ได้พบเธอ [YAOI]

ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 2

บทที่ 2
 

                 พระชายา! คือ..เดี่ยวนะ ผมเป็นผู้ชาย มันไม่ใช่อ่ะ ผมว่ามันไม่ใช่
ผมได้แต่คร่ำครวญในใจ พลางยืนนิ่งเป็นตุ๊กตาให้เหล่าสาวๆจับแต่งตัวเพื่อเข้าพบพระราชา ราชินีและองค์รัชทายาทอย่างมึนๆ ก่อนหน้าที่ผมจะต้องมาเป็นตุ๊กตาแบบนี้ ย้อนไปตอนที่ผมถูกผู้คนและนักบวชล้อมที่ห้องโถงใหญ่ ชายหนุ่มวัยกลางคนที่สวมชุดสีขาวขริบทองท่าทางสง่ามีราศีเดินเข้ามาหาผม        
            "สวัสดี ขอรับ ท่านเทวีแห่งนภา พวกข้ายินดีเป็นอย่างยิ่งกับการมาขอท่าน ข้าชื่อ ธารา เป็นหัวหน้านักบวชของมหาวิหารและราชวงศ์ ขอเป็นตัวแทนในการต้อนรับ และขออภัยที่เสียมารยาทกับท่านในตอนแรก"

            "เอ่อ เดี่ยวนะครับ เทวีแห่งนภา? หมายถึงผมเหรอ?" ผมพูดพลางชี้นิ้วที่ตัวเองอย่างงงสุดขีด

             เทวีแห่งนภา มันคืออะไรล่ะนั้น? อีกอย่างนะ เทวี นี่ใช้เรียกผู้หญิงไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมเขาถึงพูดกับผมล่ะ แล้วที่สงสัยสุดๆเลยคือ ไอ้พระชายาในตอนแรก มันคืออะไรอ่ะ?

            "เทวีแห่งนภา คือบุคคลในคำทำนายในตำนาน บุคคลที่จะมาเป็นพระชายาขององศ์รัชทายาทขอรับ"
         
             ห๊ะ! บอกผมทีว่าล้อเล่นน่ะ ไม่เห็นจะเข้าใจเลยสักนิด ผมยืนงงๆสุด แต่คุณธาราดูจะไม่สนใจเลยสักนิด เขาเรียกให้พวกสาวๆแถวนั้น มาลาก..เอ่อ มาพาผมไปแต่งตัวเพื่อเข้าพบพระราชา ส่วนตัวเขาก็ไปทูลถวายก่อนว่าเทวีแห่งนภาปรากกฎตัวแล้ว

            ผมที่กำลังติดสตั้นก็ถูกลากไปที่ห้องแต่งตัว โดนพวกสาวๆจับขัดสีฉวีวรรณ และแต่งตัวด้วยชุดเจ้าชายสีขาวทองเต็มยศ มันค่อนข้างจะไม่ใช่แบบที่ผมชอบเลยสักนิด อ่า...แต่ก็ดีกว่าชุดแรกที่พวกคุณเธอจะให้ผมใส่ล่ะนะ ชุดเจ้าหญิงสีขาวกระโปร่งบานฟูฟ่อง ไม่อยากนึกภาพเลย ถ้าผมใส่มันคงออกมา...แปลกและฮาพึลึก เหอๆ

             พอพวกสาวๆจับผมแต่งตัวเสร็จ พวกเธอก็เดินออกไปจนหมด บอกว่าต้องไปเตรียมของ พอถึงเวลาเข้าเฝ้าจะมาเรียกผม ผมก็พยักหน้าตอบแบบมึนๆ

              อ่า...นี่ผมกำลังทำอะไรอยู่เนี้ย~ จริงสิ ผมต้องหนี ถ้าเข้าพบพระราชาอะไรนั้น ก็ต้อนโดนยัดเยียดเป็นพระชายาบ้าบอนี่แน่ อีกอย่างจู่ๆผมมาอยู่ที่นี่ หายมาอย่างนี้  แม่... คงไม่เป็นห่วงสินะ เฮ้อ~ ผมจะมานั่งดราม่าทำไมเนี้ย ยังไงก็ต้องหาทางหนีก่อนล่ะ ตอนนี้ก็เป็นโอกาสแล้วด้วย

