คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เรียกร้อง ครั้งที่ 1
เยไหม
แอบอบใรสัน
ใรสันที่ไม่มีทาหันมามอนอย่าุ
“แบมแบม”เสียหวานใสอหิสาวัึ้นา้านหลั
ใบหน้าเรียวสวยยิ้มว้าโบมือให้แบมแบม
“นั่้วยัน่อนไหมะมาร์
มาร์เรียั้บ่ายนี่นา”านะนั่ลบนเ้าอี้หินอ่อนัวยาว พร้อมับรั้แนแฟนหนุ่มในนั่ล้าๆัน
“ผมะรบวนแบมแบมรึเปล่า
เาูั้ใอ่านหนัสือมา”มาร์พูลั้วหัวเราะแล้วี้ไปที่แบมแบมที่ำลันั่อ่านหนัสืออย่าั้ใ
แว่นเลนส์หนาปปิใบหน้าไปเือบรึ่
“แบมอ่ะ
อ่านหนัสืออีแล้ว ะึมีนนเพื่อนๆระอั่เลือเลยรึไ”านะพูอนๆ
มือเรียวึหนัสืออามือแบมแบม แบมแบมเยหน้าึ้นมาสบาเพื่อน
“านะ”เสียแหบเรียเพื่อนสนิท
านะหัวเราะเสียัแล้วส่หนัสือืนให้แบมแบม
“โธ่
เราแล้เล่นนิเียวเอ”านะบอแล้วส่หนัสือืนให้แบมแบม
แบมแบมรับไป่อนะเปิหนัสือเล่มโอ่าน่อ
“แล้วานะไม่อ่านเหรอ
ะสอบแล้วนี่”มาร์ถามแฟนสาว มือหนาลูบผมเส้นเล็แผ่วเบา
“ไม่หรอ
านะอ่านมาแล้ว เมื่อวัน่อนแบมแบม็ิวให้้วย”
“แบมแบมเ่ั
ิวให้เพื่อน้วย”มาร์บอแล้วยิ้มให้ แบมแบมเยหน้ามอเล็น้อย
เมื่อสบาเ้าับนัยามแบมแบมหลบาวูบ
“มาร์
อย่าไปมอแบมแบมแบบนั้นสิ เสียมารยาทริๆ
รู้ทั้รู้ว่าแบมไม่อบให้ใรมอแบบนั้น”านะีไหล่แฟนหนุ่ม
เพราะรู้นิสัยอแบมแบมว่าแบมแบมเป็นนอบเ็บัวมาแ่ไหนแ่ไร
ไม่่อยเ้าสัมทำให้มีเพื่อนน้อย ที่สนิท็มีแ่านะและยูยอมเท่านั้น
“อโทษนะ
อ่ะ ผมให้แทบำอโทษ”อมยิ้มแท่เล็ถูยื่นส่ให้แบมแบม มือเรียวบาสีน้ำผึ้รับมา
“อบุนะ”
“ั้นเี๋ยวผมไป่อนีว่า
านะับแบมแบม็ั้ใอ่านหนัสือสอบนะรับ ถ้าไ้ A ผมะพาไปเลี้ย
ทั้สามนเลย”มาร์บอ่อนะูบแ้มาวอานะแล้วลุาโ๊ะ
แบมแบมเยหน้ามอนที่เินออไป
มือเรียวำแท่อมยิ้มในมือแน่น ปาอิ่มเม้ม
“แบมแบม
แบมแบม แบมแบม!”
“อ๊ะ
านะ เราใหมเลย”แบมแบมสะุ้เพราะเสียเรียอานะ
“เราเรียแบมั้นานแล้ว
แบมไม่อบเรา”
“เราเหม่ออยู่
อโทษนะ”
“อือ
ิวหนัสือให้หน่อยสิ”
“ไ้ๆ
มานั่้าเราสิ”แบมแบมบอแล้วยิ้มให้นเห็นรีเทนเนอร์สีใส
านะยิ้มว้าแล้วเินมานั่้าแบมแบม
แบมแบมเริ่มพูเนื้อหาที่ิว่าะออสอบให้านะฟั
เพื่อนัวเล็็วิธีิามไป้วย
“มาแล้วรับ”ยูเินมาพร้อมับนมสอสามอย่าในมือ
่อนะนั่ลฝั่ร้ามับแบมแบมและานะ
“ทำไมมา้าั”
“รถิมา
แบบมาๆเลย หน้ามอือแทบไม่ยับอ่ะ”
“อะไร
เมื่อี้เรามายัไม่ินานั้นเลย”
“อนนี้ิมาอ่ะ
เพราะใล้เวลาะสอบ้วยมั้”ยูบอ
แบมแบมและานะพยัหน้ารับแล้ว้มหน้าอ่านหนัสือ่อ
“เออ
แบมแบมเมื่อืนนี้พี่...”
