ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
The Heir of Crescent - ทายาทแห่งนครจันทร์เสี้ยว
บทนำ
สูงขึ้นไปบนยอดเขาที่มีลมกรรโชกแรงและพายุหิมะสม่ำเสมอ อันเป็นที่ตั้งของวิหารศักดิ์สิทธิ์
      “เรื่องที่ข้าสั่ง สืบได้ความว่ากระไร?” เสียงก้องกังวาลยิ่งใหญ่ดุจนางพญา เอ่ยขึ้นอย่างน่าเกรงขาม
      “ค่ะ สายของเรารายงานมาว่า พบกุญแจแล้วค่ะ” สาวในชุดรัดรูปสีดำ ตอบกลับไป
      “หึ หึ หึ งั้นรึ” ผู้เป็นดั่งนางพญาหัวเราะเสียงเย็นๆ อย่างพอใจ ขณะที่มือขาวซีดไร้สีเลือดข้างหนึ่งกำลังลูบ
หัวเสือดำตัวโตที่นอนหมอบอยู่ข้างกายอย่างเบามือ “กุญแจอยู่ที่ใดเล่า”
      “...คาดว่า น่าจะถูกซ่อนอยู่ในร่างหญิงสตรีนางหนึ่งใน อาสคารอน ค่ะ” สาวในชุดดำลังเลเล็กน้อย
ก่อนจะกล่าวตอบผู้เป็นนายหญิงของตน
      “ว่าไงน่ะ! ซ่อนอยู่ในกายเนื้อมนุษย์แห่งอาสคารอนงั้นรึ” ผู้เป็นดังนางพญากล่าวกล่าวด้วยเสียงที่ดังขึ้น
เพราะความประหลาดใจ พร้อมกับเลิกคิ้วสูง ดวงตาสีแดงเพลิงวาวโรจน์มองดูชวนให้ขนลุก
มือซีดขาวนั้นเกร็งขึ้นทันที ก่อนจะคลายตัวลงอีกครั้งอย่างรวดเร็ว
     
      “นางผู้นั้นเป็นใคร?” เสียงนั้นกลับมาสงบราบเรียบสงบเช่นเดิมอีกครั้ง
      “ยังไม่ทราบแน่ชัดค่ะ” เสียงที่เบาลง เจือด้วยความเกรงกลัวคู่สนธนากล่าวตอบ
      “ขอท่านโปรดให้เวลาข้าอีกซักนิด ข้าจะลงไปสืบเรื่องนี้ด้วยตนเอง และนำมาแจ้งแก่ท่านโดยเร็ววัน”
เสียงนั้นกล่าวตอบผู้เป็นนายอย่างชัดถ้อยชัดคำอีกครั้ง
      “ถ้างั้นเรื่องนี้ข้ายกให้เป็นความรับผิดชอบของเจ้า รีบไปจัดการซะ!!” หญิงผู้เป็นนายกล่าวด้วยเสียงเด็ดขาด
“จงอย่าพึ่งลงมือกระทำการใดๆที่เป็นการเสี่ยง เรายังไม่พร้อมต่อการเปิดเผยตัวต่อโลกภายนอก”
      “ค่ะ ข้าจะไม่ทำให้ท่านผิดหวัง” หญิงในชุดดำกล่าวรับคำหนักแน่น
      “ถ้ายังไงเจ้าจะไปขอความช่วยเหลือจากเจ้านั้นก็ได้”
     
