[Fic] Genshin impact Lumine Journey

เรื่องราวที่ไรท์แต่งขึ้นนี่อาจจะไม่มีวันจบก็ได้นะ เนื่องจากตัวเกมเองก็ยังไม่จบแล้วเหตุการณ์ต่างๆยังคงเป็นปริศนาบางส่วนด้วยซึ่งจากที่ไรท์ศึกษามาพอสมควร เนื้อหาทั้งหมดจะมาจากสิ่งที่ไรท์อ่านดูและศึกเองล้วนๆ ถ้าผิดบังไงก็ขออภัยล่วงหน้าด้วยจะพยายามนำข้อมูลที่ถูกต้องที่สุดมาใช้นะ ถึงแม้ในอนาคตอาจจะเกิดการเปลี่ยนแปลงได้ก็ตามตามนี่นะเนอะแล้วก็

น้อนลูมินของไรท์นั้น จะเป็นคนไม่ได้เป็นคนสดใส แต่เป็นคนมองในแง่ลบเอามากๆพร้อมไม่เชื่อใจใครง่ายๆด้วยแล้วก็น้องนั้นเก่งวิชาดาบพอสมควรแต่ไม่ถึงขั้นชำนาญสกิลอื่นๆเช่นพวกธาตุอะไรพวกนี่น้องใช้ได้เบื้องต้นเท่านั้นยังไม่สามารถผสมผสานกับพวกอาวุธได้หรือใช้สองธาตุพร้อมๆกันได้ แต่ในอนาคตน้องทำได้แน่นอน 

อย่างสุดท้ายน้องลูมินของไรท์นั้นมีดวงตาที่โศกเศร้าอยู่เป็นระยะระยะ อยากรู้เหตุผลละก็ไปอ่านบทนำก่อนเข้าสู้บทหลักกันได้เลย

บทนำ : บทแห่งความทรงจำ

“รอน้องด้วยสิ~~” เด็กผู้หญิงผมทองสว่างตาสีทองสดใสพยายามวิ่งไล่จับพี่ของตัวเองที่ลักษณะคล้ายๆกับเธอเอามากๆแทบจะแยกกันไม่ออกเลยถ้าไปด้วยกัน แต่เนื่องด้วยชุดที่สวมอยู่เลยสามารถแยกได้ว่าคนไหนคือคนพี่คนไหนคือคนน้อง

“ไม่รอออออ ตามพี่มาให้ทันสิลูมิน~" เด็กผู้ชายผมทองสว่างตาสีทองสดใสตอบน้องของตนก่อนจะวิ่งไปที่ที่หนึ่ง จริงๆแล้วเป็นสถานที่ตัวพี่นั้นอยากจะให้น้องของเขาได้เห็นนั้นเอง

และแล้วทั้งสองก็มาถึงทุ่งดอกไม้ทุ่งหนึ่งที่พี่ของเธอเคยบอกว่ามันสวยเอามากๆเลยและ แล้วก็อยากให้เธอได้เห็นสักครั้งก็ยังดี

“ที่นี่คือ?” เธอมองไปที่พี่ของตน 

“ทุ่งดอกไม้ที่พี่เคยบอกไง มันสวยมากๆเลยใช่ไหมล่ะ” เขาค่อยๆเก็บดอกไม้สองสามดอกก่อนจะเดินไปหาน้องสาว 

ตัวน้องสาวเองก็มองดูรอบๆก่อนจะยิ้มออกมานิดๆทำให้ตัวของพี่ชายนั้นรู้สึกเอามากๆเลยที่ทำให้น้องของตัวเองนั้นมีความสุขถึงแม้มันจะไม่มากก็เถอะ 

“ขอบคุณมากเลยนะคะพี่เอเธอร์” เธอยิ้มให้พี่อย่างมีความสุขก่อน ก่อนที่ตัวพี่นั้นจะค่อยๆแนบดอกไม้สองอันไว้ที่หัวน้องสาวของตน

“ถือว่าเป็นของขวัญเนอะ” ทั้งคู่ก็หัวเราะชอบใจกันอย่างมีความสุขและนั่งดูดาวด้วยกัน

