คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3 Ferris Wheel
C H A P T E R 3
แสแส่อผ่านระเ้ามาในอนเ้า ายหนุ่มปรือาึ้นมา ปรับสายาให้เ้าับแสแที่
อยู่ภายนอ นัวเล็ที่อยู่้าัน็่อยๆลืมาึ้นพร้อมับยี้าอย่าน่ารั
“อรุสวัสิ์”
“อรุสวัสิ์ฮะ”นัวเล็อบพลาบิัวยืเส้นยืสายเล็น้อย
“เฮุนะอาบน้ำไหมฮะ”ลู่ฮานถาม้วยน้ำเสียที่ัวเีย
“นายอาบไปเถอะ เี๋ยวันะไปอาบที่ห้ออื่นเอ”
“ฮะ”พูบ เฮุน่อยๆลุออาเีย
“อ่าริสิเสื้อผ้านายหาในู้เอานะ”นัวเล็หันมาพยัหน้ารับ่อนะเินเ้าไปในห้อน้ำ าย
หนุ่มมอามแผ่นหลับาอนที่เินไป เห็นแล้ว็ิถึสัมผัสเมื่อวานนี้ ยมือลูบริมฝีปาัวเอเบาๆ
.
.
.
เฮุนเินออมาาห้อพร้อมับนัวเล็ พอีับเสียเอะอะที่ัอยู่้าล่า ้วยวามสสัย
เาเินลไปู้นเหุอเสียนี่
“ไ เฮุนนนน~”เมื่อเห็นบุลผู้เป็นเ้าอบ้านเินมา ปาร์ านยอลเอ่ยทัทายพร้อมับยิ้ม
โว์ฟันที่เรียสวยทั้สามสิบสอี่
“สวัสีเฮุน เอ๊ะ!นี่ันบอให้นายเลิโอบไหล่ันไ้แล้วปาร์านยอล!”พยอน แบฮยอน หัน
ไปุใส่านยอลที่ทำหน้าไม่รู้ไม่ี้โอบไหล่ัวเออยู่
“แล้วนี่พวนายมาทำอะไรแ่เ้า?”เฮุนถามเพื่อนสนิท
...ไม่สิ เรียว่าโรสนิทะีว่า...
“มาวนไปเที่ยว”านยอลอบโยที่มืออี้ายัโอบไหล่บา
“เฮุนนนนนนนนนนน”เหมือนแบฮยอนะสัเเห็นบาสิ่บาอย่า เาผลัานยอลออ
่อนะวิ่เ้ามาหาายหนุ่ม
“มีอะไร”
“น้าหลัแอ่ะใรๆ”แบฮยอนถามอย่าื่นเ้นราวับเ็ไ้อเล่นิ้นใหม่ไม่มีผิ
“อ่อ เรื่อมันยาวน่ะ นี่ลู่ฮานมานี่สิ” ลู่ฮานทำหน้าเล็น้อย ่อนะเินไปหานัวให่ที่วั
มือเรีย
“นี่แบฮยอน นู่นานยอล พวเาเป็นเพื่อนอันเอ และนี่ลู่ฮาน”
“ว้าวว้าวว้าวลู่ฮานนน” ว่าแล้วสอาเล็อแบฮยอน็พาร่าอัวเอไปหานัวเล็อีน
ทันที
“สวัสีฮะแบฮยอน”
“รี๊ น่ารัมาๆ าโเหมือนวาน้อยเลย>__<”นัวเล็ทั้สอโผอันลม
...อ่าเมื่อี้แบฮยอนมันรี๊สินะ แรริๆ...
“เฮ้แบฮยอน ัน็น่ารันะ” านยอละโนบอแบบไม่่อยพอในัที่เห็นแบฮยอนเอาแ่
มลู่ฮานอยู่นเียว
“ไม่เว้ยย!”แบฮยอนะโนลับทันที
เฮุนลอบมอใบหน้าหอยๆอานยอลแล้วนึันปนเห็นใ ็ไอ้โย่เพื่อนอเาน่ะแอบ
อบแบฮยอนมาั้แ่เ็ๆ านยอลทำทุอย่าทั้พยายามเ้าหาแบฮยอนหรือะื้อนู่นื้อนี่มาให้ แ่อีฝ่ายนอาะไม่สนใแล้วแถมยัไม่อบอี่าหา ถ้าถามว่าทำไมถึไม่อบ เหุผล่ายๆ นั่น็เพราะว่าไอ้โย่มัน ‘สูเินไป’นั่นแหละ
...ะบอว่าผิที่านยอลเินมาสูหรือแบฮยอนที่เิมาเี้ยีล่ะ...
