คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ไปเที่ยวกัน
รถสปอตคันหรูหยุดสนิดลงในที่จอดรถพิเศษของห้าง เนื่องจากห้างนี้และอีกมากมายที่เป็นสาขาของห้างใหญ่ที่กรุงเทพซึ่งพ่อของเขาเป็นหุ้นส่วนใหญ่อยู่ เขาจึงมีสิทธิ์ที่จะจอดที่จอดรถพิเศษ
วิวาตรีเดินลงจากรถพร้อมกับคนที่มาด้วยกันแล้วเดินตามเขาเข้าไปข้างใน
"นี่ไหนนายบอกว่าอยากไปเที่ยวไม่ใช่หรอแล้วทำไมมาที่นี่ละ"
"ก็ฉันไม่อยากไปเที่ยวในชุดนี้ก็เลยกะว่าจะมาเปลี่ยนไงเล่า"
"ยุ่งยากจริงๆเลย"
"ตามมาเถอะน่า"เขาพูดพร้อมกับหยิบข้อมือของเธอขึ้นแล้วลากไปข้างหน้า อัชชารัชเข้ามาในร้านหรูของห้างพร้อมกับหยิบเสื้อเชิ้ตสีขาวขึ้นมา
"ตัวนี้สวยไหม"
"ก็ดีนะแต่ฉันว่าตัวนี้สวยกว่า"
"แล้วก็ฉันว่านายใส่กับกางเกงยีนตัวนี้ดีกว่านะ มันดูอินเทรนดี"
"เชื่อฉันสิ"สองพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าเขาลังเล
อาชเดินหยิบเสื้อผ้าใหม่ของเขาไปยังเคาน์เตอแล้วเดินเลยเข้าไปเปลี่ยนชุดในห้องลองเสื่อผ้า สักพักอาชเดินออกมาในชุดที่หญิงสาวเลือกให้พร้อมกับเอ่ยว่า
"ฉันดูเป็นไงมั่ง"
"ดีแล้วแหละ"ความจริงแล้วเธออยากจะบอกว่าเขาดูดีมาก กับชุดที่เขาใส่และรวมไปถึงร่างสูงสมาร์ทของเขา แต่จะให้พูดความจริงได้ไงเล่า ในเมื่อตานั่นก็ยังไม่เคยชมเธอเลย และก็ไม่มีทางที่คนอย่างเธอจะชมใครง่ายๆ
"ไปกันเถอะ" อาชกล่าวด้วยท่าทางรีบร้อน
"ไปไหนอีกละ"
"ก็ไปซื้อเสื้อผ้าให้เธอไง ไปเร็ว" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับฉุดข้อมือของหญิงสาวเดินออกจากร้าน
"ร้านนี้ละกันเสื้อผ้าสวยดี" อาชพูดเมื่อเขาเหลือบมองไปเห็นร้านเสื้อผ้ายี้ห้อดังอยู่ตรงหน้า
"เอาชุดไหนดีค่ะ"
"พี่ครับเลือกให้เหมาะกับคนนี้ชุดหนึ่งได้ไหมครับ"
"ได้ค่ะ.."
"เออไม่เป็นไรหรอกค่ะเดี๋ยวเลือกเองก็ได้ค่ะ"วิวาตรีกล่าวแล้วเดินตรงไปยังเสื้อผ้าที่โชว์อยู่มากมาย อัชชารัชรู้สึกว่าเขานั่งรอมาประมาณสัก15นาทีได้ แต่หญิงสาวยังคงไม่มีวี่แววว่าจะออกมาจากห้องลองชุด วิวาตรีเดินตรงมายังคนที่นั่งหันหลังรอเธออยู่ ก่อนจะบอกว่า
"เสร็จแล้ว ไปเถอะ"
"โอ๊ยเลือกซะนานเลย"
"ก็ใครบอกให้นายพาฉันมาเล่า"
อากาศที่แสนสบายในรถสปอตทำให็ร่างบางเผลอหลับไป เหลือเพียงแต่คนที่ขับรถซึ่งคอยหันมามองเป็นระยะๆ
วิวาตรีรู้สึกว่ามีเสียงหนึ่งเรียกเธออยู่ จึงค่อยๆเปิดตาขึ้นอย่างสลึมสลือ
"ตื่นได้แล้ว ไปเที่ยวกันเร็ว"
"โอ๊ย นี่มันที่ไหนกันเนี่ย"
"น้ำตก นี่ไปกินข้าวกันเถอะฉันหิวจะตายอยู่แล้ว"เขาพูดก่อนจะเดินนำออกไป
"นี่เธอออยากกินอะไร"
"ฉันกินอะไรก็ได้ทั้งนั้นแหละ"
"งั้นก็ตามมา"
อาชนำหน้าหญิงสาวข้างหลังที่ดูเหมือนจะยังไม่ค่อยตื่นดีมายังร้านอาหารเก่าๆที่เต็มไปด้วยคนมากมาย ทันทีที่นั่งลงชายหนุ่มก็เริ่มสั่งอาหารทันที
