ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    บทเพลงสังหาร[Music murder]ภาค 1 The first blood Fic[SNSD]

    ลำดับตอนที่ #8 : Be careful. ยับยั้งชั่งใจ

    • อัปเดตล่าสุด 2 เม.ย. 54



    หน่วยแพทย์และกำลังเสริมจาก SCT เข้ามาช่วยเหลือ

    " ท่านค่ะ จะยกเลิกการประชุม G-20 รึปล่าวค่ะ? " แทยอนถามประธานาธิบดีขณะที่เขากำลังเช็คร่างกายโดยแพทย์อยู่

    " มันเป็นสิ่งที่ยกเลิกไม่ได้ จะเป็นตายร้ายดียังไง เพื่อประเทศฉันก็ต้องไป " ประธานาธิบดีพูดด้วยความหนักแน่น

    " ค่ะ งันฉันกับคนของฉันจะไปส่งท่านเองนะค่ะ " แทยอนพูด

    แทยอนจัดขบวนรถเดินทางให้ประธานาธิบดีใหม่อีกครั้ง ก่อนจะไปแทยอนได้เดินเข้ามาหาสิก้า

    " สิก้าไม่เป็นอะไรนะ " แทยอนถามขณะดูอาการลูกน้องที่กำลังทำแผลอยู่

    " ค่ะ แค่เฉียดๆค่ะ " สิก้าพูด

    " ยูริดูแลคู่หูเธอให้ดีด้วย ทางที่ดีก็กลับไปที่พักก่อนเลยก็ได้ ที่เหลือฉันกับทิฟฟานี่จะไปส่งประธานาธิบดีที่งานเอง " แทยอนพูดก่อนจะเดินไปขึ้นรถเพื่อไปส่งประธานาธิบดีประชุมต่อ

    " งันเราก็กลับหอกันเถอะนะ " ยูริแนะนำ

    " ค่ะ ก็ได้ " สิก้ารับคำ


    ห้องลับแห่งหนึ่งนอกเมือง

    " พลาดได้ไง " ชายคนหนึ่งแลดูหน้ากลัวถามกับลูกน้องที่พึ่งทำงานพลาดมา

    " คือว่า พวกมัน มีกำลังเสริมมาช่วยได้ยังไงไม่รู้ครับท่าน " ลูกนอกตอบอย่างกล้าๆกลัวๆ

    " กำลังเสริมเหรอ? ถ้าพวกนายไม่ช้ากว่าเวลาที่ว่างแผนไว้ มันก็ไม่มีอะไรพลาดหรอก " ชายผู้นั้นพูด

    " ไม่เป็นไร ฉันให้โอกาสคนได้เสมอ แต่คราวหลังพวกนายพลาดอีก ก็ไม่ต้องกลับมาให้ฉันเห็นหน้า " เข้าพูดอย่างดุดัน



    หอพักของ SNSD ตอนกลางคืน

    คนอื่นๆยังไม่กลับมา ทำให้เหลือแต่สิก้ากับยูริเท่านั้นที่อยู่ที่หอ

    " หัวหน้าค่ะ มีอะไรรึปล่าว " ยูริเป็นห่วงแทยอนเพราะตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว แต่ยังไม่กลับมาเลย

    " หือ! ไม่มี อะไร ประธานาธิบดีเลี้ยงพวกเรานิดหน่อย " แทยอนพูดในสภาพที่เมาเล็กน้อย

    " อ๋อค่ะ งันแค่นี้นะค่ะ " ยูริว่างสาย (ไม่น่าไปเป็นห่วงเลย T_T)

    ยูริกำลังจะนอนแล้ว แต่ก็อดเป็นห่วงสิก้าไม่ได้เพราะสิก้าได้รับบาดเจ็บ ยูริจึงไปที่ห้องของสิก้าเพื่อถามอาการ

    ก็อกๆ!                           เสียงเคาะประตู

    " สิก้า ฉันเองยูริ " ยูริพูด

    " เข้ามาสิ... ประตูไม่ได้ล็อค " สิก้าตอบรับ

    ยูริค่อยๆเปิดประตูเข้ามา พบสิก้ากำลังนั่งอยู่บนเตียงเธอเปิดเสื้อข้างหลังตรงที่เป็นแผลไว้ พร้อมกับขวดยาทาแผลบนเตียง

    " ยูริ เธอมาก็ดีแล้ว ช่วยฉันทาแผลหน่อยสิ... " สิก้าพูด

    " - - ! " ยูริเหงื่อตก แต่ก็พอจะเข้าใจเพราะแผลนั้นมันเป็นข้างหลังทำให้สิก้าไม่สามารถทำแผลได้เอง

    " อืม ก็ได้หันหลังมาสิ " ยูริค่อยๆนั่งลงบนที่นอนของสิก้า พร้อมกับจับขวดยาและสำลีขึ้นมาค่อยๆทาลงบนแผลของสิก้า