“แล้วลมาทำอะไรัน”เฮุนอ่ยถามเสียเรียบ
“วนไปเที่ยวไพอีว่าันอยาไป แ่แบบอว่าถ้าแไม่ไปมัน็ะไม่ไป”านยอลพูอย่า
เ็ๆ ็เาอยาไปับแบฮยอนสอนมาว่านี่
“โทษทีพอีว่าไม่อบไปที่ๆนเยอะ”
“เฮ้ย!นะอร้อนะๆๆๆันอยาไปมาๆๆันเบื่อๆอยู่บ้านเบื่อมาๆๆๆ”านยอลพยายามอร้อ
เฮุนทำหน้าเอือมเล็น้อย่อนที่ะหันไปเรียนัวเล็ที่ยืนอยู่้าัน “ลู่ฮาน”
“มีอะไรฮะ”
“อยาไปเที่ยวไหม”
“อยาสิฮะ”ลู่ฮานอบ นัย์ลมโายแววื่นเ้นอย่าเห็นไ้ั
“ีเลยๆั้นลู่อานไปับเรานะ”แบฮยอนับมือเล็อย่าถือวิสาสะ
“เอาสิฮะ”
“นี่ะยืนุยอีนานมั้ย ะไปันไ้ยัรึยั!”
“เออ!” วาเรียวมหันมา้อนใส่านยอลที่มาัารสนทนาระหว่าเาับลู่ฮาน
“ไปันเถอะเสี่ยวลู่~”แบฮยอนพู้วยน้ำเสียที่สใสพร้อมับูมือลู่ฮานไปที่รถ
.
.
.
อนนี้ลู่ฮานไ้มาอยู่ที่สวนสนุแห่หนึ่ึ่ภายในเ็มไป้วยเรื่อเล่นมามายหลายนิ ั้แ่
เรื่อเล่นสำหรับเ็ไปนถึเรื่อเล่นหวาเสียวที่ำลัท้าทายให้เหล่านที่มาลอเล่นูสัรั้ นัวเล็วาาไปรอบสวนสนุอย่านไม่เยมา นระทั่สายาหยุอยู่ที่ิ้าสวรร์นาให่ึ่มีน่อแถวยาวที่สุในบริเวนี้
“ที่บอะมาเที่ยว ือสวนสนุ?”เฮุนทำหน้าเ็ เห็นไ้ัเลยว่าเาไม่อยามาที่นี่
“ใ่แล้ววว ็ันไ้บัรฟรีมาเยอะแยะเลย”
“ันะลับ”เฮุนพู หมุนัวทำท่าะลับไปที่รถ
“ม่ายยยยย ไหนๆ็มาถึนี่แล้วนะเว้ย”านยอลพยายามรั้ัวไว้ มือหนาับเ้าที่ายเสื้อเฮุน
แน่นไม่ยอมปล่อย
“เอ่อเฮุนฮะ นั่นืออะไรหรอฮะ”เสียหวานเอ่ยออมาพลาี้มือไปทาิ้าสวรร์
“นายหมายถึิ้าสวรร์หรอ?”
“ิ้าสวรร์?”
“เสี่ยวลู่อยาเล่นหรอ แ่ไม่ไ้หรอนะ ิ้าสวรร์มัน้อเล่นอนเย็น่าหาล่ะ” แบฮยอน
พูึ้น แย่วามสนใอลู่ฮานไปาเฮุนทันที
“อนเย็นหรอ?แล้วทำไม้อเล่นอนเย็น้วยล่ะแบฮยอน”
“็เพราะว่ามันพิเศษว่าอย่าอื่นไล่ะ>___<”
“ั้นหรอ”
“ใ่ เพราะะนั้นเราไปเล่นอย่าอื่นัน่อนีว่า”พูบ แบฮยอน็พาลู่ฮานเินไปทันที โยมี
านยอลเินเีย้าไม่ห่า
“เฮ้อ”เฮุนถอนหายใ่อนะยอมเินามทั้สามไป
พลั่
ผู้หินหนึ่เินเามานายหนุ่มแบบเ็มๆเธอล้มลไปนั่ที่พื้น เฮุน่วยประอให้เธอลุ
ึ้น
“อโทษรับ”
“ไม่เป็นไร...่ะ อ้าว!เฮุน”หิสาวเยหน้าึ้นอบอย่าใ
“หือ?ุรู้ัผม้วย?”