              ผมหันมองรอบห้อง ก็เป็นห้องนอนขนาดกลางสุดหรู เครื่องใช้ดูแล้วคงแพงมากๆ เตียงขนาดใหญ่มีผ้าปูเตียงสีขาวขริบทองทำจากผ้าเนื้อดี 
              ห้องนี้มีทางออกได้สองทาง 1 คือทางประตูห้อง ถ้าออกไปทางนั้น มีหวังโดนจับได้ก่อนจะออกไปจากปราสาทแน่ ส่วนทางที่ 2 คือทางหน้าต่างที่ภายนอกเป็นสวนขนาดใหญ่ อืม ไม่สูงจากพื้นมาก ปีนออกไปได้สบาย แถมไม่เห็นมีใครด้วย
              ผมตัดสินใจอย่างรวดเร็ว ปีนหน้าต่างอย่างชำนาญ ตอนเด็กๆผมซนมาก เมื่อก่อนมีบ้านสวน ผมเคยแอบปีนเก็บผลไม้ตอนแม่ไม่อยู่ออกบ่อย เรื่องปีนแค่นี้จิบๆ

              เมื่อกระโดดลงจากหน้าต่างมาได้อย่างสวยงาม ผมก็ค่อยๆย่องเข้าไปในสวนดอกไม้ อย่างเงียบเฉียบที่สุด ระวังไม่ให้ใครเห็นประหนึ่ง ผมเป็นจอมโจรที่มาจากการ์ตูนหรือเกมชื่อดัง

              พอพ้นระยะที่ผมคิดว่าจะมีใครมาเห็น ผมก็เปลี่ยนจากย่องมาเดินดูรอบๆแทน ผมชื่นชอบการชมความงามของธรรมชาติอยู่แล้ว สวนที่นี้ก็ใหญ่โตและสวยงามมาก มีพืชพรรณนานาชนิด งดงามตระการตาสุดๆ ผมเดินมาสักพักก็นึกอะไรบางอย่างได้

                คือ สวนแม่งจะใหญ่ไปไหนครับ!? ใหญ่ไม่พอดันซับซ้อนสุดๆ แล้วชาตินี้ผมจะเจอทางออกไหมเนี้ย~ สรุปผมหลงครับ = _ =

               ระหว่างที่ผมโวยวายอยู่กับตัวเองก็ได้ยินเสียงดังขึ้นมาจากทางซ้ายมือ เสียงขลุ่ย... เพราะมาก เป็นทำนองที่หวานและอบอุ่น ผมเดินตามเสียงนั้นไปอย่างลืมตัว จนเข้ามาในเขตของศาลากุหลาบหลากสี ต้นเสียงมาจากชายหนุ่มผมยาวสีทองที่อยู่กลางศาลา เขาราวกับภาพเขียนของศิลปินชื่อดัง ทั้งรูปร่างและหน้าตางดงาม ไม่สิ ต้องบอกว่าหล่อสินะ คล้ายกับเทพบุตรมาจุติ อ่า..ทั้งเสียงขลุย ทั้งตัวเขา ทั้งบรรยากาศ ทำให้ผมรู้สีกเหมือนว่าตัวผมหลุดมาอยู่ในสรวงสวรรค์ แต่ขอโทษที่เถอะ เปลี่ยนจากผู้ชายเป็นผู้หญิงได้ไหมอ่ะ?

              ผมอิจฉาคนตรงนั้นโว้ย! ผมก็เป็นผู้ชายธรรมดาๆที่เห็นคนหล่อกว่าก็ต้องอิจฉา แถมคนตรงหน้าดันเพอร์เฟคโคตร อิจฉาง่ะ ให้แด้ดิ้นตาย

              เหมือนว่าผมคงเผลอปล่อยรังสีอิจฉาตาร้อนไปกับสายตาที่จ้องมองเขามากไปหน่อย เขาเลยรู้ตัวแล้วหันมามองผมอย่างช้าๆแต่สง่างาม ริมฝีปากค่อยๆแย้มพูดกับผมด้วยเสียงที่ทุ่มนุ่ม เขาดูไม่แปลกใจที่เห็นผมสักนิด

              "ยินดีที่ได้พบ เทวีแห่งนภา ว่าที่พระชายาแห่งข้า"

              "ห๊ะ!0_0"

..............................................................................................................................
ขอโทษที่มาลงช้านะคะ จบแล้วค่ากับบทที่ 2 ในที่สุดทั้งสองคนก็ได้เจอกันแล้วล่ะ อิ อิ
เป็นไงยังไงบ้างสนุกไหมค่า~ คอมเม้นด้วยน้า~~~ จุ๊บๆๆๆ ^3^

ลืมแก้ชื่อตอน ขอโทษค่าาาT^T