คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 3 รอดแล้ว
บทที่ 3
รอดแล้ว
“ เจอแล้วเลมอน” ฟาพูดพร้อมหันไปหาเลมอน
“ โอ ! เร็วกว่าที่คิดอีกง่ะ ” เลมอนพูดพร้อมหันหน้าหาฉัน
“ เป็นไงมั้งเจ็บตรงไหนรึเปล่า” เลมอนถามฉันด้วยความเป็นหวง
“ ถูกงูกัดกับเท้าเคล็ดน่ะ” ฉันตอบกลับอย่างรวดเร็วทันใดนั้นก็♫~♪~ ได้เสียงมีดถือของฟา
“ ว่าไงโน๋ต” ฟาคุยโทรศัพท์
“ เออเข้าใจแระ” ฟาตอบกลับพร้อมปิดเครื่อง
“ ใครหรอ” ฉันถามฟา
“เอาน่ะกลับไปเธอจะรู้เอง” ฟาตอบอย่างมีพิรุดมาก ๆ
“ รีบกลับเถอะฉันไม่ชอบอยู่ในป่าง่ะ”เลมอนตอบพร้อมตัวออกสั่นๆฉันว่าเลมอนชักหนาวแน่ๆเลยล่ะ
“เออฉันเดินไม่ได้อ่ะจะทำไงล่ะ”ฉันถามเลมอน
“งั้นให้ฟาอุ้มละกัน”เลมอนบอกฉัน๐.๐
“จ...จะดีหรอ”ฉันถามเลมอนให้เร็วสุดๆ
“ ก็ดีสิถ้าฉันอุ้มเธอฉันว่ารับรองว่ามึนก่อนแน่ ๆเลย”เลมอนอธิบายให้มากที่สุด
“เออเอาก็เอา”ฟาพูดขึ้นมา
3ชั่งโมงผ่านไป
“ เฮ้อ~ใกล้ถึงแล้ว”ฟาพูด
“เย้ในป่าบรรยากาศนะกลัวจังเนอะ”เลมอนก็เฮฮ่า
พอใกล้ถึงหน้าที่พักก็มีรุ่นพี่ทำฐานนั้นมารับผิดชอบพาฉันขึ้นไปทำแผลและรักษาพอรักษาเสร็จพี่
เขาก็ไปฉันขึ้นพัก พอวันรุ่งขึ้นฉันก็มีอาการ แบบ เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาว ตัวร้อน พี่เขาเลยไปเรียก
หมอมาตรวจพอตรวจเสร็จหมอบอกฉันเป็นไข้ป่า แล้วพี่ก็พูดกลับฉันว่า
“ เป็นไงมั้งครับ” พี่เขาถาม
“ ดีขึ้นค่ะ”ฉันตอบ
“ พี่ชื่อ โน๋ต เรียกพี่ว่า โน๋ตเฉย ๆ ก็ได้ เป็นมือกลองของชมรมครับ” พี่เขาแนะนำตัวแบบคร่าวๆ
“ ส่วนนี่เอาไปสิครับ” พี่เขายื่นกระดาษให้
“ อะไรหรอครับลองอ่านดูสิครับ”พี่เขาบอก
“ น้องชื่อ ลูกสนใช่ไหม รู้สึกว่าน้องจะได้เล่นคาริเนตนะครับ”พี่เขาบอก
พอฉันอ่านดูก็เหมือนที่พี่เขาฉันได้บอกเป็นฉันได้เล่นคาริเนตจริงๆด้วยแล้วอืมแล้วเลมอนได้อะไรดูดิ อิอิอิเลมอนได้เล่นกีตาร์นิฉันรู้สึกว่าเลมอนเล่นไม่เป็นน้า
ทันใดนั้น
“ ฟาขอฉันเปลี่ยนเครื่องดนตรีน้า”เลมอนขออ้อนวอนฟามาถึงห้องฉัน
“ไม่ทำไมหรอ”ฟาถามเลมอน
“ ฉันเล่นกีตาร์ไม่เป็นอ้า”เลมอนตอบเจ้าฟา
“เออก็ได้จะเอาเครื่องดนตรีอะไรหรอ”ฟาถามด้วยความอารมณ์เสีย
“งั้นเอาไวโอลีนละกันน้า”เลมอนตอบอย่างรวดเร็วแถมเสียงใส
“เออ....อืม” ฟาตอบอย่างกังวล
“แล้วมาทำอะไรกันเนี่ย”ฉันถามอย่าง งง
“มาเยี่ยมผู้ป่วยสูงอายุไง”ฟากับเลมอนพูดพร้อมกันแต่เลมอนตอบเสร็จทำท่าอย่างงี้ z(^0^)/
“นี่ฉันอายุ 15 นะย่ะไม่ได้เป็น ร้อยแปดปีโว้ย”ฉันตอบโต้โดยเร็ว
4 วันผ่านไป
“ขาเป็นยังไงบ้างเดินได้ไหมครับ”โน๋ต ถาม
“พอได้แล้วค่ะ”ฉันตอบโน๋ต
“หรองั้นทน ๆ หน่อยนะครับ”โน๋ตบอก
“ค่ะ”ฉันตอบ
5 ชั่วโมงผ่านไป
“ถึงแล้วจ้า”คนขับรถบอก
“เอ้าทุกคน 7 วันข้างทางชมรมจะวัดระดับโดยการสอบถ้าใครสอบคะแนนสอบพอดูได้ทางเราก็จะให้ครูที่ปรึกษามาสอนแบบเข้มข้นเลยนะถ้าใครคะแนนใช้ไม่ไล่ออกจากชมรม”เจ้าฟาประกาศ
“เอ้าแยกย้ายกันได้”ฟาประกาศให้แยกย้ายได้
“เอาไงดีเลมอน”ถามเลมอนเรื่องสอบวัด
“ฉันไม่รู่เหมือนกันลูกสน”เลมอนเครียกเกือบสุดขีด
พอถึงห้อง
“เลมอนไปนอนกันเถอะอาจจะแก้เครียดได้นะ”ฉันบอกเลมอนก่อนที่จะอาระวาด
“อืม...ก็ดี”เลมอนบอกแล้วก็กระโดดขึ้นที่นอนแล้วอย่างอัตโนมัติเลย
“ฮาวฉันเริ่มก็ง่วงแล้วแจมตัวเลมอนนนน”ฉันพูดแล้วขึ้นที่นอนทันที่
ทันใดนั้น 2 คนนี้ ละเมอแหลกลานไปเลยตั้ง 3 ชั้วโมงแนะสุดดดยอดดดด
================================================
โหวตไม่ก็วิจารณ์ ถ้าไม่ก็โพสนะค่ะ
รินรินจะรีบแต่งบทที่ 4 นะค่ะ^0^
ความคิดเห็น