RUN!!

ลำดับตอนที่ #1 : Halloween

"คำเตือน เนื้อหานิยายนี้มีคำที่ไม่สุภาพอยู่ด้วยหากใครไม่ชอบก็อ่านในแบบสุภาพของท่านเอานะฮะ:)"

ณ.ค่ำคืนหนึ่งแห่งวันฮาโลวีน

เป็นค่ำคืนแห่งวันปล่อยผีที่ในคืนนี้ทุกๆคนของหมู่บ้านจะทำการตกแต่งบ้านเรือนจัดงานเลี้ยงปาร์ตี้กันและให้ขนมลูกอมกับเหล่าพวกเด็กๆ หากใครที่ไม่ให้ลูกอมก็จะถูกหลอก ซึ่งจะถูกจัดขึ้นในทุกปี

เหล่าเด็กๆแต่ละคนต่างแต่งกายสวมเสื้อผ้าชุดต่างๆในการแต่งตัวเป็นผีและออกไปขอลูกอมและขนมแต่ละบ้านกันอย่างเพลินเพลิน ทั้งการฉลองปาร์ตี้กันในบ้านและการหยอกล้อเล่นกัน เดินกันเป็นกลุ่มเพื่อขอขนมและลูกกวาดกันอย่างสนุกสนาน แต่มีเด็กกลุ่มหนึ่งที่ไม่ได้ร่วมทำเช่นนั้นเหมือนเด็กคนอื่นๆ

.

.

"เห้ย มึงแน่ใจเหรอวะไอเมฆที่เองมากลางทุ่งนาของบ้านนี้วะ"

เสียงของเด็กคนหนึ่งเอ่ยขึ้นที่พูดกับเพื่อนของตน

"เออ มึงถ้าโดนเจอเข้าจะฉิบหายเอาได้นะมึงไอเมฆ"

"ดูมันพูดเตือนไงก็ไม่ฟัง ดูนู้นไปลองของกับหุ่นไล่กาคิดไงของมันวะ ถึงอยากมายุ่งกับหุ่นไล่กาตัวนี้วะ"

เสียงของเพื่อนทั้ง3คนที่พูดคุยเตือนเพื่อนที่ชื่อ เมฆ ที่กำลังยุ่งลองของกับหุ่นไล่กาตนนี้

.

"เออไอคิน เองไม่เคยได้ยินเหรอวะ ว่าหุ่นไล่กาตัวนี้เนี้ยมันขยับได้ด้วยแถมพูดได้อีกต่างหากนะมึง" ถังได้พูดขึ้น

"จริงเหรอวะไอถัง กูเห็นอยู่มาตั้งแต่เกิดยังไม่เคยเห็นมันขยับพูดคุยไรได้เลยสักครั้งหนึ่งว่ะ" โชคพูดขึ้นมา

"มึงไม่เคยได้ยินเหรอวะที่ตอนมืดค่ำแบบนี้มันเคยมีไอบ้าที่ไหนไม่รู้มาที่นานี้แล้วมันเจอดีเห็นหัวฟักทองขยับได้"

โชคและถังได้พูดคุยกันโดยไม่ได้สนใจเมฆเด็กหนุ่มที่กำลังยุ่งกับหุ่นไล่กาตนนั้น

.

เมฆเด็กที่กำลังมัวยุ่งกับหุ่นไล่กาตรงหน้าโดยไม่ทันได้สังเกตุว่าสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเขาได้มีบางสิ่งที่กำลังจ้องมองเขาอยู่ ก็ได้มีแสงปริศนาที่ส่องแสงออกมารอบๆหุ่นไล่กาตนนี้

"แสงอะไรวะ"

"ว๊ากกกกกกกก!!"

หลังจากที่เขาได้เงยหน้าขึ้นมาดูก็พบกับหัวฟักทองของหุ่นไล่กาที่อยู่ๆก็ได้ก้มหัวลงมาจ้องมองเขาภายในหัวที่แกะสลักได้ปรากฏลูกตาที่ส่องแสงสว่างสีส้มออกมาให้เขาได้เห็น ไม่รอช้าเขาก็ได้วิ่งหน้าตั้งออกไปทันทีอย่างไม่รอช้า

.

