คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Opening
Title : HOLD A BLIND MARRIAGE
Author : sosweetcafe
Chapter : Introduction
Pairing : Sehun x Luhan ft. Chanyeol x Baekhyun
Story : vanilla1127
“จูบเลย! จูบเลย! จูบเลย!”
เสียงตะโกนของผู้มีเกียรติทั้งหลายดังขึ้นพร้อมทั้งรอยยิ้มแสดงความชื่นชมยินดีให้กับคู่บ่าวสาวบนเวที
ร่างบอบบางในชุดสูทสีขาว เจ้าของดวงตากลมโต นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้ม จมูกรั้นเล็กน้อยกับริมฝีปากอิ่มสีเชอร์รี่ รับกับเส้นผมสีคาราเมลที่ถูกจัดทรงเข้ากับใบหน้าน่ารักนั่นได้เป็นอย่างดี ข้างกันเป็นร่างสูงสง่าในชุททักสิโด้สีดำตัดกับผิวขาวสว่าง เจ้าของใบหน้าหล่อเหลาไร้ที่ติดั่งพระเจ้าจับปั้น ถึงแม้ติดจะเย็นชาไปสักนิด แต่ก็คงความดูดีไว้ไม่ตกไปสักนิดเดียว
หากจะบอกว่าเหมาะสมกันราวกับกิ่งทองใบหยกก็คงไม่ผิด คนหนึ่งหล่อ อีกคนสวยหวาน ถึงแม้จะเป็นผู้ชายก็ตามเถอะ ช่างเป็นคู่รักที่สมบูรณ์แบบยิ่งนักในสายตาแขกเหรื่อที่มาร่วมเป็นสักขีพยาน
“ตาเซฮุน หอมน้องหน่อยสิลูก”
คุณนายโอกระซิบข้างหูลูกชายหัวแก้วหัวแหวน ดันตัวลูกชายให้เข้าใกล้ว่าที่ลูกสะใภ้มากขึ้นอีกนิด ก่อนจะยิ้มออกมาด้วยความปิติเมื่อลูกชายจรดริมฝีปากลงบนแก้มนวลแผ่วเบา ตามมาด้วยเสียงปรบมือของแขกเหรื่อในงาน
ทุกสิ่งทุกอย่างช่างดูเหมาะเจาะลงตัว โอเซฮุนและลู่หานคงจะเป็นคู่รักที่มีความสุขที่สุดในโลก แต่หากเพียงจะมีใครสังเกตเห็นรอยยิ้มที่ดูจืดเจื่อนเต็มทนของฝ่ายเจ้าสาว ยิ่งยามที่หันไปเห็นเสี้ยวหน้าด้านข้างที่แสนจะเย็นชาของอีกฝ่าย รอยยิ้มก็ยิ่งเลือนหายลงไปทุกที
ใช่ ทุกอย่างมันคงสมบูรณ์แบบ ถ้าหากงานแต่งครั้งนี้มันเกิดขึ้นเพราะความรักของคนทั้งสองฝ่าย ไม่ใช่การคลุมถุงชน
และไม่ใช่การรักข้างเดียวของลู่หานแบบนี้
น้ำตายิ่งพาลจะไหลเมื่ออีกฝ่ายขยับตัวออกเพื่อรักษาระยะห่าง สาเหตุที่เซฮุนทำอย่างนั้น ลู่หานรู้ดีเมื่อมองตามสายตาคมไปสะดุดเข้ากับร่างสมส่วนที่กำลังจิบไวน์ในแก้วทรงสูง ดวงตาเรียวคู่นั้นจับจ้องเซฮุนอยู่ไม่แพ้กัน
ลู่หานรู้จักดี บยอนแบคฮยอน คนรักของโอเซฮุน
.
.
.
