คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : XI
‘ันอยาไ้’ ฮามินพูพร้อมหยิบิ้นนมเ้าปา
‘ห๊ะ!! 0.0 ’ มุนบยอลร้อออมาเสียหลหลัาที่ไ้ยินำพูอน้อสาว
‘หืมมม ใอะไรอพี่เนี่ย ันแ่ะบอว่าอยาไ้พี่เ้ามาเป็นพี่สาว แ่นั้นเอ ทำไม้อทำหน้าใแบบนั้น้วยอะ’ ฮามินหันไปหาพี่สาวหลัาที่ไ้ยินมุนบยอลร้อเสียหลออมา
‘ะ็แล้วทำไม แไม่พูให้บหละ’ มุนบยอลหายใเฮือให่ออมาและหันไปพูับน้อสาว้วยโทนเสียที่เป็นปิที่สุ
‘5555’ฮามินที่หัวเราะออมาหลัาที่ไ้เห็นปิริยาอพี่สาวอเธอ
‘ันเป็นน้อพี่นะพี่ ทำไมันะูไม่ออ ว่าพี่มีัมธิ ับพี่สาวนนั้นหน่ะ’ ฮามินพูพร้อมหันไปเปิประูรถ
‘เฮ้ย บ้าแล่วว ไม่ใ่แบบที่แินะ’มุนบยอลที่พูออไป้วยเสียสูแ่ฮามิน็ไม่ไ้ฟัเพราะเินออไปทิ้ห่าามุนบยอลมาแล้ว
‘นี้เราูออัแบบนั้นเลยเหรอ’ มุนบยอลพูออมาและเินลารถ ฮามินที่แ่มอสายาอมุนบยอล็รู้ไ้แล้วว่ามุนบยอลิอะไรอยู่ ็นะวามพี่น้ออทั้สอนที่อยู่้วยันแทบะลอเวลาหลัเลิเรียน มัสะสื่ออะไรออมาให้อีนอ่านามไ้่ายๆเลย
‘แล้วลเ็นั้นไปทำอะไรที่นั้นนะ’ ยอนที่นั่มอยู่ับวามิอัวเอนไม่ไ้ยินเสียอโทรศัพท์ที่ัออมา
‘พี่ย พี่ย’เสียเรียอโมินทำให้ยอนหลุออาวามิอเธอ
‘ห่ะ ว่าไ’
‘โทรศัพท์พี่อะั มาั้สอรอบแล้วนะ’โมินเินผ่านหน้าพี่สาวอเธอไปพร้อมถือานผลไม้ไป้วย
ยอนยโทรศัพท์ึ้นมาูและพบว่าสายที่ไม่ไ้รับสอสายือ โรและฮวีอิน ยอนำลัะโทรลับไป็้อเปลี่ยนเป็นยนิ้วมาเลื่อนรับสายแทน
‘เ้ อาบน้ำอยู่เหรอันโทรไปไม่รับอะ’เสียอฮวีอินที่อยู่ปลายสายถามยอน
‘อะเอ่อเปล่าๆันนั่ิอะไรเพลินๆอยู่ มีอะไรเหรอฮวีอินอา’ยอนรอเสียลไปทาโทรศัพท์
‘ันะวนมาี้ ที่ห้ออไลอ้อนิอะเ้ พอีเมื่อวานไป่วยย้ายอนโมาอะ’ ฮวีอินถามพี่สาวนสนิทอเธอ
‘านนี้ฟรีลอานเลยนะพี่โล่าร์’ เสียอฮวาาที่ัแทรเ้ามาในโทรศัพท์
‘เ้โร็มานะเ้ ันเลยโทรมาวนเ้ไป้วยันอะนเยอะๆสนุี’ ฮวีอินที่พูออมา้วยน้ำเสียที่แลูะื่นเ้นับปาี้รั้นี้
‘นะๆๆมาเถอะนะ เ้เนี้ยเี๋ยวันไปรับ็ไ้อะ’ ฮวีอินที่เร่เร้ายอนเพื่อที่ะให้มาานนี้ให้ไ้
‘ทำไมแถึอยาให้ันไปมานัหละฮวีอิน’ ยอนถามออไปเพราะเริ่มะิๆแล้วว่าน้อสาวัวแสบอเธอ้อมีอะไรแน่ๆเลย
‘ะ็ แบบเ้โมา้วยไหมหละ แล้วแบบัน็อาะหลบไปสวีทับพี่ฮวาา แล้วเ้โร็้อแบบนั่แห้อยู่นเียวอะ ันว่าน่าสสารเ้แอะ เลยแบบว่าะให้เ้่วยมาเป็นอยู่เป็นเพื่อนเ้โหน่อยไ’ ฮวีอินที่พึ่ิ้อแ้ัวออหยๆเมื่อี้พูบอยอน
‘หืม แน่เหรอ ไม่ใ่ว่ามีอะไรแอบแฝนะ’ โล่าร์พูออไป้วนน้ำเสียับผิน้อสาวนสนิทอเธอ
‘แน่สิเ้แหมันเยโหเ้หร่า’ฮวีอินพายามพูให้โล่าร์ใอ่อน
‘นับรั้ไม่ถ้วน’เสียห้วนๆปนอลอโล่าร์ส่ออมาทาโทรศัพท์
‘แหมเ้็ลมานะะ ันะไ้ไปื้อเนื้อมาเพิ่ม’ ฮวีอินใ้ไม้เ็ไม้สุท้ายออมาหลอล่อยอนที่อบินเนื้อเป็นีวิิใ
‘อะๆ็ไ้ันเห็นแ่ยัยโรหรอนะ’ ยอนที่ลืนน้ำลายลอเพราะไ้ยินำว่าเนื้ออฮวีอิน
‘เย้ๆ ั่นเียวันไปรับอนทุ่มรึ่ละันนะเ้’ ฮวีอินพูบและวาสายไป
‘แม่ะวันนี้ยไปปาี้ที่ห้อน้อๆนะะ’ยอนพูบอแม่อเธอที่ยืนปอผลไม้อยู่
‘อ้าวแล้วไม่ิน้าวที่บ้าน่อนเหรอลู’โินหันมาหาลูสาวอเธอ
‘เี๋ยว่อยไปินที่นู้นทีเียวเลยีว่าะ’ยอนิ0.5วิ่อนพูบอผู้เป็นแม่อเธอ
‘ันว่าพี่ยอน้อแอบุหนุ่มๆแน่เลยแม่’เสียอยอินัมาา้านหลัอยอน
‘หรืออาะเป็นุสาว’และามมา้วยเสียอโมินทันที
‘บ้าุเิอะไรหละ พวแ็พูไป’ ยอนที่ส่ายหน้าับำพูอน้อๆทั้สอน
‘แ่ันมีแ่แม่แล้ว็พวแสอนแ่นี้็พอแล้ว’ ยอนพูออมาพร้อมเินไปอผู้เป็นแม่และน้อที่ยืนันอยู่
‘ให้แน่เถอะ’ ผู้เป็นแม่พูหยอล้อลูสาวอนออมาพร้อมรอยยิ้มว้า
เวลา 18.45 น.
