คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Merry Christmas
5
Merry Christmas
เสียงนกร้องจิ๊บๆ รับอรุณที่สดใส ส่วนฉันยังคงหลับตาอยู่บนเตียงแม้ว่าจะตื่นมาชาติครึ่งแล้วก็ตามที เฮ้อ... ขอนอนต่ออีกซักสิบนาทีเถอะนะ เพลียจะแย่อยู่แล้ว =_= ไม่รู้ว่าเมื่อคืนยัยเฟอร์กี้ไปโด๊ปอะไรมานักหนา หล่อนเล่นสิงสถิตอยู่ที่บ้านฉันตั้งแต่เช้ายันเกือบสว่าง คอยแต่แทะโลมสตีฟอย่างเดียวไม่เป็นอันกินอันนอน
พ่อเจ้าประคุณสตีฟก็มัวแต่เกรงอกเกรงใจไม่ยอมไล่ตรงๆ ยัยนั่นจะแทะนายจนเหลือแต่กระดูกอยู่แล้วด้วยซ้ำไป รอจนนกจะออกจากรัง ยามตีสี่ สตีฟถึงขอร้องดีๆ ให้นางกลับบ้านกลับช่องไปซะ
แล้วยัยนั่นก็กลับทันที... แม่เจ้า!!!
ฉันทั้งไล่ ทั้งด่า ล่ะไม่ยอมไป พอสตีฟขอร้องประโยคเดียว หล่อนไปทันที เฮ้อ! ทำไมชีวิตฉันต้องเจอแต่คนแบบนี้ด้วยนะ T_T
เอาเถอะ แต่ยังไง เช้านี้ก็คงสงบสุขล่ะ...
Oh, jingle bells, jingle bells ,Jingle all the way
คงเป็นเช้าที่สงบสุข...
Oh, what fun it is to ride ,In a one horse open sleigh
สงบสุข...
Jingle bells, jingle bells ,Jingle all the way
“บอกว่าสงบสุขไงล่ะย้า!!!” ฉันเด้งตัวขึ้นทันที เมื่อสติขาดผึง
ตอนนี้เสียงเพลงจิงเกิ้ลเบลทำให้หูของฉันเกือบจะใช้งานไม่ได้อีกต่อไป เมื่อมองไปที่ต้นเสียงที่ดังสนั่นหวั่นไหวนั่น มันทำให้ฉันอยากจะกระโดดฟรีคิกซะเดียวนี้
เออสิ จะเป็นใครได้นอกจากยัยมหันตภัยร้าย เฟอร์กี้ วิลสัน ที่กำลังเร่งเสียงวิทยุรุ่นป้านั่นอยู่ไง!!!
ฉันเหยียดมองไปที่หล่อนอย่างเคืองๆ ส่วนยัยเฟอร์ก็มองมาด้วยสายตาที่เหยียดหยันไม่แพ้กัน พร้อมกับทำปากขมุบขมิบอะไรสักอย่าง คาดว่ามันคือคำด่าที่ร้ายแรงมาก -_-;;
“อะ...” ฉันอ้าปากจะพูด
แต่ยัยนั่นกลับเร่งเสียงวิทยุให้ดังขึ้น แบบที่ได้ยินไปถึงท้ายถนน!!!
ฉันเอามือปิดหู รีบวิ่งไปทุบวิทยุที่อยู่บนโต๊ะอย่างเต็มแรง ก่อนที่จะหันไปประจันหน้ากับยัยเฟอร์กี้ ที่ยืนอยู่ข้างๆ
“ทำอะไรของหล่อนยะ!” ฉันตวาด
“ก่อนจะมาขึ้นเสียงกับคนอื่น ช่วยหันไปดูผลงานของเธอด้วยนะ ยัยแรงช้าง” สายตาผู้ชนะของหล่อนมองไปที่วิทยุ ฉันรีบหันกลับไปดู =[]=
ชะ... ชิบแล้ว TOT!!