คืนแรกของการส่งตัวเข้าหอ ตามปกติทั่วไปมันคงจะเป็นค่ำคืนที่สุดแสนวิเศษ ถึงแม้จะเป็นวันที่เหนื่อยแสนเหนื่อยหลังจากพิธีแต่งงาน แต่ก็เป็นค่ำคืนแรกของการใช้ชีวิตคู่อยู่ร่วมกัน หากแต่คงไม่ใช่กับคู่บ่าวสาวข้าวใหม่ปลามันคู่นี้
“อย่าเพิ่งนอนล่ะ เรามีเรื่องต้องคุยกัน”
คนเย็นชาเขาสั่งไว้แบบนั้นก่อนจะเดินตัวปลิวเข้าห้องน้ำไป ลู่หานเลยได้แต่นั่งกอดเข่าพิงหัวเตียงรอมาร่วมครึ่งชั่วโมง ก่อนจะต้องเบนสายตามอง เมื่อร่างสูงในชุดนอนสีเข้มที่เดินซับผมออกมาจากห้องน้ำเดินมาหยุดตรงหน้า
“คุณมีอะไรก็...”
“จะหย่าเมื่อไหร่”
ไม่ต้องรอให้จบความเซฮุนก็ตัดบทด้วยน้ำเสียงราบเรียบ สีหน้าเฉยชาราวกับชวนคุยเรื่องดินฟ้าอากาศ ดวงตากลมหลุบต่ำทันทีที่ได้ฟังคำถาม ก็คิดไว้อยู่แล้วว่าจะต้องได้ยิน
“ผมแล้วแต่คุณป้า”
“ไม่ได้! นายก็รู้ว่าคุณแม่ท่านไม่มีทางยอม!”
เซฮุนตะคอก มือแกร่งคว้าเข้าที่ต้นแขนจนลู่หานเผลอนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ ถึงได้คลายแรงลงบ้าง
“แล้วคุณจะให้ผมทำยังไง ผมขัดท่านไม่ได้ คุณก็รู้”
“ขัดไม่ได้หรือไม่อยากขัดกันแน่ อยากได้เท่าไหร่ล่ะ ค่าหย่า ฉันจะจ่ายให้”
“นี่คุณอย่ามาดูถูกผมนะ”
“หึ เอาเถอะ เอาเป็นว่านายหาทางมาหย่ากับฉันให้ได้ก็แล้วกัน”
นัยน์ตาใสวาววับไปด้วยหยาดน้ำตา ยิ่งเห็นรอยยิ้มหยันบนใบหน้าหล่อเหลานั่นลู่หานก็อดเจ็บแปลบในอกไม่ได้ ร่างบางหันหน้าหนีเพราะไม่อยากจะเห็นหน้าคนใจร้าย
“แล้วถ้าผมทำไม่ได้...”
“นายโดนดีแน่”
เซฮุนคาดโทษก่อนจะเดินอ้อมไปอีกฟากของเตียง ไม่ลืมที่จะหยิบหมอนข้างมาวางกั้นแบ่งอาณาเขตเสร็จสรรพแล้วทิ้งตัวลงนอน คนตัวเล็กพ่นลมหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน กลอกตามองเพดานกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา สุดท้ายก่อนนอนก็อดมองแผ่นหลังกว้างนั้นไม่ได้
.
To be continue.
คุยกันก่อน :: สวัสดีอีกครั้งค่ะ :)
หนีมาเปิดฟิคยาวเรื่องใหม่ จริงๆแล้ว เป็นฟิคแก้บนแหละ
ใจก็อยากแต่งฟิคยาวอยู่เหมือนกันค่ะ แต่ถนัดฟิคสั้นมากกว่า
ยังไงก็ฝากฟิคยาวคู่แฝดเรื่องแรกนี้ไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ
ชอบไม่ชอบยังไง ก็คอมเมนท์บอกไรต์กันนิดนึงนะ อิอิ
เจอกันตอนหน้าค่ะ
.
ความคิดเห็น