชื่อตายแหละ ไปโรงเรียนได้แล้ว”
“ ไง ไอจัง ^^ ได้อยู่ห้องเดียวกันอีกแล้วนะ”
“อ๊ะ! พี่ชินนี่นา! ได้อยู่ห้องเดียวกันด้วย!” ชินจัง(?) เป็นพี่และเพื่อนสนิทผมเองครับ จริงๆ ชื่อเต็มว่าชินยะน่ะนะ
“ไง ชินยะ ได้อยู่ห้องเดียวกันอีกแล้วนะ” พี่ผมที่เดินตามมาทีหลังอยู่ๆ ก็เอาแขนพาดบ่าผมครับ =_=
แล้วก็มาทักทายชินคุงแบบไม่เห็นหัวผมเลยนะ ชิ!
“พี่ริส ปล่อยซักทีสิ!”
“เอาน่าๆ ทั้งสองคนยังสนิทกันเหมือนเดิมเลยนะ” ชินยะทัก
“พี่ริสก็ยังเป็นพี่ริสแหละน่า! ไม่เห็นจะสนิทกันเลย คอยแกล้งผมอยู่ทุกวันยันถึงบ้านนั่นแหละ!” ผมท้วง
“ก็เจ้านี่ทำตัวน่าแกล้งตลอดเลยนี่นา จะมาโทษฉันฝ่ายเดียวได้ยังไง”
“เฮ้อ.. จ้าๆ อ้อ ริส วันนี้ไปฟังเพลงที่ร้านเพลงกับฉันหน่อยไหม นายด้วยนะไอจัง”
“เพลงใหม่หรอ? น่าสนใจดีนี่ ไอก็ไปด้วยนะ!”
“เฮ้! เดี๋ยวสิ ผมตกลงตอนไหน!”
“ไปเหอะน่า เจอกันตอนเลิกเรียนนะ” ชินยะพูด แล้วก็หายไปเลยอะ ไม่คิดจะช่วยผมเลยรึไง!
“OK! เจอกันตอนเย็น ไปหาที่นั่งกันเถอะไอ!” ทุกคนคงสงสัยสินะ ชินยะเขาเป็นผู้ชายครับ แต่จะออกแนว
แต่นิสัยดี ยังไงดีล่ะ แบบ ออกแนวซ่าส์ๆ ใจดี อารมณ์ดีตลอดเวลา มั้งไม่เหมือนนักเลงนะครับ เลยเข้ากับพี่
ริสได้อย่างดีไง ส่วนพี่ริส แน่นอน พี่ชายผมไง ถ้ารวมกับชื่อผมแล้ว ก็จะเป็น 'ไอริส' แต่ผมก็ไม่เข้าใจ ว่าทำไมคุณพ่อกับคุณแม่ ถึงไม่ให้พี่ริสชื่อว่าไอ ทั้งๆ ที่เกิดก่อนผมแท้ๆ ส่วนผมติดนิสัยเรียกคนนี่สนิทด้วยชื่อสั้นๆน่ะ อย่างพี่ชิน ที่ชื่อชินยะไง
ณ เลิกเรียน
“ไง ตรงเวลาดีนี่นาย!” ชินยะทัก
“หึ นายก็เหมือนกัน” พี่ผมทักตอบครับ
“ไอจัง หลังดูเพลงเสร็จน่ะ มีร้านเค้กด้วยนะ สนใจมั้ย”
“เค้กหรอ! ไปสิฮะ พี่โรลเนี่ย รู้ใจผมดีจังเลยนะ ไม่เหมือน ใครบางคน แถวนี้” ผมเน้นเสียงครับ เล่นเอาคน
ข้างผมสะอึกเลย สะใจ><
“ฮะๆ ไอจังเนี่ยน่ารักจริงๆเลยนะ ไปเถอะ เดี๋ยวไม่ทัน” ว่าแล้วพี่ชินก็ดึงมือผมกับพี่ชายไปที่ร้านเพลงทันที
“ว้าว! เพลงนี้ผมหามาตั้งนานแน่ะ!” ผมอุทานอย่างอารมณ์ดี เพลงที่ผมตามหามานาน ดีใจจัง>.<
“ไหนๆ ส่งให้พี่ฟังบ้างสิไอจัง” พี่ชินบอกผม ผมเลยส่งให้เขาครับ
“ อือ ก็นะ เพราะจริงๆด้วยล่ะ กำลังหาอยู่เหมือนกันเลย” พี่ชินยื่นมือมาหยิกจมูกผมเล่นๆครับ
“งั้นตกลงเอาเพลงนี้นะ” ผมกับพี่ชินพูดพร้อมกันแล้วหันไปมองหน้าพี่ชาย
“ไม่ใช่ว่าฉันต้องจ่ายตังหรอกนะ -_-“ พี่ชายทักอย่างรู้ทัน ทีเรื่องแบบนี้นี่ไวจริงนะ!