วิทยุของพ่อกลายเป็นเศษซากไม่มีชิ้นดี มันแตกกระจายไปทั่วห้อง ฉันร้องเสียงหลง ก่อนที่จะรีบเขยิบหนีมาจากตรงนั้นอย่างเร็ว ฉันไม่ได้ตั้งใจนะ! พ่อคะ ฉันทำลายความทรงจำสมัยพ่อยังหนุ่มไปแล้ว T^T
“ละ แล้วเธอเข้ามาห้องฉันได้ยังไง -_-”
“ฉันก็แค่มาปลุกหล่อนตอนเช้า ตามคำขอของสตีฟหรอกย่ะ”
เฮ้ย ฉันกับยัยนี่เกลียดกันอยู่นะ อีตาบ้านั่นหาเรื่องให้ฉันอีกแล้ว =[]=!
“เฮอะ ถ้าลงไปได้ฉันจะการนายแน่ สตีฟ!”
“อย่านะ กล้าดียังไงมาคิดร้ายกับผู้ชายของฉัน >_<!” ยัยเฟอร์ทำท่าดี๊ด๊า
ผู้ชายของฉัน...
มีใครตาถั่วหลวมตัว มาเป็นผู้ชายของผู้หญิงไม่เต็มเต็งอย่างยัยนี่ด้วยเรอะ =[]= น่าขนลุก!
“หลีกไป ฉันจะอาบน้ำ มายืนเป็นป้าทำความสะอาดส้วมไปได้ น่าอายจริงๆ” ฉันพยายามแซะยัยเฟอร์
“นี่หล่อน น้อยๆ หน่อยนะยะ ฉันแค่ยืนขวางประตูห้องน้ำหล่อนแค่นี้เอง ว่าเป็นป้าแบบนี้ฉันไม่หลีกให้นะ”
“หลีกไป!”
“ไม่หลีก!”
หึ รู้จักฉันน้อยไปนะ -_-
“ไม่หลีกใช่ไหม!!!”
ผัวะ! พลั่ก!
ฉันกระแทกยัยนั่นเข้าไปในห้องน้ำ หล่อนเซถลา เสียหลักลงไปในอ่าง ฉันรีบเข้าไปเปิดฝักบัวแล้วรดใส่หัวหล่อนทันที เสื้อบางเบาของเธอแนบกับเนื้อเพราะเปียกน้ำ เผยให้เห็นบราลายเสือสุดเซ็กซี่ อี๊!
ซ่าๆๆๆๆ
“กรี๊ดดดดด!!! หยุดนะยัยนมแบน!”
“ทีบอกให้หลีกก็ไม่หลีก คราวนี้ฉันไม่หยุดแน่ เฮ้ยยย!!”
ฉันร้องเสียงหลง อยู่ดีๆ ยัยเฟอร์ก็กระชากฝักบัวออกไปจากมือแล้วมาจ่อที่หัวฉัน ให้ตายเถอะ ฉันกำลังโดนเอาคืน!
“ฉันเปียก เธอก็ต้องเปียก โฮะๆๆๆ”
ยัยนั่นฉีดฝักบัวเล่นอย่างสะใจ ฉันเอามือกันน้ำไม่ให้เข้าปากกับจมูกแต่ก็ไม่ได้ผล หล่อนดึงฉันลงไปในอ่าง ก่อนที่จะยีหัวฉันพร้อมกับเอาแชมพูมาละเลงเล่น TOT
“หยุดนะยัยบ้า อย่าเอามือสกปรกมาจับหัวฉัน กรี๊ดดดดด!!!”
ฉันกรี๊ดลั่น ใครก็ได้ช่วยฉันทีเถอะ ก่อนที่เส้นผมฉันจะหลุดออกทั้งหัว TOT!!