“ันียอนไ นที่เยไปสารภาพรัับนายเมื่อวันวาเลนไทน์ปีที่แล้วน่ะ”หิสาวเอ่ยเสีย
หวาน ิไม่ถึเลยว่าะมาเอนที่เธอแอบอบสมัยม.ปลายที่นี่
“อืม...”เฮุนพยายามนึ สมัยม.ปลายมีนมาสารภาพรัับเาเยอะะ้วยสิ
“ำไม่ไ้สินะ”ียอนพูพลาทำท่าเสียใ
“อ่า...อโทษนะ”
“ไม่เป็นไรๆ รี่เฮุนมาับเพื่อนๆใ่ไหม?”
“อืม”เฮุนพยัหน้าเล็น้อย
“ันมานเียวน่ะ...เอ่อ...เฮุน่วยไปเินเล่นับันสัพัไ้ไหม”
“เอ่อ...”เฮุนนิ่ิ
“เฮุน เฮุน เฮุนลู่ฮานปวหัว!”แบฮยอนะโนบอ ู่ๆลู่ฮาน็ล้มลไป่อหน้า่อาเา
ายหนุ่มรีบวิ่เ้าไปหานป่วยทันที็เห็นนัวเล็หน้าแ่ำ มือเล็ุมหัวัวเอ สีหน้า
เ็บปวายัึ้นมา ายหนุ่ม้อนัวลู่ฮานอุ้มึ้นพาไปที่ห้อพยาบาลในสวนสนุทันที
“เี๋ยวสิ เฮุน!”ียอนพยายามเรียและวิ่เ้าไปหา
“โอ้ย!ยัยบ้าเห็นเพื่อนันป่ะ เาปวหัวมา ะมารั้อะไรฮะ!”แบฮยอนเินเ้ามาวาแถมยั
วาใส่หิสาวเสียันผู้นที่อยู่รอบๆเริ่มหันมามอ
“เฮ้ๆเ้าหมา”านยอลรั้แนแบฮยอนเอาไว้่อนที่นัวเล็ะพุ่เ้าไปหาียอน
“นายะห้ามทำไมน่ะหา!”แบฮยอนิ้น พยายามันัวออานัวสู
“เธอน่ะรีบๆไปสิเี๋ยวหมาบ้ามันั”ียอนสะุ้่อนะรีบเินออไปารนั้น
“โอ่ย!ไอ้บ้าแะมาัันทำไม”แบฮยอนพู้วยน้ำเสียที่หุหิ ใบหน้าหวานแสออถึ
วามไม่พอใอย่าัเน
“็แะลายเป็นหมาบ้าอยู่แล้วน่ะสิ”
“็แูนันั่นสิ แล้วนาย็ปล่อยันไ้แล้ว!”านยอลปล่อยนัวเล็อย่าเสียาย สายาอ
แบฮยอนหันมาิเาอย่าเอาเรื่อ
...แบฮยอนำลัโรธ...
“แเรียแนว่าหมาบ้า่อหน้ายัยนั่น แอบมันหรอฮะ!”ถามอย่าเอาเรื่อ
“ันไม่ไ้อบ!”
“็เห็นๆอยู่ว่านายอยู่้ามัน ไหนบอรัันๆไ!”แบฮยอนเริ่มโวยวายอย่านอารม์เสีย
“็บอว่าป่าวไพยอนแบฮยอน นี่นายหึันรึไ”
“ใร...ใระไปหึนายเล่า นบ้า!”
านยอลถอนหายใออมา่อนะว้าัวแบฮยอนเ้าไปอ ใบหน้าหวานุอยู่ับอ
แร่
“ันน่ะรัแแ่นเียว”มือหนาลูบลุ่มผมนุ่มเบาๆ
้วยวามใแบฮยอนผลัานยอลอออย่าแร ใบหน้าาวึ้นสีอย่าเห็นไ้ั
“ไอ้บ้า ไม่อายนอื่นรึไ!”นัวเล็ะโนลบวามเินอัวเอ
“ไม่อายหรอ”ว่าแล้ว็ยิ้มให้แบฮยอนที่ำลัหน้าแสุ
...นานๆทีเ้าหมาะหน้าแ อยาถ่ายรูปเ็บไว้เป็นที่ระลึัแหะ...