‘อะโทษทีเ้ รถมันิอะ’ ฮวีอินที่ลระรถอัวเอลหันไปบอยอนที่ยืนอยรอยู่หน้าบ้าน
‘ไฮ ไอย สวัสีะพี่โล่าร์’ ามมา้วยเสียอโรและฮานิที่นั่อยู่เบาะหลั
‘อ้าวฮานิมา้วยเหรอ’ ยอนพูพร้อมหันไปทัทายฮานิที่ไม่ไ้มีื่ออยู่ในบทสนทนาอเธอและฮวีอินเลยสันิ
‘อะ เอ่อ’ ฮวีอินที่ำลันึหา้อแ้ัว
‘อ่อ พอีันามพี่โรมาอะะ’ ฮานิพูึ้นเมื่อเห็นฮวีอินนมุม และใ้เท้าเี่ยเท้าอโร
‘เออ ใ่เนี่ยน้อมันอามมา้วยไ’โรที่รวมมือ้วย็พูึ้นเพื่อลวามสสัยในใยอน
เหุผลหลัที่ฮวาาให้ฮวีอินวนเพื่อนๆมา็เพราะอยาลอห้อใหม่ที่ฮวาาไ้มาาารทำาน และเหุผลรอ็ะเป็นเรื่ออมุนบยอลที่วันนี้เป็นวันรบรอบวันายอแม่อหล่อน ฮวาาและฮานิรู้ีว่ามุนบยอลไม่่อยะพูหรือระบายวามเศร้าให้เพื่อนฟัเท่าไหร่นัเพราะเธอเป็นพวเ็บวามเศร้าไว้ับัวเอ หรือถ้าอยา ระบายริๆ็ะระบายออมาับแ้วเหล้าเท่านั้แหละ แ่ฮวาาและฮานิิว่า ิมยอน อาะเป็นอีสิ่หนึ่ที่ทำให้เพื่อนอเธอลายวามเศร้าหมอที่อยู่ในใลไ้บ้า เพราะทุๆรั้ที่ฮานิและฮวาามอมุนบยอล ็ะพบว่าสายอเพื่อนอพวเธอที่มอามยอนนั้นมีบาสิ่บาอย่าที่ส่ผ่านออมาทาวาู่นั้น
ไม่นานรถอฮวีอิน็แล่นมาอหน้าอนโหรูสูเสียฟ้าทีู่เหมือนว่าพึ่ะสร้าเสร็หมาๆเพราะสีอัวอนโและทุอย่าูเหมือนใหม่เหมือว่าพึ่ะแะออมาาหีบห่ออย่าไอย่าั้นเลย
๊อๆๆ เสียมือเรียวอฮวีอินเาะห้ออฮวาา
‘อะมาันแล้วเหรอ’ ฮวาาที่โผล่หน้าออมาาประู เปิประูออและรับอามืออฮวีอินที่หิวนมพร้อมเรื่อื่มมาเ็มถุ
‘แล้วไอมุนอะ’ ฮานิที่ถามฮวาา ทำให้ยอน้อหันหน้าไปอย่ารวเร็วทันที
‘นู้นๆ นั่เปิเบียร์ไปเป็นโหลอยู่นู้นอะ’ ฮวาาี้นิ้วไปที่โ๊ะที่เรียรายไป้วยเนื้อและอาหาร่าๆมามายรวมไปถึระป๋อเบียร์ 5 6 ระป๋อและร่าอหิสาวที่ระระป๋อเบียร์ึ้นมาื่มเหมือนับว่าเป็นน้ำเปล่า
‘ไม่เห็นบอเลยว่ายัยนั้นมา้วย’ ยอนหันไปทำเสียแ็ใส่น้อสาวัวแสบอเธอที่ไม่ยอมบอื่ออแในานวันนี้ให้เธอรู้่อน
‘็ แหมเ้็ พี่มุนเ้า็้อมาิ เพื่อนอพี่ฮวานะ’ ฮวีอินพูพร้อมรีบเินไปหามุนบยอลเพื่อนหลีเลี่ยยอนทันที านเลี้ยำเนินไป้วยวามสนุสนาน ฮวีอินและฮวาาที่วนันร้อาราโอเะไป้วยทำให้านนี้สนุึ้นอีเป็นสอเท่า ยอนที่ั้ใินเนื้อที่โรและฮานิเป็นนย่าเพราะเธอไม่ื่มแอลอฮอล์เพราะรู้ลิมิอัวเอว่าแะไม่ไ้ ยอนหันไปมอมุนบยอลเป็นระยะๆ
‘อแ็เหมือนันนะนั้น’ยอนิในใหลัาที่มอูมุนบยอลที่ไม่่อยะสนุับานเลี้ยสัเท่าไหร่นัแ่ับสนุไปับเรื่อื่มแอลอฮอล์นานานิที่เ้าัวระเ้าปาไปมาว่า เบียร์7ระป๋อ เหล้า 2 ว และยัมีโูอี 2วและอีวในมืออี เ้าัวระมันเ้าปาไปเหมือนแ่น้ำเปล่าเท่านั้น
‘เฮ้ยๆพอแล้วไอมุน เหล้าที่ันื้อมาไปออยู่ในท้อแหมแล้วนั้น’ ฮานิที่พยายามะแย่วโูออามืออมุนบยอลพูึ้น
‘เอาืนมาเลยไอนิ’ มุนบยอลหันไปส่สายาุุให้ฮานิ
‘พอแล้วเี๋ยวับ็เหลวเป็นน้ำหรอมึอะ’ ฮวาาเอาไม์ลาปาเพราะไ้ยินเสียอฮานิที่ทะเลาะนิๆับมุนบยอล
‘็ีสิให้ายๆไปเลยยิ่ี’ มุนบยอลพูและแย่วโูืนาฮานิพร้อมระเ้าปา
‘ปล่อยมันๆ’ฮวาาที่เห็นท่าทีอมุนบยอลพูึ้นและหันไปร้อาราโอเะ่อพร้อมยื่นไม์ไปให้ทุๆนยเว้นมุนบยอลที่สนใวเหล้ามาว่าไม์ ทุารระทำและำพูอมุนบยอลทำให้ยอนสนใและอยารู้ว่าเ็นนี้มีอะไรอยู่ในใันแน่ อายุแ่นี้ทำไม่้อทำัวเหมือนับว่าแบโลทั้ใบเอาไว้บนบ่าแบบนั้น
านเลี้ยย่อมมีวันเลิรา อนนี้็เลยเที่ยืนมาแล้วทุๆนเริ่มมึนเพราะน้ำเมา่าๆที่ื่มไป ฮวาาทีู่เหมือนว่าะลไปนอนอันลมับฮวีอินที่พื้น และฮานิที่มึนๆนิำลัระเ้าเย้าแหย่โรทีู่เหมือนว่าะวบุมสิอัวเอไม่่อยะอยู่ มีเพียมุนบยอลที่มอออไปนอหน้า่าที่ท้อฟ้ามืมิเท่านั้น
‘พี่โร นั่ีี’ เสียอฮานิทำให้ยอนละสายาออมาามุนบยอล
‘อืออออ อยาลับบ้านล้าวววว’ เสียยานๆที่ลายาวอโรที่หันไปบอฮานิ
‘เฮ้อไปๆๆลับันเถอะพี่เี๋ยวันไปส่’ ฮานิพูพร้อมประอัวอโรึ้นมา
‘ไอมุนๆ ไอมุนลับไ้แล้วึแล้วนะ’ ฮานิหันไปบอมุนบยอลที่้อออไปนอหน้า่า
‘พี่โร ยืนรอรนี้เป๊บนะ’ฮานิพยุโรให้เินไปเาะอบโ๊ะไว้ และเินไปหามุนบยอล ยอนที่มอามฮานิที่เินมาและหยุนั่ยอๆล้ามุนบยอล ฮานิพูอะไร็ไม่รู้ับมุนบยอลเพราะยอนเอ็ฟัไม่ถนัเราะเสียพูเบาๆ ฮานิใ้มือบไปที่ไหล่อมุนบยอลและเินออไปพยุโร
‘พี่โล่าร์ะลับับันไหมะเียวันไปส่’ ฮานิถามยอนที่นั่เียบมาั้นาน
‘อะเอ่อไม่เป็นไรเี๋ยวพี่ลับเอไ้ นิไปส่ไอโ่อนีว่านะ’ ยอนบอฮานิ ไม่ใ่ว่าเธอไม่อยาลับหรอนะแ่เธอแ่ิว่าสภาพอมุนบยอลที่นั่เหม่อลอยแบบนั้นไม่น่าะับรถไหวหรอ เธอไม่รู้เหมือนันว่าทำไม้อัวลที่เห็นมุนบยอลเป็นแบบนั้นทั้ๆที่เธอะทำเป็นไม่สนใ็ไ้แ่ทำไมันนะ ทำไมละ ทำไม!!
‘เอ่อ ถ้าั่นันฝาไอมุนไป้วยไ้ไหมพี่ วันนี้วิามันะไม่ไ้อยู่ที่ัวอะ’ ฮานิที่พยุร่าอโรอยู่พูับยอน ยอนมวิ้วทันทีที่ฮานิพูบ
‘เอ่อ ือวันนี้เป็นวันรบรอบทีุ่น้าเสียอะ ยัไันฝาพี่้วยนะ’ฮานิพูบและเินพยุโรออไป ยอน็ถึบาอ้อทันที ทั้ารแสอออมุนบยอลวันนี้ที่ยืนยิ้มับ่ออไม้ที่สุสาน และยัอนนี้อีทีู่เหมือนว่าะสิหลุไปแล้ว
‘เสียใน่าูเลย เฮ้อออ’ ยอนพูออมาและหันไปมอมุนบยอล
มุนบยอล่อยๆใ้มือทั้สออัวเอพยุร่าายอัวเอให้ลุึ้นยืน แ่็ไ้แ่ยืนเท่านั้นแหละ ทันทีที่ะ้าวออไป้าหน้า ็ทำให้ัวอเธอเถอยหลัทันที หลัเไปนับฝาห้อ นทำให้ยอนที่นั่มออยู่้อรีบลุึ้นไปพยุแนอเอีนไม่ให้ล้มลไปนอนอับพื้น
‘หืมมม ันเินเอไ้น่า’ มุนบยอลที่รู้สึเหมือนว่ามีบานมาับที่แนอนเอพูออไปและพยายามเพ่มอออไปยันที่่วพยุัวอเธอเอ
‘เินนล้มแบบนี้อะนะที่เรียว่าเินเอไ้อะ’ ยอนพูและับแนมุนบยอลให้ยืนอยู่ับที่
‘้ายๆ เี๋ยว าเินหั่ยู ูวนะ’ มุนบยอลสะบััวออามืออยอน และพยายามะเินให้เธอูว่าัวเอไม่ไ้เมา แ่เินไปไ้แ่สอ้าวเท่านั้น
‘อ๊ะ นี้ เินีีสิเียว็ไปน้าวอแหรอ’ ยอนที่มอูมุนบยอลที่ิว่าัวเอเินร แ่ทาลับันนั้นือโเมาที่สุ รีบวิ่เ้าไป้อนัวมุนบยอลที่สูว่าเธอนิหน่อยา้าหลัทันที
‘หืมมมมมม อะไรอเธอเนี่ย านไม่้ายเมาน่ะ’ มุนบยอลพยายามเถียยอน ยอนยแน้า้ายอมุนบยอลให้ึ้นมาล้อออัวเอเอาไว้และใ้มืออี้าับไปที่เอวอนที่สูว่านเพื่อเป็นารพยุไปในัว
‘อะอะ ไม่เมา็ไม่เมา’ ยอนี้เลียเถียับมุนบยอลเพราะเธอถือิที่ว่า อย่าถือนบ้าอย่าว่านเมา
