คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : คืนเสน่หา
“สภาพแบบนี้ิว่ายัะเสิร์ฟไหวเหรอ?” ปราธรไม่หลบ ายหนุ่มลับ้อนอุ้มเธอึ้นมา แล้วเลี่ยเินไปอีทาที่ไม่ใ่ห้อปาร์ี้ พีราที่ถูอุ้มโยไม่ไ้รับารแ้เือน ึยำปั้นน้อยระรัวใส่แผอว้า แ่เพียแ่รู่เียวเท่านั้น ำปั้นเล็ที่ระรัวใส่ปราธรเมื่อรู่แปรเปลี่ยนเป็นโอบลำอแ็แร่เาแทน เธอไม่สามารถ้านแรปรารถนาที่ำลั่อัวเ็มำลัไ้ เธอไม่ไ้ไร้เียสานาที่ะไม่รู้ว่า หลัานี้ะเิอะไรึ้น ิแล้วหัวใวน้อยเริ่มเ้นแรหนั…
………………………………………………………………………………………………………………………….
หลัออาห้อน้ำ ปราธรไม่ไ้ออาโรแรม ทว่าายหนุ่มลับึ้นลิฟ์ไปยัห้อุที่อยู่ั้นบนสุอโรแรม พอเ้ามาในห้อสูทที่เพิ่เปิอเมื่อไม่ี่นาที่อน ายหนุ่มหรี่ามอร่าเล็ในอ้อมแนที่้อนามอเาไม่ะพริบทำให้เห็นวามหวาหวั่นในแววาู่สวย เาไม่ไ้เอ่ยปลอบแ่อย่าใ แ่ร่าสูรไปทาเียิไส์่อนะวาสาวน้อยลบนที่นอนนุ่มอย่าแผ่วเบา ามับ้อนระสับระส่ายพลานึเห็นใ เารู้ว่าเธอทรมาน เพราะฤทธิ์ยาำลัทำาน ูาที่สอาเรียวเบียิปลายเล็บิและมือที่วาอยู่้าลำัว อนนี้เริ่มเลื่อนไหว ึทึ้เสื้อเิ้ที่สวมไว้ออโยที่ไม่เรใสายาอเา ปราธรอยา่วยเธอ เาิว่าวระพาเธอเ้าไปในห้อน้ำ เผื่อร่าายอเธอไ้รับวามเย็นาน้ำ อาารอาทุเลาลไ้บ้า
ทว่าในัหวะที่ายหนุ่มโน้มายเพื่อะ้อนอุ้มเธอ เรียวแนสอ้าอสาวน้อยวยล้อรอบอเาไว้ ่อนะุระาัวเาลมานายหนาทาบทับอยู่บนร่าเล็อย่าที่เาเอ็าไม่ถึ วาลมแป๋วที่อยู่ใ้ิ้วเรียวสวย สบาเาไม่ะพริบ ปราธรมอเห็นารวิวอนเื้อเิในนั้น…
“แน่ใเหรอที่ะให้ัน่วยแบบนี้” ปราธรยอมรับว่า เา้อหัห้ามในาไหนที่ไม่ให้ทำอะไรเธอ ลึ ๆ แล้วเารู้สึผิ่อเธอ้วย้ำ ที่วยรับเราะห์แทนเา
“่วยวา้วย่ะ วาร้อน” พีราเอื้อนเอ่ยล้ายะอร้ออ้อนวอน มือน้อยที่โอบรอบอเาเลื่อนย้ายามแผ่นหลัอายหนุ่ม ราวับะยั่วเย้าอารม์อีฝ่าย ึ่เธอไม่รู้เลยว่าวามริ ไม่ำเป็น้อยั่วยวนเาเลยปราธร็ื่นัวแล้ว
“ันให้สิทธิ์เธอ อยาทำอะไร็ทำเลย” ายหนุ่มบอ้วยน้ำเสียแหบ่ำ
พีราไ้ยินเ่นนั้นทำใล้า หยัายึ้นูบเาอย่าเ้ ๆ ั ๆ ลืมสิ้นวามระาอาย เล่นเอานัวให่เผยแววาประายวับ ทว่าสุท้ายเป็นปราธรเสียเอที่ไม่สามารถทน่อวาม้อารั่บุรุษเพศ ายหนุ่มรุ้วยารวัรัูลิ้นเล็ที่เ้ามาล่อ วานหาวามหวานาโพรปาหวาน แม้เธอะูบไม่เ่ แ่เาลับรู้สึพอใที่เห็นเธอระือรือร้นอบรับรสูบาเา ทั้สอบูบันราวับออยาปาแห้มานาน