“ยู”แบมแบมพูัึ้น
ยูทำหน้าเหรอหรา่อนะยิ้มแหยๆส่ให้เพื่อน
“ะบอว่าเมื่อืนนี้พี่แ็สันโทรมาวนไปเล่นเมส์ที่ห้อ
เลยอยู่ยาว
ปล่อยให้แนอนนเียวเลย”ยูพูแล้วหันไปหน้าทาอื่นแทนารสบาับแบมแบมรๆ
“อ้าว
เมื่อืนแบมนอนนเียวเหรอ ทำไมไม่โทรบอเราล่ะ เราไปนอนเป็นเพื่อน็ไ้นะ”
“ไม่เป็นไรหรอ
เมื่อืนเรานอนหลับสนิทเลย อบในะานะ”
“ริๆเลยอ่ะ
แบม็รู้ว่าัวนอนนเียวไม่ไ้”านะพูโรธๆ
“เราไม่เป็นไรหรอ
อบใานะมาเลยนะ”
“ราวหน้ามีอะไรแบม้อบอนะ
ไม่ให้เราไปอลหาเรา็ไ้”
“ไม่เอาหรอ
รบวนานะน่ะ”แบมแบมบอ
านะยัอแไม่เลินแบมแบม้อบอว่าะเริ่มิว่อถึไ้หยุารสนทนา
แบมแบมเริ่มิวโยมียูร่วมิว้วยอีน
เสียแหบพูสอนให้เพื่อนทำวามเ้าใับเนื้อหาอย่า้าๆ
“อ่ะ
เรา้อลืมีทไว้บนรถมาร์แน่เลยอ่ะ เี๋ยวเรามา แบมับยูิวไป่อนเลย แปบเียวๆ”านะบอ
เมื่อ้นหาให้ระเป๋าแล้วไม่เอับีทที่แบมแบมำลัอธิบาย
“ไม่เป็นไร
านะไปเถอะ เี๋ยวเรารอ”แบมแบมบอแล้วยิ้มให้เพื่อน
านะพยัหน้ารับแล้วรีบลุเินออไป
“แสนีัเลยนะ”ยูหันมาหาแบมแบม
มือหนายึ้นลูบแ้มเนียน แบมแบมมอลอแว่นสบาับเพื่อนัวโ
“อะไร”
“เปล่า”
“บอี่รั้แล้วว่าพู่อหน้าานะ
หรือ่อหน้านอื่น”
“บารั้็เผลอนี่”
“อย่าเผลอบ่อย
ไม่อบ”แบมแบมบอลับ าลมสวยไม่มีแววล้อเล่น ยูยมือึ้นเหมือนยอมแพ้
“โอเ
แ่เมื่อืน พี่แ็สันน่ะ อเบอร์แับัน”
“เหรอ
แไ้ให้ไหม”
“ไม่
แไม่อบอะไรแบบนั้น ันรู้”
“ั้นืนนี้ไปร้านนั้นอีสัรอบไหม”แบมแบมถามลับ
ปาอิ่มยึ้นเล็น้อยยูที่นั่อยู่้าแบมแบม็ไม่น้อยหน้า
ทั้สอนยิ้มแล้วยิ้วให้ัน
รู้ันอยู่ว่าแบมแบมน่ะ
ไม่ธรรมา
“เฮ้อ
เหนื่อยะมั”แบมแบมทิ้ัวนอนลบนเียหลัาผ่านารสอบที่แสนะโหนแบมแบมที่อ่านหนัสือมาร่วมสอเือนยัเือบะยอมแพ้
“้อสอบโรโหเลยวะ
อนสอบเหมือนสมอันะระเบิ”ยูทิ้ัวนอนทับอเพื่อน่อนะร้อและสะุ้ัวึ้น
“เี่ยอะไรวะ”ยูลูบหัวัวเอปอยๆเมื่อรู้สึว่าอนนอนมีอะไริ้มหัวอย่าแร
แบมแบมหรี่ามอ่อนะร้ออ่อแล้วหยิบเอาอมยิ้มออมา
“แินอมยิ้มเหรอเี๋ยวนี้”
“เปล่า
มีนให้มา”
“อืม
นไม่มีเพื่อนอย่าแเนี่ยนะ มีนเอาอมยิ้มมาให้”
“เาบอให้แทนำอโทษ
าแฟนอเพื่อนรัอเราสอนไ”
“มาร์?”
