คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : IX
‘เรียันมามีอะไร’ เสียเย็นๆอใรบานัออมาาเามือออู่่อเรือร้าๆ
‘ันมีเรื่อ ไม่สิ
มีนให้แไปัาร’ ิมบอมที่นั่ปาาบบุหรี่พ้นวันออมาาปาและบอับายในเามือที่่อยๆเินออมาาเามื
‘อยาให้ายหรือว่ายัพอพูไ้ล่ะ’
ายที่พูเสียเย็น้าวออมาพ้นเามืเผยให้เห็นใบหน้าที่เ็มไป้วยแผลและรอยสัที่หน้าอน
ถ้าว่าเ็ๆเห็นะ้อร้อไห้อย่าแน่นอนสายาทีูุ่ันบบอถึวามแ้นในใอายนนั้นลอเวลา
‘ถ้าหายไปาโลนี้ไ้ยิ่ี’ ิมบอมยมือสั่ให้ลูน้ออนที่ยืนถือระเป๋าหนัสีำอยู่
‘ัน่ายให้่อนรึ่หนึ่ส่วนอีรึ่ะามมาหลัาที่แทำสำเร็แล้ว’ ิมบอมพูพร้อมยาอี้าึ้นมาไว่ห้า ายที่หน้าเ็มไป้วยแผลเปิระเป๋าหนัสีำที่อยู่บนโ๊ะออเผยให้เห็นเินที่มัันเป็นปึๆวาเรียันในระเป๋าใบนั้น ยิ้มออมาอย่าเลือเย็นและปิระเป๋าลทันที ิมบอมวารูปถ่ายสอใบลไปบนโ๊ะ ายหน้าแผลยื่นมือไปหยิบเผยให้เห็นรอยสัรูปปลาโลมาที่อยู่ที่้อมืออน
‘หน้าาล้ายๆับุเลยหนิ’ ายหน้าแผลถามิมบอมในะที่มอูรูปถ่ายในมืออัวเอ
‘หึ ็แ่ล้ายเท่านั้นแหละ’ิมบอมพูออมาและแสหยะยิ้ม ยบุหรี่ึ้นมาาบไว้อีรั้
‘ิม
ันอยาให้มันหายไปาโลนี้อย่าเร็วที่สุยิ่เร็วเท่าไหร่ยิ่ี
ันะเพิ่มเินให้อีถ้าแทำเรื่อนี้ให้เียบและเร็วที่สุ เหมือนที่แเยทำ’ บอมมินที่ำลัหันหลัเินออไปพูทิ้ทายไว้ให้ิม
‘ไ้สิบอส’ิม้มหัวลและหัวเราะออมาัลั่น
นึถึรั้นั้นที่เ้าทำานานหนึ่ให้ิมบอมสำเร็และไ้รับเิน้อนโนเ้าไปหาสาวๆมานอนไ้เป็นร้อยเป็นพันน
หาทอมาใส่ไ้เป็นร้อยๆเส้น
ิม
นายทหารเ่าที่ผันัวเอมาเป็นนั่าเพราะว่าไ้เินีว่าึมีทั้หมายับ
หมาย่าและอีหลายหมาย เพราะว่านให่นโที่อยู่ๆ็าย
และหายัวไปล้วนเป็นฝีมืออเ้าทั้นั้น
ไม่สนใว่าใระ้าอแ่เินีเินเยอะเ้ารับทำทั้หม ไม่ว่าะ่า ่มืน
หรือทำให้นๆนั้นหายไปาโลนี้ิมล้วนทำไ้ถ้าหาว่าเินที่้านั้นมาพอ
‘แ่นายรับนายหิสั่ว่าไม่ให้ยุ่ับรอบรัวอเธอนะรับ’ ายในุสูทที่นั่อยู่เบาะหน้าพูึ้น
‘ยัยมินี็แ่ัวหมาอันเท่านั้นแหละ ันะทำอะไรับนานั้น็ไ้ และรวมไปถึไอเ็ัวีนั้น ที่บัอามาัวา่อทาทำเินอัน’ ิมบอมพูและำหมัอัวเอแน่น นึถึหน้าอมุนบยอลที่ทำลายารส่ยาอน้วยารบอำรวเรื่อที่พัยา ทำให้ิมบอมาลู้ารายให่ไป
‘ันะเล่นมันให้หนัไปเลย ไอเ็ปาไม่สิ้นลิ่นน้ำนม’ ิมบอมพูและยยิ้มมุมปาออมา ไม่ว่าใรหน้าไหนที่เ้ามาทำลายธุริอเ้า เ้าพร้อมะบยี้นนนั้นให้ลายเป็นผุยผเสมอ
เวลา 9.30น.