“เอะ ันน่ะ...ันไม่รัแหรอ ันะไปูลู่ฮานแล้ว!”แบฮยอนพูรัว่อนะรีบ้ำอ้าว
ออไป
“ฮ่าๆ”านยอลหัวเราะให้ับท่าทาน่ารัๆนั่น พลาเินผิวปาอย่าอารม์ี
.
.
.
“ลู่ฮาน ลู่ฮาน”ระหว่าทาไปห้อพยาบาล เฮุน็เย่านัวเล็ที่นอุ้มอยู่เบาๆ
“เ...เฮุนฮะ”นัวเล็พูอย่าแผ่วเบา
“นายเป็นอะไรมีอะไรหรอ”เาถามอย่าร้อนรน สอเท้าวิ่ไป้าหน้าุหมายือห้อพยาบาลที่
อยู่อีไม่ไล
“ผมไม่เป็นอะไรแล้วฮะ”
“รินะ”เฮุนถาม สอา็ยัวิ่่อไป
“ริๆฮะ ผมโอเแล้ว”ลู่ฮานพยัหน้ายืนยัน
เมื่อเห็นว่านัวเล็ไม่เป็นอะไรแล้ว เฮุน่อยๆวาลู่ฮานล พร้อมับับัวลู่ฮานพลิ้ายวา
ยมือึ้นแะหน้าผาอนัวเล็
“เมื่อี้นายเป็นอะไร ปวหัว นายำอะไรไ้ไหม?”
“ผมแ่หน้ามืนิหน่อยอะ ผมยัำอะไรไม่ไ้เลย”เสียหวานพูออมา่อนะ้มหน้าล
เล็น้อย
“เฮ้~!”
“เสี่ยวลู่ววววววววว”ทันทีที่มาถึ แบฮยอนวิ่เ้ามาระโอทันที
“แบ แบฮยอนเราหายใไม่ออ”
“โอ๊ะ!เราอโทษ นายไม่เป็นไรแล้วใ่ไหม ันเป็นห่วนายมานะ”
“อือสบายี”ลู่ฮานยิ้มบา
“ีัั้นเราไปเล่นันเถอะ!”แบฮยอนพูพลาูลู่ฮานไปามเรื่อเล่น่าๆที่อยู่ภายในสวน
สนุแห่นี้ ส่วนเฮุนับานยอล็ไ้แ่เินามอยู่้านหลั
.
.
.
“นี่มันเย็นแล้วนะแบ”
“ออีอย่าเถอะ!”แบฮยอนอบ พร้อมับวาามอไปเรื่อยๆ
“นี่เล่นมาะรบทุอย่าแล้วนะ”เฮุนพุับัวเอเบาๆ านยอลบบ่าเบาๆอย่าเ้าใ
“อ๊ะ!เอแล้ว!”
อนนี้้านหน้าอทั้สี่ือิ้าสวรร์นาให่ แม้เวลาะล่วเลยไปมาแล้วแ่็ยัมีผู้น
มามายรอเ้าิวเพื่อึ้นิ้าสวรร์นี่
“นี่มันิ้าสวรร์นี่”ลู่อานพึมพำับัวเอเบาๆ
“เราไปเล่นันเถอะ ็ลู่ฮานบอว่าอยาเล่นั้แ่เ้ามาแล้วนี่นา”
“เราไม่ไ้บอว่าอยาเล่นสัหน่อยแบฮยอน วามริเราไม่อบวามสู่าหา”ลู่ฮานพู
มอิ้าสวรร์นาให่รหน้า้วยวามลัว
“อ้าว็เห็นนายพูถึิ้าสวรร์นี่”
“เราแ่อยารู้เยๆ”
“ั้นไม่เป็นไร ไปับันไม่้อลัว”เมื่อเห็นว่าใล้ะถึิวอน สอาเล็้าวออมา
้าหน้าโยไม่ลืมที่ะูมือเล็อลู่ฮานมาอยู่ใล้ๆัน
“เฮ้ๆแ้อไปับันสิ”านยอลพูแล้วว้าอแบฮยอนึ้นิ้าสวรร์ที่มาถึิวเาพอี
“ไอ้หยอยยยยย!”แบฮยอนร้ออย่าไม่พอใ แ่ะให้ลไปอนนี้็ไม่ทัน เพราะิ้าอเา
ไ้เลื่อนที่ห่าออาพื้นินแล้ว
...ปาร์ านยอลลลลลล!...