โดยที่พวกเขานั้นไม่รู้เลยว่าจะมีเรื่องแย่ๆเกิดขึ้นกับตนเองที่จะต้องทำให้พวกเขานั้นเดินทางไปในโลกต่างๆและเริ่มจะไร้จุดหมายไปเรื่อยๆจนกระทั่งพวกเขาทั้งสองได้พบกับโลกของเทวัตต์เข้า แต่ด้วยความที่ทั้งสองนั้นไม่ได้อยากสร้างความเดือดร้อนเลยเลือกที่จะเดินทางแบบผ่านไปเฉยๆ แต่สุดท้ายก็มีเทพตนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นและขัดขวางพวกเราสองพี่น้อง ซึ่งทำให้จะต้องแยกจากการถึงแม้พวกเราจะเคยแยกจากการมาก่อนแต่ในครั้งนี่มันแตกต่างออกไปอย่างกับว่า พวกเราสองพี่น้องจะไม่มีวันได้เจอกันอีกและที่สำคัญคนคนนั้นคือคนสำคัญ คนในครอบครัวที่เหลือเพียงคนเดียวมันชั่งตลกร้ายสะเหลือเกิน

เด็กผู้หญิงผมทองสว่างตาสีทองของเธอนั้นไม่ได้สดใสเหมือนในอดีตอีกแล้วตอนนี้มันเต็มไปด้วยความโศกเศร้าความทุกข์เธอพยายามหลับตาอีกครั้งและหวังว่าพอลืมตาจะได้เจอหน้าพี่ชายของเธอ แต่พอทำแล้วทำเล่ามันก็ยังเหมือนเดิมในตอนนี้เธออยู่เพียงตัวคนเดียว

เด็กผู้หญิงไม่สินักเดินทางจากต่างแดนค่อยๆฃุกขึ้นมาเธอมองไปยังท้องฟ้าที่กว้างใหญ่พร้อมกับครุ่นคิดอะไรบางอย่างแต่ก่อนที่เธอจะได้คิดไปไกลก็เหมือนจะมีตัวอะไรกินเบ็ดแล้วละก่อนจะรีบดึงขึ้นมาอย่างชำนาญแต่นักเดินทางก็แปลกใจอีกครั้งเพราะตัวที่กินเบ็ดกลับไม่ใช่ปลา แต่เป็นเหมือนเด็กไม่ก็อะไรสักอย่างที่เธอนั้นไม่รู้จักก่อนจะค่อยๆพาขึ้นมาพักตรงที่เธอตั้งแคมป์เอาด้วย

ก่อนที่เจ้าตัวจะตื่นขึ้นและโวยวายเสียงดังลั่นจนนักเดินทางถึงกับต้องดุเลยทีเดียว เจ้าตัวที่รู้ว่าโดนดุตอนแรกก็ไม่ยอมแต่สักพักก็ยอมไปโดยอย่างช่วยไม่ได้

“แย่ชะมัด อยากออกจากโลกนี่เร็วจัง…” นักเดินทางมองไปยังท้องฟ้าอีกครั้ง 

"…." เจ้าตัวน้อยที่ถูกช่วยโดยนักเดินทางก็พอมองความรู้สึกในตอนนี้ออกอยู่บางเลยไม่ได้ทักหรือขัดอะไรไปแต่ก็ไม่ได้เข้าใจความหมายเมื่อกี้หรอก

“ขอโทษนะ ขอทราบชื่อหน่อยได้ไหม?” เจ้าตัวน้อยถามชื่อบุคคลที่ช่วยชีวิตของตน

“ลูมิน ฉันชื่อว่าลูมิน” นักเดินทางตอบเสียงเรียบไปแต่มันเต็มไปด้วยความโศกเศร้าเหลือเกินจนอยาดจะจากโลกนี่ไปเร็วๆแล้วละ

“ฉันชื่อว่า ไพม่อนนะต่อจากนี่ขอฝากด้วยละ ฮิๆ~” เจ้าตัวน้อยก็ยิ้มออกมาให้นักเดินทางเผื่อที่จะลดความโศกเศร้านั้นลงได้แม้นิดเดียวก็ยังดี

“ไดม่อน? เป็นชื่อที่น่ารักดีนะ” นักเดินทางหันมาตอบเจ้าตัวน้อยพร้อมรอยยิ้มนิดๆ

“ไพม่อนต่างหาก!!!!” นักเดินทางก็หัวเราะขึ้นมานิดๆ เจ้าตัวน้อยก็แกล้งทำเป็นหัวเสีย 

คิดถึง บรรยากาศ….. แบบนี่จังเลย….. (ลูมิน)

(จะเริ่มลงตอนแรกเมื่อไรนั้นไม่สามารถตอบได้ และถึงแม้จะเป็นแฟนฟิคก็ตามแต่ยังอยู่ในขอบเนื้อเรื่องของเกมแต่จะหยิบช่วงไหนมานั้นขอให้รอกันด้วยนะ

ส่วนถ้าใครอยากจะสนับสนุนค่าเทอมของไรท์ก็สามารถทำได้นะ ถ้าจะทำนะเดี๋ยวจะทิ้งเอาไว้ให้ ตามสี่ๆขอบคุณที่อ่านกันมากเลย)

(น้องลูมิน)