[Fic SJ & SNSD]My Kyuhyun พรรักประการเดียว

ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3 ข่าวดีพร้อมบะหมี่ดำ

            3

‘ข่าวดีพร้อมบะหมี่ดำ’

 

 

 

เพี๊ยะ!!!!!!!!!

ใบหน้าหล่อเหลาบิดไปตามแรงน้อยๆ พร้อมกับความรู้สึกชาวาบทั่วแผ่นแก้ม

“น่าเกลียด” เสียงสั่นพร่าดังขึ้น เขาหันกลับมามองหญิงสาวด้วยความตกใจ ดวงตาวาวโรจน์เมื่อครู่ฉายแววโทสะ “น่ารังเกียจที่สุด”

พูดจบร่างบางก็วิ่งพรวดพราดออกมาอย่างรวดเร็ว ยูริคิดว่าห้องพักสุดหรูนั้นคงไม่ปลอดภัยสำหรับเธอแน่ ที่แย่ไปกว่านั้นคือการอยู่ด้วยกันกับคยูฮยอนพียงลำพัง จึงเหลือเพียงเขาที่เมื่อเดินออกมาจากห้องน้ำก็ไม่เจอแม้เงาของหญิงสาว

“ฮึ..ก็เธอต้องการอย่างนั้นไม่ใช่หรือไงยัยบ้า!!!” เขาสบถดังลั่นห้องด้วยความหัวเสีย แฟนคลับส่วนใหญ่ของเขาเป็นผู้หญิง และก็ส่วนใหญ่อีกเหมือนกันที่ยอมกระทั่งมอบกายถวายชีวิตให้กับเขา ขอเพียงแค่เขากระดิกนิ้ว ไม่ใครก็ใครคนหนึ่งก็ต้องมาสยบแทบเท้าภายในไม่กี่วินาที แล้วเธอเป็นใครมาจากไหนถึงได้ปฏิเสธปรารถนาของเขา ถ้าให้ถูกต้องเป็นปรารถนาของเธอเองด้วยซ้ำ

“เธอไม่ใช่นางเอกนะ...ยัยดาวตก” เขาหรี่ตาลงด้วยความหงุดหงิด ถ้าคิดว่าจะเป็นนางเอกที่ตั้งป้อมสงครามก่อน แล้วสุดท้ายเธอกับเขาก็จะมาเป็นรักกันชั่วนิรันดร์ตราบนานเท่านาน....นั่นเขาถือเป็นเรื่องที่มากกว่าความเพ้อฝัน!!!

 

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

 

ยูริกลับเข้าคอนโดหรือที่เรียกว่าบ้าน นาฬิกาบอกเวลาตีหนึ่งสิบนาทีทันทีที่ประตูเปิดออก ทว่าไฟในห้องรับแขกยังคงเปิดอยู่ พร้อมกับเพื่อนรักที่นั่งดูโทรทัศน์ตาปรือ ยุนอาหันขวับมาที่ประตูด้วยความหงุดหงิด ท่าทางเตรียมวีนเพื่อนสาวเต็มที่ เนื่องจากยูริทำให้เธอต้องรอจนดึกจนดื่นทั้งที่เธอต้องตื่นไปทำงานแต่เช้า

“ควอ..” คำพูดถูกกลืนกลับเข้าไปในทันทีที่หันมอง ใบหน้านองน้ำตาพร้อมกับร่างบางเปียกชื้นพรวดพราดเข้าไปยังห้องนอนของตัวเอง ยุนอาลุกตามไปด้วยความตกใจ

เมื่อเข้าไปถึงก็พบว่าเพื่อนรักกำลังรื้อภาพโปสเตอร์ที่แปะเรียงรายอยู่บนผนังห้อง เรียกว่าทำลายเลยก็ว่าได้ ใบหน้านักแสดงหนุ่มถูกฉีกทึ้งด้วยมือเล็กๆ อย่างไร้ความปราณี แผ่นซีดีซีรีย์และของสะสมถูกรื้อกองระเนระนาดอยู่บนพื้น อาการของยูริดูน่าตกใจจนยุนอาต้องเข้าปราม

“ยูริ เกิดอะไรขึ้น” ถามพร้อมกับรวบตัวเพื่อนรักไว้ไม่ให้รื้อข้าวของกระจัดกระจายมากไปกว่านี้ “นี่มันโจ คยูของแกไม่ใช่หรือไง”

ยูริสูดน้ำมูกแรงๆ แล้วเอามือป้ายน้ำตาออกจากแก้มเหมือนเด็กๆ ก่อนจะตอบคำถามเพื่อนรัก

“ไม่ใช่!”