“เอ่อ อะแฮ่ม” สตีฟกระแอมขึ้น ตอนนี้เขาเท้าแขนอยู่ที่หน้าประตู สายตาของเขามองมาที่พวกเราอย่างแปลกใจ
ฉันกับเฟอร์กี้หยุดชะงัก หล่อนรีบทิ้งฝักบัวทันทีแล้วยิ้มเจื่อนๆ ให้กับสตีฟ ส่วนฉันก็ทำหน้าช็อกเหมือนเห็นผี เพราะว่า...
เมื่อกี้ยัยเฟอร์ถอดเสื้อของฉันออกไปน่ะสิ แล้วตอนนอน เอ่อ... ฉันไม่ได้ใส่บรา ฮือออออ... T[]T ชีวิตฉันนอกจากเหยียบอึหมา ก็ไม่มีอะไรเลวร้ายไปกว่าเขาเห็นฉันในสภาพแบบนี้อีกแล้ว
หมับ! ฉันรีบเอามือปิดหน้าอกทันที T{}T
“เอ่อ อาหารเช้าเสร็จแล้วครับ ^^;;” เขาพูดโดยหลบตาไปทางอื่น
ฮึก T^T ใช่ซี้ ก็ฉันมันแบนนี่!
ถ้ากฎหมายสหรัฐไม่ได้ห้ามให้ฆ่าคน ฉันคงฆ่ายัยเฟอร์กี้ไปแล้ว
ยัยนั่น เล่นบุกบ้านฉันแต่เช้าตรู่ บังคับฉันกับสตีฟให้ออกมาซื้อของแต่งบ้านวันคริสต์มาสเป็นเพื่อน แถมรถหล่อนก็น้ำมันหมด... ต้องพึ่งใบบุญรถฉันมาจนถึงห้างสรรพสินค้า
แล้วหล่อนก็หนี.... =_= เพราะโทรศัพท์สายเดียว บอกว่ามีธุระที่บ้านต้องจัดการ
ไหนบอกว่ารักสตีฟนัก สตีฟหนายังไงละยะ เชอะ ที่บอกว่าน้ำมันหมดนี่ข้ออ้างชัดๆ ฉันรู้หรอกนะว่าหล่อนขึ้นแท็กซี่แล้วไปลงบ้านฉันเพื่อเอารถที่จอดอยู่น่ะ นี่เธอว่างขนาดนั้นเลยรึไงกัน!
“บ้านของเราไม่ได้ใหญ่โตมาก อืม... ผมว่าต้นขนาดนี้กำลังเหมาะนะ” สตีฟหันมาบอกฉัน ในขณะที่กำลังเลือกต้นไม้พุ่มสีเขียว ที่สูงเกือบสองเมตร
ฮะ ต้นคริสต์มาส =0=?
“ไม่ต้องหรอก วันคริสต์มาสก็วันธรรมดาวันหนึ่งเท่านั้นแหละ” ฉันบ่น
ก็แน่ล่ะสิ ตั้งแต่ย้ายมาอยู่คนเดียว ฉันไม่เคยฉลองคริสต์มาสเลย พูดให้ถูกคือ กว่าจะระลึกได้ว่าเป็นวันคริสต์มาสก็หลังวันปีใหม่ไปแล้วทุกปี ซานต้าคงไม่ปลื้มฉันแน่ๆ
แต่ก็นั่นแหละ วิถีชีวิตของสาวโสด...