"ลมพัดเปล่าวะไอโชค อ่าวไอเมฆมึงวิ่งหน้าตั้งมาเชียวเจอดีเข้าล่ะสิมึงตะโกนมาซะไกลเชียวเห็นวิ่งมาอย่างกะเห็นผีแหนะ"

"ดูหน้ามันเตือนบอกแล้วไงก็ไม่ฟังเจอดีเข้าล่ะสิมึง" ไอโชคพูดขึ้นในขณะที่มองเมฆเพื่อนของตน

เพื่อนอีก3คนต่างพูดถึงว่าไอเมฆเจอดีแล้วแน่ๆแต่ก็ต้องชะงักเมื่อสิ่งที่เห็นนั้นมันเกินคาดที่เหล่าเพื่อน3คนจะคาดคิดไว้

.

ฝ่ายเด็กที่ชื่อเมฆได้วิ่งหน้าตั้งหัวโกนไปก่อนเพื่อน3คนที่เหลือก่อนหน้านี้แล้วปล่อยให้เหล่าเพื่อนได้พบเจอกับความน่ากลัวที่เกินคาดทิ้งไว้ให้

หัวฟักทองที่ไม่น่าหันมาได้ ลมก็ไม่มีเลยแม้แต่นิดเดียว แต่สิ่งที่แปลกคือหัวนั้นที่ได้หันมาทางเด็กๆกลับมีแสงไฟสว่างออกมาทั้งที่ตอนแรกนั้นไม่เคยมีมาก่อน

.

"เฮ้ยไอเมฆมึงรอกูด้วย!!"

"ตัวใครตัวมันเถอะมึงง"

"พวกมึงก็รอกูด้วยสิวะ!"

.

"แหม่ แค่แกล้งนิดหน่อยกันเองจะกลัวอะไรกันขนาดนั้นหึๆๆ"

.

"พวกมึงรอกูกันด้วยย"

"มึงช้าเองไอถัง! ใครจะไปรอมึงกันวะ!"

"กูก็เหนื่อยเป็นปะวะ!"

เหล่าเด็กๆที่ได้วิ่งหนีออกมาจนพ้นเขตทุ่งนากันก็ได้หายใจหอบเหนื่อยกันอย่างเอาเป็นเอาตายกัน

.

"เอ้า! พวกเอง4คนมาทำอะไรกันแถวนี้วะ ไม่ไปขอขนมลูกกวาดบ้านอื่นเขาเหมือนคนอื่นกันล่ะ แล้วนี่พวกเองหนีอะไรกันมาเจอดีเขาเหรอวะพวกเองเนี้ย"

ชายแก่คนหนึ่งได้นั่งอยู่ที่ศาลาข้างทางที่กำลังนั่งรับลมพร้อมกับเคี้ยวหมากในปาก

"อ่าวตาปี๊ดผมเจอหุ่นไล่กานั้นมันหันหัวมาทางพวกผมด้วย"

"ใช่ตาโครตหน้ากลัวเลย ไอเมฆวิ่งหัวโกนมาคนแรกเลย"

"เนี้ยกว่าพวกผมจะวิ่งตามพวกมันที่วิ่งนำไปกันก่อนเอาซะผมเหนื่อยหอบแทบแย่"

เด็กๆที่วิ่งหนีกันออกมาต่างก็เล่าให้ตาปึ๊ดฟังกัน

.

"เหอะ สมน้ำหน้าอยู่ดีๆก็อยากไปลองของเป็นไงเจอดีเข้าเข็ดไม่ล่ะพวกเอง"

"โถ่ตาปี๊ดพวกผมก็ไม่อยากมากันหรอกแต่ไอเมฆมันอยากมาลองของพวกผมเลยตองมาตามมันเนี้ย"

"อ่าวแล้วไอเมฆกับไอถังไปไหนกันละวะเห็นยังอยู่อยู่เลย"

"ไอ2คนนั้นน่ะรึเห็นวิ่งกันไปก่อนแล้ว ไม่รู้หนีอะไรเหมือนเห็นผีเข้า"

ชายชราได้พูดพลางเคี้ยวหมากในปากไปด้วย

"ตาปึ๊ดงั้นเดี๋ยวพวกผมไปก่อนนะตาพวกผมคงไม่มาที่นี้อีกเป็นครั้งที่สองแน่บรื้อ"

"ใช่ กราบลาละครับตา"

"เอ่อไปเหอะขอให้สนุกล่ะพวกเอง"

.