ยอนพยุัวอมุนบยอลที่โไปมาให้เินไปที่ประู ยอนหยุฝีเท้าล้าๆร่าอฮวีอินและฮวาาที่นอนอยู่บนพื้นใ้เท้าอเธอสิไปที่าอฮวีอินที่นอนทำปาู่ๆอยู่บนพื้น
‘ฮวีอิน ฮวีอินอา’ ยอนเรียน้อสาวนสนิทให้ื่นาอาารเมา ฮวีอินที่ไ้ยินเสียใรบานเรีย็ันัวลุึ้นมานั่และเพ่สายามอไปรนที่ยืนอยู่
‘ายอะ’ ฮวีอินทำหน้าาเหมือนหมาน้อยที่พึ่ื่น ถามยอนที่ยืนพยุร่าอมุนบยอลอยู่
‘พี่เอโล่าร์’ยอนอบฮวีอิน
‘อ๋า เ้โ’ฮวีอินึ่หลับึ่ื่น ุยับยอน
‘ฮวีอินอา พี่ะลับแล้วนะ ลุึ้นมาล็อประู่อน’ ยอนพูบอฮวีอินที่นั่เยหน้ามอเธออยู่
‘ลาปาูว’ฮวีอินพูพึมพำๆ พร้อมันัวเอให้ลุึ้นยืน ยอนเินออมาพยุร่าอมุนบยอลที่สิมีแรที่หลเหลืออยู่แ่ใ้สอาให้เินไ้ ามมา้วยฮวีอินที่เินโเามมา
‘ล็อประูนะไม่ใ่นอนหน้าประู’ ยอนหันไปบอฮวีอินที่เินหลับาามเธอมา
‘ลา ลา’ ฮวีอินปิประูล้า ยอนยืนเียบสัพัอยู่หน้าประู
‘ลิ’ เสียลลอนที่มาาฝีมืออฮวีอิน ทำให้ยอนถอนหายใออมาทันทีที่เห็นว่าน้อสาวนสนิทอเธอล็อประูามำสั่อเธอแล้ว ยอนพยุร่าอมุนบยอลทีู่เหมือนว่าะไม่มีสิเท่าไหร่เ้าลีฟท์และเินมาที่ลานอรถ
‘นี้ๆ นี้เธอ ุแรถอยู่ไหน’ยอนหันไปถามมุนบยอลที่อพับ้มหน้าลมอที่พื้น แ่็ไม่ไ้ำอบอะไรลับมา
‘เออนะ ิมยอน ถามนเมาเ้าะอบไ้หรอ’ ยอนพูับัวเอ แล้วใ้มือที่ับแนอมุนบยอลที่ล้อออเธออยู่ออ ลามือปัป่ายไปามระเป๋าาเยีนส์อมุนบยอล
‘อ๊ะเอละ’ยอนเอในสิ่ที่หา ุแรถอมุนบยอลที่เ้าัวเ็บเอาไว้ที่ระเป๋าาเ ยอนูุแรถึ้นไปในอาาศและปุ่มทีุ่แรถ
ปี๊บๆๆ เสียอรถอมุนบยอลที่อห่าออไปาที่ที่พวเ้ายืนอยู่สอสามันัึ้นพร้อมทั้ไฟหน้ารถที่ระพริบสอสามรั้ ทำให้ยอนรู้ว่ารถอมุนบยอลออยู่รนั้น เพราะถ้าให้เินหามีหวัเ้าพอีเพราะรถที่ออยู่ไม่่ำว่า 50 ว่าัน ยอนรีบพยุัวเอมุนบยอลไปที่รถเปิประูออให้มุนบยอลนั่ลไปที่้านับ
‘ืมๆๆ’ เสียมุนบยอลที่ึมำในลำออนเอ
‘นั่ีีสิ มุนบยอลอี’ยอนที่ับมุนบยอลให้นั่ลับเบาะ
‘เฮ้อ เอาวะถือว่าันอบแทนที่เธอ่วยันวันนั้นละันนะ’ ยอนพูพร้อมเินไปนั่ที่นับและสาร์ทเรื่อรถมุ่หน้าออไปอนโอมุนบยอลทันที เธอ็ไม่ใ่นใร้ายใำอะไรหรอนะที่ะให้เ็นนี้ับรถออไปนเสาไฟที่รับาลพึ่สร้าเสร็เล่นๆอะ
‘อ๊ะเินีีสิ เียวัน็ล้มไป้วยหรอ’ ยอนบ่นอิออมาลอทาทั้ในลีฟท์ทั้ทาเินนมาที่หน้าห้ออมุนบยอล
‘นี้ๆ รหัสอะไร’ ยอนหยุยืนอยู่ที่หน้าประูห้ออมุนบยอล
‘ราหั’ มุนบยอลทวนำพูอยอนที่ถามเธอ
‘อืม ใ่รหัสเ้าห้ออะ ำไ้ใ่ไหมมุนบยอลอี’ยอนพูและพยุัวอบยอลอีที่โเไปมา
‘ห้า สอ เ็ และ ห ’มุนบยอลลาเสียยาวและหัวเราะออมาิัๆ ยอนลไปที่แป้นามที่มุนบยอลบอและประู็เปิออ ยอนแทรัวเอเ้าไปพร้อมมุนบยอลที่เธอึ่ลาึ่พยุ
‘อะโอ๊ยยยหลััน ัวหนัเหมือนันนะเนี่ย ’ ยอนบ่นออมาทันทีที่วาร่าอมุนบยอลลบนเียนอนในห้อนอนสีำ
‘หาวววววว ’ยอนยมือึ้นมาป้อปาอเธอที่เปิออ หันไปูนาฬิาที่ฝาผนัห้อ อนนี้เวลา 02.20 น. แล้ว
‘ลับบ้านไปนอนีว่าัน ่วัเลย’ แ่ไม่ทันที่ยอนะ้าวเินออไป็้อสะุ้เล็น้อยับแรึนิๆที่ายเสื้อยือเธอ ยอนหันหน้าไป้าๆ็เห็นมือบาๆอมุนบยอลที่ยื่นออมาาเียับไปที่ายเสื้อยือเธอและึมันเล็น้อย
‘แม่ะอยู่ับมุน่อนสิ’ มุนบยอลอ้าปาพู้วยเสียเบาๆ แ่็ทำให้ยอนไ้ยิน
‘หืมมมม ละเมอเหรอ’ ยอนพูและมอไปที่หน้าอมุนบยอลที่หลับาล หน้าอมุนบยอลที่ยามหลับเหมือนเ็ๆที่มัะอ้อนให้แม่เล่านิทานให้ฟั่อนนอน
‘แม่อย่าพึ่ไปนะะ อยู่ับมุน่อนนะ’ มุนบยอลออแรึเสื้ออยอนเล็น้อย ทำให้ยอน้อถอยหลัมานั่ลบนเีย
‘ะิถึแม่มาเลยหละสิ’ยอนนั่ล้าๆมุนบยอลและหันหน้าไปมอมุนบยอลที่ัวเพราะแอร์ที่เย็น ยอนยมือไปลูบผมอมุนบยอลเบาๆ
‘แม่ะมุนิถึแม่ั’ มุนบยอลไม่พูเปล่ายมือัวเอึ้นไปับมืออยอนที่ลูบหัวอเธออยู่และลาลมาุมเอาไว้ที่หน้าออัวเอ ยอนใเล็น้อยแ่็ไม่ไ้ึมือออมาเพราะลัวว่าะทำให้มุนบยอลื่นาฝันอัวเอที่มีแม่อยู่ในนั้น
‘เอาวะเล่นามเมส์หน่อยละัน’ยอนพูออมาและมอไปที่หน้าอมุนบยอล
‘เ็นี้ไม่ลุึ้นมาปล้ำันอนเมาหรอนะ’ ยอนิในใ
‘แม่อมุนหน่อยสิะ’
‘ห่ะ’ยอนที่ใและอุทานออมายมือึ้นมาปิปาัวเอทันทีที่รู้สึว่าอุทานัไปนมุนบยอลที่หลับาอยู่มวิ้วทันที
‘แม่ไม่ิถึมุนเหรอะ แม่ใร้ายัเลย’ มุนบยอลยู่ปาึ้นสูทันทีที่พูบเพราะิว่าแม่ไม่ไ้ิถึเธอึไม่ยอมอเธอ
‘อะเอ่อ เอาไีวะเนี่ย เอาวะอ็อ ไม่มีมีอะไรหรอมั้’ยอนิในใสัพัแล้ว็เอียัวเอนัวลนอนไป้าๆัวเอมุนบยอลที่นอนับมืออเธออยู่
มุนบยอลยิ้มออมาเหมือนเ็ๆทันทีที่รู้สึว่าน้าๆเอนัวลนอน เมื่อยอนนอนลไ้ระับเียวับเธอแล้ว มุนบยอล่อยๆยับัวอเธอไปิน้าๆทันที ใ้หัวอเธอุลไปที่ไหล่ออีน ยอนถึแม้ะะลึับมุนบยอลที่แนบิเ้ามาแ่ทว่าะลุึ้น็ะไม่ทันแล้วเพราะอนนี้มุนบยอลไุ้หน้ามาที่ไหล่อเธอเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
‘แม่ะ มุนเอนนั้นแล้วนะ นที่มุนามหามาทั้ีวิ’มุนบยอลพูออไปเพราะเธอนึว่านที่เธอุหน้าลไปนั้นือแม่อัวเอ
‘หืมเอ....เอใรเหรอ’ ยอนที่เล่นไปามอารม์อมุนบยอล ถามึ้นเมื่อเห็นมุนบยอลพูออมา
‘พี่ยไ พี่ยอน พี่ ิม ย อน’มุนบยอลพูและยิ้มออมาพร้อมทั้เ้าสู่ห้วแห่วามฝันอนเอ ยอนที่นิ่เียบไปเพราะสิ่ที่มุนบยอลพูออมา สีหน้าึ้นสีมาึ้น เพราะสิ่ที่มุนบยอลพู นที่มุนบยอลใ้ทั้ีวิามหา ือเธอ ือ ิมยอน ย
อนหัวใเ้นอย่ารวเร็วเหมือนับว่ามันะหลุอมา้านอออเธอ และลมหายใอุ่นๆที่พ่นออมาามูอมุนบยอลที่พ่นออมารลำออธออีมันยิ่ทำให้หน้าอยอนร้อนึ้นมาทันที และยอน็้อสะุ้อีรั้เมื่อมืออมุนบยอลที่ยึ้นมาวาพาไว้บนเอวอเธอและึัวเธอเ้าไปให้แนบิยิ่ว่าเิม ยิ่เมื่อี้ที่มีระยะห่าแ่เล็น้อยนอนนี้ไม่เหลือระยะห่าเลย ลมหายใเมื่อี้ที่พ่นใส่ลำออเธอลับลายเป็นว่าปลายมูอมุนบยอลถูไปมาๆที่ออยอนมาเมื่อเธอยับัวเล็น้อย
‘ึัึัึั’ เสียหัวใอยอนที่เ้น้วยเลือที่สูบีอย่าบ้าลั่ภายในอ
‘ไม่สิ ไม่สิ ิมยอนเธอะมาหวั่นไหวับเ็นี้ไม่ไ้นะ’ยอนิไ้ใแ่็ทำอะไรไม่ไ้เมื่ออนนี้เธอถูมุนบยอลที่ิว่าเธอเป็นแม่อเอาไว้ราวับว่าเธอะลอยหายไปในอาาศ ยอนพยายามทำให้หัวใอเธอเ้นในระับเิมและิอะไรเพลินๆไปนเธอเผลอหลับไปอนไหน็ไม่รู้ ร่าอหิสาวสอนที่นอนหันหน้าเ้าหาันและอันบนเียโนแสาวันทร์ที่สาส่อเ้ามาทาหน้า่าบานยาวที่นอนหลับอยู่นั้นถ้าหาว่านอื่นๆมาเห็น็ะิว่ามันโรแมนิมาแน่ๆเลย
เวลา 06.00น.
