คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2 ผิดหวัง
2
‘ผิดหวัง’
ท่ามกลางอากาศที่เริ่มเย็นในเวลามืดดึก ถือว่าดีทีเดียวสำหรับชายหนุ่มที่มักมีชีวิตวุ่นวาย การพบปะผู้คนมากมายในแต่ละวันสอนให้เขาได้เรียนรู้และเบื่อหน่ายได้ในเวลาเดียวกัน อันที่จริงสังคมที่เขาอยู่ก็ไม่ต่างอะไรกันนักกับงานที่เขาทำ อาชีพนักแสดงที่เขาไม่เคยใฝ่ฝัน หากทว่ามันกลับกลายเป็นเรื่องน่าสนุกและท้าทายสำหรับเขาไปโดยปริยาย เมื่อสังคมบีบบังคับ ตัวเองก็ต้องดิ้นรนสวมบทบาทกันไปตามน้ำ การได้อยู่กับตัวเองเงียบๆ จึงเหมือนช่วงเวลาที่เขาได้ถอดหน้ากาก เพื่อหายใจเอาอากาศบริสุทธิ์ให้เต็มปอด แต่วันนี้อาจจะยังไม่เต็มปอดดีด้วยซ้ำ เมื่อจู่ๆ ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นทำลายเวลาผ่อนใจของเขา
“ฉัน ควอน ยูริ ขอให้ฉันได้พบรักแท้สักที เหมือนความฝันซักเรื่องของฉันก็ได้ ใครสักคนนึง หล่อๆ แบบดาราก็ได้ แบบโจว คยูก็ได้นะ ฉันชอบผู้ชายแบบเขานี่แหละ ผู้ชายแสนดีอย่างเขาคงทำให้ฉันมีความสุข ได้ ขอให้ฉันได้พบรักแท้สักครั้งเถอะ ฉันไม่รู้ว่าจริงๆ แล้วมันขอได้กี่อย่าง แต่ได้อย่างไหนซักอย่างก็ได้ ขอให้ได้ทีเถอะนะ”
จริงอยู่ที่เสียงนี้ทำให้เขารู้สึกหงุดหงิด แต่อารมณ์เหล่านั้นก็เย็นลงเมื่อได้ยินคำอธิษฐานของ ’เธอ’ คำอธิษฐานที่มากมายนั้นกำลังพร่ำขอกับดาวตกเพียงดวงเดียว สำหรับเขามันเป็นเรื่อง ‘ไร้สาระ’ ที่น่าตลกสิ้นดี อีกทั้งในคำอธิษฐานนั้นยังมีชื่อคุ้นหูอีกต่างหาก
‘โจ คยู’ เขาคงจะเชื่อว่าชื่อนี้ไม่ได้หมายถึงเขา ถ้าเขาไม่เคยได้ยินชื่อนามต่างๆ นานา ที่เหล่าแฟนคลับพยายามสรรหามาใช้เรียกเขา
“ฮ่าๆๆๆ โจ คยูงั้นหรอ?”
เสียงทุ้มลึกดังแหวกลมเย็น เสียงหัวเราะนั้นทำเอายูริแข้งขาแข็งทื่อ ทั้งอายทั้งตกใจ ใครจะคิดว่าดึกขนาดนี้จะมีคนมานอนตากลมตากน้ำค้างอยู่ที่ริมแม่น้ำฮัน ยูริยืนแข็งทื่ออยู่นั้นกำลังพยายามรวบรวมสติเอาไว้ให้ได้มากที่สุด ไหนๆ เธอก็ไม่สามารถคว้าเอาคำอธิษฐานที่น่าอับอายเหล่านั้นกลับมาได้ เธอก็ต้องไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด ก่อนที่เจ้าของเสียงนั้นจะแสดงตัวให้เธอขายหน้ามากยิ่งขึ้น มันไม่ใช่เรื่องน่ายินดีนักสำหรับสาวโสดวัยยี่สิบปลายๆ
ถึงจะคิดได้อย่างนั้น แต่ขาเจ้ากรรมก็ยังไม่ยอมขยับเขยื้อนอยู่ดี หนำซ้ำส้นสูงที่ใส่อยู่ก็ดันไปติดเข้ากับร่องระบายน้ำ ร่างบางที่ธรรมดาก็ทรงตัวได้ไม่ดีอยู่แล้วจึงล้มหัวคะมำไปตามทางลาดลงแม่น้ำ
“หวายยยยยยย!!!!!!” เสียงอุทานที่ฟังไม่ค่อยเหมือนผู้หญิงซักเท่าไหร่ดังลั่น พร้อมกับยูริที่กลิ้งตลบกลบฝุ่นพุ่งดิ่งลงน้ำอย่างรวดเร็ว ทฤษฎีแรงดึงดูดของโลกก็ไม่สามารถใช้กับเธอได้ในเวลานี้
พลั่ก!!!!
