คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 ::
你给的每个纪念都排在窗沿
ทุกๆความทรงจำที่เธอมอบให้ล้วนแต่เรียงตัวกันอยู่ที่ขอบหน้าต่าง
.
.
.
.
.
‘…รักแรกของจางอี้ชิง…’
.
.
.
.
.
ฤดูหนาวตอนอายุ 15 สิ่งแรกที่ทำให้ตื่นเต้นจนหัวใจเต้นแรง เขายังจำมันได้ดี…ในวันที่เหน็บหนาวถึงขั้วหัวใจ ในสวนสาธารณะ เป็นวันที่เขาค้นพบว่ามือของคนเรานั้นสามารถส่งผ่านความอบอุ่นไปถึงขั้วหัวใจได้
“ร้องไห้ทำไมกันเด็กน้อย…”
ร่างบางเงยหน้ามองผู้ชายผมสีแดงที่เดินมาหยุดยังตรงหน้าเขา….
‘จางอี้ชิง’ จำได้ดีว่าผู้ชายร่างโปร่งคนนี้หน้าตาเป็นอย่างไร ใบหน้าเล็กพอๆกันแต่ดูดีกว่า อายุน่าจะห่างจากเขาไม่มาก ขาเรียวกำลังก้มนั่งยองๆเงยหน้าขึ้นมาสบตาคู่กลมของเขาที่นั่งอยู่บนชิงช้า
“กินนี้สิแล้วนายจะอารมณ์ดี เป็นผู้ชายอย่าขี้แย…”คนแปลกหน้ายื่นลูกลมสีเดียวกับสีผมของเขามาให้
‘คำปลอบโยนจากคนแปลกประหลาด’ จางอี้ชิงคิดได้แต่เพียงในใจก่อนที่จะรับลูกอมรสสตอเบอร์รี่จากชายคนนี้ มันน่าแปลกนะ คนที่ไม่รู้จักแต่กลับมาทำดีด้วยถ้าเป็นในหนังคนๆนี้คงเป็นมิจฉาชีพแน่ๆ แต่เขากลับไม่มีความรู้สึกหวาดกลัวคนตรงหน้าเลยแม้แต่น้อย
“ไม่กินหรอ?...อร่อยนะ”คำเชื้อเชิญครั้งแล้วครั้งเล่าหลุดออกมาจากปากเรียว ถ้าเป็นพ่อแม่เขาคงบอกว่าอย่ารับของจากคนแปลกหน้ามากินซี้ซั้ว แต่บางสิ่งบางอย่างบอกเขาว่า …ผู้ชายคนนี้ไว้ใจได้… และในที่สุดมือเล็กๆค่อยๆแกะลูกอมเม็ดสีแดงเข้าปาก …ความหวานอมเปรี้ยวผสมเข้ากันได้ดี…
“เด็กดี…”เพียงแค่มือหนาที่สัมผัสลงบนศีรษะ…กับรอยยิ้มอันอบอุ่นจากคนแปลกหน้า ความรู้สึกหวานมากกว่าน้ำตาลที่ละลายอยู่ในปาก หัวใจของจางอี้ชิงจึงเต้นแรงอย่างชัดเจน
…ชัดเจนจนได้ยินเสียงของ ‘หัวใจ’ …
.
.
.
.
.
‘นี้เพื่อนพี่เอง…ลู่หาน’
วินาทีแรกที่ได้พบกันอีกครั้ง…จางอี้ชิงลืมไปด้วยซ้ำว่า การเต้นของหัวใจมันแรงแค่ไหน
อาจจะเป็นเพียงแค่เรื่องบังเอิญ …แต่เราก็ได้เจอกันอีกครั้ง
ตอนที่เขาโตพอที่จะรู้จักคำว่า ‘ รัก ’
‘ลู่หาน…นี้น้องชายของฉันเอง จางอี้ชิง’
‘สวัสดี…จางอี้ชิงเด็กขี้แย’
.
.
.
.
.