ยอนที่ลืมาึ้นมาและ้มหน้า่ำลเพราะรู้สึไ้ถึลมอุ่นๆที่รลำออัวเออยู่ ็้อเบิาว้าึ้นเพราะว่านที่นอนุออยู่นั้นือมุนบยอล และเธอ็นึึ้นไ้ว่าเมื่อืนนี้เธอพาเ็นี้มาส่เพราะเมา และเผลอหลับไปอนไหน็ไม่รู้ ยอน่อยๆยมืออมุนบยอลที่พาอยู่ที่เอวัวเอออ้าๆ และยหัวอมุนบยอลออาไหล่อนไปวาไว้บนหมอน้วยมือที่เบาที่สุ
โร เสียท้ออยอนที่ัึ้นในห้อที่เียบอมุนบยอล
‘โอ๊ยหิวัเลยอะ หวัว่าเ็นี้ะมีนมิห้อบ้านะ’ ยอนที่เิหิวึ้นมาเพราะเมื่อืนใ้พลัานในารพยุนเมาเยอะไปหน่อยนทำให้เนื้อย่าที่ินไปย่อยนหมแล้ว เินออไปาห้อพร้อมทั้ปิประูให้เบาที่สุ เินรไปที่รัวทันทีเปิหานมปัหรือผลไม้อะไร็ไ้ที่ินไ้เพื่อที่ะใส่เ้าไปในท้อที่ร้อัอัวเอ
‘อะไรันเนี่ย ยัยนี้ไม่มีอะไรที่ินไ้เลยเหรอ’ ยอนที่ไล่เปิู้ทุู้ในห้อรัว ถอนหายใออมาหลัาที่เินไปเปิูเย็นและเห็นเพียแ่วน้ำเปล่าและเหล้าอยู่เ็มู้เย็นเท่านั้น
‘ือออออ หิวอะ ทำไี’ยอนที่ย่นปาัวเอึ้น ใ้วามิอัวเออยู่พัให่ เินไปหยิบุแรถอมุนบยอล
‘นี่ ันยืมรถหน่อยนะเี๋ยวเอามาืน’ยอนที่พูลอยๆออไปในอาาศหยิบุแรถึ้นมาและเินออไปาห้อทันที
ไม่นานยอน็พาัวเอมาถึห้าสรรพสิน้าที่ายอาหารสเ็มไปหม ในหัวิเมนูอาหารที่ิว่าัวเอพอะทำไ้และเินไปหยิบนู้นหยิบนี้
‘หวัว่าเ็นั้นอบ้าว้มนะ’ ยอนพูพร้อมหยิบอาถุและหันไปมอประูอห้อนอนที่ปิอยู่ ยอนลมือทำ้าว้ม้วยัวเอ
ริ๊ๆๆๆ ริ๊ เสียโทรศัพท์ัึ้นภายในห้อนอนสีำ
มุนบยอลใ้มือปัไปมาบนหัวเียและปิเสียล
‘โอ๊ยย ปวหัวั’ มุนบยอลยมือึ้นมาุมมับอัวเอ อาารเมาที่ยัหลเหลือยู่อเธอทำให้เธอพยุัวึ้นนมายืนอย่ายาลำบาเพราะว่ายัแฮ้์อยู่ มุนบยอล่อยๆเินไปประูห้อเพราะอแห้อยาื่มน้ำ แ่เพียแ่บิลูบิประูที่เปิออนิเียวเท่านั้นมูอมุนบยอลสูลิ่นหอมๆ ออาหารบาอย่าที่ทำให้ท้ออเธอร้อออมา ประู่อยๆเปิออเผยให้เห็นร่าอหิสาวที่ใส่เสื้อล้ามสีำและาเาสั้นสีาวยืนทำอาหารอยู่ที่ห้อรัว มุนบยอลที่ยัปรับสายาที่มึนๆอัวเออยู่เพ่มอไปที่หิสาวผมยาวนนั้น
‘อืม อร่อยละ’ ยอนที่ำลัิม้าว้มในามอที่เธอพึ่ัลไปเ หันไปวา้อนลในอ่าล่าานและำลัะย้าว้มไปไว้ที่โ๊ะแ่สายาับมอไปเห็นมุนบยอลที่เินโเไปมาใ้มือเาะไล่ไปามฝาผนัอห้ออยู่
‘อะ อ้าว ื่นแล้วเหรอ’ ยอนหันไปถามมุนบยอลที่เินมาามฝาผนัห้อ
‘อ๊ะ เฮ้ย เี๋ยวัน่วย’ไม่ทันทีมุนบยอละพูอะไรออไป็ถูยอนที่เินเ้ามาพยุัวให้เินไปนั่ที่โ๊ะิน้าวในห้อรัว
‘เอ่ออทำไมเธอถึ…..’ มุนบยอลที่นั่ลบนเ้าอี้และมอามยอนที่เินไปหยิบาม้าว้มมาวาไว้ที่หน้าเธอ
‘อะ ินสิ้าว้มร้อนๆ่วยให้หายแฮ้์ไ้นะ’ ยอนพูพร้อมั้าว้มึ้นมาเป่าและเอาเ้าปาัวเอ มุนบยอลที่ว่าทำเธอถึเห็นยอนในห้ออัวเอั้แ่เ้าแบบนี้ แ่็ทนับลิ่นอ้าว้อมหอมๆรหน้าไม่ไ้ ึ้มหน้าลไปั้าว้มึ้นมาิน
‘หืม ทำอร่อยเหมือนันหนิ’ มุนบยอลิในใอัวเอเมื่อไ้ิน้าว้มฝีมืออหิสาวรหน้า ยอน่อยๆเยหน้าึ้นมาเพราะรู้สึว่ามีใรบานใ้อเธออยู่
‘็ เมื่อือเธอเมาันเลยพามาส่ แล้วเอ่อ เธอ็เพ้ออะไร็ไม่รู้ อีอย่ามัน็ึแล้ว้วยัน็เลย’
‘นอนที่นี้?’ ยอนที่พูบอนรหน้าที่ำลั้อหน้าเธออยู่เพราะอยารู้สาเหุที่เห็นเธอทำ้าว้มให้เ้า และมุนบยอลที่่อท้ายประโยให้ยอนเพราะอยารู้
‘อืมใ่’ยอนอบและ้มหน้าั้าว้มเ้าปา่อไป
‘แ่เมื่อืนเราฝันว่าไ้อแม่หนิหว่า’ มุนบยอลิในใเพราะว่าเธอิว่าเมื่อืนเธอไ้นอนอแม่ริๆนะ หรือว่าฝันนั้นะเหมือนริเอามาๆเลยเนอะ
‘แล้วเมื่อือันไม่ไ้ เอ่อ…..’ มุนบยอลวา้อนลในามและถามยอนที่้มหน้า้มาินอยู่รหน้า
‘ห่ะ หืม เฮ้ยบ้าเหรอ เมื่อืนเธอเมาแล้ว็หลับไปั้แ่หัว่ำเลย’ ยอนพอะเาออว่ามุนบยอลิอะไรอยู่ในใ
‘อบุนะที่พามาส่’ มุนบยอลหยิบแ้วน้ำึ้นมาื่มเพราะิน้าว้มหมแล้ว
‘อืม ถือว่าหายันละันที่เธอ่วยัน’ยอนพูและลุึ้นหยิบามอมุนบยอลไปเ็บที่อ่าแล้วยืนล้าาน
‘แล้ววันนี้มีเรียนหรือเปล่า’ มุนบยอลไปถามยอนที่ยืนล้าานอยู่
‘มีนะ อนบ่ายสออะ’ ยอนอบออไปเพราะไม่ไ้ิอะไร
‘ั้น เี๋ยวรอัน่อนนะอไปอาบน้ำ่อนแล้วเี๋ยวไปส่’มุนบยอลไม่พูเปล่าลุเินหายเ้าห้อนอนไปทันที ยอนหันหลัมาะบอว่าไม่้อ็ไม่ทันแล้วเพราะมุนบยอลปิประูห้อนอนลแล้ว ยอนนั่รอมุนบยอลอยู่ที่โ๊ะนั่เล่นหน้าทีวี เปิเลื่อนหา่อนู้นทีนี้ที นไ้ยินเสียเปิประู พร้อมมุนบยอลที่แ่ัวสบายๆเินออมาาห้อ