“นะครับ ห้ามทำผิดกฎเหล็กของวันคริสต์มาสเด็ดขาด” เขาพูดกลั้วหัวเราะ
“กฎอะไรมิทราบ -_-”
“ว่ากันว่า ซานต้าจะส่งเลเปรอคอนใจร้ายลงมาให้คนที่ไม่ยอมฉลองคริสต์มาส จนโชคร้ายตลอดปีนะครับ”
ฮะ?... เลเปรอคอนใจร้าย มันตำนานของที่ไหนกันนี่ ใช่พวกที่หน้าเหมือนลิงใส่ชุดเขียวๆ ที่ฉันเคยเห็นในนิทานรึเปล่า
“เค้าว่าเลเปรอคอนเป็นตัวนำโชคไม่ใช่รึไงกันยะ จะนำโชคร้ายมาได้ยังไง และถ้าซานต้าส่งมาจริงๆ นะ ฉันจะจับส่งขายให้นาซ่าเลยคอยดู ไม่รวยงานนี้แล้วจะไปรวยงานไหน”
สตีฟนิ่งไป แล้วมองมาที่ฉันด้วยสายตาแปลกๆ -_-
“มะ มองทำไม ฉันพูดอะไรผิด!”
“ชาร์ล็อต... เชื่อด้วยเหรอครับว่าเลเปรอคอนมีจริง” เขาพูดแล้วหัวเราะร่า
“ก็นายเปิดประเด็นไม่ใช่รึไงกันยะ” ฉันมองค้อน
สตีฟบ้า... ฉันไม่ใช่เด็กซักหน่อย =_=
“ตกลงเอาต้นนี้ดีไหมครับ” สตีฟชี้ไปที่ต้นคริสต์มาส
“จะเอาต้นไหนก็เลือกตามใจนายไปเลยย่ะ แต่ตอนยกเข้ายกออกฉันจะไม่ช่วยเด็ดขาด”
“โอเคครับ J” เขายิ้ม
ฉันยืนกอดอก แล้วมองไปทางสตีฟที่กำลังจัดการกี่ยวกับต้นคริสต์มาส โดยเฉพาะหุ่นที่กระชากใจสาวๆ ได้ทั้งโลกนั่น เสื้อผ้าของไบรอันที่อยู่บนร่างกายของเขาช่วยขับดีกรีความฮอทเข้าไปอีก เฮอะ เสื้อผ้าบ้าบออะไรกันคอกว้างอย่างกับจงใจอย่างนั้นแหละ (ก็จงใจน่ะสิ) รู้ไหมว่าทั้งเกย์ทั้งผู้หญิงมองอีตานี่ตาเป็นมันตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว - -* หนาวก็หนาว ยังจะใส่เสื้อโชว์หวิวอีก เสื้อนอกก็มีไม่รู้จักใส่
น่าเบื่อชะมัด…
“ถ้าเบื่อล่ะก็ ชาร์ล็อตไปเลือกของตกแต่งรอสิครับ เดี๋ยวผมจัดการเรื่องต้นคริสต์มาสแล้วจะตามไป” เขาหันมาพูดกับฉัน
นี่นายอ่านใจฉันเรอะ -_-
“อืม” ฉันพยักหน้า ก่อนที่จะแยกตัวออกไป แล้วเดินไปทางโซนไฟประดับต้นคริสต์มาสที่อยู่อีกแถบหนึ่ง
ฉันเดินดูหลอดไฟที่กำลังเปล่งประกายหลายหลากสี มันถูกจัดวางไว้บนราวแขวนอย่างดี พวงไฟพาดยาวลงมาถึงสามเมตร มันยาวจนสามารถพันรอบต้นคริสต์มาสต้นใหญ่ๆ ได้ ฉันค่อนข้างจะตื่นตะลึงอยู่ไม่น้อย…
ไม่ใช่เพราะว่ามันยาวผิดปกติหรอก แต่ถ้าเกิดไฟช็อตจนไหม้ต้นคริสต์มาสจะทำยังไง -_-;;
ฉันเดินดูไปเรื่อยๆ จนสุดโซน พวงไฟเส้นหนึ่งทำให้ฉันหยุดชะงัก แสงสีชมพูสะท้อนอยู่ในดวงตาฉันริบหรี่ มันเป็นหลอดไฟสีชมพูที่มีความสว่างน้อยกว่าดวงอื่นๆ เหมาะสำหรับช่วงเวลาโรแมนติก ที่เข้ากับบรรยากาศที่มีแสงสลัวๆ หรือดินเนอร์ใต้แสงเทียน
ถ้าใครเลือกเส้นนี้ไปประดับต้นคริสต์มาส มันจะต้องเป็นคริสต์มาสสีชมพูสุดอีโรติกแน่ๆ -_-^
แต่ถ้าฉันเลือกเส้นนี้ล่ะ แล้วคืนนี้ฉันกับสตีฟ...
