Detective lover

ลำดับตอนที่ #1 : Meeting love

Meeting love



           กิ๊งก่อง  กิ๊งก่อง (ครับ) เสียงๆหนึ่งดังขึ้น

“ทาคางิคุง เองเหรอมีอะไร” เสียงที่ฟังดูเย็นๆแต่อ่อนโยนของนักสืบหนุ่มอายุ16 ซาโตมารุ  เซกิ  ถาม ฮิบิกิ ทาคางิ

คู่หูของเขา

“คือ คุณ คิมูระ เซโกะ มาขอให้สืบอะไรบางอย่าง”ทาคางิพูดเป็นนักสืบหน้าตาดีอายุพอๆกับเพื่อนของเขา

“สวัสดีค่ะ คืออยากให้ช่วยดูกระดาษแผ่นนี้หน่อยนะคะ”เธอพูดพลางเกาที่ข้อมือ เธอเป็นคนน่ารักวัยเดียวกับนักสืบหนุ่ม

“กาแฟครับ” ทาคางิกล่าว

“ขอบคุณค่ะ” เธอเป็นคนสวยถึงสวยมากแต่แปลกที่เธอชอบเช็ดจมูกอยู่เรื่อยๆ

“คุณครับ ข้อมือคุณเลือดไหลครับ” เซกิทัก

“มดน่ะ มดเต็มไปหมดเลย” เซโกะพูด

“ ผมว่าคุณกลับไปก่อนจะดีมั๊ยครับ ไว้ผมได้ข้อมูลแล้วจะติดต่อไปขอที่อยู่ด้วยครับ”เซกิพูดพร้อม ส่งกระดาษ และปากกาให้เธอ

“อ้อ ขอที่อยู่โรงเรียนด้วยครับ”ทาคางิพูดหลังจากมองกระดาษที่เธอนำมา

“นี่ค่ะ ขอตัวนะคะ” เซโกะพูด แล้วลานักสืบหนุ่มทั้งสอง

“ทำไมนายต้องขอที่อยู่โรงเรียนด้วย”เซกิถามทาคางิ

“ก็ในกระดาษมีคำว่าโรงเรียนอยู่ดูสิ ”



หลังโรงเรียน     ขวาพยาบาล

โรงยิม   สองเสาคั่นไว้   หน้าปล่องไฟสี่เหลี่ยม                                              

ดาดฟ้าโรงเรียน   มองข้างล่าง   รอยต่อของหญ้า

รหัส

ข2 ซ6 ข4

หมุนให้ตรงปล่องไฟ…ดึง



“เหมือนที่ซ่อนของบางอย่าง” ทาคางิ สันนิฐาน

“เฮ้ ช่วยหยิบที่อยู่ของโรงเรียนให้ที” เซกิวาน

“โรงเรียนทามาจิ พรุ่งนี้ลองไปดูมั้ยล่ะ” ทาคางิชักชวน “อืม”

“อ้าว เซกินายตื่นก่อน แล้วยังไม่แต่งตัวอีกเหรอ”ทาคางิพูดอย่างงัวเงีย

“ถ้าไม่รีบเดี๋ยวก็ไม่เจอ คิมูระหรอก”

“เดี๋ยวก็ได้ ยังไงก็ไม่เจอ ดูข่าวสิ”เซกิดูโทรทัศน์  ‘ พบศพนักเรียนหญิงถูกฆาตกรรมที่สวนสาธารณะ  ภายหลัง  ตรวจสอบพบว่า ผู้ตายติดสารเสพย์ติด….’ ปิ๊บ

“อ้าว ปิดทำไมล่ะ” ทาคางิหัวเสีย “ กระดาษนั่นคือที่ซ่อนของแล้วก็อยู่ที่โรงเรียนด้วย ไปกันเถอะ” เซกิรีบแต่งตัว และออกจากสำนักงานทันที

               โรงเรียนทามาจิ  “คือพวกเราเป็นเพื่อนของ..”