วามอวบอิ่มที่เบียเสียเ้ามานาบับแผอว้า เล่นเอาปราธรถึับร้อนวาบไปทั้ัว ใ้โอาสที่สาวน้อยหลับาพริ้ม ปลเม็ระุมเสื้อที่แนบับทรวอออ เพียไม่นานผิวาวนวลผ่อเปล่าเปลือย ภายใ้สัส่วนเย้ายวนปราแ่สายา ‘สวย’ ำนีุ้ึ้นในหัวอปราธร สายามายแววื่นมและอยาสัมผัส
“ให้ัน่วยนะ” ปราธรเสนอัว่วย
“่ะ” นัวเล็พยัหน้าพร้อมแอ่นอเ้าหา นเา้อ่วยลายร้อนให้ับเธอ้วยารน้าวริมฝีปาประบูบเธออีรอบ สอมือ็อยลูบไล้ผิวนุ่มละมุนุนุ่น น่าสัมผัส หมายบรรเทาวามร้อนรุ่มให้แ่เธอ ะเป็นเพราะฤทธิ์ยาหรือเพราะอะไร่าสร้าอารม์าบ่านให้ับพีราเหลือเิน
ปราธร่อย ๆ เล้าโลมสาวน้อย้วยารเลื่อนใบหน้าลาวนาอาวระหมาหยุอยู่ที่ทรวทรวสล้า เมื่อมืออุ่นเล้นลึทรวาม เล่นเอานใ้ร่านลุู่ ท้อน้อยบิเร็นอยาให้เาทำมาว่าที่ทำอยู่ในอนนี้ ยามที่ปลายลิ้นสาละเลเลียยอถันสีหวาน เธอถึับราระเส่า้วยวามาบ่าน “ุะ… วาเสียว” ลีบปาอิ่มยับบอเ้าอริมฝีปาอุ่นที่รอบรอูุนยอสีมพูอ่อน ่อนะแอ่นอให้เาูินเพื่อวามถนัถนี่
ปราธรที่ไ้ยินเธอเอื้อนเอ่ยพร่า ึยิ้มย่ออยู่ในอ พอใับเสียราหวามไหว านั้นถอนริมฝีปาออายอปลายสีหวาน เลื่อนวหน้าไลูู้บออาวนวลเบา ๆ ให้วามรู้สึวาบหวามแ่เ้าออีรา วาลมโปรือมอนัวให่ที่ปรนเปรอนราวับนใีแล้วอที่ะระบายยิ้มไม่ไ้ นี่เป็นรั้แรที่ถูผู้ายแะ้อ หาแ่เธอไม่นึรัเียเาเลย
“สาวน้อย เธอะเสียวมาว่านี้อี” ปราธรเผยรอยยิ้มมีเสน่ห์ ่อนะเลื่อนริมฝีปามาที่หน้าท้อแบนราบ พรมูบอย่านุ่มนวล แล้ววาปลายลิ้นสัมผัสับผิวหน้าท้อเนียนใสราวับเปลือไ่มุอย่าเย้ายั่ว ลมาอีหน่อยเป็นเนินเนื้ออวบอูม วนมอที่สุในสายาอปราธร มือหนาที่เลื่อนไหวามผิวอ่อนส่วนอื่น มาหยุอยู่ที่ลาายสาว หยอเล่นพอามให้เธอุ้นิน เมื่อเห็นเธอพรั่พร้อม
ายหนุ่มหยัายึ้น่อนะปลหัวเ็มั ัาราเสแลสีำรั้ลมาที่โนาึ่เ็มไป้วยล้ามเนื้อแ็แรแม้วยน พีราเผลอมอบาอย่าภายใ้อันเอร์แวร์สีาว บันี้มันปูโปนแ็ึประาศร้าว ราวับะั้ผาหาไร้ั้นในสีาวปปิ ทันทีที่าเั้นในเลื่อนลมาเลยสะโพ นัวเล็ถึับเบิาโพล! ับภาพรหน้า วามอวบให่ที่ยายเ็มำลัีเ้ั้ระห่าน โยเพาะหัวหยัสีแ พีรารีบลืนน้ำลายอย่ายาลำบา แ่แล้วมือเล็ถูวยาอุ้มือให่ให้ลอับแ่นลาายสีล้ำให่ยาว
