คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ซาลามันเดอร์ เพื่อนที่ดีอีกคน
“ถึงแล้วล่ะ”ซาลามันเดอร์บอกพลางลงจากรถ
“ที่นี่มันที่ไหนเนี่ย”โซลพูดเบาๆพลางมองไปรอบๆ
“โซล”ลูกน้องของโซลเรียก
“อะไรหรือ???”โซลถาม
“ที่นี่มัน....”ลูกน้องของโซลลังเลว่าจะบอกดีหรือไม่ และตอนนี้ซาลามันเดอร์กำลังยิ้มอย่างไม่น่าไว้ใจ
“ที่ไหลล่ะ”โซลชักรำคาญ
“บ้านผีสิงครับ”ลูกน้องโซลตัดสินใจที่จะบอก
“เชี่ย ข้ายิ่งกลัวผีอยู่ด้วย กลับกันเถอะซาลามันเดอร์”โซลบอก
“ไม่เป็นไรหรอก ก็แค่สวนสนุกเท่านั้นเอง”ซาลามันเดอร์พูดพลางจูงมือโซลเดินเข้าไปข้างใน
“ตั๋วผู้ใหญ่ 4 คนครับ”ซาลามันเดอร์บอกกับพนักงานขายตั๋วพร้อมกับยื่นเงิน 120 บาทให้
“ตั๋วผู้ใหญ่ 4 ที่ที่ละ 30 บาท ให้ 120 พอดีค่ะ นี่ตั๋วค่ะ”พนักงานยื่นตั๋วให้
“ไปข้างในกันเถอะ โซล”ซาลามันเดอร์จูง(ลาก)โซลเข้าไปข้างใน
“ม่าย ตูไม่ปายยยยยยย”โซลพูดด้วยความกลัว ลูกน้องของเขา 2 คนก็ตามเขาเข้ามา
“ยาราไนก้าๆๆ”เสียงในบ้านผีสิงดังขึ้นในขณะที่พวกเขาเริ่มเข้ามา
“นี่”โซลสะกิดลูกน้อง
“อะไรเหรอครับ”ลูกน้องสงสัย
“ยาราไนก้าแปลว่าอะไรเหรอ”โซลถาม
“อืม...”ลุกน้องเปิดพจนานุกรมที่เอาติดตัวมาด้วย(เอามาทำไมฟะเนี่ย)
“อ๋อ แปลว่าเอาตูดครับ”ลูกน้องพูด
“ชิบหาย”ทุกคนอุทาน ก่อนที่จะวิ่งอย่างไม่คิดชีวิตจากบ้านผีสิง(ที่จริงเป็นสวนอาเบะตางหาก)
“นี่แน่ะ หนอยบอกว่าบ้านผีสิง ที่ไหนได้ แม่งเป็นสวนอาเบะ เกือบตายหมู่แล้วรู้มั้ย”โซลพูดพลางตบหัวซาลามันเดอร์
“ก็เห็นทึมๆนึกว่าบ้านผีสิงนี่”ซาลามันเดอร์ลูบหัวที่ตอนนี้ปูดเป็นลูกมะนาวจากการตบของโซล
“เฮ้อ แย่แต่เช้าเลยแฮะ”ซาลามันเดอร์รำพึง
“อาจจะแย่กว่านี้ก็ได้นะครับ”ลูกน้องของโซลตอบก่อนที่จะโดนโซลตอบหัว
“นี่แน่ะ พูดเป็นลาง”
“เฮ้ย อะไรน่ะ”ลูกน้องของโซลอีกคนชี้ไปที่ธนาคาร
“เชี่ย โจรปล้นธนาคาร พวกเราไปจับโจรกันเร็ว”ซาลามันเดอร์พูดพลางวิ่งตรงไปยังธนาคาร
“ตามไปดีมั้ยครับ”ลูกน้องของโซลถาม
“ไปดิ รออะไรเล่า”โซลพูดพร้อมวิ่งตรงไปยังธนาคาร แล้วลูกน้องอีก 2 คนก็ตามไป
1 ชั่วโมงต่อมา
“ประกาศๆ ขณะนี้จับกุมโจรที่กำลังปล้นธนาคารได้แล้ว โดยพลเมืองดี 4 คน”เสียงตามสายของเมืองประกาศ
ที่โรงพยาบาล
“ซาลามันเดอร์ แกอย่าเป็นอะไรเชียวนะ”โซลโมโหซาลามันเดอร์ที่ถูกยิง
“แกจะโมโหข้าทำไมวะ ข้าโดนยิงนะไม่ใช่แกโดนยิง ไอ้บ้าเอ้ย”ซาลามันเดอร์พูดกับโซล
“แล้วใครจะพาข้ากลับบ้านเล่า”โซลพูดใส่หน้าซาลามันเดอร์
“ก็จริงอ่ะนะ งั้นมาเฝ้าข้าก็ละกัน โทรบอกเพื่อนข้าด้วยล่ะ”ซาลามันเดอร์กำชับ
“อือ ต้องนอนนอกบ้านอีกแล้ว”โซลพึมพำ
1 เดือนต่อมา
“ซาลามันเดอร์”โซลเรียกซาลามันเดอร์เบาๆ
“หือ”ซาลามันเดอร์หันมาหาโซล
“วิวสวยเนอะ”โซลพูด
“เออ บอกแล้ว ภูเขาแถวนี้วิวก็ดีนะ อากาศก็สดชื่น เฮ้อออออ”ซาลามันเดอร์พูดก่อนล้มตัวลงนอนลงบนพื้นหญ้า
“นี่โซล เราเป็นเพื่อนกันนานขนาดไหนแล้วนะ”ซาลามันเดอร์ก้มหน้าพูด
“ก็... 1เดือน 1วัน”โซลตอบ
“งั้น สัญญาได้มั้ย”ซาลามันเดอร์พูดเสียงเบาลง
“ว่า”โซลรอให้ซาลามันเดอร์พูดต่อ
“สัญญานะ ว่าเราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป”ซาลามันเดอร์พูดรอคำตอบ
“สัญญาสิ”โซลพูดก่อนล้มตัวลงนอนลงบนพื้นหญ้าแล้วหันหน้ามายังซาลามันเดอร์
“ถ้างั้น ฉันก็สบายใจ ว่านายจะไม่กลับดาวของนาย”
“อือ ขืนกลับไปมีหวังโดนฆ่าตายแหงแก๋”
ทั้งคู่ก็เงียบจนได้ยินเสียงแมลงรอบๆตัว
***โปรดติดตามตอนต่อไป***
ความคิดเห็น