รักกระชากใจของนายจอมโหดซุปเปอร์สตาร์

ลำดับตอนที่ #2 : chapter 2

หลังจากป้าแยจินกับแม่ออกไปนั่งจิบน้ำชากันต่อข้างนอน ฉันกับชินจิก็ได้มีโอกาสอยู่ด้วยกันสองต่อสอง หึหึ ฉันมองที่ใบหน้าขาวนวลอันแสนจะเย็นชาของชินจิ แล้วค่อยๆพิจารณาจมูกโด่งได้รูป คิ้วเข้มหนาตัดกับใบหน้าขาวอมชมพู ริมฝีปากรูปกระจับน่าจุ๊บอย่างแรง (ถ้าได้มาเป็นสามีลูกคงดกน่าดู โฮะๆๆ ^^)

“มีอะไรจะพูดก็ว่ามา” ชินจิพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา อา...หมอนี่ลืมเอาอารมณ์มาจากบ้านหรือไงนะ -_-*

“นะ...นายอยากแต่งงานกับฉันเหรอ”

“No”

“ให้ตายสิ! ถ้านายไม่อยากแต่งงานกับฉันแล้วทำไมไม่เถียงสักคำล่ะ”

“ฉันกลัวโดนแม่ด่า”

“นายกลัวแล้วฉันไม่กลัวหรือไง”

โฮะๆๆ อยากจะบ้าตาย หมอนี่กลัวแม่ด่าเลยจะยอมแต่งงานกับคนที่ตัวเองไม่รักงั้นเหรอ กำ -_-*

“แต่นี่มันชีวิตทั้งชีวิตเลยนะ ฉันว่าเราควรจะมาร่วมมือกันล้มเลิกความคิดของพวกแม่ๆซะ”

“No”

“อะไรกัน! ก็นายบอกเองว่าไม่อยากแต่ง แล้วทำไมไม่ร่วมมือกับฉันเล่า”

“ฉันบอกแล้วไงว่ากลัวโดนแม่ด่า”

“แต่ฉันไม่อยากแต่งงานกับนายนี่นา”

“เหมือนกัน -_-“

“อ๊ากกกก ไอ้บ้า! นายรู้มั๊ยว่าในวง Dark Devil ฉันเกลียดนายที่สุดเลย และฉันก็ไม่มีวันแต่งงานกับผู้ชายที่ฉันเกลียดด้วย >O<”

“หึ” และนั่นคือคำตอบของชินจิ เสียงหัวเราะที่ฉันตีความว่าเป็นเสียงเยอะเย้ย และใบหน้าที่กวนประสาทสุดจะทน ทำให้ฉันอยากเอาน้ำร้อนลวกตัวเองแล้วนอนชักกระเด่วๆอยู่ตรงนี้ซะเลย

“เธอกลัวฉัน” ชินจิพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบเหมือนเพิ่งโดนรีดมาหมาดๆ

O.o!!!

“ฉันนี่นะกลัวนาย ตรงไหนไม่ทราบยะ”

“ถ้าไม่กลัวแล้วทำไมไม่แต่ง”

“พะ..เพราะฉันไม่อยากแต่ง”

“เธอกลัว”

ให้ตายสิ! ท่าทางหมอนี่จะพูดไม่รู้เรื่องแฮะ ก็บอกว่าไม่กลัวก็คือไม่คือไม่กลัวไง เกี่ยวอะไรกับการแต่งงานด้วยเล่า T.T

“ไม่กลัว”

“กลัว”

“ไม่กลัว ><”

“กลัว”

“กลัวก็ได้” ฉันพูดเสียงอ่อย “แต่นายอย่าแต่งงานกับฉันเลยนะ T.T ฉันไม่อยากใช้ชีวิตตามหึงหวงผู้ชายจอมเจ้าชู้อย่างนาย” ฉันทำตาปริบๆอ้อนวอนขอความเห็นใจสุดฤทธิ์

“เธอกลัว”

อ๊ากกกกก หมอนี่โดนปีศาจผีใต้น้ำเข้าสิงหรือไงฟะ!

