ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    บทเพลงสังหาร[Music murder]ภาค 1 The first blood Fic[SNSD]

    ลำดับตอนที่ #6 : Assassination plans. แผนลอบสังหาร

    • อัปเดตล่าสุด 2 เม.ย. 54



    G-20 เป็นกลุ่มผู้นำประเทศมหาอำนาจของโลกได้มาประชุมกันเพื่อหาวิธีแก้ปัญหาต่างๆทั่วโลก พวกเขาได้นัดประชุมประชุมประจำปีกันที่ประเทศเกาหลีใต้ ภายใต้การรักษาความปลอดภัยอย่างเข้มงวด หน่วย SNSD ได้เป็นส่วนหนึ่งในการคุ้มกัน

    ศูนย์บัญชาการลับ หน่วย SNSD

    ทั้ง 9 สาว กับเจ้าหน้าที่หน่วย SCT(คล้ายๆหน่วยคอมมานโดที่ทำงานเฉพาะให้กับ SNSD อย่างเดียว) กำลังประชุมกัน

    " เอาหล่ะ มันก็ไม่มีอะไรมากมาย พวกเราไม่ต้องปลอมตัว เราจะได้ไปยืนตอนรับผู้นำแต่ละประเทศที่จะมาถึง ในฐานะนักร้อง จะมีการรักษาความปลอดภัยจากหน่วยงานอื่นๆเข้ามาเสริม แน่นอน เราจะต้องทำงานร่วมกับหน่วยอื่น ขอให้ทุกคนอย่าสร้างปัญหา ให้ว่างตัวเป็น Idol อย่าให้คนอื่นสงสัยได้ " แทยอนอธิบาย

    " อาวุธละค่ะ.?.. " ซอฮยอนถาม

    " อนุญาติให้ใช้แค่ปืนพกขนาดเล็กพอ ที่สามารถซ่อนไปกับเสื้อผ้าได้ เพราะเราไม่อยากเปิดเผยตัวตนให้ใครรู้หรอก " แทยอนพูด

    " สำหรับหน่วย SCT รอรับคำสั่งจากเรา ให้สแตนบายไว้รอบๆ เตรียมอาวุธหนักไว้เพื่อมีอะไรเกิดขึ้น " แทยอนบอกกับหัวหน้าหน่วย SCT

    " รับทราบครับหัวหน้า เราจะใช้คนทั้งหมดของเราในการทำภารกิจนี้ครับ " หัวหน้าหน่วย SCT พูด

    " เอาหล่ะ เจ้าหน้าที่ภาคสนามจะทำงานเ็ป็นทีมหากเกิดอะไรขึ้นจะได้ช่วยกันทัน ยุนอา,ซอฮยอนให้ไปควบคุมหน่วย SCT เพื่อรอคำสั่ง    ยูริเธอคู่กับเจสสิก้านะ  ทิฟฟานี่จะอยู่กับฉัน ฮโยยอน,ซันนี่,ซูยอง พวกเธอยืนอีกฝั่งหนึ่งเพื่อเกิดอะไรขึ้น " แทยอนอธิบายแผน

    " รับทราบแล้วค่ะ " ทุกคนพูดรับคำสั่ง

    " งันเริ่มงานได้แ้ล้ว เหลือเวลาอีก สองชั่วโมงก่อนเริ่มงาน " แทยอนพูด

    ทุกคนต่างออกไปที่พักของตัวเองเพื่อเตรียมเสื้อผ้าทรงผมของตนเอง

    ยูริเดินมาที่ห้องชุด และอุปกรณ์ส่วนตัว เพื่อเตรียมตัวโดยมีใครบางคนเดินตามหลัง

    " เฮ! " สาวผมทองเรียกยูริ

    " อาว ! เธอจะตามฉันมาทำไหมละ? ทำไหมไม่ไปเตรียมตัวที่ห้องเธอ... " ยูริพูด

    " แหม่ ใจดำจริงๆ ลืมไปแล้วเหรอ เราเป็นบัดดี้กันนะ การเตรียมงานด้วยกันเพื่อลดข้อผิดพลาดไง " สิก้าอธิบาย ตาหวานๆของเธอเล่นเอายูริพูดอะไรไม่ออก

    " ... งันก็ เข้ามาดูๆเสื้อผ้าในห้องฉันดูก็แล้วกัน - -! " ยูริไม่อาจปฏิเสธได้

    " ลันลา... " สิก้าเดินเข้าห้องเสื้อผ้าของยูริแบบสบายใจ

    สิก้าทำตัวเหมือนเด็กๆเข้ามารือเสื้อผ้าของยูริเป็นว่าเล่น ยูีริทำได้แต่ยืนมอง เธอไม่ได้สนใจอะไรมากเธอก็เลือกเสื้อผ้าของตัวเองเหมือนกัน....

