คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ลำดับตอนที่ 1
"ลู่หาน วันนี้แม่ได้ข้อความมาจากพี่สาวแก"
ลู่หานหันขวับไปหาคุณแม่ที่ยืนล้างจานอยู่ตรงเค้าเตอร์ห้องครัว
"O_o...ออมม่า ว่าไงนะ?" ลู่หานวางมือจากมีดหั่นผัก แล้วเดินไปหาคุณแม่ของเขา
"พี่สาวแกบอกว่า เธอกำลังจะแต่งงาน" เมื่อลู่หานได้ยินเช่นนั้น ถึงกับเบิกตากว้างแล้วยิ้มร่าออกมาอย่างดีใจ
"จริงเหรอเนี่ย><ดีใจจัง เนอะออมม่า^^" ลู่หานกระโดดเด้งๆอยู่กับพื้นหลายรอบ เขายิ้มอย่างดีใจ
"นี่!!เมื่อไหร่สลัดผัจะเสร็จฮะ ลู่หาน?"
เสียงหวานของเจ้าของบ้านดังขึ้น ทำเอาลู่หาน รีบกลับไปหั่นผักเหมือนเดิม อ่า..ถึงจะบอกว่าเสียงใส แต่ว่าสำหรับลู่หานแล้ว มันคือเสียงที่เขาเกลียดที่สุดในโลก พี่สาวของเธอหนีไปแอลเอ ก็เพราะเสียงนี้ทำให้เธอโกรธจนหนีไปอยู่กับแฟนที่แอลเอ
"เสร็จแล้วครับ!" ลู่หานตะโกนออกไป แล้วรีบยกจ้านสลัดเดินออกไปที่ห้องรับแขก...
"ชักช้าอะไรนักหนาฮะ รู้มั้ยวันนี้ฉันมีแขก!" เสียงของเจ้าของบ้าน 'ซูโฮ'ไอดอลสุดสวย กระชากจานมาจากมือ แต่ดันทำมันเร็วเกิน เลยทำให้สลัดหกใส่ตัวหมด เปรอะหน้าเปรอะขา หน้าของซูโฮแดงแปร๊ด ขึ้นมา ซูโฮกำลังโกรธมาก!!
" ลู่หาน แกตั้งใจแกล้งฉันใช่มั้ย!?" ลู่หานส่ายหน้าแรงๆ แล้วรีบพูดขอโทษไม่หยุดจนซูโฮรำคาณเลยหยิบเอาแก้วน้ำบนโต๊ะสาดใส่ลู่หาน แต่ลู่หานเป็นเด็กที่มีไหวพริบดีราวกับรู้มาก่อนหน้านี้แล้ว หลบทันอย่างไว น้ำที่อยู่ในมือของซูโฮจึงสาดเข้ากับ คนที่จะมาหยุดซูโฮแต่ดันโดนตัวเองแทน คนๆนั้นก็คือ แขกพิเศษของซูโฮ 'ฮวางจื่อเทา' ชายหนุ่มกังฟูแพนด้าที่มีดวงตาที่เซ็กซี่ยั่วยวน
"อะ เอ่อ ตายแล้ว ขอโทษนะครับ มิสเตอร์ฮวาง ผมไม่ได้ตั้งใจนะครับ"
จากที่แต๋วแตกออกมาอย่างชัดเจน รีบกลับโหมดแอ๊บแมนทันที แต่จื่อเทารู้อยู่แล้วแหละ ว่า ซูโฮหวังผลอะไรจากเขา แต่จื่อเทาไม่เคยโดสาดหน้าแรงๆแบบนี้มาก่อน ถึงกับอึ้ง สตั้นไป10วิ. ลู่หานที่ยืนอยู่ข้างๆถึงกับตกใ รีบหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดหน้าให้จื่อเทา แต่โดนซูโฮพลักออกไป
"เพราะแกนั่นแหละ ลู่หาน ทำให้มิสเตอร์เทา เขาโดนแบบนี้!"ลู่หานถึงกับทำหน้าเหวอ แต่ยืนอยู่กับที่ ซูโฮพลักลู่หานออกไปอีกรอบ จนเขาชนเข้ากับเก้าอี้ แล้วล้มลงไป
"..." จื่อเทาเงียบอยู่พักหนึ่ง ตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ออกมาโทร.มาใครบางคน
"หนี่ฮ่าว...อืม เตรียมรถได้เลยอิลฮุน" จื่อเทาวางโทรศัพท์ก็หันไปมองหน้าซูโฮแวบนึง
"สงสัยผมจะมีงานแล้วนะครับ ขอตัวไปก่อน..." ก่อนที่เขาจะพูดจบ ซูโหดันแทรกขึ้นก่อน
"จะไปแล้วเหรอครับ แล้วเรื่องที่เราคุยกัน?" จื่อเทา ไม่ฟังที่ซูโฮพูด เขาก้าวเท้ายาวๆของเขาออกไปจากบ้าน เมื่อจื่อเทาออกไปเรียบร้อย ลู่หานก็รู้แล้วว่าต้องเจอศึกหนักแน่นอน...
"ลู่หาน...เธอคิดจะทำอะไรฮะ!?" ซูโฮตะโกนด่าลู่หานแล้วเดินไปบีบคอเธอ
"ขอ ขอโทษครับ ผมแค่จะหลบเท่านั้นเอง..." ลู่หานพยายามแกะมือของซูโฮออก
"ยังจะมาเถียงเหรอ!เพราะแกนั่นแหละ ทำให้มิสเตอร์ฮวางของฉันเขาหนีไปอย่างเนี้ย!"