ในที่สุิ้าอัน่อไป็มาถึ...เฮุนเห็นนัวเล็ล้าๆลัวๆที่ะึ้นไป เฮุนว้ามืออนัว
เล็แล้วพาึ้นิ้า ทันทีที่เ้ามา้าในิ้านัวเล็็โไปนั่ฝั่ร้ามเฮุนพร้อมับมอไปรอบๆอย่าหวาลัว
...ลู่ฮานลัวัเลย ฮือออ...
“เ...เฮุนน”
“นายะลัวทำไมเล่า”เฮุนถาม อมยิ้มน้อยๆับปิิริยาอนัวเล็
“ผมลัวววว”ยิ่ิ้าเลื่อนที่ไปมาเท่าไหร่ลู่ฮาน็ยิ่ลัวมาเท่านั้น
“นายอยาหายลัวไหม”เฮุนถาม
“อยาสิฮะT^T”นัวเล็พูออมาอย่าระวนระวายเนื่อาวามลัว
“มานี่สิ”
“ือ...ผม...ฮือT^T”นัวเล็สะอื้น
“ะมาไม่มา”
นัวเล็่อยๆยับเ้าไปฝั่ที่เฮุนนั่ แ่ันสะุาัวเอะไ้ นี้ลัวถลาเ้าไปหานัว
ให่ ริมฝีปาอนัวเล็แะเบาๆที่ริมฝีปาออีน ลู่ฮานเบิาว้าผละออาเฮุน้วยวามใ แ่เฮุนับรั้ใบหน้าอนัวเล็เ้ามาใล้น ่อนะสัมผัสริมฝีปาเล็ๆนั่นอีรั้ าวามหวานในอนแรไ้แปรเปลี่ยนเป็นสัมผัสที่ร้อนแร ลิ้นร้อนเี่ยวระหวัลิ้นนุ่มในโพรปาอนัวเล็ที่เริ่มไม่มีอาาศหายใ หมัเล็ถูส่ไปยัอแร่เบาๆ นัวให่ึถอนริมฝีปาอออย่าอ้อยอิ่ปล่อยให้นัวเล็มีโอาสหายใบ้า
นัวเล็เม้มปาัวเอแน่น ้มหน้าลใบหน้าาวลายเป็นสีแั เอุนมอและลอบยิ้มับ
อาารอนรหน้า
เมื่อิ้าลมาสู่พื้นินอย่าสวัสิภาพ นัวเล็รีบออาิ้าทันที
“เสี่ยวลู่วววว”แบฮยอนวิ่เ้ามาอนัวเล็ทีู่เหมือนอนนี้ะสิหลุไปแล้ว
“หะ แบ...แบฮยอน”
“ันิถึนายัเสี่ยวลู่ เอ๊ะ!ทำไมหน้าแัไม่สบายเหรอ”แบฮยอนยมือมาอัหน้าผาลู่ฮาน
“ปะ ป่าว”ลู่อานอบอย่าะุะั
“ย๊า โอเฮุนนายทำอะไรเสี่ยวลู่อันหะ”แบฮยอนี้ที่เฮุนที่เินามหลัมา
“ป่าว”เฮุนอบหน้าาย
“เอ้ยแอ่ะอันไอ้หมา”อาารหวอๆานยอลำเริบึ้นมาอีรั้
“ไม่ใ่โว้ย!”แบฮยอนเถีย
“มานี่เลยหมาบ้า”านยอลเินเ้าไปล้อแนแบฮยอนออมา
“ปล่อยานนนนนนน”แบฮยอนพยายามผลัานยอลออแ่มีหรือที่ะสู้แรอานยอลไ้
เฮุนส่ายหน้าน้อยๆับสอเพื่อนสนิทิไม่ื่ออเา พลันสายมหันไปมอนัวเล็ที่มอ
มาทาเาพอี เมื่อรู้ว่าเฮุนมอมาที่ัวเอ ลู่ฮาน้ไ้แ่้มหน้าลไม่ล้าสบาับนัวให่ สอาเล็รีบวิ่ามแบฮยอนและานยอลไป
รี๊ *รีร้อ*
อนสามอัพเเล้ว่าาาาาาา<3
เินันมั้ย-/-ไรเอร์เินนะXD55555555555
านแบออมาแล้ววววววว ปลื้มT^T
ออบุไรเอร์ทุนมาๆนะะ
ไรเอร์มีำลัใึ้นเยอะเลยย
ไรเอร์้ออโทษรีเอร์ทุน้วยที่หายไปนานพอสมวรYY
THE★
FARRY
ความคิดเห็น