*

*

*

                ยุนอาถึงกับถอนหายใจหนักๆ หลังจากได้ฟังเรื่องเล่าจากยูริ เธอเองก็ไม่คิดว่าโจ คยูฮยอน นักแสดงผู้โด่งดังจะกลายเป็นคนหื่นบ้ากามและเอาเปรียบผู้หญิงได้ขนาดนี้ ยิ่งเป็นผู้หญิงซึ่งเป็นแฟนคลับของเขาด้วยแล้วล่ะก็ นั่นยิ่งทำให้เขาดูน่ารังเกียจยิ่งขึ้น ยูริเองก็รู้สึกไม่ต่างไปจากยุนอา ออกจะมากกว่าด้วยซ้ำ ไม่น้อยที่เธอใช้เวลาพร่ำละเมอเพ้อฝันถึงเขา เมื่อต้องมาเจอเหตุการณ์นี้ยูริเลยรู้สึกสมเพชตัวเองอย่างบอกไม่ถูก

                Ring---*

                “ฮัลโหล” ยุนอากดรับโทรศัพท์ของยูริ เมื่อเห็นท่าทางไม่พร้อมของรูมเมท

                ‘อ้าว ยุนอาหรอ ยูริล่ะ’ เสียงคุ้นหูของบก.รุ่นพี่ลอดสายกลางดึก

                “หลับไปแล้วล่ะพี่ มีอะไรหรือเปล่า”

                “งั้นหรอ? งั้นพรุ่งนี้บอกให้มันเข้ามาหาพี่ตอนเช้าหน่อยสิ มีข่าวดีจะบอก”

 

                &&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

 

                แต่ข่าวดีที่ว่านั้น ชักจะทำให้อีทึกไม่แน่ใจว่าจะทำให้เจ้าตัวรู้สึกดีด้วยหรือไม่ เมื่อเห็นสภาพของรุ่นน้องในเช้าวันต่อมา นักเขียนสาวในสภาพโทรมๆ ผมเผ้าฟูยุ่ง ใบหน้าซีดจาง ที่บ่งบอกถึงความเยินได้ดีที่สุดเห็นจะเป็นดวงตาบวมเป่ง

                “เฮ้ย!! เป็นไรของแกวะ แพ้อาหารหรือไง” อีทึกถามกลั้วหัวเราะ

                ยูริค้อนตาอย่างไม่ค่อยมีกะจิตกะใจจะตอบคำถามซักเท่าไหร่ใส่เจ้านาย ก่อนจะลากเก้าอี้รับแขกหน้าโต๊ะทำงานออกแล้วกระแทกก้นลงไป อีทึกหัวเราะอาการของลูกน้องสาวทั้งที่ไม่รู้แม้กระทั่งสาเหตุ ก่อนจะยื่นเอกสารสีขาวให้บ่งบอกว่าเริ่มเวลาที่จะต้องเป็นการเป็นงานแล้ว

                ยูริรับเอกสารมาเปิดอ่านด้วยความสงสัย หากไม่นานนักก็หายฉงน ข้อความในกระดาษบางๆ ทำให้หญิงสาวต้องเบิกตาด้วยความตกใจ แล้วความรู้สึกเย็นวาบที่แล่นสู่ปลายนิ้วและหัวใจที่เต้นระรัวกาตามมาติดๆ

                “พี่...พี่จองซู นี่...นี่ฉันจะได้เขียนบทละครหรอ” อีทึกพยักหน้ายิ้มรับ

                “หุบปากได้แล้วยัยลิง” ยูริที่เพิ่งรู้ตัวว่าตนปากหวอรีบหุบปากดังฉับ

“เตรียมตัวให้พร้อมล่ะ อีกครึ่งชั่วโมงจะถึงเวลาที่นัดคุยกับทางบริษัทเขาแล้ว”