    " มีแต่ตัวโตๆทั้งนั้นเลยนะ " สิก้าบ่น ก็แน่ละสิ ห้องยูริก็ต้องมีแต่เสื้อผ้าไซยูริดิ

    " ตัวนี้น่ารักจัง " สิก้าเจอชุดหนึ่งชุด มันเป็นชุดไดรตัวเล็กๆสีดำงานละเอียดซึ่งขนาดพอดีกับตัวเธอ

    ยูริยืนมองชุดตัวนั้นสักพัก มันเป็นเสื้อของคนที่เธอเคยรู้จักและใช้ชีวิตด้วยกันมาก่อน...

    " ถ้าเธอชอบก็ลองใส่เลยสิ ^_^ " ยูริพูดพร้อมกับรอยยิ้ม ความจริงแล้วเสื้อตัวนั้นมีความจริงอันโหดร้ายอยู่...มันเป็นเสื้อของคนที่ยูริรักมากที่สุดในชีวิต

    " จริงๆนะ ขอบคุณนะ ใส่เลยนะ  " สิก้าดีใจเหมือนเด็กได้ของเล่น

    พับ!

    สิก้าพูดจบเธอถอดเสื้อที่เธอใส่อยู่ทันที่ เล่นเอายูริอ้าปากค้าง...

    " เหย! เธอทำอะไรของเธอ  " ยูริพยายามมองไปทางอื่น

    " อาว ก็เธอบอกว่าให้ใส่เลยไม่ใช่เหรอ? " สิก้าพูดในขณะถอดเสื้อผ้ายังไม่เสร็จ มันแสดงให้เห็นผิวเนียนๆไรที่ติ ยูริพยายามกลั้นใจไม่มอง

    " สิก้า รีบใส่เสื้อผ้าเร็วๆ - -! " ยูริเหงื่อตก หน้าแดง

    " อืม " สิก้าตอบรับก่อนจะรีบเปลี่ยนเสื้อผ้า

    " หันหน้ามาทางนี้ได้แล้ว ... เป็นยังไงบ้างอ่ะ " สิก้าเรียกยูริพร้อมกับถาม

    ยูริค่อยๆหันไปมอง ....มันเหมือนมาก เหมือนจริงๆ สิก้าดูเหมือนคนที่ยูริเคยรู้จักและคุ้นเคยคนนั้นมาก

    " สวยมากๆเลย " ยูริหลุดปากชม

    " หือ? " สิก้าหันมามองขณะกำลังยุ่งกับการจัดเสื้อผ้าของเธออยู่

    " ขอบคุณนะ ที่ให้ลองชุดสวยๆ ฉันไม่มีชุดแบบนี้สักชุดเลย.. " สิก้าพูดก่อนจะพยายามเปลี่ยนชุดออก

    " เธอทำอะไรอีกหน่ะ... " ยูริเห็นสิก้าพยายามถอดชุดอีกจึงเบรคไว้ก่อน

    " อาวก็ บอกให้ลองนิ ไม่ได้เอาให้สักหน่อย ลองแล้วก็ต้องคืนสิ " สิก้าพูดช่างไรเดียงสาจริงๆ..

    " ไม่ๆ ไม่ต้อง ฉันยกให้เธอ " ยูริพูด

    " จริงๆเหรอ? เย้!!! " สิก้าดีใจยกใหญ่

    " ^_^ " ยูริยิ้มเมื่อเห็นสิก้าดีใจเหมือนเด็กๆ ดูมีความสุขไปด้วย

    " เออ ที่จริงแล้ว ฉันมาห้องเธอ ฉันจะมาปรึกษาอะไรบางอย่างเรื่องงานอ่ะ.. " สิก้าพูด

    " อะไรล่ะ? " ยูริถาม

    " ฉันจะมาปรึกษาเรื่องปืนพกที่เป็นปืนออโต้หน่อยน่ะ ของฉันมันเป็นเซมิ(ยิงที่ละนัด)ทั้งนั้นเลย ไม่ค่อยชอบอ่ะ " สิก้าพูด