“โอ๊ยยยยยยย!!!!” แต่แทนที่จะกลิ้งตกลงไปคนเดียว กลับมีสิ่งกีดขวางร่างหนามาขวางทางไว้ และสิ่งกีดขวางนั้นก็ไม่ได้ช่วยยับยั้งความเร็วที่กำลังพุ่งดิ่งไปยังผิวน้ำยะเยือกนั้นแม้แต่น้อย
ตูมมมม!!!!!!!!!
เสียงน้ำสาดกระเซ็นดังทั่วบริเวณ เป็นดังที่คาดไว้ ความเย็นจากน้ำเสียดแทงทุกอณูผิวหนังของคน ‘ทั้งคู่’ แต่ความเย็นไม่ได้ทำให้ยูริสนใจมันซักนิด เมื่อนึกขึ้นได้ว่าตัวเองว่ายน้ำไม่เป็น
“เฮือกกก!!!! ช่วย..ด้วย..ช่ว..” เสียงหอบหายใจสลับกับคำพูดร้องขอความช่วยเหลือ มือปัดป่ายมั่วตั้ว หวังจะคว้าอะไรก็ได้ที่จะทำให้เธอรอดตายเท่านั้นเป็นพอ
“เฮ้ยๆ จะทำอะไรของเธอน่ะยัยบ๊อง” เสียงโวยวายตกใจดังเหนือน้ำข้างบน ยูริที่กำลังคว้าหาที่ยึดนั้นพยายามยืดคอขึ้นมาหายใจ เสียงหอบค่อยๆ เบาลงเมื่อรับอากาศเข้าไปเต็มปอด แต่เธอก็กินน้ำไปไม่น้อยเหมือนกัน
“ปล่อยได้หรือยัง” ความรำคาญแกมมาในน้ำเสียง โดยไม่รู้เลยว่ามือเล็กนั้นกำลังยึดขากางเกงที่หนักน้ำและใกล้จะหลุดเต็มที แต่เสียงนั้นแทบไม่ได้กระทบกระดูกเล็กๆ สามชิ้นในหูเลยซักนิด เมื่อเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นสิ่งที่ไม่คิดว่าจะได้เห็น คนที่ไม่คิดว่าจะได้เจอ และสถานการณ์ที่ไม่คิดว่าจะได้ประสบ “เธอ...เธอ....นี่เธอ!!!”
หญิงสาวที่มอมแมมราวลูกหมาตกน้ำจ้องมองร่างหนาด้วยดวงตาเบิกกว้าง เธอนิ่งอึ้งไปพักใหญ่ก่อนจะสะดุ้งด้วยเสียงตะคอกจากชายหนุ่ม ‘โจ คยูฮยอน’
“ห๊ะ..คะ?”
