คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 4 ไม่กินเส้น
4
‘ไม่กินเส้น’
“ท่าทางจะเส้นใหญ่ไม่เบานะครับ ถึงได้ลัดคิวทองของผมได้” ชายหนุ่มพูดอย่างถือตัว
“ได้ข่าวว่าเป็นงานเขียนที่ถูกใจพวกนายทุน นายก็จะได้ฝึกฝีมือด้วยไง โปรเจคใหญ่ไม่เบานะงานนี้” ผู้จัดการหนุ่มปรายตามองนักแสดงในสังกัดตน มุมปากของเขายกขึ้นอย่างมีเลศนัย คยูฮยอนคุ้นชินกับรอยยิ้มประหลาดของเขา มันเป็นปกติสำหรับผู้ชายหลายอารมณ์ตรงหน้า ‘คิม ฮีชอล’
“พี่ก็รู้นี่ ระดับผมน่ะไม่ต้องฝึกกันแล้ว” แววตาทะนงตัวฉายชัด พูดจบคยูฮยอนก็เดินนำฮีชอลผ่านประตูกระจกเข้าไปยังห้องโถงของบริษัท ชายหนุ่มยกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์เมื่อเห็นหลังของเจสสิก้าไวๆ
แผละ!!!
ยังไม่ทันจะก้าวไปถึงหญิงสาว ชามบะหมี่ดำก็ลอยเข้าตรงหน้า กลิ่นซอสคละคลุ้งทั่วทั้งตัว เขารู้สึกถึงความเหนียวเหนอะอย่างชัดเจน
“ยัยดาวตก!!!” คยูฮยอนคำรามออกมาในทันทีที่เห็นว่าตัวต้นเหตุคือใคร หญิงสาวมีท่าทีกระอักกระอ่วน แต่ก็ไม่เท่ากับตกใจเมื่อเห็นว่าเป็นเขา ร่างบางเละเทะไม่น้อยไปกว่าเขาซักเท่าไหร่
“นาย...โจวคยู!!!” น้ำเสียงของยูริไม่มีทีท่าสำนึกผิด ดวงตากลมโตจ้องมาที่เขาพร้อมกับนิ้วเรียวเล็กที่ชี้ตรงมา
“ไอ้จองซู!!!”
“ยัยเจ๊ซิน!!!”
แต่เสียงอีกสองเสียงกลับเรียกร้องความสนใจของยูริและคยูฮยอนออกไป บ.ก.และผู้จัดการกำลังมองหน้ากันอย่างเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน ดวงตาคมเฉียบของทั้งคู่แทบจะเชือดเฉือนกันให้ตายกันไปข้างหนึ่ง
“เห๊อะ!! หนีไม่พ้นจริงๆ ไม่ยักรู้ว่านายจะมีธุระที่นี่” เป็นฮีชอลที่เริ่มทำลายสงครามประสาทเงียบๆ นั้น
“ฮึ...ฉันก็ไม่คิดเหมือนกันว่าอย่างนายเป็นถึงผู้จัดการส่วนตัวของดาราดัง”
“ฮึ!!” รอยยิ้มประหลาดปราฎขึ้นบนหน้าเรียวสวย ยูริมองเขาอย่างพินิจพิจารณา ถ้าไม่เปล่งเสียงหรือได้เห็นการแต่งตัวเธอคงไม่รู้เลยว่าคนคนนี้เป็นผู้ชาย รูปร่างหน้าตาของเขาแลดูอ้อนแอ้นอรชรสวยงามอย่างกับผู้หญิง ไหนจะผมระบ่าสลวยนั่นอีก “อย่างฉันน่ะ...ไปได้ไกลกว่าที่แกคิดนะ แล้วเป็นไงล่ะ ไอ้ความฝันลมๆ แล้งๆ ของแก เป็นรูปเป็นร่างขึ้นมาบ้างหรือยัง”
“คิดว่าไปได้สวยไม่แพ้งานของแกก็แล้วกัน” สิ้นเสียง อีทึกก็หันมายังลูกน้องสาวที่ยืนมองฮีชอลไม่วางตา “ยูริ รีบไปจัดการล้างหน้าล้างตาซะ ที่นี่อากาศชักจะไม่ดี”
ได้ยินดังนั้นยูริจึงรีบวิ่งไปยังห้องน้ำด้วยความสับสน
*
*
*
“เด็กบ้า...เดินยังไงกันนะถึงได้เอาบะหมี่มาราดหัวฉันอย่างนี้ แล้วทำไมฉันถึงต้องซวยไปเจอไอ้คนหื่นบ้ากามอีกนะ ชิ แต่ก็ดีเหมือนกัน คิดว่าตัวเองหล่อดีนัก เจอบะหมี่ดำเข้าไปก็หล่อไม่ออกเหมือนกันแหละย่ะ...ไอ้โจวหื่นเอ๊ย!!!” ยูริบ่นพึมพำคนเดียว พลางเอามือรองน้ำจากก๊อกเพื่อเช็ดทำความสะอาดร่างกาย คิ้วเรียวขมวดมุ่นด้วยความหงุดหงิด
โครก!!!
