คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เสน่ห์ ครั้งที่ 3
สนามห้าสีเียวนาให่ ายหนุ่มหลายนพยายามแย่เ้าลูบอลทรรีสีน้ำาลามาร์
โยมีไลน์ัวให่อย่าริสุ้มันอยู่ไม่ห่า
้วยวามรวเร็วและปราเปรียวอมาร์ทำให้วอเอร์แบนเ่ถือลูวิ่ในเเอน์โนอฝ่ายร้ามไ้รับเร็ว
“เฮ!!” เสียทีมอมาร์ู่ร้อเสียั
แบมแบมที่นั่อยู่บนอัันทร์เยหน้าาอโทรศัพท์
เยหน้าโทรศัพท์มือถือเรื่อบาอยู่ าลมมอไปที่แฟนป้ายแที่ยแนสูและโห่ร้อับเพื่อนๆ
“นั่้วยนะ” เสียหวานัึ้น้าน้า
แบมแบมเยหน้ามอปาอิ่มยิ้มให้่อนะหยิบเอาระเป๋าอมาร์มาวาอีฝั่
ยอแนั่ล้าแบมแบมพร้อมับส่วน้ำวเล็ให้
“อบุ มารอแ็สันเหรอ”
“อืม เธอ็มารอมาร์เหรอ”
“เปล่า รถเสีย
ไปไหนไม่ไ้”แบมแบมบอเสียเนือย ยอแที่ำลัยน้ำึ้นื่มเือบสำลั
“แ่แ่ นี่ริัไหม”
“ริ ะไปฟิเน็่อ้วย เ็เลย” แบมแบมพูอย่าหัวเสียเล็ๆ
เพราะวันนี้เธอมีิวฟิเน็แ่ันไปไหนไม่ไ้เพราะรถเ้ารรมันมาเสีย
ื้อมาแพะเปล่าแ่ใ้อะไรไม่ไ้เรื่อเลย
“ั้น็วนมาร์ไปสิ” ยอแบอลับ
แบมแบมเยหน้าึ้นมอ ิ้วเล็มวเล็น้อย
“ไม่ีว่า” แบมแบมยิ้มให้แล้วหันหน้าลับมาเล่นโทรศัพท์่อ
ยอแท้าาหันหน้ามอแบมแบมอย่าเปิเผยนเ้าอใบหน้าเรียวยาวเยหน้ามอ
“หน้าันมีอะไริรึเปล่า”
“เปล่า แ่รู้สึว่าเยเห็นหน้า”
“ั้นเหรอ ็ี้แหละเนอะ
นเอเียหน้าโหล”
“เราไม่เยเอมา่อนริๆเหรอ”
“ไม่น่าะเย” แบมแบมย่นมูแล้วยิ้มให้่อนะหันหน้าไปมอมาร์และแ็สันที่เินเหื่อท่วมัวเ้ามา
แบมแบมส่วน้ำให้มาร์รับมาื่ม่อนะเทราใส่หน้าและผมสีทอื้นเหื่อ
“อย่าสะบัสิ” แบมแบมบอเมื่อมาร์สะบัศีรษะนน้ำระเ็นไปทั่วบริเว
มือเรียวแย่วมามาถือเอแล้วลุึ้น
ศีรษะมาร์ล่อนะเทน้ำราลไปแล้วยี้เบาๆ่อนะหยิบเอาผ้านหนูผืนเล็ในระเป๋ามาเ็ให้
“อบุรับ” มาร์ยิ้มแล้วนั่ล้าแบมแบม
มือหนาวน้ำึ้นื่ม ามอไปที่สนามที่ยัมีรุ่นน้อ้อมันอย่าเอาเป็นเอาาย
“าร์ลีมันเอาริว่ะ” แ็สันบอแล้วี้ไปที่ายหนุ่มัวสูที่วิ่รอลูหนัสีน้ำาลไปทั่วสนาม
มาร์พยัหน้าเห็น้วย
“น้อมันพันาึ้นเรื่อยๆ
อีหน่อยูว่าิทีมให่แน่” มาร์พูอย่าเห็น้วยับแ็สัน
่อนะหันหน้ามามอแบมแบมที่โทรศัพท์ไม่หยุ
