ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ห้องเก็บลูกๆ ที่น่ารัก(ลักไปทิ้ง!?)

    ลำดับตอนที่ #30 : Black Vow สาบานที่มิอาจลืม

    • อัปเดตล่าสุด 20 ก.ค. 58


     

    +++ใบสมัคร+++


    "....เงียบได้แล้ว..."


    ชื่อ // โจนิเซนต์ นาลิทาร์น (Jonisaint Nalitarn)
    ชื่อเล่น // เซนต์ (Saint)
    อายุ //
    18 ปี
    รูปร่างลักษณะหน้าตา //
    ผมยาวรดต้นคอสีแดงเข้ม ดวงตาสีเขียวเหลืองสะท้อนแสง สูง 167 หนัก 56 ใบหน้ามักจะนิ่งไร้ความรู้สึกแทบจะตลอดเวลา
    นิสัย // เซนต์เป็นเด็กหนุ่มนิ่งๆ ไม่ค่อยพูดจาอะไรมากนักวันๆหนึ่งพูดแทบจะนับคำได้เลย แม้จะพูดจาน้อยแค่ไหนก็ตามแต่เซนต์เป็นคนพูดตรงจนบางครั้งแทงใจดำเอาง่ายๆ แถมยังด่าได้เจ็บแสบสุด(ถึงไม่ค่อยได้เห็นก็เถอะ) มักเหม่อลอยโดยเฉพาะเวลาเรียน ง่วงนอนเขาหาวนอนวันล่ะหลายครั้งจนเรียกได้ว่าแทบจะตลอดเวลา ไม่ค่อยจริงจังกับอะไรมากนัก 
    รักสงบ เกลีดการโดนบังคับและไม่ค่อยชอบยื่นมือเข้าไปยุ่งกับอะไรมากนัก รอบคอบมักคิดก่อนจะทำอะไร ฉลาดมาก สามารถเรียนรู้สิ่งต่างๆและปรับตัวเข้ากับสถานการณ์ได้เร็วจนไม่น่าเชื่อ โกรธยากเขาไม่โกรธใครง่ายๆแต่อย่างทำให้โกรธแล้วกันเพราะมันจะนำเรื่องแย่ๆเข้ามาสู่ชีวิตเพราะเซนต์เป็นพวกชอบเอาคืนแบบโหดสุด ๆแถมยังจอมวางแผนอีกต่างหาก เขาไม่ค่อยชอบแสงแดดมากนักเพราะมันแสบตาและยังไม่ชอบผู้หญิงเพราะเสียงกรีดร้องและท่าทางที่น่าปวดหัว เป็นคนที่ไม่ค่อยมีเพื่อนนักเพราะสนิทกับคนอื่นยากมาก 

    ชอบ // ความสงบ, นอน, นั่งเล่น
    ไม่ชอบ // เสียงกรีดร้อง, ผู้หญิง,แมว
    แพ้ //
    ขนแมว
    กลัว //
    -
    การแต่งตัว //
    เสื้อเชิตสีขาวพอดีกับตัว(เข้าขั้นรัดเอวนิดๆ) เสื้อสีดำกั๊กทับด้านนอก กางเกงคล้ายกับกางเกงนักเรียนสีดำ รองเท้าบูธสีเทายาวเกือบถึงเข่า
    ประวัติ // ลูดชายของพ่อค้าอัญมณีชื่อดัง เขามีน้องสาวยังมีพี่ชายอีกสองคน แม่เขาเสียชีวิตตั้งแต่เด็กทำให้อาศัยอยู่กับผู้เป็นพ่อ แต่พ่อของเขาไม่ค่อยว่างนักจึงให้คนมาเลี้ยงดูพวกเขาแทน
    สายการเรียน //
    ม.6 พวกแสง ใช้ไฟฟ้า
    พลังเวทย์ // สามารถทำให้ฟ้าผ่าลงมาได้ง่ายๆโดยไม่ต้องพึ่งเมฆฝนทำได้ต่อเนื่องถึง 5 ครั้ง(มากกว่านั้นร่างกายจะไม่ไหว) โดดฟ้าผ่าแล้วไม่รู้สึกอะไรเลย แถมยังเดินผ่านทุกๆที่ที่มีกระแสไฟฟ้าไหลอยู่ สายฟ้าที่เขาสร้างขึ้นมามักจะเป็นสีแดงแตกต่างจากสายฟ้าธรรมดา
    บทที่ต้องการ //
    - เพื่อนตัวเอก/เพื่อนพระเอก/หรืออะไรก็ได้ค่ะ



    มุมคำถามนะครับ

    ถ้าผมแต่งลูกคุนออกมาไม่ค่อยเข้ากับนิสัยจะรับได้ไม?