โครม! ของบางอย่างหล่นลงมาทับเซกิ “ฉันว่าเราต้องไปห้องพยาบาลแทนแล้วล่ะ” ทาคางิส่ายหน้าแล้วพยุงเซกิ

“ขะ ..ขอโทษนะคะ” ซาเอดะ ทาคิ เจ้าของขากล้องกล่าว”โมเดลสวยดีนะคะ อาจารย์คิซากิ

“จ้ะ โมเดลกระดาษ” อาจารย์พูด ( โมเดลเหรอ กระดาษ) เซกิคิด

“อาจารย์ครับ คิมูระ  เคยมาที่ห้องพยาบาลรึเปล่าครับ” ทาคางิถาม

“..ไม่ .. เคยหรอกจ้ะ นอกจากคนป่วย” อาจารย์ตอบ

“นี่ทาคางิ วันนี้นายต้องไปสำนักงานใหญ่นี่ จะกลับก่อนก็ได้นะเดี๋ยวรถไฟเต็ม” เซกิ เตือนคู่หู

“เออใช่ งั้นไปล่ะ  สวัสดีครับ อาจารย์ โชคดีเพื่อน” ทาคางิกล่าวลาแล้วรีบวิ่งออกไป

              เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วเซกิยังนั่งคุยกับทาคิเกี่ยวกับโรงเรียนอยู่  “สี่โมงครึ่งแล้วเหรอเนี่ย” ทาคิ ดูนาฬิกา

“ขอตัวนะคะ ฉันต้องกลับบ้านแล้ว”

“โทษครับ บ้านคุณอยู่แถวไหน” เซกิถามอย่างสนิทสนม เขาสังเกตเห็นถึงความน่ารักและอ่อนโยนของเธอ

“ทางบล็อก 6 ถัดจากตึกโอยามาเซ็นเตอร์ค่ะ” เธอตอบยิ้มๆ

“คุณชื่อเซกิเหรอคะ” ทาคิหาเรื่องคุยระหว่างทางกลับบ้านเธอรู้สึกว่าเวลาที่ใช้ในการเดินทางกลับวันนี้เร็วอย่างไม่น่าเชื่อ “ครับ ซาโตมารุ เซกิครับ เป็นนักสืบเอกชนครับ แต่ผมยังเรียนอยู่เลย” เซกิรู้สึกดีที่ได้พูดคุยกับเธอ

“ฉันชื่อ ซาเอดะ ทาคิ ค่ะ คุณไปสืบเรื่องของเซโกะสินะคะ” เธอจับทางของเซกิได้

“ฉันกับเซโกะ อยู่ห้องเดียวกันค่ะ แต่ก็ไม่ค่อยสนิทกันเท่าไหร่น่ะ เธอมีอาจารย์ที่ชอบอยู่ค่ะ อาจารย์นิไคโด ฉันมีรูปด้วย”ทาคิพูดพลางหยิบกระเป๋าสตางค์ขึ้นมา

( นี่มันห้องพยาบาลนี่นา) เซกิคิดทบทวนเหตุการณ์ที่ได้ไปพบกับอาจารย์คิซากิเมื่อตอนบ่ายเมื่อส่งทาคิถึงบ้านแล้วเซกิก็กลับสำนักงาน

(เอ.. อาจารย์บอกว่าคิมูระไม่เคยไปที่ห้องพยาบาลเลย แล้ทำไมในรูปเธอเพิ่งเดินออกจากห้องล่ะ) เซกิคิดอีกครั้ง ก่อนที่จะยิ้มออกมา เขาไขคดีการตายปริศนาได้แล้วจริงๆหรือ

กริ๊ง..ๆ..ๆ “สวัสดีครับ ซาโตมารุ ครับ” เซกิรับโทรศัพท์

“คุณเซกิเหรอคะ ฉันทาคิค่ะ พรุ่งนี้คุณจะไปที่โรงเรียนใช่ไหมคะ” เธอเดาใจเซกิ ออกอีกแล้ว

“ครับ พรุ่งนี้ตอนกลางคืนมีอะไรรึเปล่าครับ” เซกิแปลกใจที่ทาคิเดาได้ถูกเผง

“ฉันจะไปด้วยค่ะ พรุ่งนี้ฉันจะไปหาคุณประมาณสองทุ่มนะคะ”เธอตัดสินใจแล้วและก็ไม่ฟังเหตุผลของนักสืบหนุ่มเพราะ..

“ ไม่ได้นะครับยาเสพย์ติดระไม่ใช่ยาแก้หวัด” เซกิรีบบอกปัดแต่..