“มีอะไรรึเปล่า” มาร์ถาม แบมแบมเหมือนรู้ว่ามาร์ถามัวเอ็ไ้แ่ส่ายหน้าแ่ิ้วเล็ยัมวแน่น
“วีนัส” มาร์พูเสียแผ่วเบา
ามมอหน้าอโทรศัพท์อแบมแบม
“เทรนเนอร์ที่ฟิเนน่ะสิ
บ่นให่เลย ันไม่ไ้เ้าฟิเนมาเป็นอาทิย์แล้ว”
“แล้วทำไมไม่ไปล่ะรับ
เี๋ยวผมพาไป็ไ้นะ”มาร์บอ แบมแบมเยหน้ามอ
“ะไปริเหรออัม
ันเ้าอร์สเียวับเม่านะ” แบมแบมบอ
มาร์ที่ำลัะื่มน้ำะัไปนิหน่อย่อนะยน้ำึ้นื่มเหมือนไม่มีอะไรเิึ้น
“็แ่แฟนเ่าน่ะ” มาร์พูอย่าไม่ใส่ใ
แบมแบมมอหน้าแล้วบเปาเล็น้อย
ใรๆ็รู้ว่ามาร์เฮิร์นาไหนอนที่เลิับเม่า
แฟนเ่าอมาร์ที่บันนานที่สุ อนเลิัน็ูเหมือนว่ามาร์เสียนไปเลย
“ั้น็ไปัน” แบมแบมยิ้มมุมปานิๆแล้วลุึ้นเินนำมาร์ออไป
ไม่วายโบมือให้ยอแและแ็สันที่นั่หน้าเหวออยู่รนั้น
ใรๆ็รู้ว่ามาร์ ถ้าเลี่ยไ้็ไม่อยาเอเม่า
แบมแบมอยู่ในห้อเปลี่ยนเสื้อผ้า
มาร์นั่โทรศัพท์รอ ใบหน้ามายไม่สนใอะไรนอาโทรศัพท์เรื่อบาในมือัวเอ
“มาร์” เสียหวานเรีย
มาร์เยหน้าึ้นมามอ่อนะะัไป เมื่อเห็นว่านรหน้าือใร
เม่า วิ ฮาเน์
“มาร์ออฟิเนที่นี่เหมือนันเหรอ”หิสาวถือวิสาสะนั่้ามาร์แล้ววนุย
ปาอิ่มสวยยิ้มให้เหมือนทุรั้ มาร์ทำเพียแ่ยิ้มให้แล้วส่ายหน้า้าๆ
“มารอแฟนน่ะ”
“อะ อืม
ั้นไว้เอันนะ”เม่าพูลาแล้วเินออไป พอีับแบมแบมที่เินออาห้อน้ำพอี
“ไปันเถอะ”
“รับ”
ทั้สอนเินเ้ามาในยิม แบมแบมและมาร์ยืเส้นยืสายอยู่หน้าระเพื่อวอร์มร่าาย
มาร์มอแฟนสาวที่อยู่ในุออำลัายูเร่าใไม่น้อย มาร์เินไปยืน้านหลัแล้วรวบเอวเล็เ้ามาไว้ในอ้อมอ
“อ๊ะ
อะไรเนี่ย” แบมแบมะัแล้วถามเสียลั้วหัวเราะ
มอมาร์ที่อเอวัวเอแน่นผ่านระ
“เป็นอะไรเนี่ยอัม”
“เปล่ารับ แ่อยาอเอ”
“ริเหรอ
ไม่ใ่ว่าอันให้ำลัใัวเอรึเปล่า”
“เปล่านะวีนัส ็หุ่นุน่าอนี่” ไม่พูเปล่า
ยั้มหน้าไร้อาวอแบมแบมอย่าหยอล้อ
แบมแบมหัวเราะเสียัับท่าทาอออ้อนามาร์
“วีนัส”
“ทำไมวันนี้เรียบ่อยัเลย”
“เปล่านี่นา
ผมแ่อยาเรียเท่านั้นเอ”
“ไปเอเม่ามาละสิ” แบมแบมถามแล้วันัวออาอ้อมออมาร์
่อนะย่อัวึ้นลเพื่อวอร์มร่าายอีรั้ มาร์ะัแล้วมอหน้าแบมแบม
“ผม.....”