หลังจากที่กราบไหว้ชายชรากันเสร็จทั้งสองก็ได้เดินออกมาตามเพื่อนทั้งสองที่วิ่งไปกันก่อนหน้านี้แล้ว

เดินไปเรื่อยๆก็ได้มาถึงยังกลางหมู่บ้านกัน และทั้งสองก็ได้พบเจอกับเพื่อนอีก2คนของตน

"เห้ยไอถัง ไอเมฆพวกเองวิ่งไรกันวะไม่เห็นคุยกับตาปี๊ดกันเลย"

"พวกเองอะบ้าคุยกับผี! ไม่รู้เหรอวะว่าตาปี๊ดเขาตายไปเมื่อ3วันก่อนแล้ว!"

หลังจากที่ได้ยินไอถังเพื่อนของตนได้บอกกับสิ่งที่พบเจอมาทั้งสองคนก็ได้หันหน้าหากัน

"ผีหลอก!!"

.

ทั้งสองต่างพูดพร้อมกัน

"บรื้อดีนะที่พวกกูไม่รออยู่คุยด้วย"

"กูอะกลัวแทบฉี่แตกกูก็ชิงไปก่อนแล้วไอห่า"

"แล้วทำไมพวกมึงไม่บอกกูไวๆกันวะ!!"

"ใครจะไปบอกกันทันวะ!ก็หนีกันก่อนดิ เจอดีติด2รอบใครจะรออยู่คุยกันวะ!"

.

'โป๊ก!!'

เสียงของแข็งที่กระแทกกับหัวของเด็กๆทั้ง4คนพร้อมกัน

"โอ๊ย!!"

ทั้ง4คนได้ร้องออกมาพร้อมกัน

"พวกมึงนี่น่ะเสียงดังอะไรกันอยู่ดีไม่ดีไปลองของ! กลับบ้านกลับช่องกันไป๊พวกเอ็งเสียงดังกลางงานกันอยู่ได้!"

"โหยป้าศรี! ไม่ต้องถึงขั้นลงไม้ลงมือกันก็ได้"

ไอคินได้พูดขึ้นมา

"จริงป้านี่ไม่เข้าใจคนที่เขาโดนผีหลอกกันมาเลย"

ไอถังพูดเสริม

.

"เอ่อถ้าโดนผีหลอกกันพวกเองก็ควรกลับบ้านไปสวดมนต์ทำบุญไปให้ด้วยล่ะ ไม่ต้องมาโว้ยวายเสียงดังอะไรกันกลางงานกันเลยเดี๋ยวปัด!"

"โหยกลับก็กลับ แก่แล้วยังจะบ่นอีก"

ไอถังพูดบ่นพึมพำเบาๆ

"เองว่าอะไรนะไอถัง!!"

"กูกลับละเด๋อพวกมึง"

พูดไม่ทันจบไอถังก็ได้รีบวิ่งกลับบ้านไปทันที

.

"กูว่ากูกลับด้วยดีกว่าว่ะไม่อยากเจอดีรอบ3"

"เอ่อกูด้วยๆ"

"กูกลับด้วยไอโชคกูนอนบ้านมึงนะไม่อยากนอนคนเดียว"

"เอ่อๆตามใจมึง"

และแล้วทั้ง4คนก็ได้กลับบ้านกันในคืนนั้น

.

และแล้วในคืนฮาโลวีนในคืนนั้นก็ผ่านไปได้ด้วยดีปกติอย่างเช่นเคย แต่ว่าจะใช่แบบนั้นรึเปล่ากันนะบางทีในหมู่พวกเขาอาจจะมีที่ไม่ใช่คนอยู่ด้วยก็ได้นะ:)

และเช้าต่อมาหลังจากคืนนั้นก็ได้มีการเล่าปากต่อปากกันว่ามีหลายคนที่ไปเดินผ่านที่กลางนาที่นั้นหรือแม้แต่ศาลาริมทางต่างก็เจอดีกันหมดแม้กระทั่งก่อนวันพระด้วยเช่นกัน วันปล่อยผีหรือก่อนวันพระก็ระวังกันด้วยล่ะ ระวังเจอดีเข้าแบบไม่รู้ตัวกันนะ:)