“อืม
เาหล่อั เห็นี่รั้็ไม่เบื่อเลย”
“อบ็ีบสิ
สเปแเลยนี่”
“แ่นั้นแฟนานะ”
“ันไม่เห็นแเยสนใ
รั้นี้ทำไมเิสนใึ้นมา แิูเอาแล้วัน ถ้าผู้ายมันไม่เล่น้วย ะมีอะไร
แ็แ่เล่นสนุๆเท่านั้นเอ”ยูบอนิ่ๆ ใบหน้ามายหัวเราะออมาแผ่วเบา
“รู้ไหม
ทำไมันถึบับแไ้นาน”
“็เรามันนิสัยเหมือนันนี่”แบมแบมหัวเราะเสียัแล้วยมือึ้นีับยูอย่าถูใ
ไม่มีใรรู้ไส้รู้พุแบมแบมีเท่ายูอีแล้ว
:)
เสียนรีในผับั้อไปทั่ว
วัยรุ่นวัยทำานออมาวาลวลายบนอย่าไม่มีเหนื่อย
ยิ่ึบรรยาาศภายในัวลับยิ่ึั
“วันนี้นเยอะ”ร่าเพรียวบาในุเสื้อเิ้สีำที่ิระุมแ่สามเม็ล่านั่อยู่บนโฟาในร้าน
ปาอิ่มาบอมยิ้มแท่เล็ไว้
“แอบไม่ใ่หรือไ
นเยอะๆแบบนี้”
“็ี”แบมแบมหัวเราะ
ยูยแ้วเหล้าเ้าปา
ผมสีน้ำาลที่ไม่ถูเูยุ่เหยิแ่็เหมาะับลุเพลย์บอยอยูไม่น้อย
“อยาสูบบุหรี่วะ”ยูพู
แบมแบมหันมอเพื่อนแล้วพยัหน้าเล็น้อย
ยูลุาที่นั่แล้วเินออไปสูบบุหรี่ในที่สูบที่ทาร้านัไว้ให้
Vibes
City มวนสีำถูหยิบออมาาระเป๋าาเแล้วยึ้นรริมฝีปา
แะ
ปลายบุหรี่ลายเป็นสีแ
ยูนั่ยอๆับพื้นแล้วหยิบเอาโทรศัพท์ึ้นมาเล่นไปพลาๆ
นิ้วเรียวยาวีบบุหรี่ออาปาแล้วพ่นวันออมา้าๆ
“ยู”เสียทุ้ม่ำเอ่ยเรีย
ยูหันหลัไปเอับมาร์ที่ำลัะุบุหรี่เ่นเียวัน ยูยอมยิ้มให้
“มาเที่ยวเหมือนันเหรอวันนี้”
“อืม”มาร์อบสั้นๆแล้วทิ้ัวนั่ยอๆ้ายู ยมือึ้นป้อบุหรี่แล้วุไฟ
“มานเียวเหรอ
านะไม่มาเหรอ”
“มาับลุ่มเพื่อนๆนี่แหละ
านะไปิน้าวนอบ้านับที่บ้านน่ะ แล้วนี่มาับใร”มาร์หันมาถาม
ยูมอนิ่ๆ่อนะยิ้มออมาเล็น้อย
“มาับเพื่อนเหมือนัน”
“อ่อ”
ทั้สอนนั่สูบบุหรี่ันเียบๆ
่อนที่ยูะยี้้นบุหรี่ับพื้นแล้วลุึ้นยืน
“ไป่อนนะ
เอัน้าใน”มาร์พยัหน้าให้แ่นั้น
ยูเินลับเ้ามาในร้านแล้วทิ้ัวนั่ล้าแบมแบม
“รู้ไหมันเอใร”
“...............”
