ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Running Man :: Part I
หลังจากที่แยกตัวออกมาจากกลุ่มตอนที่ Start Game
นิกเดินชมป่าไปซักพักก็มาหยุดอยู่ที่ต้นไม้แห่งหนึ่ง
รากขนาดพอดีตัวจึงนั่งลงพักเหนื่อย ทั้งๆที่เพิ่งวิ่งมาเพียง 10นาที
นิกมาซ้ายมองขวาก็เห็นแต่ต้นไม้สีเขียวขจีบดบังทางออกเต็มป่าไปหมด
" แล้วนี่เราจะทำอะไรต่อดีนะ "
เพิ่งรู้ว่าคอนโดที่ประเทศไทยมีอะไรแบบนี้ให้ทำด้วย
นิกบ่นรำพึงรำพรรณก่อนที่จะหลับหลังไปหยิบเป้มาตรวจดูของ
อืม กระติกน้ำ ถุงนอน สบู่ เชือก อาหารกระป๋อง...ทำไมมันเล็กขนาดนี้?
หืม มีกล่องแปลกๆด้วย?
นิกยกกล่องขึ้นกลับไปมากลับหาวิธีเปิดกล่อง ก่อนจะเจอปุ่มๆหนึ่งที่นูนออกมาเด่นชัด
มือบางกดตรงปุ่มตรงหน้า แล้วกล่องนั้นก็เลือนขึ้นมาอัตโนมัติ
" อ่ะ นี่มัน "
ตรงหน้านิกคือ ขวานขนาดพอดีมือ และ มีดเล่มเล็กขนาดพกพา
" จะเอาไปทำอะไรนะ......แต่อย่างแรกที่ต้องทำคือ หาอาหาร "
นิกมองอาหารกระป๋องในเป๋าก่อนถอนหายใจ
แล้วลุกขึ้นเดินออกหาอาหาร เจอทางแยกสองทางนิกแอบลังเลในใจว่าจะไปทางใหนดี
ขวาร้ายซ้ายดี
นิกเลยลองเดินไปทางซ้าย2-3ก้าวก็เจองู แต่งูไม่เห็นเลยเลี่ยงไปเดินทางขวาแทน
พอนิกเดินเข้าไป ก็เจอกับธรรมชาติที่สวยงาม
กระต่าย ผีเสื้อก็ออกมาเล่นกันอย่างสนุกสนานพร้อมทั้งผลไม้มากมาย
นิกคำนวนดูแล้วก็พออยู่ได้ประมาณ3-4วัน
นิกเก็บผลไม้ใส้กระเป๋าเป้ และจัดการเชือดกระต่ายที่กำลังกินแครอลอย่างอิ่มเอิ่มใจ
มาผัดกับผลไม้ป่าสร้างรสชาติของอาหารแล้วกินอย่างเอร็ดอร่อย
ธรรมชาติของมนุษย์ กินอิ่มแล้วก็ง่วงนอน
นิกกะว่าจะนอนตรงนี้ แต่จู่ๆก็นึกถึงภารกิจที่หัวหน้าให้มา
"...ถ้าไม่ฆ่าก็ถูกฆ่า..."
นิกเริ่มปฏิบัติการหาเหยื่อ โดยก็เลียบไปตามผาสูงด้วยการปืนเขาด้วยมือเปล่าอย่างเชี่ยวชาญ
พลางเหลือบสายตาซาขวาก็หันไปเจอ ลูคัส พี่ใหญ่ของก๊กแฝดทั้งสี่พอดี
" จะว่าไป พี่ลูคัสเขาอยู่ทีม 3 นี่น่า... "
นิกพำพึมหลุบสายตาลงต่ำ คิดทบทวนอย่างคนมีความคิด
" ...พี่ใหญ่ ผมขอโทษนะ "
นิกค่อยๆไต่เขาเลียบไปใกล้ๆกับแม่น้ำที่ลูคัสกำลังเนียนเป็นปลาบึกอยู่
" ....ปลาบึกเหรอนั่น "
นิกมองลูคัสที่กำลังทำท่ายักๆยือๆบอกไม่ถูก
เหมือนจะพยายามทำตัวเองเป็นปลาที่่เข้ากับน้ำมากที่สุด
นิกค่อยๆบรรจงหยิบหอกจากด้านหลังที่ทำขึ้นเอง
จากมีดเล่มเล็กขนาดพกพาพันต่อกับกิ่งไม้ท่อนใหญ่เป็นหอกท่อนใหญ่เล็งไปที่ลูคัส
สายตาคมกริชของนิดค่อยจ้องไปที่เหยื่อดั่งอินทรีย์
ก่อนจะเหวี่ยงปลายหอก ให้ลงไปทะลุที่หลังของลูคัสอย่างเต็มเนี่ยว
ปั้ก!