 ตอนนี้เธอลืมเรื่องราวเมื่อคืนหมดสิ้น ในเมื่อมีเรื่องที่น่าสนใจกว่าอยู่แค่มือเอื้อม แล้วเรื่องอะไรที่ยูริจะต้องมานั่งทำตัวงี่เง่าให้ตัวเองดูน่าสมเพช ยูริคิด

 

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

 

การตกลงเซ็นสัญญาการเขียนบทละครเป็นไปได้ด้วยดี จะมีการคัดเลือกนักแสดงทันทีที่บทละครผ่านการตรวจทานเป็นที่เรียบร้อย ยูริรู้สึกเหมือนกำลังลอยตัวอยู่ในอากาศ แจ่มใสเบิกบานกว่าทุกๆ วัน เธอเดินออกจากห้องผู้จัดพร้อมกับอีทึกซึ่งเป็นคนพาเธอมาที่นี่

“หิวหรือยังน้องรัก” อีทึกหันถามยูริ

“หิวจะตายอยู่...โหพี่ นั่นมันเจสสิก้านี่” ยูริปากหวอมองเธอผู้ซึ่งถูกเอ่ยถึง เจสสิก้า ดาราสาวดาวรุ่งกำลังเดินตรงมาทางเธอและอีทึกด้วยท่วงท่าสง่างาม ออกจะมั่นใจและหยิ่งยโสเสียด้วยซ้ำ ผมบลอนด์ทองเป็นลอนสวยทิ้งตัวอย่างมีน้ำหนัก ดวงหน้าเล็กเรียวได้รูปประดับด้วยเครื่องหน้างามสมส่วน ด้วยเสื้อผ้าแบรนด์ดังและแว่นตากันแดดทำให้ดูเหมือนเธอหลุดออกมาจากนิตยสารยังไงอย่างนั้น

“เจ้าหญิงชัดๆ” ยูริพึมพำ สายตายังคงจับจ้องนักแสดงสาวไม่วางตา จริงอยู่ที่เธอเคยไม่ชอบหน้าเจสสิก้าอยู่พักหนึ่ง ด้วยเหตุผลที่ว่าเธอเคยมีข่าวกุ๊กกิ๊กกับคยูฮยอน แต่ก็ปฎิเสธไม่ได้เลยว่าตัวจริงของเธอสวยราวเจ้าหญิงจริงๆ

เจสสิก้าเดินผ่านไปอย่างไม่สนใจสายตาของยูริ แน่นอนว่าด้วยอาชีพนักแสดงเธอต้องทำความคุ้นเคยกับสายตาในแบบต่างๆ ยูริเองก็ถึงขั้นเหลียวหลังมองตามดาราสาวจนไม่ได้สนใจทางข้างหน้า โดยไม่รู้เลยว่าเด็กส่งอาหารจอมซุ่มซ่ามพร้อมกับบะหมี่ดำที่วางซ้อนกันจนแทบมิดหัวกำลังตรงมาที่เธอเช่นกัน

โครม!!!!!!!!

ด้วยสัญชาตญานที่ไวกว่า เด็กส่งอาหารถอยกรูดออกจากรัศมีของบะหมี่ดำได้อย่างทันท่วงที จะเหลืออยู่ก็แต่หญิงสาวร่างบางและชายอีกคนที่บังเอิญเดินผ่านมา ทั้งคู่เนื้อตัวเปรอะเปื้อนไปด้วยซอสสีดำและเส้นบะหมี่ที่หลุดเลอะออกมาจากถ้วยโฟม มื้อเที่ยงของพนักงานละเลงอยู่ทั่วทั้งตัวยูริและ...คยูฮยอน

“ยัยดาวตก!!!”

******************************************************

อัพต่อแล้วนะคะ ขอบคุณสำหรับคอมเมนท์ทุกคอมเมนท์นะคะ
ทุกคำชมด้วย ไรเตอร์แอบปลื้ม อิอิ