‘ะลับไปที่อนโหรือที่บ้านอะ’ มุนบยอลเินมาหายอนและ้มลถามนแ่ว่า
‘อะ เอ่ออนโอะอยาอาบน้ำ่อนเหนียวัว’ ยอนพูบอมุนบยอลและลุึ้นยืนเินามหลัมุนบยอลไป
อนโยอน
‘อ๊า สื่นัเลย’ยอนที่เินออมาาห้อน้ำอัวเอเินไปหยิบุเรียนึ้นมาใส่
ไลน์ล์ล์ล์ล์ล์ หืมยัยโร้อไลน์มาามแน่เลย ยอนิในใ และเินไปหยิบโทรศัพท์ึ้นมาูแ่็้อมวิ้วทันทีที่เห็นื่ออ้อวามทาไลน์ ‘MB’
MB ‘ันรอยู่้าล่านะ’
‘หืม เธอยัไม่ไปอีเหรอไม่มีเรียนหรือไ’ยุน
MB ‘อาารย์ยลาส’
‘ไม่เป็นไร ันไปเอไ้น่ะ’ ยุน
MB ‘็บอแล้วไว่าันะเป็นนไปรับและไปส่เธอเอ’
‘แน่ใเหรอ’ ยุน
MB ‘อืม รีบๆลมาเี๋ยว็ไปสายหรอ’
‘รู้แล้วๆ’ ยุน
‘หืมอะไรเนี่ยบอว่าะไปเอ็ยัะไปส่อี’ยอนิในใ แ่่าาใบหน้าอเธอที่มุมปาทั้สอ้ายึ้นมาเล็น้อย ยอนวาโทรศัพท์ลและรีบแ่ัวทันทีเพราะไม่อยาให้นับรถที่มาทำานวันแรแบบมุนบยอลรอนาน ไม่นานรถอมุนบยอล็วิ่ออไปามทารไปมหาลัยทันที
รถหรูอลที่หน้าึอะบริหาร
‘เอ่อ อบุนะที่มาส่’ยอนปลเ็มัออและหันไปหามุนบยอลที่มอออไป้านอระรถ
‘แล้วเลิี่โม’ มุนบยอลไม่ไ้หันมายอนเพียแ่พูออมาเท่านั้น
‘หืม อะเอ่อมะ’
‘เลิี่โม’มุนบยอลถามย้ำอีรั้และหันหน้ามาหายอนมอลึเ้าไปในายอน ยอนรีบหลบสายาอมุนบยอลทันที
‘อะ เอ่อเอ่อ บ่ายสี่โมรึ่อะ’ยอนที่พยายามหลบสายาอมุนบยอลพูออไปและเินลารถทันที
‘แหมมม เ้เี๋ยวนี้มีรถหรูมาสทุวันเลยน้า’เสียอฮวีอินที่ัึ้นทันทีที่ยอนำลัะลัวลนั่
‘หืมรถหรูอะไรอะ’โรที่ำลั้มหน้า้มาเียนรายานที่เมื่อวานนี้เมานลืมทำ
‘็รถหรูอพี่บยอลนหล่ออเ้ไเ้โ’ฮวีอินหัวเราะิัๆ
‘ห่ะ รถอน้อบยอลเหรอ’โรวาปาาลทันทีที่ไ้ยินฮวีอินพูบและหันไปหรี่สายาลับผิผู้เป็นเพื่อน
‘อะเอ่อ็ เราแ่บัเอิเอันอะน้อเ้าเลยแวะมาส่’ ยอนที่ิหา้อแ้ัวมาแล้วอนที่อยู่บนรถอมุนบยอล
‘ให้มันริอะไอโ’ โรหันลับไปเียนรายาน่อเมื่อไ้ยินยอนพู
‘แ่เรื่อบัเอิไม่มีรินะเ้โ’ ฮวีอินเหมือนะพูอะไรบาอย่าออมาทำให้ยอนสนใแ่พอะถาม่อ็ไม่ทันแล้วเพราะฮวีอินบอลาพี่ๆและึ้นึเรียนไปแล้ว
‘อะไร ยัไอะะไอุโล่าร์าวะ’ โรหลัาที่เห็นฮวีอินเินไปแล้ว็ถามยอนเพราะอนนี้อยู่ันสอนแล้วเพื่อนไม่ปิบัอะไร
‘อะเอ่อ ะ็....เมื่อืนน้อมันเมาไแันเลยพามันไปส่ที่อนโอะ’ยอนที่อนนี้สีหน้าเริ่มแึ้นมาบอโรและหยิบโทรศัพท์ึ้นมาเล่นเพื่อหลบสายาอโรที่เ้นเอาวามริ
‘วาโทรศัพท์ละ แะบอันมารๆหรือให้ันไปถามน้อบยอลเอาเอ’ โรพูเสียแ็และหยิบโทรศัพท์ในมืออยอนออมาวาไว้ลาโ๊ะ
‘ะ็ เอ่อ’ยอนที่พอนึถึเรื่อเมื่อืนแล้ว็ทำให้หน้าร้อนึ้นมาระทันหัน
‘1 2 สะ’
‘็อัน’ ทันทีที่โรนับเลยอน็พูวามริออมาทันที
‘อันแ่นั้นอะ’ โรที่อยารู้ให้ลึมาว่านี้
‘ะ็อแ่นั้นแหละแล้วน้อมัน็หลับ’ยอนพูและ้มหน้ามอโ๊ะทันที
‘โถ่ัน็นึว่าะ’โรที่ิึ้นในใ
‘บอันและ็เอามูมาถูๆที่อันแ่นั้นเอ’ยอนที่หน้าร้อนๆึ้นมายมือึ้นมาปิหน้าอัวเอทันทีที่พูบ
‘รี๊’ เสียอโรที่รี๊ออมาในมือที่ป้อปาเอาไว้เพราะลัวว่านอื่นะไ้ยิน
‘อย่าัสิ ันอายนะเว้ย ถ้าใรมารู้นะมีหวัโนล้อแน่ๆเลย’ยอนที่หันมาเอามืออัวเอปิปาโรที่อนนี้ำลัะรี๊ออมาเสียั
‘ันฟินันฟินนนนน เพื่อนะมีผัวละเว้ย’โรที่แะมืออยอนออและพูออมา้วยท่าทียิ้มน้อยยิ้มให่
‘บะบ้า ผัวเผออะไรบ้า’ยอนที่อนนี้เิลนไม่รู้ะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว
‘็น้อบยอลไ แบบแไม่ลอุยๆับน้อมันหน่อยเหรอ ันว่าน้อมัน็ูๆสนใแนะ’ โรทำสีหน้าริัึ้นมา
‘ไม่หรอแมั่ ็เห็นน้อเ้ามีแฟนละหนิ’ ยอนรู้สึว่าหัวใัวเอระุวูบทันทีที่พูประโยเมื่อี้ออไป
‘หืม น้อยุนอาอะเหรอ แ่ันว่าไม่ใ่แฟนหรอมั้’โรที่นึๆถึยุนอาพูบอยอนที่นั่หน้า๋อยอยู่อนนี้ โรหันหน้าไปหายอนแ่็ไม่ทันทีะไ้พูอะไรออไป เสียออาารย์็ัออมาาหน้าั้นึทำให้้อหันหน้าไปสนใในสิ่ที่อาารย์พู ยอนพยายามสลัวามิที่ิว่ามุนบยอลและยุนอาเป็นแฟนันออไปาหัวและลับมาทำสีหน้ายิ้มแย้มอีรั้และั้ใฟัในสิ่ที่อาารย์สอน่อไป
เวลา 16.50 น.