ผัวะ! ฉันตบหน้าตัวเอง -_-/// กล้าดียังไงมาคิดอะไรอกุศลกับคนที่ไม่ได้รักกันยะยัยชาร์ล! ได้ข่าวว่าเธอเพิ่งจะบอยคอตเขาไปไม่ใช่เรอะ -_-^^
“เอ๋ เลือกหลอดนี้เหรอครับ” จู่ๆ สตีฟก็ทักขึ้น
เขามาตั้งแต่เมื่อไหร่!
“ไม่นะ! ฉันไม่ได้คิดอะไรจริงๆ >_<” ฉันรีบถอยกรูดออกมาอย่างร้อนตัว ตายล่ะ ฉันเผลอออกอาการมากไปหน่อย จะทำยังไงดี ถ้าเขารู้ว่าฉันคิดอะไรอยู่ล่ะตายแน่ ว่าแล้วก็หันไปมองหน้า...
สตีฟยิ้มให้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น...
“อย่ายิ้มอย่างนั้นจะได้ไหม -_-;;” เพราะการที่นายยิ้ม มันแสดงว่านายกำลังรู้ว่าฉันคิดอะไรอยู่น่ะสิ
“ผมก็แค่อยากรู้น่ะ ว่าชาร์ล็อตคิดอะไร”
“อย่ารู้เลยน่า มันไม่ใช่เรื่องของนายสักหน่อย ฉันรู้นะ ว่านายพยายามอ่านใจฉัน เลิกพฤติกรรมนี้ได้แล้ว เสียมารยาท... นะ นี่!”
“ถ้าให้เดา คุณกำลังคิดถึงเรื่องของผมอยู่ใช่ไหม” เขาเอนตัวมากระซิบที่ข้างหู แล้ววางมือบนบ่าฉันไม่ให้ขยับไปไหน
สะ เสียงเซ็กซี่มาก! เอ๊ย ไม่ใช่! นายทำอะไรของนายน่ะ >///<
“อุ๊ยแหม คุณลูกค้าเป็นคู่ข้าวใหม่ปลามันสินะฮ้า” จู่ๆ พนักงานสาวเทียมร่างยักษ์ก็เดินเข้ามาทักทายแบบไม่ให้สัญญาณ
เฮ้อ โล่ง ยัยสาวเทียมช่วยชีวิตฉันไว้พอดี -_-;;;
ในขณะที่เรากำลังตะลึงงันอยู่นั้น ฉันเลยถือโอกาสผลักเขาออกไปห่างๆ ทันที สตีฟทำหน้าเหมือนไม่พอใจเล็กๆ แต่ก็ยอมผละออกไป ก่อนที่จะหันไปคุยกับพนักงานสาวเทียมนั่น
“พวกเราแค่เดทกันน่ะครับ” สตีฟตอบ พลางหัวเราะแห้งๆ
คำตอบหมอนี่ก็ไม่ได้ผิดอะไรหรอกนะ แต่ฉันรู้สึกเขินๆ แบบบอกไม่ถูกแฮะ
“อ๋อ งั้นดีเลยฮร่ะ ตอนนี้เรามีคอลเลคชั่นใหม่สำหรับคู่รักวันคริสต์มาสนะฮร้า” พนักงานสาวเทียมรีบแนะนำแล้วชี้ไปทางกองกลุ่มก้อนสีชมพูที่กลางร้าน... พวกเราหันไปตามหล่อน
แม่เจ้า! ต้นคริสต์มาสสีชมพู ไฟประดับสีชมพู ดาวยอดต้นคริสต์มาสสีชมพู แม้กระทั้งตุ๊กตากวางเรนเดียร์ยังเป็นสีชมพู... บ้านไหนซื้อไปใช้ ต้องเมาสีชมพูตายแน่ๆ =[]=
