CHAPTER 1 : เริ่มต้นใหม่
"รุย...ออกไปก่อนนะลูก แม่จะเช็ดตัวให้น้องก่อนนะ"
เสียงแสนนุ่มนวลของใครสักคนดังขึ้นมา ท่ามกลางความสงสัยที่ก่อตัวขึ้นมา
นี่เธอยังไม่ตาย?
"แต่ว่า..." เสียงของเด็กชายคนหนึ่งเอ่ยมา
"ไม่ต้องเป็นห่วงนะลูก น้องต้องตื่นขึ้นมาแน่ๆ"
ดวงตาที่ปิดสนิทพยายามปรือขึ้นมาอย่างยากลำบาก ภาพที่เห็นเบื้องหน้าคือหญิงสาวในชุดกิโมโนิสีอ่อน ข้างกายนั้นมีเด็กชายวัยสิบขวบกว่ากำลังจ้องมองมายังเธอด้วยสายตาตื่นตะลึง
"แม่ครับ! ยุยตื่นแล้วๆ!!" ดูเหมือนเขาจะตกใจมากกับการลืมตาขึ้นมาของเธอ
ยุย?
"รุยลูกอยู่นี่นะ เดี๋ยวแม่จะไปเรียกหมอมานะ!" หญิงสาวที่คาดว่าน่าจะเป็นแม่ของเด็กชายก็ตกใจไม่ต่างกันก่อนที่ร่างนั้นจะรีบวิ่งออกไป
นี่มันอะไรกัน...
"อึก!!" ความปวดจี๊ดเข้าเล่นงานที่หัว เธอยกมือขึ้นมากอบกุมเม้มริมฝีปากเน้นขยับดิ้นไปมาด้วยความทรมาณ
เจ็บ! เจ็บ!
"ยุย!!" เด็กชายเข้ามาจับตัวเธอไว้อย่างเป็นห่วง ทว่าร่างนั้นกลับดิ้นไปมาไม่หยุดความเจ็บปวดที่ได้รับมานั้นมันทำให้เธอแทบขาดสติ
ไม่ไหวแล้ว...
"ยุย! ยุย! น้องได้ยินพี่ไหม!!"
'เด็กน้อยเอ๋ย...เจ้าได้รับโอกาสอีกครั้งจากเราแล้ว'
'จงใช้มันอย่างคุ้มค่าเสียสิ....'
"!!!" ร่างเล็กเบิกตาโพลง เสียงนั้นยังคงก้องกังวานในหัวซ้ำไปซ้ำมา
ได้รับโอกาส?
แล้วความทรงจำทุกอย่างก็แล่นเข้ามาในหัว ตัวเธอนั้นได้เกิดใหม่อีกครั้งในโลกอีกใบ โลกที่จะไม่มีใครรู้จักเธอคนเก่าอีกแล้ว...
จากความทรงจำที่ได้มาเธอได้เข้ามาในร่างของยุย น้องสาวฝาแฝดของรุยเด็กชายที่เธอเห็นในตอนนั้น ที่ได้นอนทรุดอยู่บนฟูกแบบนี้เพราะอุบัติเหตุที่เธอจมน้ำ
คาดว่าน่าจะหลับมาหลายวันเลยทีเดียว แล้วตอนนี้ก็ดันหมดสติไปอีกมันคงวุ่นวายน่าดูถ้าหากต้องคิดเรื่องที่จะตามมา
"ลูกฟื้นแล้ว!" ใบหน้าของหญิงสาวเปี่ยมล้นไปด้วยความสุขเธอเข้ามาโอบกอดยุยไว้ทันทีที่เห็นร่างนั้นลุกขึ้นมานั่ง
"ไม่เป็นไรแล้วนะ...แม่จะทิ้งหนูไว้คนเดียวอีกแล้ว" หญิงสาวไม่สิคุณแม่เริ่มร้องไห้ออกมา
เธอร้องไห้?
ความรู้สึกเอ่อล้นในอกเริ่มทำให้เด็กหญิงน้ำตาคลอ อ้อมกอดอบอุ่นที่ไม่เคยสัมผัส นานแค่ไหนกันนะ? ที่มีคนมาเสียใจเรื่องของเธอ
มืออันแสนอบอุ่นลูบไล้เส้นผมสีดำของเด็กหญิงอย่างอ่อนโยน
ไม่นานหลังจากนั้นหมอก็เข้ามาตรวจอาการ เขาบอกว่าเธอหายดีแล้วแต่เพื่อกันอาการทรุดก็ได้ให้ยาไว้ รุยเข้ามากอดเธอแน่นเขาบอกว่านึกว่าจะเสียน้องสาวอย่างเธอไปแล้ว คุณพ่อก็ยิ้มมาให้อ่อนโยน
เธอรู้สึกขอบคุณที่ยังมีลมหายใจอยู่...
เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าการมีชีวิตนั้นมันมีความสุขขนาดนี้...
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
รอชมเด้อออ