‘อ้าวโ โร ไรับน้อฮวีอิน’อีริที่เินรมาหาสาวๆที่ยืนุยันอยู่ที่หน้าึะ
‘อ้าวไม่ไ้เอันั้หลายวันแหนะอีริ’โรทัทายเพื่อนอนและยอนที่ส่ยิ้มทัทายมาให้้วย
‘พอีไปเที่ยวฝรั่เศสมาับแม่นะเลยลา อะนี่อฝา’ อีริยื่นถุน้ำหอมไปให้ยอนโรและฮวีอิน
‘หูย มีอัน้วย อบุนะะพี่อีรินหล่อ’ ฮวีอินทีู่ะอบใในอฝามาว่าใรเพื่อนเินไปล้อแนอพี่ายนสนิททันที
‘น้ำหอมนี้แพมาเลยหนิ อีริ’ยอนเปิถุอฝาออและเยหน้าทันทีที่เห็นวน้ำหอมราาแพในถุ
‘แ่นี้ิบๆหนะ’ อีริพูพร้อมส่ยิ้มหวานๆไปให้ยอน
‘แหมพอมาเอันละ็นะละมุนะเหลือเิน อบุนะะพ่อนใปล้ำ’โรที่พูแวอีริที่ส่สายาหวานเยิ้มให้ยอน
‘แล้วโะลับเลยไหมอะเี๋ยวเราไปส่’อีริถามยอนเพราะเ้ามัะทำหน้าที่นี้ทุๆรั้ที่อยู่
‘เอ่อะ’
‘เียวันไปส่พี่โล่าร์เอะ’ไม่ทันที่ยอนะให้ำอบอีริ็้อโนเสียทุ้ม่ำอใรบานที่ัึ้นมา้าหลัวสนทนา มุนบยอลที่เินมาหายอนทันทีะไ้ยินอีริวนยอนลับ้วยัน
‘อ้าวพี่มุน วันนี้ไม่มีเรียนไม่ใ่เหรอพี่’ฮวีอินที่เห็นหน้าอพี่สาวนสนิทถามออไปอย่า เพราะว่าฮวาาบอเธอว่าวันนี้ยลาส
‘็ไม่ไ้มาเรียนแ่มารับพี่โล่าร์’มุนบยอลเินไป้าๆยอนทันทีที่พูบ
โรที่ยืนมอทั้ยอนและมุนบยอล สลับันไปมาอีริที่ยืนอยู่ับสถานะาร์รหน้า
‘ปะ ลับันเถอะพี่ยอน’ มุนบยอลบอยอนที่ยืนนิ่อยู่้าเธอ
‘อะอืม ั้นันลับ่อนนะ’ ยอนบอลาเพื่อนๆอนและส่ยิ้มน้อยๆให้อีริ และเินามมุนบยอลไปึ้นรถ รถแล่นออมาห่าามหาลัยไ้ไม่นานเท่าไหร่นั
‘นี่....เมื่อี้อะเสียมารยาทนะ รู้ไหม’ ยอนที่มอออไปนอหน้า่ารถพูออมาลอยๆ
‘แล้ว้อมีน้ำหอมแพๆเหรอถึะเรียว่ามีมารยาทอะ’ มุนบยอลที่พยายามพู้วยเสียที่่ำอัวเอ
‘นี้เป็นอะไรอเธอเนี่ย ันไม่ไ้อให้มารับัหน่อยนะ’เมื่อยอนไ้ยินำพูเหน็บแนมอมุนบยอล็ทำให้เธอมีอารม์ึ้นมาะั่น
มุนบยอลไม่ไ้พูอะไรอบลับมาเพียแ่เียบเท่านั้น
‘อะไรัน ันไม่ไ้บอให้มารับัหน่อยหนิ แล้วยัะมาพูาประันอี’ ยอนิในใเพราะเธอเอ็ับอารม์อมุนบยอลที่เี๋ยวีเี๋ยวร้ายเี๋ยวเียบเี๋ยวนิ่แบบนี้ ไม่นานรถอมุนบยอล็มาอที่อนโอยอน
‘อบุละัน แ่ไม่้อมารับแล้’
‘อโทษ’เสียแผ่วเบาอมุนบยอลที่ัออมาาริมฝีปาบาๆ ทำให้ยอนหันหน้ามาหามุนบยอลทันทีเพราะเมื่อี้ยัยเ็นี้ทำให้เธอโรธแ่อนนี้มาอโทษนเธอเอ็ปรับอารม์ามไม่ทัน
‘หืม’ ยอน
‘อโทษที่พูไปเมื่อี้’มุนบยอลมอออไปที่นอรถพูออมา
‘โร รา’ เสียท้ออมุนบยอลัึ้น ทำให้ยอนยมือึ้นมาป้อปาอเธอทันทีร้อยยิ้มน้อยๆผุึ้นภายใ้มือที่ปิปาอเธออยู่
‘อะไรอเ็นี้เนี่ย เสียท้อร้อัมาเลยอะ 5555’ยอนหัวเราะับอาารอมุนบยอลที่ใ้มือลูบท้อัวเอไปมา
‘หิวเหรอ’ ยอนแสร้ทำเป็นถามมุนบยอลที่อนนี้ลับไปนั่ัวริเบาะทันทีที่เสียท้อร้อหายไป
‘ปะเปล่าัหน่อย ลไปไ้แล้วถึั้นานแล้ว’มุนบยอลพยายามวบุมสีหน้าอัวเอที่หิวัให้เป็นปิ
‘้าวผัิมิ รามยอนเผ็ ิมิไเท้า’ ยอนพูออมาและหันไปมอมุนบยอล มุนบยอลลืนน้ำลายอึให่ลอทันทีที่ไ้ยินเมนูอาหารที่ยอนพูออมา
‘โร’และเสียท้ออมุนบยอล็ัึ้นมาอีรอบถึแม้ว่าเ้าัวะสะมันเอาไว้เ็มที่แ่็ห้ามเอาไว้ไม่อยู่
‘5555 ูทำหน้าสิเหมือนหนูแฮมเอร์หิวอาหารเลยอะ’ยอนิในใและรอยยิ้มเล็ๆ็ผุึ้นมาบนใบหน้าทันที
‘อยาิน็ึ้นมา เี๋ยวะทำให้ินถือว่าเป็น่าน้ำมันรถละัน’ยอนพูและเปิประูรถเินออไป
มุนบยอลยิ้มออมาอย่าห้ามไม่อยู่ ที่ะไ้ิมฝีมืออยอนอีรั้ไม่รอ้ารีบเปิประูรถและวิ่ามยอนไปทันที ไม่นานมุนบยอล็มานั่อยู่บนโฟาสีรีมในห้ออยอนอีรั้ ยอนที่หายเ้าห้ออัวเอไปเปลี่ยนุสบายๆและเินไปที่ส่วนอห้อรัวลมือทำอาหารอย่าริั มุนบยอลห้ามใไม่อยู่ที่ะเินามมาแอบูยอนที่ยืนหั่นหัวหอมอยู่ในรัว มุนบยอลที่เป็นนยิ้มยาเสมอแ่่าาอนที่เธออยู่ับยอนเพียสอนลับลายเป็นว่ามุนบยอลยิ้มทุๆรั้ที่เห็นยอนะั่น
‘อะ ฮึบ ทำไมสูันะ’ยอนบ่นออและเย่ปลายเท้าอัวเอูมือึ้นหวัะหยิบหม้อ้มรามยอนที่ไม่่อยไ้ใ้ึทำให้มันถูเ็บไว้ในั้นบนสุอั้นเ็บอในรัว
‘เฮ้ย......ระวั’ มุนบยอลที่แอบูยอนทำอาหารรีบวิ่ไปประอัวอยอนทันทีที่เห็นว่าหม้อที่หิสาวว้านั้นำลั่อยๆเลื่อนลมาใส่หัวอเธอ
‘อ่ะ ’ยอนใทันทีที่ไ้ยินเสียมุนบยอลัมา้าหลัหันหลัลับมาทำให้ปลายมูอทั้สอนนันโยบัเอิ มุนบยอลที่มือหนึ่หยิบหม้อไว้เหนือหัวและอีมือหนึ่ประรอเอวอยอนเอาไว้หลวมๆ สายาอทั้สอนประสานเ้าหาันทันที อนนี้ในห้อเียบลเพราะยอนและมุนบยอลที่ยืนอยู่ในท่าที่อีนประอัวออีนเอาไว้หลวมๆและยอนที่อยู่ในอ้อมแนอมุนบยอล สายาที่ทั้สอนมอัน เหมือนะสื่ออะไรออมาสัอย่า เสียอหัวใอนสอนเ้นแ่ัน
มุนบยอลมอลึเ้าไปในาอหิสาวรหน้าที่ยืน้อาลับมาหาัวเธอเอเ่นัน หน้าอทั้สอนห่าันเพียแ่หนึ่้ออนิ้วเท่านั้นมุนบยอล่อยๆเลื่อนหน้าเ้าไปใล้ยอนยิ่ึ้นนยอนเอรับรู้ไ้ถึลมหายใอุ่นๆอมุนบยอลที่เป่ารมาที่ปลายมูอเธอ มุนบยอล่อยๆลมืออี้าที่หยิบหม้อเอาไว้เหนือหัวอยอนล้าๆและวาหม้อลไปับเาน์เอร์้านหลัอยอน ยอนที่อนนี้ยืนัวแ็ทื่ออยู่ภายในใอเธอที่ัวเธอเอรับรู้ไ้ว่าหัวใอเธอนั้นเ้นเร็วนผิัหวะปิแถมท้อน้อยอีที่เหมือนมีอะไรสัอย่าวิ่วนไปวนมาในท้ออเธอ
‘ิ๊’เสียอไมโรเวฟัึ้น ทำให้ทั้สอนผละออาัน
‘อะเอ่อ ฮึ่ย ระวัหน่อยสิเี๋ยวอ็ใส่หัวหรอ’มุนบยอลที่พูออมาและหันหน้าไป้าน้าเพราะรู้สึถึวามร้อนึ้นมาที่หน้าอัวเอ
‘อะอืม’ ยอนรีบหันเินออไปที่ไมโรเวฟอย่ารวเร็ว
‘ริ๊ ริ๊’ เสียโทรศัพท์อมุนบยอลัึ้น
‘พี่มุน เิเรื่อแล้ว รีบมา่วยหน่อยันโนไอบ้าที่ไหน็ไม่รู้ับมา’ เสียอเ็สาวพูออมาปนเสียหายใหอบๆ
‘หืม เิอะไรึ้นฮามิน’ มุนบยอลถามน้อสาวอเธอทันที