ลู่หานเริ่มหายใจติดขัด รู้สึกเหมือนสมองมันเบลอมาก ไม่รู้ว่าจะบรรยายว่า อารมณ์ตอนนี้เป็นยังไง
"ดี ตายไปเลย หึ!" ซูโฮเริ่มบีบแรงขึ้นจนตัวของลู่หานลอยขึ้น
'ปัง!!' เสียงประตูปิดดังขึ้น แต่สำหรับลู่หานมันคือสันยานจากนางฟ้าที่มาช่วยเขาไว้
"เสียงดังอะไรกัน!คนจะหลับจะนอน" เสียงของลูกชายคนเล็กในบ้านดังขึ้น
"แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก" ลู่หานหอบหายใจเร็วถี่จนเหมือนจะตายอยู่แล้ว
"ไม่มีอะไรหรอกลูกเฉิน^_^....ฉันปล่อยแกไว้ครั้งนี้ครั้งเดียวนะลู่หาน ถือว่าเธอโชคดีไป"ลู่หานรีบวิ่งกลับเข้าไปในบ้าน พร้อมกับ เฉิน ลูกชายคนที่หนึ่งของบ้านเดินลงมาจากบันใด
"ออมม่า ผมหิว"
...
"ลู่หานเป็นอะไนหรือเปล่า?" คุณแม่ของลู่หานรีบวิ่งเข้ามาดูลูกชายตัวเองที่มีรอยมือบนขอสีขาวนั่น ลู่หานยิ้มอย่างลำบาก แล้วบอกว่า ไม่เป็นไร ...
"งั้นเหรอ อืม ตอนนั้นแม่ยังบอกไม่หมด พี่สาวแกบอกว่า จะให้แกเอาเงินก้อนนี้ไปให้เธอที่แอลเอ" ลู่หานที่กำลังดื่มน้ำอยู่ถึงกับสำลัก คุณแม่ของเธอรีบวิ่งเข้ามาช่วยเช็ดปากให้
"ว่าไงนะครับ!?" ลู่หานถามอีกครั้ง เพราะไม่แน่ใจว่า สิ่งที่แม่ของเขาพูดเป็นเรื่องจริงหรือไม่
"พี่สาวแก ให้แกเอาเงินก้อนนี้ไปให้เธอ ที่แอลเอ เพราะเธอจะเอาไว้ซื้อเครื่องประดับ ในวันแต่ง และนี่คือแผนที่บ้านของพี่สาวแก เดี๋ยวยัยนั่นจะมารับแกที่สนามบิน" ลู่หานถึงกับร้องออกมาอย่างดีใจ จนลืมบาดแผลบนคอ และเรื่องร้ายๆเมื่อกี้ไปหมดเลย
"แล้วผมต้องไปตอนไหนฮะ?" เสียงหวานอันร่าเริงกลับมาอีกรอบ ทำให้คุณแม่ดูดีขึ้นมา
"พรุ่งนี้ แม่เตรียมกระเป๋าให้แล้วนะ" ลู่หานยิ้มให้กับคุณแม่ของเธอ แล้วก็เพิ่งนึกได้ว่ามันถึง เวลางานพาร์ทไทม์ของเธอแล้ว...
@ร้าน คาเฟ่แห่งหนึ่ง
"ขอบคุณครับ โอกาสหน้าเชิญใหม่ครับ^^" ลู่หานโค้งให้พนักที่เพิ่งจ่ายค่าชานมไข่มุขไป
"ฉันขอสั่งชานมรสเผือก...หืม?นี่มันลู่หาน แม่บ้าน บ้านคุณซูโฮนิ:)" ลู่หานถึงกับเงยหน้าขึ้นมาด้วยสีหน้างุนงง พอเจอเข้ากับหน้าอันแสนหล่อ ดวงตาคมเซ็กซี่ ก็ถึงกับทำให้เขาสตั้นนิ่งไปเลยทันที เขาคนนั้นก็คือ 'ฮวางจื่อเทา'นั่นเอง
"เอ่อ...ชานมรสเผือก ทั้งหมด1000วอนนะครับ รอซักครู่ครับ.."
ลู่หานเลือกที่จะทำเป็นจำจื่อเทาไม่ได้ จนทำให้จื่อเทาหงุดหงิดคว้าแขนลู่หานไว้ก่อน
"ทำไม?กลัวฉันเหรอลู่หาน" จื่อทานยิ้มมุมปาก จนทำให้ลู่หานขนลุกทั้งแขน ลู่หานแกะมือจื่อเทาออก แล้วเดินไปทำชานมรสเผือก จื่อเทามองตามแผ่นหลังของร่างเล็กด้วยสายตาที่มีบางอย่างแอบแฝงอยู่ข้างใน .... ไม่นานนัก ลู่หานก็เดินกลับมาพร้อมกับชานม น่าอร่อย แต่จื่อเทาดันไม่มีอารมณ์กินมันเลยน่ะสิ เขาอยากจะกินร่างเล็กเข้าไปมากกว่า...
"ฉันจะตามนายไปทุกที่.." จื่อเทายื่นเงินให้ลู่หานแล้วเดินไปนั่งโต๊ะที่มองเห็นลู่หานชัดที่สุด
....
โอเค 555 รอติดตามตอนหน้า นะคะ^_^ ขอให้สนุกกับการอ่าน...อืม ตอนหน้ามีNCนะคะ
เตรียมใจไว้ได้เลย ฮ่าๆ
อยากขอเอ็นซี ต้องแอดfacebookมานะคะ : Lina Paradise
ขอบคุณคะ
ความคิดเห็น