“ได้! งั้นฉันจะหมั้นกับนายแต่มีขอแม้นะ...ถ้านายทำให้ฉันรักไม่ได้ภายในสามเดือน นายต้องเป็นฝ่ายขอถอนหมั้นฉัน”

“โอเค”

ง่ายอย่างนั้นเลยเหรอ คัดค้านบ้างก็ได้นะ -_-

และแล้วฉันก็ต้องยอมแพ้นายหน้าด้านนี่จนได้ YOY เมื่อบอกให้พวกๆแม่ๆรู้ว่าฉันตกลงที่จะหมั้นกับชินจิท่านทั้งสองคนก็ลงไปนอนชักดิ้นชักงอกรี๊ดกร๊าดกันอย่างมีความสุข (สำรวมกิริยาด้วยเน้อโตๆกันแล้ว -_-^^^)

ที่มหาวิทยาลัย

ฉันยังคงมีอาการเหม่อลอยตาค้าง คล้ายจะเป็นบ้า เพราะตอนนี้ฉันเห็นใครๆกลายเป็นชินจิไปหมด จนฉันอยากจะเข้าไปสกายเดอร์คิคซะจริงๆ หมอนั่นน่าตาก่อกวนชวนทำรัฐประหาร คิดแล้วเจ็บใจชะมัด ทำไมฉันต้องโคจรมารู้จักคนน่าตาหล่อๆอย่างนายด้วยนะ เศร้าจิต -_-^^

“กรี๊ดดดดด ยัยนาโอมิฉันจะฆ่าแก ><” ยัยโมโม่บีบคอฉันอย่างเอาเป็นเอาตาย

จะไม่ให้โกรธได้ยังไงล่ะ ก็ฉันดันไปแย่งพ่อยอดขมองอิ่มชินจิสุดที่รักของยัยนั่นเข้า ทำเอาตอนนี้ยัยโมโม่กลายร่างเป็นชะนีอาละวาดไปเรียบร้อยแล้ว น่ากลัว น่ากลัว Y_Y

“ฉันไม่อยากหมั้นกับหมอนั่นสักหน่อย ถ้าเป็นทีระก็ว่าไปอย่าง ฮือ~ ฉันก็เศร้าเหมือนกันนะ T^T ร่างกายที่ฉันอุตส่าห์เก็บไว้ให้ทีระคนเดียว แต่ตอนนี้มันจะตกเป็นของคนอื่นไปแล้ว อ๊ากกก!!! รับไม่ได้ รับไม่ได้เจงๆ”

“งั้นแกก็หาทางให้เขายกเลิกการหมั้นซะสิ” ยัยโนอาพูดเขาท่าก็วันนี้แหละ

“ทำไงล่ะ”

แล้วพวกเราทั้งสามคนก็คิด......คิด......คิด.....แล้วก็......คิดไม่ออก T.T

“โฮะๆ นี่ฉันต้องตกเป็นของหมอนั่นจริงๆเหรอเนี่ย TT_TT”

“งั้นก็มีท่าทางเดียว....แกเคยดูหนังจีนโบราณมั๊ย ว่าก่อนที่นางเอกจะต้องแต่งงานกับคนที่ตัวเองไม่ได้รัก นางเอกจะต้องให้คืนแรกกับผู้ชายที่เขารักก่อน จากนั้นค่อยฮาราคีรี”

-_-;; ฮาราคีรี่นี่มันหนังญี่ปุ่นไม่ใช่เหรอ

“แต่ฉันยังไม่อยากตายนี่นา ฉันแค่.....”

แวบบบบ! และวูบนั้นฉันก็รู้สึกถึงรังสีอัมหิตจากที่ไหนสักแห่ง สามเดือนมานี้ฉันรู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกจับตามองจากใครบางคน เฮือก!! หรือว่าจะเป็นมนุษย์ต่างดาว โฮะๆ คงไม่หรอกมั้ง ฉันคงไม่มีเสน่ห์จนมนุษย์ต่างดาวอยากจะมาขอหมั้นหรอกใช่มั๊ย -_-^

“พักนี้พวกเธอรู้สึกอะไรแปลกๆบ้างมั๊ย”

“แปลก! แปลกยังไงอ่ะ”