“ไม่้อิมาหรอ ันเ้าใ
ทุนมีอีทั้นั้นแหละ อแ่ปัุบันุเป็นอัมอัน็พอ ่วยหน่อยสิ” แบมแบมนอนล
มาร์ย่อัวนั่ามแล้วาแบมแบมไว้ แบมแบมยัวึ้นิอัพ ปาอิ่มูบเบาๆที่ริมฝีปาหยัอมาร์
ุ๊บ
“อนนีุ้เป็นอัน”
ุ๊บ
“และะเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ”
ุ๊บ
“เรื่อแฟนเ่าหรือผู้หิอุันไม่สน
อนนีุ้เป็นแ่อัน แ่อัมอัน”แบมแบมยแนล้ออมาร์แล้วูบที่ปาหยั
ลิ้นเล็แลบเลียามแนวฟันเรียสวยและมเี้ยวยาว
มาร์็ไม่ยอมแพ้ส่ลิ้นเ้าไปเี่ยวลิ้นเล็อแบมแบมแล้วูริมฝีปาอิ่มอแบมแบมนร้อนไปทั้อบปา
แร
“อ๊ะ”
เสียเปิประูเ้ามาในห้อไม่ไ้ทำให้มาร์และแบมแบมแยออาัน
ลับเป็นแบมแบมที่ยัวึ้นูบแล้วัมุมปามาร์แรๆแล้วผละออ
“พอ่อนนะอัม” แบมแบมพูเสียแผ่วแล้วหัวเราะเบาๆ
มาร์เยหน้ามอนที่เ้ามาใหม่แล้วหันลับมายิ้มให้บาๆ
“ผมออไปรอ้านอนะรับ” มาร์พูแล้วูบที่ปาอิ่มอแบมแบมเพียแผ่วเบาแล้วผละออหยิบระเป๋าแล้วเินออาห้อไป
ไม่อยาเห็นหน้า
มาร์ไม่อยาเห็นหน้าเม่า
“เหนื่อนไหม” มาร์ถามะที่ายัมอถนนทอยาวรหน้า
แบมแบมในเสื้อฮู้ัวให่รารับเบาๆ มือเรียวเปลี่ยนเพลเป็นเพลร็อระแทหู
“เี๋ยวแวะูปเปอร์่อนนะ” แบมแบมี้ทีู่ปเปอร์มาเ็
24 ั่วโม มาร์ีไฟเลี้ยวแล้วเลี้ยวรถเ้าไปอ แบมแบมเปิประูรถลไป
“รอนี่นะ แปบเียว” มาร์พยัหน้ารับ
มอร่าเพรียวเินหายเ้าไปสัพั่อนะออมาพร้อมเบียร์ระป๋อหนึ่แพ
มือเรียวเปิประู้านหลัแล้ววาอล
“ไปทะเลัน” แบมแบมพูเมื่อนั่ประำที่เรียบร้อยแล้ว
มาร์เลิิ้วมอ แบมแบม็หันมามอแล้วยิ้มให้หนึ่รั้
มาร์หัวเราะเบาๆับัวเอแล้วส่ายหน้าเบาๆ
รถันสวย่อยๆออัวาที่อรถ
ลอเส้นทาที่ยาวมีเพียเสียแบมแบมฮัมเพลโปรและเสียลมที่เ้ามาทาหน้า่าเพราะมาร์สูบบุหรี่
แบมแบมปรับเบาะรถถอยไป้านหลัแล้วเอนัวบไหล่มาร์ เท้าเล็ยื่นออไปรับลม
“เรื่อเม่า”
“เี๋ยวเรา่อยุยันนะ” แบมแบมใ้นิ้วี้ปิปามาร์
แบมแบมับมือ้ายมาวาไว้ที่หน้าผาัวเอ