"เอ่อ เอาลาบหมูแล้วก็ข้าวเหนียวไก่ย่างครับ นี่เธอจะเอาอะไรรึเปล่า"
"ฉันอยากกินข้าวผัดหมูนะ"
"ถ้างั้นเอาข้าวผัดหมูที่1นะครับ"
พนักงานเสริฟรับรายการอาหารก่อนจะเดินเข้าครัวไป
"ไม่อยากเชื่อว่าคนอย่างนายจะรู้จักที่แบบนี้ด้วย"
"ทำไมคนแบบฉันนะมันเป็นคนอย่างไร"
"พุดไมถูกสิ ไม่รู้เหมือนกัน ว่านายเป็นคนอย่างไร นายดูเหมือนคนที่ร่ำรวยแต่กลับมานั่งกินอาหารในร้านแบบนี้ได้ นายทำหน้าเครียดแล้วจู่ๆนายก็พาฉันมาเที่ยว อย่างเนี่ยนายว่าจะให้ฉันแบ่งประเภทคนอย่างนายอย่างไรดีล่ะ"
"ก็ไม่รู้สิ ฉันก็เป็นของฉันแบบนี้แหละ"
หลังจากที่อาหารบนโต๊ะหมดลง หญิงสาวเป็นคนเดินนำไปยังน้ำตกที่อยู่ไม่ไกลจากร้านอาหารมากนัก
"นายชอบน้ำตกไหม"
"ชอบ ฉันถึงได้พามาไง"
"ไปเล่นน้ำกันเถอะ"วิวาตรีพูดพร้อมกับจับข้อมือหนาวิ่งตรงไปยังน้ำตกใสข้างหน้า แล้วก็เริ่มสาดน้ำใส่คนข้างหลังที่ยังไม่ทันตั้งตัว
" นี่แนะ ฉันรู้ว่านายชอบน้ำตก"
"เล่นอย่างนี้ใช่ไหม" อาชเริ่มสาดน้ำกลับไปยังหญิงสาวตรงหน้า
"โอ๊ย"สองเอามือกุมที่ดวงตาของเธอไว้ ร่างหนาวิ่งตรงมายังหญิงสาวอย่างรวดเร็ว
"นี่เป็นอะไรหรือเปล่า"ทันทีที่ชายหนุ่มตรงเข้าไปหาร่างบางใช้กำลังที่มีอยู่ผลักเขาลงไปกองอยู่กับพื้น
"5555นายหลงกลฉันแล้วละ"
"นี่คนเขาอุตส่าห์เป็นห่วงนะยังทำมาเป็นเล่นอีก รู้งี้ไม่ช่วยก็ดี" อาชเดินออกไปจากบริเวณน้ำตกทันที ด้วยอารมโมโห
"นี่อาชจะไปไหนอ่ะ มาเล่นด้วยกันก่อนสิอย่าเพิ่งโกรธเลยนะ"วิวาตรีพูดพร้อมกับเริ่มออกเดินตามร่างหนาไป
อัชชารัชมาหยุดอยู่ที่โต๊ะใต้ต้นไม้ใหญ่ก่อนจะนั่งลง
"นิ่อย่าโกรธเลยนะ นะนะฉันแค่ล้อเล่นเอง"
"แต่ฉันไม่ชอบให้ใครมาล้อเล่นกับฉัน"
"ทำไมนายต้องโกรธขนาดนี้ด้วยเล่า ฉันก็แค่อยากเล่นเฉยๆนะ"
"กลับกันเถอะฉันว่ามันเย็นมากแล้ว"อาชพูดด้วยสีหน้าที่ไร้อารม
ตลอดทางกลับไม่มีเสียงพูดใดๆจากคนทั้งสองมีเพียงเสียงลมที่พัดผ่านหลังคารถที่ถูกเปิดออกเท่านั้น
ไม่นานรถคันหรูก็มาหยุดที่ดรงจอดรถของโรงเรียน
อัชชารัชเดินเปิดประตูนำออกไปโดยไม่สนใจคนข้างหลัง วิวาตรีอยากจะพูดอะไรสักอย่างออกมาแต่เธอคิดว่าถึงพูดไปก็ไม่มีประโยชน์จึงออกเดินไปตามทางกลับหอที่เธอคุ้นเคยดี ความมืดเข้าปรกคลุมไปทั่วพื้นที่บริเวณหอพัก วิวาตรีมองไปเห็นว่ามีใครบางคนกำลังคอยเธออยู่ที่หน้าหอพัก แต่เมื่อไปถึงจึงรู้ว่าเป็นใคร
"อ้าว มิ้นมายืนทำอะไรตรงนี้"
"ก็รอสองนะสิ นิ่รู้ไหมว่าเกิดเรื่องแล้วเธอนะหายไปไหนกับ เอ่ออาชเขามา อาจารย์บอกว่าถ้าสเธอมาถึงให้เรียกเธอไปพบที่ห้องด้วยนะ"
"เอ่อมิ้นงั้นเดี๋ยวฉันมานะ"
วิวาตรีเดินออกจากหอพักไปในความมืด เธอเตรียมใจเอาไว้แต่แรกแล้วละจะเป็นไงก็เป็นกัน
ความคิดเห็น