    " โอ้ย เบาๆสิ " สิก้าอุทาน

    คำพูดของสิก้าทำให้ยูริเบามือลง ผิวเนียนๆของสิก้าน่าหลงไหลจริงๆ ยูริกลืนน้ำลายหลายทีเลยทีเดียว -0-

    " สะ เสร็จแล้วสิก้า ใส่เสื้อเต็มๆตัวได้แ้ล้ว " ยูริบอกพร้อมกับกำลังเก็บขวดยา สิก้าค่อยๆดึงเสื้อขึ้นมาใส่เหมือนปกติ

    " ไม่มีอะไรแล้ว ฉันกลับก่อนนะ มีอะไรก็ไปเรียกฉันก็แล้วกัน " ยูริพูด

    " เดียวก่อน... ฉันมีอะไรจะขอ " สิก้ารั้งยูริไว้

    " อะไรเหรอ? " ยูริสงสัย

    " คืนนี้เธอนอนกับฉันหน่อยสิ..นอนเป็นเพื่อนฉันหน่อยนะ.. " สิก้าขอให้ยูรินอนด้วย

    " หา!~  " ไม่จริง ไม่ ไม่ ฉันฝันไป -0- เป็นครั้งแรกในชีวิตมีคนที่เราชอบช่วนนอนด้วย(ยูริคิดในใจ 55+)

    " มันจะดีเหรอ? เราก็พึ่งรู้จักกันได้ไม่นานนะ... " ยูริไม่กล้าเท่าไหร่

    " ฉันไม่ได้จะให้เธอทำอะไรฉันนิ ฉันแค่บอกว่านอนเป็นเพื่อนเชยๆ(คิดไปไหน..) " สิก้าพูด

    " อ่า อื่มได้สิ ถ้าเพื่อนเธอมาฉันจะออกไปนะ " ยูริบอกไว้ก่อน

    " แล้วแต่เธอสิ " สิก้าตอบ

    สิก้านอนบนที่นอนของเธอ ให้ยูรินอนข้างๆบนที่นอนของฟานี่

    ถึงยูริจะนอนเป็นเพื่อนแต่สิก้ายังมีอาการแปลกๆ เธอหันหน้าไปมองยูริ ทำให้ยูริสงสัย

    " มีอะไรเหรอ? " ยูริถามอีกครั้ง

    " เธอนะ กอดฉันหน่อยสิ " สิก้าพูดออกมาจากปาก

    " - -! (ยัยนี้ขออะไรแปลกๆวะ รู้ๆอยู่คนมันหวั่นไหว..)" ยูริทำหน้าหนักใจ หน้าแดง มือเย็นไปหมด

    " ฉันขอร้องหล่ะ กอดฉันที ฉันนอนไม่หลับ " สิก้าขอร้องอีกครั้ง

    " ฉันรู้ว่าเธออายนะ ฉันก็อายเหมือนกันหล่ะ แต่... ฉันนอนไม่ได้ถ้าไม่มีใครกอดฉันนอน " สิก้าอธิบาย เธอต้องมีอดีตอะไรแน่ๆ

    " .... ขยับมาสิ " ยูริบอก สิก้าค่อยๆเคลื่อนตัวเข้ามา เพราะสิก้าก็อายเหมือนกัน(อายแล้วไปขอให้เขากอดทำไหม? เหอๆ)

    กายทั้งสองค่อยแนบชิดกัน สิก้าดึงมือของยูริเข้ามาโอบตัวเอง

    " ขอบคุณนะ ยูริ ถ้าฉันขอมากไปฉันขอโทษนะ เธอดีจริงๆ สิ่งของต่างๆที่เธอให้ ขอบคุณมากๆเลยนะ " สิก้าขอบคุณยูริสำหรับเรื่องต่างๆที่ผ่านมา

    " ไม่เป็นไรหรอก " ยูริตอบรับ

    " ฉันจะฝันร้ายทุกครั้งที่นอน แต่ถ้ามีใครสักคนมากอดฉันไว้ ฝันร้ายนั้นมันจะไม่ชัดเจนมาก ทำให้ฉันหลับตาได้ " สิก้าอธิบาย...

    " (ผู้หญิงคนนี้น่าสงสารจัง ชีวิตเธอต้องผ่านอะไรมาเยอะแน่) " ยูริคิดในใจ

    " เธอก็นอนซะสิ  " ยูริบอก

    สิก้าและยูริค่อยๆหลับตาลงจนหลับสนิท


    ดึกๆประมาณตี 2 ได้

    ' " มาวโว้ยย กิ่วๆๆ " ฟานี่อยู่ในอาการมึนเมาค่อยๆเปิดประตูห้องเข้ามา ภาพที่เธอเห็นบนเตียงเล่นเอาเธอหายเมาเลยทีเดียว

    " - -! สิก้า ยูริ พวกเธอ...ฉันจะบอกหัวหน้า... " ฟานี่พูดเบาๆ

    " โอเค ไม่รบกวนละ สนุกๆนะฉันไปนอนโซฟาข้างนอกก็ได้ ฮาๆ " ฟานี่ค่อยๆปิดประตูและจากไป

    รุ่งเช้า

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×