“วาไว้แบบนี่นะ” แบมแบมพูเสียแผ่วเบา
มาร์ยิ้มแล้วปล่อยมือวาที่มี้นบุหรี่าพวมาลัยยี้บุหรี่ับที่เี่ยในรถ
“ให้ผมับรถมือเียวเลยเหรอ”
“ทำเหมือนับไม่ไ้” แบมแบมพูประ
มาร์หัวเราะแล้วหันไปสนใถนนรหน้า
ับมาไม่นาน็มาถึทะเลสีฟ้า
แระทบนเป็นประายสวย แบมแบมสูหายใแรๆเ้าปอแล้วลืมาึ้น
“ลิ่นทะเล”
มาร์ับรถเ้าไปอที่สำหรับอ
เมื่อเรื่อับสนิทแบมแบม็ลารถแนเล็ยืนสุเพื่อรับลมทะเลที่ีเ้าที่หน้า
มาร์อ้อมมาอีฝั่แล้วยเบียร์มาถือไว้ ทั้สอนเินไปนั่ที่โหินที่มีวัยรุ่นเยอะอยู่พอสมวร
แป๊ ่า
แบมแบมเปิระป๋อเบียร์แล้วส่ให้มาร์
แล้วเปิให้ัวเออีระป๋อหนึ่
แบมแบมยเบียร์ึ้นื่นแล้วเอนัวท้าวแนไป้านหลัเยหน้ารับลมทะเล
“ทำไมถึวนมา” มาร์ถาม
แบมแบมเหลือบามอเล็น้อยแล้วยิ้ม
“็เห็นเรียๆ อยาเล่าอะไรไหม”
“ถ้าะเล่า ที่ไหน็เล่าไ้นะ”
“บารั้สถานที่มัน็ทำให้อารม์่าัน
นี่เราออมาารัแล้ว ไม่มีใรรู้ัเรา ุอาะอยาระบายมาึ้น”
“อยารู้เรื่อเม่านถึับให้ผมับรถ้ามรัออมาเลยนะ”
“ไม่ไ้อยารู้นานั้น
แ่อยาให้ระบายออมา”
“..................”
“นที่เห็นแฟนัวเอมอแฟนเ่า้วยสายาอาลัยแบบนั้นมันไม่สนุหรอนะ” แบมแบมพูลอยๆแล้วยเบียร์ึ้นื่ม
าลมมอพระอาทิย์วโที่ำลัะลับอบฟ้า
“แ่ถ้าุไม่อยาเล่า็ไม่เป็นไร”
“....เม่าเป็นผู้หิที่ผมิะริั้วย
ถึนาผมพาเธอไปหารอบรัวผม” มาร์เอนัวนอนลบนโหินแล้วเริ่มเล่าเหุาร์้าๆ
“เม่าเป็นนีมา
เธอรับในัวนอผมไ้ อนนั้นยอมรับเลยว่าัวเอไม่ใ่นี
แ่เธอ็ยัยอมที่ะบุ้ยแบบผม”
“ุเป็นุ้ยที่หล่อนะ” แบมแบมพูแว
มาร์ส่ายหน้าเบาๆ
“อนนั้นผม็ยอมหยุนะ
เพราะเธออให้ผมหยุ เธอไม่เยออะไรผมเลย”
“เธอีนานั้นทำไมถึเลิัน”
“หึ อยาะเป็นเพราะผมเอ
เพราะผมเห็นเธอเป็นเหมือนอาย พอมีอีอยู่ในมือผม็ไม่สนใ
ีแนเธอรับผมไม่ไ้ เธอมีผู้ายนใหม่”
“บู้เลยเหรอ”
“มันะเรียว่าู้ไหมผมไม่รู้นะ เพราะ่วนั้นเราไมไุ้ยันนเหมือนเลิันไปแล้ว”