เมื่อนิกเห็นเหยื่อร่วงลงก็ค่อยๆหลบสายตาลงเบาๆ
สองมือเรียวยกขึ้นประกบ ไหว้ไว้อาลับแด่ผู้ล่วงลับ
" พี่ผิดเองนะที่อยู่ทีม 3 น่ะ "
" ฝันดีครับ พี่ใหญ่ "
นิกกลับไปที่พักเดิม ก่อนที่จะเห็น เสือภูเขาบุก คุ้ยกระเป๋าจนเละเทะไปหมด
" เอ้ย! เสบียงฉัน! แก! "
" ออกไปให้ไกลจากเสบียงฉันนะ! "
นิกตระโกนใส่เสือพร้อมวิ่งไปบังเสบียงทั้งหมดในเป้
เสือก็กระโดดหลบคบไฟที่นิกถือมากันก่อนถึงเวลากลางคืน
เมื่อนิกรู้ว่าเสือกลัวของที่ไม่เคยเห็นแบบนี้
นิกจึงรีบจัดการหลอกล่อให้เสือภูเขาตัวใหญ่นั้นออกไปจากเสบียงทันที
นิกค่อยๆเดิน วนเป็นวงกลมดูท่าทางแล้วรีบหยิบเสบียงขึ้นมา
แต่เสือตัวนั้นเดินวนนิ่งดูท่าทีนิกอย่างสงบแล้วพุ่งเข้าโจมตีนิก
นิกตกใจที่เสือภูเขาตรงหน้าตั้งตัวได้ไวขนาดนี้ จึงปัดป่ายคบไฟอย่างหวาดกลัว
ก่อนที่เสือตัวนั้นจะปัดคบไฟจนร่วงเสียงดัง เหมือนพยายามกรีดใจนิกให้หวาดกลัว
ป่าเริ่มมืดลง เสียงเรไรก็ดังขึ้นราวกับจะสวดศพให้ใครบางคน
เหงือบนหน้านิกผุดที่ขึ้นค่อยๆไหลจากปลายคางสู่พื้น ความวิตกเข้าสู้จิตใจอย่างเต็มที่
สายตาแวววับของเสือตัวนั้นจ้องมาที่นิกอย่างเงียบสงัน
ส่งผลให้ขาของนิกค่อยๆก้าวถอยหลังโดยไม่ได้สั่งการแบบสั่นๆ
แกร็ป
" มาทาทาบิ!! "
ไม่จริงมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง!?
นิกคิดบ่นพึมพำในหัวชั่วครู่แล้วรีบจัดการปาหญ้ามาทาทาบิใส่เสือตัวใหญ่ตรงหน้าทันที!
เสือมันก็แมวล่ะวะ!!!!
นิกค่อยๆลืมตาที่ละข้างรับผลที่เกิดขึ้น
" หงิงๆๆ "
เสือเมาหญ้ามมาทาทาบิ!?
เสือตัวใหญ่ล้มตึง! นอนแผ่เหมือนอาการเมายาแล้วก็หันมาถูไถกับนิก
"น่ารักเหมือนกันแฮะ..."
อยากจะอยู่กับมันนานๆจัง...แต่มันไม่ใช่ตอนนี้!
เวลานี้ต้องหนีก่อน!
นิกหันหลังไปเก็บของทันหมดเขากระเป๋าแล้วรีบหนีไปที่ใหนสักแห่ง
เลือดค่อยๆไหลช้าๆดูเหมือนแผลที่ท้องจากการต่อสู้กับเสือตัวเมื่อกี้จะเริ่มสมานแล้ว
นิกพาตัวเองมา แอบตามโขดหิน เพื่อที่่จะไม่ให้ใครเจอตัวก่อนเวลาอันควร
หวังว่าเพื่อนร่วมทีมเราจะโชคดี...
..แล้วเราจะไม่เป็นคนที่ตกรอบต่อไป....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น