KHONKAEN!? มิติลี้ลับแห่งเมืองอลวน

ลำดับตอนที่ #1 : Part:1 ฮาชิกาวะ อากิโตะ

Part:1 ฮาชิกาวะ อากิโตะ

       ขอนแก่น เป็นจังหวัดหนึ่งในประเทศไทย เป็นจังหวัดที่กึ่งเล็กกึ่งใหญ่ นั่นเป็นสิ่งที่ทำให้จังหวัดขอนแก่นเรียกได้ว่าเป็นจังหวัดที่น่าเบื่อ ถ้าขอนแก่นเป็นจังหวัดที่อยู่แถบพรมแดนไร้ความเจริญรุ่งเรือง หรือเป็นเมืองหลวงมหานครอันยิ่งใหญ่อาจจะทำให้ขอนแก่นดูน่าสนใจมากกว่านี้ ใช่แล้ว ผมเพิ่งย้ายเข้ามาอาศัยอยู่ในจังหวัดที่กึ่งเล็กกึ่งใหญ่ที่แสนน่าเบื่อแห่งนี้

      ผมมีชื่อว่า ฮาชิกาวะ อากิโตะ ถ้าถามว่าทำไมอยู่ในประเทศไทยทำไมชื่อนามสกุลถึงกลายเป็นภาษาญี่ปุ่น นั่นแสดงให้เห็นว่าคุณเป็นคนโบราณคร่ำครึไม่รู้เรื่องราวยิ่งใหญ่แสนเรียบง่ายที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อเร็วๆนี้ เรื่องราวที่เป็นข่าวแพร่กระจายทำให้ทั่วโลกตื่นตระหนก

       ยี่สิบปีที่แล้วประเทศญี่ปุ่นได้ประกาศออกสื่อทั่วโลก ไม่ว่าจะเป็นหนังสือพิมพ์หรือข่าวทางอินเทอร์เน็ต มีใจความจับได้สั้นๆว่าทุกประเทศในทวีปเอเชียจะตกอยู่ภายใต้อำนาจการปกครองของประเทศญี่ปุ่น หลังจากข่าวนี้ได้แพร่สะพัดไปทั่วโลก ไม่ว่าใครผู้ใดก็ต่างหัวเราะเยาะว่าประเทศญี่ปุ่นคงประสาทเสียกันแล้วแน่ ทว่าเมื่อรุ่งอรุณของวันถัดมาได้มาเยือน รัฐบาลของทุกประเทศในประเทศสั่งให้ประชาชนเลิกใช้ภาษาของประเทศตนโดยไม่มีสาเหตุ เหลือเพียงชื่อเมืองที่ยังคงเป็นสิ่งสืบทอดต่อไป ในระยะแรกๆประชาชนออกมาคัดค้านหน้าตั้ง แต่รัฐบาลกำชับบทลงโทษผู้ที่ตั้งตนขัดขวางรัฐบาลอย่างหนัก ทำให้เวลาเพียงไม่กี่ปีถัดมา ประเทษทุกประเทศในทวีปเอเชียยกเว้นประเทศจีนได้ตกอยู่ภายใต้อำนาจของประเทศเกาะญี่ปุ่น

      ตัวผมอากิโตะเคยอาศัยอยู่ในเมืองหลวงของประเทศไทย แต่เมื่อครอบครัวย้ายผมจึงต้องย้ายออกมาด้วยความดีใจที่จะได้พบกับสิ่งใหม่ๆ สถานที่ใหม่ๆในชีวิตบ้าง ทว่าเมืองนี้กลับทำให้ผมรู้สึกว่ามันช่างน่าเบื่อกว่าเมืองเดิมเสียอีก จังหวัดกึ่งเจริญกึ่งปลอดโปร่ง ไม่สามารถปลุกความสนุกสนานในชีวิตผมขึ้นมาได้บ้างเลยสักนิด แม้ในตอนแรกเพื่อนๆในชั้นเรียนทุกคนต่างให้ความสนใจกับผมซึ่งเป็นเด็กที่ย้ายเข้ามาใหม่กลางเทอม แต่เมื่อกาลเวลาผ่านไปหนึ่งสัปดาห์ทุกอย่างก็กลับสู่สภาพปกติ ผมอาจจะเป็นโรคจิตก็ได้ เพราะผมรู้สึกว่าเพื่อนๆในห้องต่างเรียกร้องความสนใจ ตัวผมที่อยากจะหนีความน่าเบื่อน่ารำคาญนั้นจึงได้แต่ใส่เฮดโฟนอันใหญ่ๆเปิดเพลงดังๆ ในตอนหลังผมได้โยนเฮดโฟนอันเบ้อเริ่มนั้นลงกองไฟด้วยเหตุผลว่าเพลงที่ฟังอยู่ทุกวันช่างน่าเบื่อ มีแต่เนื้อหารักๆใคร่ๆ

       ผมซื้อเฮดโฟนอันใหม่เมื่อนึกขึ้นได้ว่าตนขาดมันไม่ได้ในชีวิต อันใหม่ใหญ่กว่าเดิมเกือบสองเท่า ใช่แล้ว บางทีการเพิ่มขนาดของเฮดโฟนอาจเป็นสิ่งหนึ่งที่ทำให้ชีวิตไร้ความน่าเบื่อ แต่สักพักก็คงกลับเป็นเช่นเดิม ผมค้นพบหนทางใหม่นั่นก็คือเมทัลร็อค มันอาจจะช่วยให้ผมหายเบื่อไปได้สักพัก

       แม้การบ้าเรียนของเด็กมัธยมคนอื่นๆในขอนแก่นจะน่าเบื่อ แต่มันเป็นตัวทำให้ผมได้ค้นพบหนทางอย่างหนึ่ง ผมลงเรียนพิเศษเป็นบ้าเป็นหลังเพื่อลองหาสิ่งใหม่ๆในชีวิต และก็ดูเหมือนกับว่าผมจะได้สิ่งใหม่ๆในชีวิตเพราะผมลงเรียนพิเศษจริงๆ ไม่สิ อันที่จริงต้องพูดว่าผมได้ค้นพบสิ่งใหม่ๆก่อนที่จะเรียนพิเศษเสียอีก เพราะผมเจอเด็กสาวคนหนึ่งจากโรงเรียนคู่แข่งชักชวนเข้าร่วมก่อสงครามกลางเมือง

       ใช่แล้ว “ก่อสงครามกลางเมือง”…