“งั้นฉันไปจ่ายเงินกับไอก็ได้ แกน่ะกลับบ้านไปเลย ชิ” พี่ชินพูด แต่เหมือนจะประชดแกมบังคับ
ให้พี่เขาจ่ายเงินทางอ้อมนะนั่น?
“ เออๆ ฉันจ่ายให้ก็ได้” พี่ริสพูดอย่างเอือมๆ พร้อมเงินแล้วเดินไปจ่าย
“Yes!! ในที่สุดผมก็ได้มา ขอบคุณนะฮะพี่ชาย ”ผมเดินไปกอดพี่ชายหนึ่งที
“หนอย.. ไอ้เจ้าริส แค้นนี้ฝากไว้ก่อนเถอะ!” พี่ชินพูดอย่างเสียหน้า เอ๊ะ? แล้วเขาจะเสียหน้าทำไมล่ะ ไม่
มีอะไรให้เสียซักหน่อย!!
“หึ.. ก็ฉันคนจ่ายเงินนี่นา” พี่ริสก็เอาด้วยอีกคน พูดอย่างยิ้มยียวนเลยนะ! ทั้งคู่เป็นอะไรกันแน่
“ แต่พี่ชินก็พาผมมาร้านเพลงนี่นา ขอบคุณนะฮะ” ผมว่าไปแล้วก็กอดพี่ชินอีกคนละที
“หึ.. “ พี่ชินยิ้ม อีกแล้ว คู่นี้มันจะอะไรนักหนา(ฟะ)
“ เอ่อ.. ผมว่า ไปร้านเค้กกันเถอะฮะ * ^ *” ผมท้วง เมื่อรู้ตัวว่าพวกเขากำลังจะลืมเค้กของผม
เค้กน่ะ เค้ก มันสำคัญเยี่ยงชีพของผมเลยนะ!
“ จ้าๆ ไม่ลืมหรอกน่า ไอจังเนี่ย ชอบเค้กจริงๆนะ^^” พี่ชินสไตล์เดิมฮะ ยังชิวๆ
...แต่ไอ้คนข้างๆผมเนี่ยสิ...
“แต่ฉันเหนื่อยแล้ว กลับบ้านเถอะ” พี่ริสท้วงครับ
“ไม่เอา พี่ชินสัญญาไว้แล้วนี่ ถ้าพี่จะกลับก็กลับสิ” ผมแย้ง เรื่องอะไรใครจะกลับบ้านง่ายๆล่ะ ผมอุส่าห์รอ
เค้กนะ!
“ไม่เอา ก็ฉันจะอยู่กับนายนี่!”
“ฮะๆๆ ริสเนี่ย ติดน้องจริงๆด้วย” พี่ชิน อย่าขำตอนคนเขาทะเลาะกันได้ไหมครับ!
“หา!? ติดน้อง ฉันเนี่ยนะ?” พี่ริสพูดด้วยสายตาไม่อยากเชื่อ
“นั่นสิ ติดน้องชาย?ผมเนี่ยนะ?”
“แค่ดูก็รู้แล้วน่า ขนาดกลับบ้านคนเดียว ยังไม่กลับเลย แถมจะเอานายกลับด้วยอีก ไปไหนไปด้วยไง” พี่ชิน
พูดอย่างยิ้มๆ
“ช่างเถอะ ไปซื้อเค้กกันดีกว่า” พี่ริสตอบ แน่ะ ทีแบบนี้เปลี่ยนเรื่องเชียว
“ว้าว เค้ก เค้ก! เค้กเต็มไปหมดเลย เอาอันนี้ อันนี้ อันนั้น อันนู้น!” ผมมาถึงร้านเค้กแล้วครับ มีแต่เค้กที่
อยากกินเต็มไปหมดเลย > <
“นี่! สั่งมากไปแล้วนะ ! เดี๋ยวก็กินไม่หมดหรอก” พี่ริสพูด
“ก็มันน่ากินนี่นา”
“ เอาแค่ 4ชิ้นพอแล้ว”
“มันน้อยไปนะ คราวก่อนยังได้ตั้ง 8ชิ้นแน่ะ!” ผมแย้ง
“ไม่ได้ แค่4ชิ้นเท่านั้น!” พี่ชายบังคับ พี่ชายใจร้ายยย!!