“น้ำตื้นแค่เข่า” สิ้นเสียงนิ่ง คยูฮยอนก็ปรายตามองมือบางที่กอดกางเกงที่จะหลุดอยู่รอมร่อของเขา
เหมือนเป็นสัญญาณเตือน ยูริปล่อยมืออย่างรวดเร็ว นึกอยากเขกหัวตัวเองแรงๆ ซักสองสามที แต่สิ่งเดียวที่ทำได้คือนี่งกระตุกกระติก ไม่คิดเลยว่าแม่น้ำฮันที่กว้างใหญ่ใจกลางเมืองจะตื้นเพียงแค่เข่า นี่เธอกระหืดกระหอบเอาชีวิตรอดจากน้ำที่ตื้นเพียงแค่เข่าเท่านั้นหรือนี่ มิหนำซ้ำยังต่อหน้าต่อตาโจ คยูฮยอน จะว่าต่อหน้าต่อตาก็คงไม่ถูกนัก เมื่อเธอกลับเป็นฝ่ายลากเขาลงน้ำมาด้วย แถมยังกอดแข้งกอดขาจนกางเกงหนาหนักจะหลุดแหล่มีหลุดแหล่อีกต่างหาก
นึกถึงคำอธิษฐานก็ช่างทันใจดีจริงๆ ชั่วพริบตาผู้ชายคนนี้ก็มาอยู่ตรงหน้าเธอซะแล้ว
เมื่อหลุดจากมือกาวของหญิงสาว คยูฮยอนก็เดินขึ้นฝั่งด้วยอารมณ์สุดจะเซ็ง ช่วงเวลาพักผ่อนในบรรยากาศดีๆ ของเขามลายหายไปพร้อมกับคำอธิษฐานโง่ๆ ของเธอ นั่นทำให้เขาหัวเสียไม่น้อย ยิ่งชุดเปียกๆ ปะทะลมเย็นนั้นทำให้หนาวถึงกระดูก จนอดไม่ได้ที่จะหันไปต่อว่าตัวต้นเหตุ
“ยัยบ้าเอ๊ย!!!” คำสบถนั้นกลายเป็นแค่เพียงเสียงพึมพำเท่านั้น แล้วเขาก็แน่ใจว่าสายลมคงพัดพาแรงจนไม่เข้าถึงหูเธอ ที่ตอนนี้ยังนั่งจุ้มปุ๊กอยู่ในน้ำเย็นจัด เธอยังคงนิ่งค้างอยู่ที่เดิมจนเขาต้องเดินกลับไปอย่างเหลืออด
ชุดบางแนบเนื้อจนเห็นส่วนสัดรัดรึง หากเจ้าตัวเองยังไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ ประกายวาวโรจน์ฉาบฉายในดวงตาชายหนุ่ม ความคิดเจ้าเล่ห์แล่นวาบเข้าทำงานในสมอง คยูฮยอนเดินตรงไปยังหญิงสาวที่นั่งแข็งทื่ออยู่ในน้ำ มือหนาคว้าท่อนแขนเล็กเพื่อพยุงร่างบาง
ยูริที่กำลังตกใจยิ่งช็อคเข้าไปอีก มือหนาที่แตะลงบนแขน เหมือนกระตุ้นความเร็วแรงของหัวใจ ถ้าเอามาไว้นอกอกเธอรับประกันได้เลยว่ามันต้องมีแรงสูบฉีดเลือดได้ไกลเป็นกิโลแน่ๆ
๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑
ยูริใช้เวลาตลอดทางรวบรวมสติสตางค์ของตัวเองเอาไว้ให้ได้มากที่สุด สมองเริ่มประมวลภาพและทำงานอย่างหนัก มันค่อยๆ เรียบเรียงเรื่องราวที่เกิดขึ้นช้าๆ เรื่องเหลือเชื่อที่เกิดขึ้นนี้ ยูริไม่รู้ว่าเป็นส่วนหนึ่งจากดาวตกดวงนั้นหรือเปล่า ไม่ว่าค่อยๆ คิดและเรียบเรียงเท่าไหร่ ก็ไม่สามารถสงบจิตใจให้อยู่กับเนื้อกับตัวได้เลย ในเมื่อเธอกำลังเดินตามแผ่นหลังของร่างสูง ยูริใจเต้นไม่เป็นส่ำจนต้องเอามือจับกุมไว้ เธอไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งจะได้มาเจอะเจอชายหนุ่มรูปหล่อในดวงใจของเธอ นักแสดงที่เป็นที่หมายปองของหญิงสาวแทบทั้งประเทศ ตอนนี้กำลังเดินอยู่ข้างหน้าเธอ กำลังเดินนำเธอไปซึ่งที่ไหนที่ยูริเองก็ไม่อาจรับรู้หรือสนใจ