เสียงกดชักโครกทำให้ยูริยั้งเสียงไว้ แต่คงไม่ทันแล้ว มือที่รองน้ำนั้นหยุดชะงัก นึกภาวนาว่าคนในห้องน้ำคงไม่เข้าใจในสิ่งที่เธอเพิ่งบ่นออกไป
แต่โชคชะตาเจ้ากรรมก็ไม่ได้ช่วยเลยซักนิด เมื่อประตูห้องน้ำเปิดออก ร่างระหงส์ก็ก้าวออกมายังอ่างล้างหน้าข้างๆ เจสสิก้ามองหน้ายูริในกระจกบานใหญ่ เธอยิ้มเล็กๆ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ยูริยิ้มแห้งๆ ตอบกลับไป อยากจะเขกหัวตัวเองแรงๆ ซักทีสองทีที่ไม่รู้จักยั้งปากในที่สาธารณะอย่างนี้
มือเรียวล้างมืออยู่ครู่หนึ่งก่อนจะออกไป ยูริถอนหายใจฟอดใหญ่จนผมด้านหน้าปลิวอย่างโล่งใจ ก่อนจะเช็ดไม้เช็ดมือแล้วตามเธอออกไปเช่นกัน
แต่ก็ยังไม่วายมีเรื่องให้หงุดหงิดใจ เมื่อหน้าห้องน้ำยังมีคนที่เธอไม่อยากเจอมากที่สุดอยู่ คยูฮยอนกำลังคุยกับเจสสิก้าอยู่ตรงนั้น แววตาเจ้าเล่ห์เหมือนเมื่อคืนไม่มีผิด จะผิดแปลกไปก็แต่ความคุ้นเคยและรอยยิ้มแจ่มใสบนใบหน้าคม
ภาพผู้ชายที่กำลังหัวร่อต่อกระซิกอยู่นั้นทำให้ยูรินึกหมั่นไส้ เธอเบ้ปากแล้วออกเดิน พร้อมๆ กับที่เจสสิก้าและคยูฮยอนเสร็จสิ้นการสนทนา ยูริเดินตามร่างบางผ่านหน้าเขาอย่างไม่ใส่ใจ แต่ก็ไม่ได้เป็นดังใจคิด เมื่อมือหนาคว้าเข้าที่ต้นแขนเล็กๆ
“จะไปไหน” เสียงนั้นยียวนกวนบาทาไม่น้อยไปกว่าสีหน้า ผิดจากเมื่อครู่ลิบลับ ยูริหันกลับมาพยายามสะบัดแขนออก
“จะทำอะไรน่ะ” ประสบการณ์เมื่อคืนทำให้เธอหวาดหวั่นไม่น้อย
“ฮึ...ไม่รู้หรือไงว่ารูปร่างหน้าตา หรือแม้แต่เสื้อผ้าของฉันมีค่ามากแค่ไหน” ยูริเข้าใจในทันที เขากำลังหมายถึงเรื่องที่เธอทำบะหมี่ดำราดตัวเขาจนเลอะเทอะ “หรือว่า...นี่เป็นแผนที่จะดักเจอฉัน”
“บ้า!! ฉันไม่ทำอะไรสิ้นคิดอย่างนั้นหรอก ยิ่งถ้าเจอคนอย่างนายด้วยแล้ว เปลืองซะเปล่าๆ” เธอเถียง ตอนนี้ยูริยิ่งมั่นใจว่าตัดสินใจถูกต้อง ที่ทำลายรูปของคยูฮยอนทุกรูปออกจากห้องนอน
“เห๊อะ! คิดว่าแผนอย่างนี้จะใช้ได้หรือไงยัยดาวตก ฉันขอบอกนะว่าความฝันของเธอมันไม่ใช่นิยายปรัมปราอย่างที่เธอคิดหรอก” พูดจบเขาก็สะบัดข้อมือเล็กออก ร่างสูงเดินจากไปทันที ทิ้งไว้เพียงความหงุดหงิดและความโกรธที่ค่อยๆ คุกรุ่นขึ้นในอก
*
*
*
ภายในร้านอาหารสุดหรูคลอด้วยเสียงเพลงคลาสสิกเคล้าให้บรรยากาศดูโรแมนติก โต๊ะอาหารสไตล์ยุโรปเสริมให้ร้านดูมีระดับ คยูฮยอนเดินนำเจสสิก้าไปยังโต๊ะในมุมลับตาคนที่ได้จองไว้
“คิดยังไงถึงชวนฉันมากินข้าว” หญิงสาวถามเสียงใส แต่ก็แฝงไปด้วยความมั่นใจและยะโสไม่น้อย ทั้งคู่ดูสนิทสนม ใบหน้าหล่อเหลาคลี่ยิ้มหลังจากได้ยินคำถาม
“ไม่มีธุระแล้วผมจะเจอคุณไม่ได้หรือไง”