…ถ้าหากรู้ตัวเร็วกว่านี้ละก็…
“ยอมแพ้ซะเถอะ เด็กดื้อ~”เสียงล้อเลียนจากเพื่อนของพี่สาวทำเอาอี้ชิงแก้มพองลม มีเพียงเสียงหัวเราะเบาๆจากพี่สาวที่นั่งมองเพื่อนกับน้องชายของตนหยอกล้อกัน มันเป็นแบบนี้มาสักพักแล้วกับ
…ความสัมพันธ์ที่ไม่ชัดเจนของคนสามคน….
จางอี้ชิงไม่กล้าเอ่ยถามคนทั้งสองว่าความสัมพันธ์ของพี่สาวกับลู่หานคืออะไร? ตลอดระยะเวลาหลังๆมานี้ เขารู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างที่เปลี่ยนไปในดวงตาของพี่สาว แต่หากยังไม่มีใครพูดอะไรที่ชัดเจนและแน่นอนออกมา จากอี้ชิงก็ยังคงเป็นน้องชายที่สนิทกับเพื่อนของพี่สาวมากคนหนึ่งก็แค่นั้น …
และไม่รู้ว่านานแค่ไหน…
ที่ความสัมพันธ์มันกำลังเดินไปข้างหน้าอย่างเรื่อยๆ…
จนหาทางออกไม่เจอ
.
.
.
.
.
界线是又哭又笑的道歉
เส้นแบ่งเขตแดนคือคำขอโทษที่ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี
.
.
.
.
.
…จางอี้ชิงจำได้…
ถึงวันที่เขารู้จักคำว่า ‘ความเจ็บปวดแสนสาหัส’
เขาจำได้ถึงวันที่พี่สาวเดินมาบอกเขาพร้อมน้ำตา….
‘พี่ท้อง…. ฮือ~’ น้ำเสียงอันแผ่วปลายที่พูดไปสะอื้นไป จางอี้ชิงมองพี่สาวของตัวเองที่กำลังสั่นเทา หลังของผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่งกำลังสั่นไหวเขารู้สึกสงสารคนเป็นพี่หนัก แต่สิ่งเดียวที่ทำให้เขากำลังชา เมื่อปากบางของเขาเอ่ยถามออกไปแล้วก็ได้รับคำตอบที่เปลี่ยนชีวิตเขาได้ในวันนี้
‘พี่ท้องกับใคร’
‘ฮึกกก …..ละ….ลู่หาน ฮือออ พี่ท้องกับลู่หานน ฮืออออ’
เขาโอบกอดพี่สาวไว้ด้วยความรู้สึกเดียว
เขากำลังสมเพชในความรักของตัวเอง
มันไม่มีอีกแล้ว…ไม่มีอีกแล้ว คำว่า …รัก…
แต่สิ่งที่น่าสมเพชมากกว่านั้นคือ ‘หัวใจดวงเล็กๆได้หยุดเต้นลงอย่างช้าๆ’
…และในขณะที่มีสิ่งมีชีวิตกำลังจะถือกำเนิด แต่ก็มีอีกชีวิตที่กำลังตายไปพร้อมกัน…
___________________________
Talk :: สวัสดีครับ วันนี้แวะมาฝากผลงานใหม่ที่แต่งสด
เป็น SF ยาวไม่มาก ไม่กี่ตอนจบ แนวดราม่า
ตอนนี้เป็นการเน้นเล่าในอดีตมากกว่าตอนหน้าจะเริ่มเป็นปัจจุบัน
เนื้อหาตอนนี้เลยไม่ละเอียด อ่านแล้วไม่เข้าใจหรือเปล่าครับ T T
ลองบรรยายแนวแปลกๆที่ไม่เคยได้เขียน ไม่รู้ว่ามันจะโอเคหรือเปล่า?
สำหรับผลงานอื่นๆ ก็ทยอยมาเรื่อยๆนะครับ
ก็สำหรับใครที่อยากจะพูดคุยกับไรเตอร์ หรือ ทวงฟิค
ก็แวะมาทักทายกันได้ที่ @SoloveRaineii ในทวิตเตอร์นะครับ
ขอขอบคุณที่หลงเข้ามาอ่าน เรื่องนี้นะครับ
[ปล.คำผิดเดียวไรเตอร์จะแก้ไขอีกรอบนะครับ]
ความคิดเห็น