    " อ๋อ ตามมาสิ " ยูริบอกให้สิก้าตามมา

    ! ตีด ตีด

    ยูริกดตู้เชพ ก่อนจะมีอะไรบางอย่างเปิดออก

    OMG! นี้มันคลังแสงชัดๆ ปืนทุกขนาด ทุกชนิด อยู่ที่นี้ -0-

    " โห เธอเก็บของพวกนี้ไว้เหรอ? " สิก้าพูด

    " ถ้าแบบ ออโต้ฉันแนะนำกระบอกนี้ " ยูริพูดพร้อมกับดึงอาวุธออกมาจากตู้

    สิก้าไม่ได้สนใจสักเท่าไหร่เธอมองไปที่ปืนกระบอกหนึ่ง เป็นปืนดีเซิกอีเกิลมันเป็นปืนเซมิ แต่สิก้าสนใจมันมากๆ

    " เธอชอบกระบอกนี้เหรอ " ยูริพูดพร้อมกับดึงปืนกระบอกนั้นออกมา

    " เอาไปสิ สภาพมันยังดีๆอยู่ แต่มันเป็นเซมินะ ไหนบอกว่าอยากได้ออโต้ไง? " ยูริพูด

    " อ๋อ ฉันคงอยากได้ปืนสวยๆมากกว่าอ่ะนะ ว่าแต่ ฉันขอยืมเชยๆนะเสร็จแล้วจะเอามาคืน  " สิก้าพูด

    " ไม่จำเป็นหรอก เจ้าของปืนกระบอกนั้นมันคงอยากให้ปืนของเขาอยู่กับเธอมากกว่า นิสัยเขาคล้ายๆเธอนะ ^_^ " ยูริพูด ปืนกระบอกนั้นก็เป็นของคนรู้จักคนนั้นเหมือนกัน

    " เหรอ ตอนนี้เจ้าของปืนกระบอกนี้อยู่ที่ไหนอ่ะ เธอยกให้ฉันแบบนี้เขาไม่ว่าอะไรเหรอ? " สิก้าพูด

    " ไม่หรอกนะ เจ้าของเขาตายไปแล้วหล่ะ...^_^. " ยูริพูด

    " ขอโทษทีนะค่ะ ฉันไม่รู้...เรื่องนั้น... " สิก้าขอโทษยูริที่พูดถึงเจ้าของปืน

    " ไม่เป็นไหร่ ฉันเชื่อว่าเจ้าของคนจะดีใจนะ ที่ได้เธอมาเป็นเจ้าของปืนของเขาอีกที " ยูริพูด

    " เหรอ.. " สิก้าพูดพร้อมกับมองปืนกระบอกนั้นอย่างตั้งใจ

    " เอ๋า ได้ปืนได้ชุดดีๆแล้วรีบๆไปแต่งตัวสิ เธอเป็นบัดดี้ฉันนะ ช้าขึ้นมาโดนด่าทั้งคู่แน่ " ยูริพูดรวบรัด

    " จริงๆด้วย งันฉันไปละนะ บาย " สิก้าเก็บอาวุธของยูริไว้กับตัว พร้อมกับหอบเสื้อผ้าของเธอวิ่งออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว...

    ยูริมองสิก้าด้วยความสุข


    รถสัญญาณควบคุมการสื่อสารของ SCT

    ซอฮยอนและยุนอาเข้ามาเพื่อเตรียมสัญญาณ

    " ฉันไม่เคยทำงานเกี่ยวกับระบบสื่อสารมาก่อนเลยนะ ซอฮยอนแนะนำฉันด้วย " ยุนอาพูด

    " ค่ะไม่เป็นไหร่ เดียวฉันจะแนะนำเองค่ะ " ซอฮยอนตอบด้วยท่าทางเป็นมิตร

    แทยอนเดินเข้ามา

    " สวัสดีค่ะหัวหน้า " ทั้งสองยืนตรง

    " อืม ถ้ามีการก่อการร้ายอาจมีการใช้ระบบรบกวนสัญญาณ บอกหน่วยของเราใช้ช่องทางการสื่อสารลับด้วย " แทยอนมาบอก

    " ได้ค่ะ " ทั้งสองรับคำ

    " เราประมาทไม่ได้.. " แทยอนพูดประโยคสุดท้ายก่อนเดินจากไป

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×