“มาร์
มันมาเที่ยว”
“มาับานะเหรอ”
“เปล่า
มาับเพื่อนมัน เอาเลยิ”ยูพูยุ
แบมแบมหัวเราะออมาเสียัแล้วโน้มัวระิบที่้าหูอเพื่อนรั
“มันแน่อยู่แล้ว”แบมแบมลุาที่นั่ทันทีเมื่อีเประำเปลี่ยนเพล
เสียนรีวนให้นัท่อรารีลุึ้นเ้น แบมแบมโยัว้าๆไปับเสียเพล
บารั้็เ้นับนนั้นนนี้ทั้หิและาย
ใบหน้าเนียนถูแ่แ้มนูมีเสน่ห์ส่ยิ้มไปทั่ว
าลมมอไปทั่วร้านนเอันเป้าหมายที่เินเ้ามา
แบมแบมแทรัวเ้าไปับลุ่มน่อนะเ้นเบาๆสีับัวอมาร์
“อ๊ะ
อโทษรับ”แบมแบมแล้ร้อออมาเมื่อร่าายทุส่วนอแบมแบมแนบไปับมาร์
มูโ่อมาร์ไ้ลิ่นหวานออมยิ้ม
“ไม่เป็นไรรับ”มาร์บอ
แบมแบมยิ้มแล้วผละัวออามาร์แ่็้อถลาไปบมาร์อีรั้เพราะแรนา้าน
“ุโอเไหม”แบมแบมบหน้าเ้าับอแน่น
มาร์็ระับเอวแบมแบมเอาไว้ เพราะแรนเมื่อี้ไม่ใ่เบาๆ
“ันโอเ”แบมแบม้อนามอนรหน้าแล้วยิ้มหวานหย
มาร์าพร่าไปเล็น้อย แม้ะเห็นหน้าไม่ัแ่ลิ่นหอมอ่อนๆและเสียอ้อนนั่นทำให้นรหน้าูน่าหลใหลไม่น้อย
ไม่ใ่ผู้ายทุนที่มาร์สนใ
“มาับใรเหรอรับ”มาร์ถาม
แบมแบมยิ้มแล้วใ้มือึอมยิ้มออาปา
“มาับเพื่อนน่ะ
แล้วุล่ะ มาับแฟนเหรอ”
“ผมมาับเพื่อน
ผมโส”แบมแบมยิ้มร้ายเมื่อมาร์อบำถาม
โสั้นเหรอ
ผู้ายนนี้น่าสนใว่าที่แบมิไว้
“ั้น
เ้นันสัเพลไหม”แบมแบมบอลับแล้วส่อมยิ้มเ้าปาอีรั้ แนเรียวยึ้นโอบลำอหนา
มือทั้สอ้าประสานันอยู่ที่ท้ายทอยอมาร์
“มาที่นี่รั้แรเหรอ
ผมไม่เยเห็นุ”
“อะไรนะ”แบมแบมยื่นหน้าเ้าไปนิับมาร์เพราะเสียนรีัแทบลบเสีย
ปลายมูโ่อมาร์เียแ้มเนียน
“ุมารั้แรเหรอ”
“เปล่าหรอ
มาหลายรั้แล้ว แ่ไม่ไ้ออมาเ้นแบบนี้”แบมแบมยัวึ้นระิบที่ใบหูอมาร์
“แปลัทำไมผมไม่เยเห็นุ”มาร์พูเสียแผ่ว
ลมอุ่นถูเป่าเ้ามาในหูนแบมแบมนลุ ปาอิ่มปล่อยเสียไม่น่าฟัออมาแผ่วเบา
“เป็นอะไรรึเปล่า”มาร์ถาม
มือหนาโอบรอบเอวอเล็อแบมแบมแล้วลูบไล้้าๆ แบมแบมยยิ้มอย่าถูใ
“มือไวั”
“ไม่ไ้ไวับทุนหรอ”แบมแบมหัวเราะแล้วปล่อยมืออาท้ายทอยอมาร์่อนะยมือึ้นปิาม
ส่วนมือที่ว่า็ึอมยิ้มออาปา
ุ๊บ
ปาอิ่มูบเบาๆที่มุมปาหยั่อนะผละออ
“ไว้เอันใหม่นะ”แบมแบมปล่อยมือแล้วผละัวออามาร์
ทันทีที่มาร์ลืมาแบมแบม็ถูลืนหายไปับฝูน
ทิ้ไว้แ่ลิ่นหอมอ่อนๆประำัวและรสหวานๆออมยิ้มรสโปรอมาร์
To Be Continue
-----------------------------------------------------------------------
เยส!!
มาแล้ว 60%
แบมแบมไม่ไ้มีแฝแ่อย่าใ นเียวัน
แ่มีเหุผลว่า ทำไมแบมแบม้อทำัวเนิร์เหมือนเ็เรียนในอนลาวัน แล้วทำไม้อแ่บปาเ่ออนลาืน
แบมแบมไม่ไ้ไบโพล่านะทุน
ฝาเรื่อนี้ไว้อ้อมอทุน้วยนะะ
#เรียร้อมบ
ฝาโหว ฝาเม้น ฝาเรท
เอนอยรีิ้่ะ
ความคิดเห็น