“แ่นั้นทำใหุ้เสียยเลยเหรอ”
“ุรู้”
“เฮ้อ เารู้ันทั้มหาลัย ุันะ
ทั้ิเหล้า เที่ยวทุวัน ไม่ไปเรียน เละเทะเลย”
“ิยา้วยนะ”มาร์พูแล้วหัวเราะแล้วลุึ้นนั่
แบมแบมาโหันวับมอทันที
“เรื่อริ อนนี้ผมิผาวนะุ”
“ถึั้นพี้ยาเลยเหรอ”แบมแบมถามอย่าไม่เื่อ
มาร์หันหน้ามอแบมแบม าทั้สอน้อันนิ่
“ไม่รู้สิ
อนนั้นแ่รู้สึว่า้อหาที่พึ่
เธอเหมือนเป็นผู้หินแรที่ผมรู้สึว่าผมไม่อยาเสียเธอไป”
แร
“่อไปนี้ันะเป็นที่พึ่ใหุ้เอ”อแบมแบมนระป๋อเบียร์ับมาร์แล้วยึ้นื่ม
มาร์หัวเราะแล้วมอยเบียร์ึ้นื่มบ้า
“ผมน่าะเอุเร็วว่านี้”
“เราน่าะเอันเร็วว่านี้”
มาร์หันหน้ามอแบมแบม
มือหนาประอใบหน้าเรียวยาว่อนะ่อยๆประบูบลไปที่ปาอิ่มื้น้าๆ ลิ้นทั้สอเี่ยวระหวััน้าๆรสาิผมปร่าลิ้นาบียร์ิปลายลิ้น
แบมแบมยแนล้ออและยัวึ้นนั่ัหนา
แบมแบมผละออมานิหน่อยแล้วใ้ปลายลิ้นลาไปรอบปาหยั้าๆ ทั้ริมฝีปาบนและล่า
่อนะใ้มือเรียวๆบีบริมฝีปาล่าอมาร์แรๆ ลิ้นเล็เลียริมฝีปาที่ถูห่อเอาไว้้วยนิ้ว
“อา”อมาร์ราเสียแผ่วเบา
มือหนายำเอวเล็ออแบมแบมอย่าแร
แบมแบมหัวเราะเสียแผ่วอยู่้าหู
ฝัริมฝีปาไว้ใ้ิ่หูอมาร์และเลื่อนลมาเรื่อยๆ ามลำอ บาัหวะ็ใ้ฟันมับเนื้ออ่อนที่ออมาร์ึเบาๆ
แล้วปล่อย่อนะูบับลไปแรๆอีรั้
“นี่เป็นนอโทษาัน”แบมแบมระิบเสียแผ่ว้าหู
“แฮ่แฮ่” แบมแบมระุสั่น้วยวามเสียวสะท้านารสรัอมาร์ ปาอิ่มอ้ารับลิ้นร้อนที่อนไเ้ามาในปาเธอ
มาร์ลาลิ้นไปามแนวฟันสวยอแบมแบมแล้วูริมฝีปาอิ่อย่าแรนแบมแบมรู้สึแสบปา
“ออีรอบไ้ไหมรับวีนัส”
“มีถุอีไหมล่ะ”
To Be Continue
-----------------------------------------------------------------------
มีถุอีไหมล่ะ!!!!
ผีบ้ามา
ถ้าโนเทแล้วเอนปลอบใแบบแบมแบมนี่ยอมโยเทพันรั้ แ่บเหลือเ้า่ะ ศรียอมแพ้แล้ว
ามไปเล่นแท #แบมวีนัส
ฝาโหว ฝาเม้น ฝาเรท
เอนอยรีิ้
ความคิดเห็น