คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เกริ่นนำ
หทัยภัิ์
“ไ้โปร...อย่าายนะเพะ”
“ไปให้พ้น เราเลีย...นทรยศ”
“ไม่...หม่อมันรัฝ่าบาท ไ้โปรอย่าทิ้หม่อมัน”
“เราเลียเ้า เลียนทรยศ...านี้...อให้เ้าอยู่...ับวามเลียั...วามแ้น และวามทรยศหัหลั เียวาย...ไร้รั...”
“ไม่...ไม่นะเพะ ไ้โปร อย่าทิ้หม่อมัน ให้หม่อมันไ้ไป้วย ไ้โปร...”
“ลา่อน...นทรยศ ไร้หัวใ เรา...” สุระเสียาห้ว พระหทัยผะแผ่ว พระสิเหมือนะสิ้นแล้วึ่ารรับรู้เรื่อราวที่ทรั้ใทอทิ้ไว้เบื้อหลั เสียร่ำไห้โหยหวนปิ่มใะารอน
“ูบเรา” สุระเสียผะแผ่วุสายลมนั้นแทรเ้ามาระทบโสนที่ร่ำรวหวนไห้ แม้ะแผ่วพร่า หาแ่มัุเสียระิบาสรวสวรร์
“พะ เพะ” น้ำหนัแน่นลาหทัยลลอย่าน่าอัศรรย์ใ
“ูบเรา...เราลัว...เรา...”
“พะ เพะ” รัไหมไม่รอให้ล่าวบ ไม่อยารู้ว่ารับสั่บีบหัวในั้น้อารสื่อสารสิ่ใ ้วยรับรู้ว่าารเปล่วาาแ่ละรั้นั้นยาลำบามานั ึ้มลประทับริมฝีปาับโอแห้ผาที่เย็นืนั้น้วยหัวใสั่นระริ พยายามสื่อผ่านวามอ่อนหวาน เ็มื้นและสำนึุ
ความคิดเห็น