“ 5ชิ้นไม่ได้หรอ QAO” ผมเริ่มต่อรอง
“5ชิ้นนะ QAO นะๆๆๆ” ผมเริ่มใช้ลูกอ้อนครับ มันต้องได้ผลสิ หึหึ..
“เฮ้อ.. ก็ได้ 5ชิ้นพอนะ” ได้ผลครับ พี่ผมยอมแล้ว สำเร็จ ฮ่าๆ I’am winner!!!
“เย๊ พี่ชายใจดีที่สุดเลย!!” ว่าแล้วผมก็รีบวิ่งไปสั่งเค้กทันที
“งั้น แยกกันตรงนี้นะ” พี่ชินว่า
“อื้อ เจอกันพรุ่งนี้ตอนเช้านะพวก” พี่ริสตอบแล้วเดินไปเทคมือกับพี่ชิน
“ ไอ เข้าบ้านเถอะ”พี่ริสเรียกผม
“อื้อ” ผมว่า
@เวลาต่อมา
“พี่ชาย ข้าวเย็นเสร็จแล้วนะ!! ลงไปกินได้แล้ว” ผมเรียกพี่ชายที่นอนอยู่บนเตียงของเขาน่ะนะ แต่ เขาหลับ
อีกแล้วอ้ะ =_=
“เฮ้อ.. พี่ชายนี่ ขี้เซาได้โล่เลยนะ” ผมมองอย่างเอือมๆ
“นี่ พี่ชาย ลงไปทานข้าวได้แล้ว” ผมเขย่าตัวพี่ชาย เผื่อจะตื่น =w=
“เออๆ ตื่นแล้ว กับข้าววันนี้เป็นอะไรล่ะ” พี่เซคถาม
“แกงกะหรี่น่ะ ของโปรดพี่ไง”
“ว้าว! ดีจัง แต้งกิ้วน่ะ”
“ไม่เป็นไรหรอกน่า ของโปรดพี่นี่นา ^^”
“เอาล่ะ ทานข้าวได้แล้วน่า” พี่ริสว่าแล้วลูบหัวผม
“ครับ^^”
@ห้องนอน
ผมลืมบอกใช่มั้ยครับ ว่าเราพี่น้องอยู่ห้องเดียวกันน่ะ ส่วนเตียงเป็นแบบ 2ชั้นครับ = =”
ผมนอนข้างล่าง พี่ชายนอนข้างบนอะน่ะ
“ฝันดีล่ะ ไอ้น้องตัวแสบ” พี่ริสพูดจากข้างบน
“ครับ ฝันดีล่ะ พี่ชายขี้เซา”
“ฉันไม่ได้ขี้เซาซักหน่อย แล้ววันนี้ฉันก็นอนเร็วด้วย! ปกติฉันนอนหลังนายนะ!!”พี่ชายแย้งครับ ผมเลยแหย่
ต่อ ก็มันน่าแกล้งนี่นา
“ครับๆ นอนกี่โมงพี่ก็ตื่นเวลาเดิมนั่นแหละน่า ฮะๆ”
“เฮ้อ.. เอาเถอะ นอนดีกว่า” พี่ชายรีบเปลี่ยนเรื่องครับ น่าแกล้งจริงๆเลย เนอะ?
“ฝันดีครับพี่ชาย ^^” และแล้วพวกเราก็ไปเฝ้าพระอินทร์ครับ ‘ w ‘
หวัดดีเค่อะ เรื่องนี้ผมจะอัพจริงจังแล้วนะเคอะ(?) จากบทนำ ผมคิดว่า ไม่ควรเดินเรื่องเร็ว เนอะ?
ทุกท่านว่างั้นป้ะ? จากเรื่องที่ผมลองแต่งเล่นๆเนื่องจากว่าง
(อีเรื่องทั้งหมดเนี่ยนะว่าง!! // โดนรีดเดอร์กระทืบ) ผมเลยได้ข้อสรุป ไม่ก็ เพิ่งรู้สึกตอนเขียนใหม่ตอนนี้เนี่ย
แหละ ว่าควรดำเนินเรื่องยังไง เรื่องนี้ไม่วายฮะ เป็นความรักระหว่าง2พี่น้อง(แต่เรื่องหน้าอาจจะมี(?)) ที่ใช้ชีวิตอย่างสงบสุข (มั้ง?)
อยู่มาวันนึง น้องชายกับพี่ชายก็โดน !@#$%^&*(เดี๋ยวหาว่าสปอย)ทำให้!#$%^&
ชีวิตมันก็เลยไม่สงบสุข(?)มั้ง * ^ * เผ่นละก๊ะ~ บายบี
SHIKUROz
ความคิดเห็น