คยูฮยอนในความเป็นจริงดูแตกต่างกับที่เห็นจากจอโทรทัศน์ สัดส่วนของเขาดูเล็กว่าเมื่อเทียบกัน ผิวที่ดูขาวซีดกลับดูมีชีวิตชีวา รูปหน้าได้รูปพร้อมเครื่องหน้านั้นดูหล่อเหลาคมคายกว่าหลายเท่า และยูริก็แน่ใจว่าเธอไม่ได้คิดไปเอง คยูฮยอนหรือ โจ คยูตรงหน้าเธอคนนี้มีรัศมีออร่าเปล่งปลั่งแทบจะตลอดเวลา อีกทั้งนิสัยใจคอที่ออกจะไม่สุภาพอ่อนโยนเหมือนที่เคยฟังสัมภาษณ์ต่างๆ แต่คงไม่แปลกที่เขาจะเขินอายที่ต้องมาเปียกปอนไปพร้อมๆ กับเธอ ยูริกำลังพยายามที่จะคิดอย่างนั้น
รู้ตัวอีกทีเธอก็มาหยุดยืนอยู่หน้าประตูบานใหญ่ นิ้วเรียวกดรหัสบนแป้นอย่างคล่องแคล่ว สักพักประตูก็เปิดออก ยูริตามเขามาถึงคอนโดมีเนียมสุดหรูด้วยความงุนงง ด้วยเหตุผลของเขาที่ห่วงว่าเธอจะเป็นปอดบวมก่อนจะถึงบ้าน แม้ว่าความจริงแค่จับจูงเธอมา เธอก็ไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงจะกอบโกยสติของตัวเองอยู่แล้ว
“เธอเข้าห้องน้ำไปก่อน” เสียงห้วนสั่งพร้อมกับมือหน้าที่ชี้ตรงไปยังห้องน้ำ ยูริเดินตามไปทางนั้นทันทีราวกับถูกสะกดจิต ทันทีที่ประตูห้องน้ำปิดลง หญิงสาวก็เข่าอ่อนทรุดลงกับพื้นแทบจะทันที สองมือเกาะกุมอกที่ไหวระรัว คงไม่ใช่ความฝันแน่ ความรู้สึกเปียกไปทั้งตัวและเหมือนกระแสไฟฟ้ากำลังวิ่งพล่านในร่างกายนั้นต้องไม่ใช่ความฝันแน่ๆ
กึก กึก
ประตูห้องน้ำเปิดออกอีกครั้งพร้อมกับร่างสูงเปลือยท่อนบนทำให้ยูริที่หยัดตัวยืนขึ้นถึงกับก้มหน้างุด นี่มันเรื่องอะไรกันนี่ ดาวตกแค่ดวงเดียวชักจะหยอกล้อกับความรู้สึกตื่นเต้นของเธอมากเกินไปแล้ว ความร้อนซ่านกำลังลุกลามไปทั้งใบหน้า ด้วยความเขินอายเธอไม่สามารถเงยหน้าสบดวงตาคู่คม เห็นเพียงแผงอกเป็นมัดกล้ามที่กำลังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ กระแสไฟฟ้าแล่นจี๊ดไปทั้งร่างอีกครั้งเมื่อมือหนาประคองใบหน้าของเธอให้มองสบ ยูริเห็นแววตาที่จ้องตอบกลับมา มันช่างแตกต่างจากโจ คยูที่เธอเคยเห็น ใบหน้าคมใกล้กับปลายจมูกของเธอเพียงแค่คืบ
ยูริผลักร่างหนาออกด้วยแรงทั้งหมดที่มี เหมือนสติที่พยายามกอบโกยไว้นั้นกำลังเรียงตัวช้าๆ ในสมอง หมายความว่ายังไงกัน เธอและเขาในห้องน้ำตามลำพังสองคน ที่ยิ่งกว่านั้นคือยูริอยู่ในเสื้อผ้าเปียกบางแนบเนื้อ ส่วนคยูฮยอนเองก็สวมกางเกงขายาวเพียงตัวเดียวเท่านั้น
“อะไรกัน เธอกำลังจะสมปรารถนาตามคำอธิษฐานของเธอนะ” เสียงที่เคยได้ยินว่าอ่อนโยนนั้นฟังดูเจ้าเล่ห์ พร้อมทั้งสีหน้าดวงตากรุ้มกริ่มน่ากลัวนั้นอีก
ยูริอึ้งกับคำพูดของเขา เหมือนหัวใจตกวาบ โจ คยูที่เธอเคยพร้ำเพ้อพรรณนาถึงขั้นอธิษฐานให้ได้เขามาเป็นคนรัก กลับกลายเป็นผู้ชายบ้ากามคนนึงที่เห็นผู้หญิงเป็นของเล่น คนที่เธอเคยคิดว่าเป็นสุภาพบุรุษอ่อนโยน นั่นมันเรื่องโกหกทั้งเพ!
เพี๊ยะ!!!!!!!!!~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความคิดเห็น