‘็ไอบ้าที่ไหน็ไม่รู้ับันมาัไว้อะ ีนะที่เอาโทรศัพท์ยันมไว้อะ’ฮามินอธิบายลายละเอีย้วยเสียระิบให้มุนบยอลฟั
‘ไ้เี๋ยวพี่ะส่นไป่อนละัน’มุนบยอลหันหน้าไปูยอนที่ำลัั้าวผัใส่าน
‘เอ้าแล้วพี่ไม่มา่วยันเหรอ พะ....’ไม่ทันทีฮามินะพูบมุนบยอล็ัสายทิ้ทันที มุนบยอลเินไปหายอนที่ำลััานมาวาไว้ที่โ๊ะิน้าว
‘อะ เอ่อือัน้อลับแล้วอะ’ มุนบยอลทำหน้านิ่ๆแ่เสียที่เปล่ออมาลับอ่อนแร
‘อ้าวแล้วไม่ิน้าว่อนเหรอเี๋ยว็เป็นลมหรอ’ ยอนหันหน้ามามอมุนบยอลที่ยืนทำหน้านิ่ๆอยู่
‘ั่นรอเี๋ยวนะ เปบเียว’ ยอนที่ิว่ายัไมุนบยอล็ไม่ิน้าวแน่ๆ ลับหลัหันและหยิบล่อ้าวสีมพูที่เธอมัะใส่อาหารไปินที่มหาลัยบ่อยๆ ัแั้าวผัในานใส่ล่อและหยิบล่อใส่ถุ ส่ถุอาหารให้มุนบยอล
‘อะเอาไป แล้ว็ิน้วยนะเี๋ยวะเป็นลม’ยอนพูพร้อมยื่นถุให้มุนบยอลและส่ยิ้มว้าๆนาะปิแล้ว ทำให้มุนบยอลที่เห็นรอยยิ้มอยอนยิ้มามออมาทันที
‘อาาาา อบุนะ’ มุนบยอลยิ้มให้ยอนและรับถุ มุนบยอลลับหลัหันมุ่หน้าไปที่ประูำลัะบิลูบิ
‘แล้ว เอ่อ....พรุ่นี้ะมารับันไหม’ยอนินามมุนบยอลมาห่าๆและถามออไปอย่าแผ่วเบา มุนบยอล่อยๆหันหน้ามาหายอนที่ยืนมอัวเออยู่ห่าออไปไม่ี่้าวและยิ้มออมา
‘อื้อมาสิ’มุนบยอลอบยอนและเินออไปาห้อ ทำให้ยอนยิ้มออมาอย่าห้ามัวเอไม่ไ้ หัวใอยอนอนนี้พอโยิ่ว่านที่ไปทำบอลลูนยายหลอเลือมาอี
‘ทำไม้อทำัวน่ารัแบบนั้น้วยนะ ไอหนูแฮมเอร์’ยอนิในใและบิัวไปมาเพราะวามเิลารอยยิ้มอมุนบยอลที่ส่มาให้เธอเมื่อี้
มุนบยอลวาล่อ้าวลในรถและรีบับรถออไปามพิัที่ฮามินบอทันที
‘เฮ้ย แ’เสียอผู้ายที่มอมาที่มุนบยอล้วยสายาที่โรธัและมีเลือที่ไหลออมาาหาาเป็นทาหยลที่พื้น
‘น้อันอยู่ไหน’ มุนบยอลถามออไปเสียแ็ พร้อมยมือึ้นมาี้ที่หน้าอายรหน้า
‘หึ น้อแเหรอป่านี้โนนอันัารไปแล้วหละ ถุยยย’ ายนนั้นพูออมาและถ่มน้ำลายลไปที่พื้น
‘ใรว่า นอแั้หาที่โนันัาร’ เสียอเ็สาวัมาา้านหลัอายนนั้น
‘ผัวะะะ’ เสียอไม้หน้าสามที่ฝาลมาที่หัวพร้อมร่าอายหนุ่มที่ลไปออยู่ับพื้น
‘ทำไมมา้าัอะพี่’ฮามินเวี้ยไม้ไป้าน้าและเิน้ามายที่นอนอยู่ที่พื้นมาหามุนบยอลที่ใ้มือปัฝุ่นามเสื้อผ้าอัวเอออ
‘็ันิธุระไ’มุนบยอลเยหน้าอบน้อสาวัวเอ
‘ธุระอะไรที่ทำให้้อทิ้น้อสาวัวเอวะอิพี่’ฮามินพูออมาปนอลเล็ๆที่ว่าพี่สาวอเธอะมาเธอ็้อหนีออมาเอะั่น
‘็ใรใ้ให้แไปวนีนแ๊อื่นแบบนั้นหละ หืมมม’ มุนบยอลพูบอน้อสาวัวเอออไป้วยวามหมั่นไส้
‘็มันายยาให้นในโรเรียนันหนิ’ ฮามินพู่อปา่อำนเป็นพี่
‘เออๆๆ หมเรื่อแล้วรีบลับันีว่า’มุนบยอลพูับทเพราะไม่อยาเถียับน้อสาวอเธอไปมาว่านี้ และสอพี่น้อ็เินออมาไปึ้นรถทันทีที่ึ้นมานั่บนรถ มูอฮามิน็รับรู้ไ้ถึลิ่นหอมๆบาอย่าที่่ายั่วยวนมูและท้ออเธอยิ่นั
‘หืม ลิ่นอะไรอะพี่’ฮามินใ้มูอัวเอมาลิ่นไปและหันไปเอับล่อ้าวสีมพูที่มุนบยอลเ็บไว้หลัรถ
‘้าวล่อใรอะ’ฮามินไม่แ่พูอย่าเียวแ่หยิบถุ้าวล่ออยอนมาไว้ที่ัและทำท่าะแะออมา
‘อย่าแะนะ!!!’ มุนบยอลร้อห้ามนเป็นน้อสาวทันทีท่า ไม่ใ่ว่าเธอใ้มือับพวมาลัยอยู่ละ็เธอะแย่ล่อ้าวนั้นมาไว้ในมือเธอแล้ว
‘อ้าวทำไมหละ ้าวล่อ็้อแะินสิพี่ หรือพี่ะินล่อ้าว้วย’ ฮามินที่ใับเสียอมุนบยอลเมื่อี้หันหน้าไปถามพี่สาวอนที่ทำท่าทีไม่พอใที่เธอะแะมันออ
‘วาลเลยล่อนั้นอัน’ มุนบยอลหันหน้าไปบอน้อสาวและหันลับไปมอถนนทันที
‘โห้ไรอะ ื้อ้าวมาไม่แบ่น้อเลยอะใร้าย’ฮามินพูออมาอย่าอลๆ
‘เี๋ยวลับบ้านไปแ็ไ้ินแล้วใล้ถึแล้ว้วย’มุนบยอลที่หา้ออ้ามาอ้าให้นเป็นน้อไม่ไปยุ่ับ้าวล่ออัวเอ
‘เออๆ็ะวะ แ่นี้็ไม่แบ่อะ ิ’ ฮามินวาล่อ้าวลที่เบาะ้านหลัและมอ้อนพี่สาวเล็น้อย
ไม่นานรถอมุนบยอล็แล่นมาอที่บ้านและฮามินที่รีบวิ่เ้าไปในัวบ้านทันที
‘หิวววววว ป้าะมีอะไรให้ินบ้า ฮามินนนนนหิววววว (ทำเสียแบบลิ่าBlack Pink)’ฮามินวิ่เ้าไปในัวบ้านและวิ่ไปถามป้าแม่บ้านทันที
‘มีหลายอย่าเลยะุหนู รีบไปอาบน้ำแล้ว็ลมาสิะ’ ป้าแม่บ้านพูบอฮามินที่รีบวิ่เ้าห้ออัวเอไปทันที
‘อ้าวแล้วพ่อหละะป้า’ มุนบยอลที่เินามเ้ามาทีหลัถามป้าแม่บ้านเพราะไม่เห็นวี่แววอผู้เป็นพ่อและลูน้อเลยสัน
‘ ุท่านไปประุมะุหนู ุหนูอยาินอะไรไหมะเี๋ยวป้าไปทำให้ ’ ป้าแม่บ้านบอมุนบยอล
‘อะไม่เป็นไระมุนมีอมุนแล้ว’ มุนบยอลูล่อ้าวล่อสีมพูึ้นมาให้ป้าแม่บ้านูและอัวึ้นไปที่ห้ออัวเอทันที มุนบยอลเ้ามาในห้อและเินรไปอาบน้ำเพราะเหื่อที่ออาารออแรอเธอเมื่อี่ทำให้เธอเหนียวัวอย่ามา ไม่นานมุนบยอล็เินออมาพร้อม้วยเสื้อยืสีำัวเ่และาเวอมที่เธอมัะใส่เป็นประำ มุนบยอลเินรไปที่โ๊ะัวเล็ภายในห้อนอนเปิถุออและหยิบล่อ้าวสีมพูออมาวาไว้บนโ๊ะ เปิออ้าๆและยิ้มออมาที่เห็นว่า ิมิที่ถูัเป็นิ้นๆนั้นไ้วาเรียเป็นรูปรอยยิ้ม มุนบยอลมอูและยิ้มออมานาเือบะปิสนิทอยู่แล้ว มุนบยอล่อยๆหยิบ้อนที่ยอนใส่เอาไว้ในถุั้าวผัเ็ม้อนและยัเ้าปาอัวเอทันที
‘อืม....อร่อยริๆเลย’มุนบยอลิในใและั้าวผัอยอนามเ้าปาไปหลายำนหมล่อนั้นแหละแม้ว่า้าวผัะเย็นืแ่็ยัวามอร่อยอยู่
ไลน์น์น์น์น์ หืมใรไลน์มาึนานี้อะยอนหยิบโทรศัพท์เธอึ้นมาูในะที่อีมือหนึ่็เียนรายานไป้วย ร้อยยิ้มที่่อยๆว้าึ้นอยอนหลัาเห็น้อวามในไลน์ทันที
MB ‘ อบุนะะพี่ยอน : ) ’
‘ อืม ’ ยุน
MB ‘ ฝันีะ เอันพรุ่นี้นะ ’
‘ อ่า ฝันีนะบยอลอา ’ยุน
หลัาที่ส่้อวามไปมุนบยอล็เ็บโทรศัพท์และเอนัวลนอนพร้อมยิ้มน้อยยิ้มให่ออมา เธอรู้สึไ้เลยว่าั้แ่ิน้าวล่ออยอนทำให้เธอหายเหนื่อยไปเลย วามเมื่อยล้าที่้อเอในวันนี้หายไปเป็นปลิทิ้