“ตื๊ด..ๆ..ๆ” เขาพูดช้าไปทาคิวางสายไปแล้ว

ในคืนปฏิบัติการ กิ๊ง..ก่อง!

“สวัสดีครับคุณ..”

“เรียกว่าทาคิเฉยๆก็ได้ค่ะ” ทาคิแทรกขึ้นมา

“ไปกันรึยังคะ”ดูท่าว่าเธอจะกระตือรือร้นเป็นพิเศษ เป็นครั้งแรกที่ทาคิได้เห็นการสืบคดี และที่แน่ๆนักสืบคนนี้เป็นคนที่ทาคิแอบชอบตั้งแต่เห็นการไขคดีในจอทีวีเธอไม่เคยนึกเลยว่าจะได้เจอเขาคนนี้จริงๆซึ่งเซกิก็หน้าตาดีอีกต่างหาก

ทั้งสองคนเดินไปจนถึงโรงเรียน

“ไปทางไหนดีคะ”ทาคิถามเมื่อเห็นเซกิดูแผ่นกระดาษ

“ไปโรงยิมแล้วกัน” เซกิเดินไปทางซ้ายแล้ววิเคราะห์แผ่นกระดาษ

(กระดาษพับแผ่นนี้เคยเห็นที่ไหน) ทาคิพึมพำกับตัวเอง (ใช่แล้วห้องพยาบาล..อาจารย์คิซากิ)เธอวิ่งเข้าไปในโรงยิม

“อาจารย์คิซากิ” ทาคิตะโกนโรงยิมนี้อยู่ทางด้านหน้าของตึกตึกหนึ่งซึ่งเหมือนปล่องไฟขนาดยักษ์

“ซาเอดะ กับเธอ .. นี่มันอะไรกันน่ะ”อาจารย์คิซากิ พูดตะกุกตะกัก เซกิเห็นอะไรบางอย่างที่เธอซ่อนไว้ข้างหลังและก็รู้ว่ามันคือ…ยาเสพย์ติด

“ อาจารย์ ฆ่า เซโกะ เหรอคะเนี่ย ” ทาคิแทบไม่เชื่อกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

“ ใช่ ฉันอยากฆ่านังนักเรียนคนนั้นเพราะมันรู้มากไปน่ะสิ ” อาจารย์ คิซากิ กล่าวในแววตานั้นแฝงไปด้วยความเจ็บปวด เซกิรู้ว่าอาจารย์ไม่ได้ฆ่าคิมูระเพราะเหตุผลแค่นี้แน่แต่เขาก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน

“ เอาล่ะ ในเมื่อถูกจับได้แล้ว..ฉันก็จะมอบตัว ” อาจารย์คิซากิพูด เซกิแอบสังเกตเห็นเธอเปิดไฟฉาย แล้วส่องขึ้นไปบนตึก แต่เซกิก็ไม่ได้พูดอะไร

    เซกิกลับสำนักงานพร้อมกับทาคิ “ เมื่อกี้ คุณเห็นอะไรเหรอคะ ” ทาคิถามหลังจากเห็นท่าทีแปลกๆระหว่างทางกลับดูเหมือนเซกิกำลังคิดอะไรอยู่

“ อ๋อ ครับคือผมเห็น อาจารย์ คิซากิส่องไฟขึ้นไปบนตึกน่ะ ” เซกิพูด

“ พรุ่งนี้ฉันจะไปที่โรงเรียนไปด้วยกันมั้ย คะ ” ทาคิชวนและรู้อยู่แล้วว่าเซกิต้องไป

“ ครับ พรุ่งนี้ผม..จะไปรับคุณ” เซกิไม่เคยมีรู้สึกเขินกับผู้หญิงคนอื่นเลย ยกเว้นทาคิซึ่งเป็นคนแรก

“ ค่ะ พรุ่งนี้เจอกัน ฉันขอตัวก่อนนะคะ” ทาคิพูดแล้วรีบเดินออกไปก่อนที่เซกิจะสังเกตเห็นว่าเธอหน้าแดง ทาคิรู้สึกปลื้มในตัวของนักสืบหนุ่มมากใจเธอเต้นทุกครั้งที่พูดคุยกับเซกิ