“พวกเธอรู้สึกมั๊ยว่ามีใครคอยตามเราอยู่”

ยัยชะนีทั้งสองรีบหันมองซ้ายมองขวาทันที

“นะ...นะ...ไหนเหรอคนที่แอบตามเรา” ยัยโมโม่ทำน่าสยอง

“หรือว่าจะเป็นพวกแฟนคลับที่มาหลงเสน่ห์ความสวยเซ็กซี่ของพวกเรา โฮะๆๆๆ ^^”

(*-_-)(*-_-) ------> \(^O^)/

“หรือว่าจะเป็น......” แล้วสายตาของฉันก็ไปจบที่ชายหนุ่มใส่แว่นที่นั่งอยู่หลังห้องเป็นเส้นทแยงมุมกับโต๊ะเรียนของฉัน

ก่อนหน้านี้ฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าเขามีตัวตน เพราะในขณะที่ฉันมาสายเสมอ เขาก็จะมาเช้าที่สุด ในขณะที่ฉันนั่งอยู่หน้าห้อง แต่เขากลับนั่งปิดปากสนิทอยู่หลังห้อง และในขณะที่ฉันออกจากห้องเรียนเป็นคนแรก เขากลับออกเป็นคนสุดท้าย นั่นจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้ฉันรู้เป็นคนสุดท้ายว่า ในห้องนี้ยังไม่คนหล่อระดับชาติเรียนอยู่ด้วย กรี๊ดๆ ^..^

“คงไม่ใช่เขาหรอกมั้ง ออกจะเป็นเด็กเรียนขนาดนั้น จะมาสนใจพวกเราได้ยังไง” ยัยโมโม่ออกความเห็น

“จริงด้วยนะ เพราะก่อนหน้านั้นฉันเคยไปให้ท่าเขามาแล้วพักหนึ่ง แต่เขากลับไม่มีท่าทีตอบสนองต่อสิ่งเร้าของฉันเลยแม้แต่นิดเดียว ฉันว่าเขาคงไม่ใช่ผู้ชายแท้ๆแน่เลย เพราะไม่งั้นจะอดใจกับหุ่นสะท้านพิภพของฉันได้ยังไง โฮะๆ” ยัยโนอาเอาอีกแล้วครับท่าน

(*-_-)(*-_-) ------> \(^O^)/  

“แต่หมอนี่แปลกๆอยู่นะ อยู่ๆก็โผล่เข้ามาเรียนที่มหาวิทยาลัยเดียวกับพวกเรา แถมยังมาแย่งอันดับหนึ่งของฉันไปอีก”

“อึม...มันก็จริง งั้นเอาอย่างนี้สิ พวกเรามาสืบให้รู้ไปเลยว่าเขาเป็นใครมาจากไหนแล้วมีจุดประสงค์อะไรกันแน่ที่มาเรียนที่นี่” ยัยโยอาพูดมีเหตุผลอีกแล้ว

“งั้นเริ่มจากฉันก่อนเลยก็แล้วกัน เพราะฉันอยากอยู่ใกล้ๆหน้าหล่อๆของเขาเต็มแก่แล้ว ^^”

(*-_-)(*-_-) ------> \(^O^)/  

ไม่น่าเชื่อว่ายัยโนอาจะบ้าผู้ชายได้เสมอต้นเสมอปลายจริงๆ -_-^^

สุดท้ายฉันก็จำต้องย้ายที่นั่งไปอยู่หลังห้อง ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าฉันสามารถหลับได้ทันทีเมื่อไม่มีเสียงอาจารย์มาแว๊ดๆอยู่ข้างกกหู

ฉันมองดูใบหน้างามๆของโคนันจัง จมูกของเขาโด่งได้ใจเลยทีเดียวแบบที่ตึกใบหยกยังอาย ไหนจะริมฝีปากที่ดูจากด้านข้างก็แสนจะอวบอิ่มเหมือนเยลลี่น่าดู้ดน่าดูด ไม่รู้ว่าใบหน้าจริงๆภายใต้กรอบแว่นหนาๆของเขาจะเป็นยังไงกันนะ คงจะหล่อใช่เล่น อ้าย!! คิดแล้วแอบเขิน >///<