      “ค่ะ แต่ถ้าเป็นไปได้ข้าอยากให้งานครั้งนี้เป็นความลับต่อสายตาคนนอกให้มากที่สุด”
      “นั้นก็แล้วแต่เจ้าเถอะ” ผู้เป็นดังนางพญากล่าวพร้อมกับแย้มรอยยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย
      “ถ้างั้นข้าขอลา” หญิงในชุดรัดรูปสีดำกล่าว แล้วแสดงความเคารพต่อนายหญิง
ก่อนออกไปปฏิบัติหน้าที่ของตน
      “กุญแจซ่อนอยู่ในกายมุนษย์งั้นรึ หึ หึ หึ...” ทิ้งผู้เป็นดั่งนางพญา ไว้กับเสียงหัวเรอะอันแสนเยือกเย็น
_____________________________________________________________________________________________________
จากผู้เขียน: นี่เป็นนิยายเรื่องยาวเรื่องแรกเลยในชีวิต ไม่รู้จะสนุกหรือเปล่าแต่ขอให้คนที่เข้ามาอ่านออกความเห็น
และวิจารณ์กันเยอะๆน่ะครับ จะได้นำไปปรังปรุงแก้ไขต่อไป^ ^ (เนื้อหาทั้งหมดโดนแก้ใหม่กว่าครึ่งน่ะครับ ผมได้
เพิ่มรายละเอียดต่างๆและความสมจริงให้มากขึ้นถ้าใครเคยอ่านแล้วก็ลองอ่านอีกรอบก็ได้)
บทนำ
สูงขึ้นไปบนยอดเขาที่มีลมกรรโชกแรงและพายุหิมะสม่ำเสมอ อันเป็นที่ตั้งของวิหารศักดิ์สิทธิ์
      “เรื่องที่ข้าสั่ง สืบได้ความว่ากระไร?” เสียงก้องกังวาลยิ่งใหญ่ดุจนางพญา เอ่ยขึ้นอย่างน่าเกรงขาม
      “ค่ะ สายของเรารายงานมาว่า พบกุญแจแล้วค่ะ” สาวในชุดรัดรูปสีดำ ตอบกลับไป
      “หึ หึ หึ งั้นรึ” ผู้เป็นดั่งนางพญาหัวเราะเสียงเย็นๆ อย่างพอใจ ขณะที่มือขาวซีดไร้สีเลือดข้างหนึ่งกำลังลูบ
หัวเสือดำตัวโตที่นอนหมอบอยู่ข้างกายอย่างเบามือ “กุญแจอยู่ที่ใดเล่า”
      “...คาดว่า น่าจะถูกซ่อนอยู่ในร่างหญิงสตรีนางหนึ่งใน อาสคารอน ค่ะ” สาวในชุดดำลังเลเล็กน้อย
ก่อนจะกล่าวตอบผู้เป็นนายหญิงของตน
      “ว่าไงน่ะ! ซ่อนอยู่ในกายเนื้อมนุษย์แห่งอาสคารอนงั้นรึ” ผู้เป็นดังนางพญากล่าวกล่าวด้วยเสียงที่ดังขึ้น
เพราะความประหลาดใจ พร้อมกับเลิกคิ้วสูง ดวงตาสีแดงเพลิงวาวโรจน์มองดูชวนให้ขนลุก
มือซีดขาวนั้นเกร็งขึ้นทันที ก่อนจะคลายตัวลงอีกครั้งอย่างรวดเร็ว
     
      “นางผู้นั้นเป็นใคร?” เสียงนั้นกลับมาสงบราบเรียบสงบเช่นเดิมอีกครั้ง
      “ยังไม่ทราบแน่ชัดค่ะ” เสียงที่เบาลง เจือด้วยความเกรงกลัวคู่สนธนากล่าวตอบ
      “ขอท่านโปรดให้เวลาข้าอีกซักนิด ข้าจะลงไปสืบเรื่องนี้ด้วยตนเอง และนำมาแจ้งแก่ท่านโดยเร็ววัน”
เสียงนั้นกล่าวตอบผู้เป็นนายอย่างชัดถ้อยชัดคำอีกครั้ง
      “ถ้างั้นเรื่องนี้ข้ายกให้เป็นความรับผิดชอบของเจ้า รีบไปจัดการซะ!!” หญิงผู้เป็นนายกล่าวด้วยเสียงเด็ดขาด
“จงอย่าพึ่งลงมือกระทำการใดๆที่เป็นการเสี่ยง เรายังไม่พร้อมต่อการเปิดเผยตัวต่อโลกภายนอก”
      “ค่ะ ข้าจะไม่ทำให้ท่านผิดหวัง” หญิงในชุดดำกล่าวรับคำหนักแน่น
      “ถ้ายังไงเจ้าจะไปขอความช่วยเหลือจากเจ้านั้นก็ได้”
     
      “ค่ะ แต่ถ้าเป็นไปได้ข้าอยากให้งานครั้งนี้เป็นความลับต่อสายตาคนนอกให้มากที่สุด”
      “นั้นก็แล้วแต่เจ้าเถอะ” ผู้เป็นดังนางพญากล่าวพร้อมกับแย้มรอยยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย
      “ถ้างั้นข้าขอลา” หญิงในชุดรัดรูปสีดำกล่าว แล้วแสดงความเคารพต่อนายหญิง
ก่อนออกไปปฏิบัติหน้าที่ของตน
      “กุญแจซ่อนอยู่ในกายมุนษย์งั้นรึ หึ หึ หึ...” ทิ้งผู้เป็นดั่งนางพญา ไว้กับเสียงหัวเรอะอันแสนเยือกเย็น
_____________________________________________________________________________________________________
จากผู้เขียน: นี่เป็นนิยายเรื่องยาวเรื่องแรกเลยในชีวิต ไม่รู้จะสนุกหรือเปล่าแต่ขอให้คนที่เข้ามาอ่านออกความเห็น
และวิจารณ์กันเยอะๆน่ะครับ จะได้นำไปปรังปรุงแก้ไขต่อไป^ ^ (เนื้อหาทั้งหมดโดนแก้ใหม่กว่าครึ่งน่ะครับ ผมได้
เพิ่มรายละเอียดต่างๆและความสมจริงให้มากขึ้นถ้าใครเคยอ่านแล้วก็ลองอ่านอีกรอบก็ได้)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น