    - รับได้ค่ะ เรามันค่อนข้างยากนะในการที่จะแต่งให้เหมือนกับที่สมัครเป๊ะ

    ผมแต่งทุกครั้งก็มีคำผิดทุกครั้ง รับไหวไม? = =^

    -  ไหวค่ะ เพราะเราเองก็บ่อยมาก

    ผิดตรงไหนบอกได้ไม? คือไม่ค่อยมั่นใจตัวเองเบยครัช= =^

    - ค่า ได้ค่ะ 

    ถ้ากระผมจะแก้ไขเปลี่ยนบทจะยอมรับได้ไมเอ่ย?

    - เปลี่ยนเลยค่ะ ไม่ซีเรียส แล้วก็ขอให้ลูกคนนี้วายได้ไหมคะ?//โดนกระทืบ


    ต่อไปปปป เป็นมุมตอบคำถามของตัวละคร จะเป็นการสร้างสถานการณ์ขึ้นมานะครับผม


    คุณกำลังเดินอยู่ดีๆ แต่เมื่อถึงหัวมุมที่คุณจะเดินผ่าน ก็มีคนมาชนคุณจนทั้งคุณและเขาล้มไปกระแทกพื้นทั้งคู่

    คุณ – “เจ็บ” พึมพำเบาๆก่อนหันมองคนที่ชนด้วยแววตาเมินเฉย

    เขา - หวา... สายอีกแล้วสิเรา /เขาที่คุณเห็นมีผมสีแดงฉาน แต่ทว่าใบหน้าของเขากลับถูกปิดปังด้วยหน้ากากสีขาวครึ่งหน้า/

    คุณ – มองคนที่วิ่งไปอย่างเย็นชา แอบโล่งใจที่ไม่ใช่ผู้หญิง

    เขา - สวัสดีครับ^^ คุณ... ผมไม่เคยเห็นหน้าเลยนะ รู้ล่ะ คุณคงเป็นพวกใหม่สินะ^^

    คุณ – “อืม....คงใช่” บอกก่อนเมินไปทางอื่นต่อ

    เขา - อ้าว? นี่คุณ... /เขาเงียบไปสักพักก่อนจะเผยรอยยิ้มอ่อนโยนออกมา ตอนนี้ทั้งคุณและเขาลุกขึ้นยืนแล้ว/ คุณเดินตรงไปที่ซ้ายมือนะครับ แล้วไปบอกคนที่ดูโหดๆ ว่าเป็น พวกใหม่ นะครับ^^ ผมไปล่ะครับ ไว้เจอกันใหม่นะครับ^^

    และจากนั้นคุณก็แยกตัวมา... ไม่สิ พอคุณหันกลับมาอีกครั้งหลังจากที่คุณหันไปตามที่เขาชี้ไป คุณก็ไม่พบเขาอีกเลย...



    อีกสถานการณ์นะครับผม^^

    คุณกำลังเดินไปขึ้นบันไดไปตามทาง เพื่อที่จะเอาจดหมายที่ครูฝากไปให้คนหนึ่งที่อยู่บนดาดฟ้า และพอคุณเปิดประตูเข้าก็เจอคนที่ชนกันเมื่อเช้า แต่ว่าหน้ากากนั้นเป็นสีแดงสลับกับสีดำที่ส่องประกายเหมือนเพชร ประดับอย่างสวยงาม

    คุณ –“นาย?” พร้อมมองหน้าคนๆนั้น

    ผม - อ้าว เจอกันอีกล่ะ สวัสดีครับ^^ ชื่ออะไรเหรอครับ? /เขาเพียงแค่ยิ้มและถามคุณ แต่รอยยิ้มนั้นเป็นรอยยิ้มเสแสร้งที่เห็นได้อย่างชัดเจน/


    คุณ – “เซนต์”

    ผม - เชื่อเรื่องเกาะลอยฟ้าไมครับ^^ อะ ไม่ต้องตอบก็ได้ครับผม ถ้าไม่สะดวกนะ^^ แล้วจดหมายล่ะครับ? /เขายังคงยิ้มและมองคุณอยู่แบบนั้น/


    คุณ – พยักหน้าเบาๆก่อนยื่นจดหมายให้

    ผม - อืม... เอาเถอะ /เขาเก็บจดหมายนั้นไป และกำลังจะเดินสวนคุณไปเหมือนคุณไม่มีตัวตน/

    คุณ – หาวนอนไปหนึ่งครั้งก่อนนิ่งไป

    ผม - อ้อ ถ้าคุณอยากรู้อะไรถามผมได้เสมอเลยนะครับ^^ /เขาตบไหล่คุณสองสามทีก่อนจะเดินลงบันไดไป/

    คุณ – พยักหน้ารับ

    +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

     

     


    © themy butter
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×