ยอนที่มอู้อวามในโทรศัพท์อัวเอและยิ้มออมา เธอไม่เ้าใเหมือนันว่าทำไมถึ้อยิ้มออมาแบบนี้ทำไมหัวใอเธอถึพอโึ้นมาทุๆรั้ที่เธออยู่ใล้ๆับเ็นนี้ทั้ๆที่เมื่อ่อนเธอเลียนไม่อยาเห็นหน้า
‘หืมแล้วเราะไปิถึเ็นั้นทำไมเนี่ย’ ยอนพูับัวเอและหันไปสนใแผ่นระาษรหน้า่อ
มหาลัย ใ้ึะบริหาร
‘แหมวันนี้บัเอิเอันอีะมะเ้’ ฮวีอินที่พูึ้นมาทันทีที่เห็นยอนเินมาพร้อมับมุนบยอล
‘ันว่าพรหมเ็เท้ามาว่า’โรที่ยิ้มน้อยยิ้มให่ที่เห็นเพื่อนอเธอเินมา
‘พรมลิิไหมหละเ้โ’ ฮวีอินพูแ้ำให้โร
‘็เออนั้นแหละ ไย่ะเพื่อนสาว ไะน้อบยอลสุหล่ออเ้’ โรพูทัทายยอนและมุนบยอล
‘สวัสีะพี่โร ไฮวีอินอา’ มุนบยอลพูทัทาย
‘อนเย็นันไม่ว่านะพี่ มีเลเอร์ึอะ’ มุนบยอลหันไปบอยอนที่ยืนอยู่้า
‘อะ อืมเียวันลับับฮวีอิน็ไ้’ ยอนหันไปบอมุนบยอลที่ยืนอยู่้าๆ
‘ไม่อะันี้เลียไปส่เ้อะ’ ฮวีอินที่พูัึ้นเพราะอยาแล้พี่สาวทั้สออน
‘ฮวีอินอา ’ มุนบยอลทำเสียอ่อนลทันทีที่ไ้ยินฮวิอินพูออมา
‘แหมันล้อเล่นพี่มุน เี๋ยวะไปส่เ้โให้ถึที่แบบยุไม่ให้ไ่ ไรไม่ให้อมเลย้า’ ฮวีอินหัวเราะออมาและพูบอมุนบยอลที่ทำหน้าาอออ้อน
‘อืม ั้น พี่ไปนะ’ มุนบยอลพูบอลาทั้สามนและเินออไปึ้นรถอนเอ
‘อะไรยัไะเ้ เหลามาะ’ ฮวีอินทีหันมาสอบสวนพี่สาวนสนิททันที
‘เออเหลามาสิไอย’ โรที่พูันร่วมันับฮวีอิน
‘็ไม่มีอะไรหนิ’ยอนที่พยายามทำท่าทาไม่ให้มีพิรุท
‘เ้ะเหลารนี้หรือที่ห้อเ้ะ’ ฮวีอินพูพร้อมใ้มือเท้าสะเอวัวเอ
‘เออๆที่ห้อัน็ไ้’ ยอนที่นมุมับฮวีอินและโรที่สสายาออมา สายาแห่วามอยารู้(เสือ)ที่่าน่าลัวยิ่นั
‘ั้นเียวันไป้วยฮวีแเลิี่โม’โรหันไปถามฮวีอิน
‘หนูไม่อยาเรียนละอยารู้เรื่อเ้โะพี่บยอลมาว่า’ฮวีอินที่หน้าาริัพูึ้น
‘แหม อนุภาอวามเสืออเ้า่ารุนแรยิ่นัเ็น้อย ้านับถือๆ’โรพูและใ้มือลูบหัวอฮวีอิน
‘ มาย เนมมม อีสสส ยอนนี่อีอีอี’ ยอนที่พูพร้อมทั้ลุึ้นยืนโเไปมา
‘เ้โ เ้มอมเ้โแบบนี้แล้วไ่ออะ ันไม่เห็นว่าเ้โะพูอะไรเลยอะ’ ฮวีอินที่ใ้มือเท้าาัวเออยู่มอยอนที่หมุนัวไปมา
‘เื่อันสิ ไอโอะพอเหล้าเ้าปาละพูหมเปลือแน่นอน’ โรพูอย่ามั่นใ
‘เย้ ฮู้วเย้ โอ้เย้ อืมโออาเย้’ยอนที่วิ่ไปมาในห้อนั่เล่นวิ่มาว้าแ้วเหล้าที่ฮวีอินำลัะยึ้นื่ม
‘เฮ้ยเ้ นั้นแ้วันนะ’ฮวีอินร้อึ้นมาทันทีที่โนพี่สาวนสนิทแย้แ้วไป
‘ใเย็นๆไปโ นั่ล่อน’โรลุึ้นไปับัวอยอนและออแรยอนที่อนนี้เมานัโวยวายไปทั่วห้อให้นั่ลับพื้น
‘อ่าาาาา ฮวีอินอ่า ันิว่าันเห็นหนู’ ยอนพูพร้อมี้นิ้วัวไปเอไปที่ผนัห้อ
‘ห่ะเฮ้ยอะไรนะ ไหนไหน ไหนหนู’ ฮวีอินลุึ้นยืนทันทีที่ไ้ยินยอนพู
‘มาละ เริ่มมาละ’โริว่าถึเวลาที่เพื่อนอเธอะายวามลับออมาแล้ว
‘หนูแฮมสะเอร์เอ่อเอ่อ ิิ’ ยอนพูพร้อมหัวเราะิัไป้วย
‘ัน็ใหมเลยนึว่าห้อเ้มีหนูะอี’ฮวีอินที่นั่ลไปที่พื้น
‘อ้ายโ แรู้ไหมว่าหนูแฮมเอร์อะ มานะแบบ๊อบมาวอแว วอแว่านอะ’ยอนพูและหันหน้าไปหาโรที่นั่มอเธอยู่
‘วอแวไวะ’ โรมอหน้ายอนที่พูไป้วยหลับาไป้วย
‘็ มานแบบอบมาทาม ทามให้ใันมัน บับว่า ุบุบ ึบึบ บับึั ึั ’ ยอนพูและหันหน้าไปหาฮวีอิน
‘หืมมมม’ โรและฮวีอินับำพูอยอน
‘แหมายถึน้อบยอลเหรอ’โริว่าถ้ารอให้ยอนพูลับไปลับมาแบบนี้มีหวัไม่รู้เรื่อแน่ๆ
‘มุน บยาน ฮี’ ยอนแน่นเสียในลำอัวเอ
‘พี่บยอล ทำไมอะเ้’ ฮวีอินแน่นำถามอีรั้ พร้อมลุ้นไป้วยว่าพี่สาวอเธอะพูอะไรออมา
‘็เ็น่าน อบมาทำห่าย่ายานเ้นาย อะ ล้าว๋าอบมาอาน๋วยน้า’ยอนใ้มือับไปที่หน้าอฮวีอินและโยไปมาๆ
‘ห่ะ อันแล้วเหรอเนี้ยเร็วั’ ฮวีอินใ้มือัวเอแะมืออยอนที่ับหน้าอเธออยู่
‘้ายยยยย อันๆอบับุๆๆ’ยอนเอามือมาอรอบัวเอและบิัวไปมา
‘แล้วูบอะ’โรพูำถามที่อยารู้ออไปฮวีอินนั่ัวรทันทีที่โรพูำถามบ
‘ูบเหรอ อืมมมมม’ยอนยนิ้วี้ึ้นมาี้ที่หัวอัวเอเป็นารใ้วามิ
‘ูบบบบบบ’ ยอน่อยๆลุึ้นถึแม้ะโเ็ามเินไปที่ห้อนอนอัวเอ
‘อ้าว ไปนอนะละลัน่าย่าเหล้าโยเสียเปล่าเลยอะิ’ฮวีอินพูับัวเอที่ลทุนไปื้อเหล้ามาเพื่อใ้ในานมอมยอนโยเพาะ
‘หืม ็อาะไม่เสียเปล่านะฮวีอินอ่า’ โรหันหน้าไปทาห้อนอนอยอนที่เ้าัวำลัเินออมาและถืออบาอย่าในมือ
‘ูบบบ ๊วบๆ’ยอนนั่ลและยื่นสิ่อบาอย่าให้โร
‘อะไรวะ แฟลไร์ฟ’โรรับแฟลไร์ฟมาายอนและ็้อ ว่าทำไมเพื่อนเธอถึเอามันมาให้
‘ูบ ิๆๆๆ ฟินนนนนนน’ ยอนพูพร้อมลไปนอนอับพื้นและหัวเราะไปมา
‘ันว่ามัน้อแบบมีอะไรในนั้นแน่เลยอะเ้ เี๋ยวรอเปบนะ’ฮวีอินลุึ้นเินเ้าไปในห้อนอนอยอนและลับออมาพร้อมแล็ปท็อป
‘ลิปไรอะ’ โรับฮวีอินที่นัู่หน้าออแล็ปท็อปถามึ้นพร้อมันเมื่อเห็น้อมูลในแฟลไร์ฟที่ยอนให้มา โรเลื่อนมือเปิลิปนั้น
‘ว้าววว โอเย้ ร้อนแรัเลยอะ แบบ อืมโออาเย้ เลยอะเ้’ฮวีอินทีู่ไป้วยอุทานไป้วย
‘ายละเพื่อนันทำไมใ่ายี้เนี่ย’ โรที่ยมือึ้นมาปิาอัวเอเมื่อเห็นสิ่ที่อยู่ในลิปนั้น
‘ูบบบ ิิ’ เสียอยอนที่นอนอยู่ที่พื้นหันหน้าไปมาทั้ยิ้มหัวเราะเพราะวามเมา
‘ุนี้ มันวันนั้นที่เราามหาันนิใ่ไหมฮวีอิน’โรหันไปถามฮวีอินที่นั่อยู่้าๆ
‘เออใ่ วันนั้นที่เ้โบอว่าปวหัวอยาลับ่อน อย่าบอนะว่าที่หายไป…..’ฮวีอินิออทันทีว่าพี่สาวัวีอเธอหายไปับใรที่ไหนอะไรยัไ
‘หู้ยยย ี้ัน็ไ้พี่สะใภ้ละิ’ฮวีอินพูออมาพร้อมหันไปมอยอนที่หลับไปแล้ว
‘ถึว่าทำไมวันนั้นมันไม่ให้ันไปรับ หึหึไอโ รอื่น่อนเถอะแม่ะัให้าวเลย’ โรหันไปมอยอนที่นอนลิ้ไปลิ้มา
‘55555 เรื่อนี้ันว่าพี่ฮวาับพี่ฮานิน่าะยัไม่รู้นะ’ ฮวีอินหัวเราะออมาอย่าอบใ
‘แ่อนนี้พานัโไปนอน่อนีว่า ะเลื้อยบนพื้นอยู่ละนั้นอะ’โรี้นิ้วไปที่ยอนที่นอนอยู่ที่พื้น
ับ
เพลนี้เราอบฟัสนุี ยัไฝาิามอน่อไป้วยน้าาาาา
ความคิดเห็น