“เหงาล่ะไม่ว่า ช่วงนี้ไม่เห็นควงสาวคนไหนเลย” เจสสิก้าพูดพลางเปิดเมนู คำพูดนั้นทำเอาคยูฮยอนได้แต่หัวเราะในลำคอ ถ้าผู้ชายอย่างเขาจะไม่ควงสาว นั่นก็ต้องเป็นเพราะเขาไม่ต้องการเอง ไม่ใช่ไม่มีใครให้ควง
“รู้อย่างนี้สนใจจะกลับมาควงผมมั้ยล่ะ” ถามออกไปอย่างนั้น แต่ทั้งคู่ก็รู้ดีว่านั่นคือเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ เจสสิก้ายิ้มรับคำหยอกของชายหนุ่มก่อนจะกลับไปสนใจกับเมนูตรงหน้า
“โอ๊ะ! ชายชเว” จู่ๆ ชายหนุ่มร้องขึ้น เขาโบกมือไปยังทางเข้า เจสสิก้าเหลียวหลังมองตามก็เห็นว่าชายหนุ่มร่างสูงในชุดสูทดำสนิทกำลังเดินตรงมาที่เธอและคยูฮยอน “มาคนเดียวหรือไง”
“พอดีเพิ่งเสร็จธุระเลยจะมาหาอะไรกินซักหน่อย ไม่คิดว่าจะเจอนายกับ...สิก้า” ร่างสูงพูดพร้อมกับปรายตามองคู่ควงของน้องชาย น้ำเสียงตรงสิ้นประโยคนั้นราวกับเน้นย้ำแปลกๆ
ชเว ซีวอน หนุ่มหล่อนักธุรกิจเลื่อนเก้าอี้ลงนั่งข้างๆ ญาติผู้น้อง จริงแล้วน้อยคนนักที่จะรู้ว่าคยูฮยอนและซีวอนมีความสัมพันธ์กันทางสายเลือด ถ้าให้ถูกคือไม่มีใครรู้เลยนอกจากคนใกล้ชิด แน่นอนว่าเจสสิก้าก็เป็นหนึ่งในนั้น
“ผมจะไปห้องน้ำหน่อย” คยูฮยอนลุกขึ้นแล้วออกเดินไป เหลือเพียงซีวอนและเจสสิก้าที่นั่งหน้าบูด อันที่จริงเธอทำหน้าบึ้งตึงตั้งแต่แวบแรกที่เห็นหน้าผู้ชายคนนี้ คล้อยหลังคยูฮยอน ซีวอนก็เริ่มพูด
“ผมคิดว่าคุณเลิกกับน้องชายผมไปแล้วซะอีก คราวนี้มาล่อลวงอะไรอีกล่ะ” คำพูดของซีวอนเหมือนยิ่งเติมเชื้อเพลิง เจสสิก้าหน้าบึ้งหนักยิ่งกว่าเดิม เธอไม่รู้เลยว่าการกระทำเหล่านั้นเข้าทางชายหนุ่ม “จึ๊..จึ๊...จึ๊ ไม่เอาน่าคุณ คนสวยน่ะไม่ทำหน้าบูดเป็นตูดเป็ดกันหรอกนะ”
“ไอ้....” คำยียวนทำเอาหญิงสาวพูดไม่ออก ใบหน้าสวยหยิ่งนั้นบัดนี้ดูร้อนรน เธอเม้มปากจนเป็นเส้นตรง ตั้งแต่พบกับผู้ชายคนนี้ครั้งแรกเธอก็รู้ว่าเขาเป็นคนที่ไม่ควรเข้าใกล้มากที่สุด ซีวอนไม่เคยเห็นด้วยกับข่าวที่ออกมาระหว่างคยูฮยอนและเจสสิก้า แม้ว่าความจริงจะไม่มีอะไรในกอไผ่เลยก็ตาม
สักพักแววตาคุกรุ่นของเธอก็เปลี่ยนไป มันกลับแฝงไปด้วยเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวราวนางร้ายในละครก็ไม่ปาน
“คราวนี้ก็กะจะปอกลอกให้หมดเนื้อหมดตัวเลยล่ะ เอาให้ลำบากไปถึงพี่ชายเลย” ดวงตาคมสวยหรี่ลง ถ้าเป็นในละครเด็กๆ คงจะมีประกายไฟของสายฟ้าระหว่างดวงตากลมสวยของเธอกับตาคู่คมทรงเสน่ห์ของเขา
ยังไม่ทันจะโต้ตอบ คยูฮยอนก็เดินกลับมาพร้อมกับพนักงานที่เริ่มเสิร์ฟอาหาร มื้อเที่ยงเป็นไปตามปกติโดยที่คยูฮยอนไม่รู้เลยว่าภูเขาไฟสองลูกกำลังเดือดปุดและใกล้จะปะทุเต็มที
********************************
ความคิดเห็น