“ุ!…” พีราสัมผัสไ้ถึวามร้อนระอุราวับแท่เหล็ถูนำมาึ้นาเา หาเธอไม่ไ้ัมือลับ ถือโอาสับ้ออย่าที่ัวเอิว่าไม่ล้าทำ้วย้ำ
“ทำไม?” เ้าอเอ่ยถามน้ำเสียแหบพร่าอยาปลปล่อยนแทบะทนไม่ไหวยามที่ถูอบุมามือน้อย ๆ รูึ้นรูลอย่ารู้าน ิว่าเธอเยมีประสบาร์อยู่บ้าูาอาารอเธอแล้วไม่ไ้ื่นลัวนานั้น ายหนุ่ม่อยๆ ใ้หน้าาแ็แรแยาาวนวลอเธอออว้า ับวามเป็นายทายทัับลีบเนื้อสีแล้ายลีบุหลาบอย่าเย้าหยอเพื่อให้เธอุ้นเย่อนะสอใส่ แ่แล้วสัมผัสไ้ถึบาอย่าอเธอาผึ ายหนุ่มถึไ้รู้ว่าหิสาวไม่เย ึำราม่ำในลำอ
“บ้าิบ!” เายั้ัวเอ เยหน้ามอแม่สาวน้อยที่หวีร้อ พยายามระถายถอยหนี้วยสีหน้าเหยเแล้วนึเห็นใ วหน้าหวานบันี้แ่ำ เหื่อื้นออมาให้เห็นามไรผม เธอเ็บ! ปราธริ านั้นึถอนส่วนนั้นออ เาิว่าวระทำให้เธอผ่อนลายว่านี้ แม้เวลานี้ร่าายเาร้อนั่เพลิเผาเพราะไฟพิศวาส แ่เา็ไม่สามารถเห็นแ่ัวโยไม่สนใแม่สาวน้อยนนี้ไ้
“ุะทำอะไระ?” พีราเผยอหน้าึ้นมอวหน้ามเ้มอผู้ายที่ร่อมเธออยู่ อนนี้เาำลัทำบาอย่าับใลาายอเธอ เธอไม่อยาให้เาทำ เพราะเธอิว่ามันไม่วร
“ะทำให้หายเ็บไ” ใบหน้ามเ้ม ทว่าลับหล่อเหลาในวามรู้สึอพีราเยหน้าึ้นบอ านั้นโน้มหน้าทำอย่าที่ล่าวับเธอ พีราเม้มปาแน่นห้ามเสียรา เมื่อริมฝีปาอุ่นูเม้มิ่เสียวสีแและเล็มเลียบริเวร่อ่ำราวับผึู้ินน้ำหวานาเสรอไม้ มือเล็ถึับิยุ้มเส้นผมำอปราธรราวับะาใ
“อ๊ะ… ุ พะ… พอไ้แล้ว่ะ” พีราห้าม้วยน้ำเสียระเส่า ทั้อายทั้เสียว ทว่าลับแอ่นสะโพเ้าหาอย่าน่าละอาย
ปราธรสัมผัสส่วนนั้นอสาวน้อยอย่าอ้อยอิ่ ไม่นึรัเียยอมรับว่ามันสวยมา ไม่เยไ้สัมผัสอใรแล้วทำให้เารู้สึีนานี้มา่อน ายหนุ่มอไม่ไ้ที่ะสอปลายลิ้นเ้าไปในโพรหวาน่ำแะเพราะน้ำรัเอ่อนอ ยับเล็มเลียเย้าหยอ ่อนะถอนออแทนที่้วยนิ้วเรียวรู้าน
เามอผมนุ่มสลวยบนหมอนยับพลิ้วไหว ยามเ้าอวหน้าหวานส่ายหน้าไปมา ยิ่ปลุเร้าวาม้อาร นเา้อยับนิ้วระรัว อึใเียวสัมผัสไ้ถึนิ้วถูอรั้วยเนื้อนุ่มหยุ่น ึยิ้มออมาอย่าพึพอใ
พีรารู้สึสมอาวโพลน เมื่อถึุถึฝั่ปรารถนา เธอมอใบหน้ามเ้มอเาแล้วรู้สึอายน้อเสหลบสายา ทว่านัวให่ลับเยามนให้ลับมามอหน้าเา
“ถึั้นนี้แล้วยัอายอยู่เหรอ?” น้ำเสียนพูมีวามเย้าหยอในที
“…” พีรา
###################################################################
*** ุปรา์ร้ายนะะ
อบไม่อบอมเม้น์บอไรท์้วย่ะ
ความคิดเห็น