“ถ้าซื้อยกเซ็ทวันนี้ เราแถมฟรีชุดนอนใส่แล้วไม่ได้นอนสำหรับคุณผู้หญิงนะฮระ”
สะ ใส่แล้วไม่ได้นอน -///-
“คือเอ่อ... สีมันน่ากลัวไปหน่อยไหมคะ -_-;” ฉันถามด้วยความสะพรึง
“ไม่นะฮระ นี่น่ะเหมาะกับคู่พวกคุณมากๆ สีชมพูจะช่วยให้ความรักยั่งยืนไงฮร้า หรือถ้าคุณผู้หญิงไม่ชอบ เราก็ขอแนะนำคอลเลคชั่น ‘ฉันเสียตัวในวันคริสต์มาส’ ที่กำลังเป็นคอลเลคชั่นขายดีในตอนนี้” พนักงานสาวเทียมพยายามอธิบายสรรพคุณต่อ ในขณะที่ฉันกำลังตื่นกลัว T[]T
“ผมขอแบบธรรมดาดีกว่าครับ” สตีฟพูดขึ้นราวกับรู้ใจฉัน
“ใช่ๆ อลังการแบบนั้นคงไม่เหมาะกับพวกเราเท่าไหร่” ฉันเสริม
“ตะ...แต่อีกสองแบบนั้นเราแถมชุดนอนด้วยนะฮระ”
อิเจ๊คนนี้ดูท่าจะอยากให้ฉันเสียตัวมากเลยสินะ =_=
“ขอแบบธรรมดาค่ะ” ฉันย้ำเสียงเข้ม
“ฮร่ะ ธรรมดาก็ธรรมดา T_T”
พนักงานสาวเทียมเดินจากเราไปอย่างสลด ฉันกับสตีฟมองหล่อนด้วยความสงสารจับใจ แต่ก็นะ ฉันไม่ใช่คนโรแมนติกขนาดนั้น ถึงจะชอบสีชมพูก็เถอะ... จากพวงไฟสีชมพูที่ฉันจะซื้อ ก็ต้องเปลี่ยนมาเป็นสีขาวคลาสสิกแทน ฉันทนกับความหลอนของต้นคริสต์มาสสีชมพูนั่นไม่ไหวหรอกนะ ขนาดเดินออกมาจากห้าง ภาพยังติดตาอยู่เลย T_T
ตอนนี้ฉันกับสตีฟกำลังขนต้นคริสต์มาสขึ้นรถอย่างยากลำบาก ผ่านไปกว่าสิบนาทีกว่าพวกเราจะยัดต้นคริสต์มาสเข้าไปในรถได้ ตามด้วยอุปกรณ์ตกแต่งต่างๆ และของกิน
ฉันล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าถือ ก่อนที่จะแอบเอาเข็มกลัดรูปซานต้าที่แอบซื้อมาใส่กระเป๋าเสื้อโค้ดของสตีฟ ไม่รู้เพราะอะไร ฉันถึงมีความรู้สึกว่าอยากตอบแทนเขา และอีกความรู้สึกหนึ่งก็คือ...
“ใส่สิ หนาวนะ” ฉันยื่นเสื้อโค้ดไปทางเขา
“ขอบคุณครับ” เขารับแล้วยิ้มให้
“ไม่เป็นไร” ฉันยิ้มตอบ
สตีฟจะรู้ไหมนะ ว่าตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือนกับว่า... เขาเป็นแฟนของฉันจริงๆ
ความคิดเห็น