‘ย ยอนลู สายแล้วนะอีริเ้ามารอนานแล้วนะลู’ เสียอนเป็นแม่พูเร่ลูสาวอน
‘ะแม่เสร็แล้วะ’ ยอนรีบร้อนออมาาห้อนอนอเธอและรีบวิ่ลบันไมา้าล่า
เพราะวันนี้เป็นวันพรีเ้นานอเธอนะสิแ่ันื่นสายเพราะมัวแ่เล่นโทรศัพท์นึลืมเวลาไปเลย
็มันเพลินนิเนอะ
‘เฮ้ยโไม่้อรีบยัพอมีเวลาอยู่’ อีริพูึ้นเมื่อเห็นว่าเพื่อนสาวนสวยอนำลัวิ่ลมาาบันไบ้าน
‘ไ้ไหละถ้าไปสายพรีไม่ทันมีหวั ิ f แน่นนอนอะ’ยอนที่รีบวิ่ลมาาั้นบนอบ้านพูึ้นและ็พยายามใส่ระุมุนัศึษาอนเอให้เ้าที่ อีริที่ยืนรีบหันหน้าหนีเพราะวามอาย แ้มอายหนุ่มเริ่มมีสีแเปล่ึ้นมาที่แ้มและใบหู ็โล่าร์รีบสุีวิอเธอนใส่ระุมผินะสิ็เลย้อวิ่มา้วยใส่ระุมไป้วยนลืมไปว่าเธอพึ่ใส่ระุมไปแ่สอเม็เท่านั้น
‘ายแล้ว
ยัยลูนนี้หนิทำอะไรอย่านั้น’
ผู้เป็นแม่รีบเินเ้ามาหาลูสาวพร้อมล่ออแนวิสที่เธอพึ่ทำเสร็
‘็ันรีบหนิแม่เียวะไม่ทัน’
ยอนพูึ้นพร้อมรับล่ออาหาราแม่และรีบเินไปึแนอเพื่อนายทันที
‘ไปันอีริเียวไม่ทัน’ยอนพูแ่ถ้าว่าเธอเยหน้าึ้นมาสันิ็เห็นับสีหน้าออีริที่แั้แ่แ้มลามไปนถึใบหู
‘อะ เอ่อ เอ่ออืม ปะปะ ไปสิ’อีริที่พยายามทำเสียอนไม่ให้สั่นและเินไปึ้นรถฝั่นับทันทีเพื่อปปิอาารเิลอายอนเอ
ไม่นานรถออีริวิ่เ้ามาที่อรถอมหาลัย
‘โ โๆโ ถึแล้ว’ อีริเรียนนอนอพับอยู่้าๆ ยอนที่หลับไปเพราะเอแอร์ที่เย็นๆอรถแถมเพลที่เปิลอเบาๆนทำให้เิอาาร่วึ้นมา อีริ่อยไล่สายาอัวเอึ้นไปามใบหน้ารูปไ่อยอน ไล่มอไปามแ้วาวๆที่เหมือนว่าสาวเ้าอมสาลาเปาลูเล็ๆไว้ในแ้มลอเวลา และริมฝีปาสีมพูอ่อนอันอวบอิ่มอเพื่อนสาว ทำให้อีริห้ามใอัวเอไว้ไม่อยู่และ่อยๆเลื่อนใบหน้าเ้าไปใล้เพื่อนสาวเรื่อยๆเรื่อยๆและ
‘หืม อือ อะอ้าวถึแล้วเหรอ’ ยอนที่ลืมาสะลึมสะลือึ้นมา
หันมอออไปนอหน้า่ารถและบิัวไปมาเล็น้อย
ทำให้อีริ้อยัวอัวให้ลับมานั่ที่เิมทันที
สีหน้าเริ่มึ้นเป็นสีแและใบหูที่ลายาสีเนื้ออนนี้เปลี่ยนเป็นสีแอย่าเห็นไ้ัเลย
‘อ้าวริ แไม่สบายหรือป่าวอะหน้าแัเลยอะ’ ยอนที่หันมาเห็นเพื่อนายอน
และ่อยๆยื่นมืออมาแะไปที่หน้าผาออีริรวมไปถึใบหูที่แนั้น้วย
อีริรีบถอยออห่าามืออยอนทันทีเพราะอาารร้อนรุมในร่าายและยิ่อนที่มืออยอนเลื่อนมาทีใบหูมันยิ่ทำให้อีริรู้สึเสียวและมวนท้อน้อยน้อรีบเปิประูออไปารถทันที
‘เอ่อ.....โึ้นไป่อนเลยนะ
เี๋ยวเราอไปทำธุระ่อน’
อีริพูพร้อมรีโมทสัารถอนทันทีที่ยอนปิประูรถล
‘อาเออ
ไ้ๆั่นเียวันไป้อมับไอโ่อนละันรีบๆามมานะ’โล่าร์พูบออีริและเินมุ่หน้าออไปยัึเรียนอเธอเอ
อีริหลัาที่แยับโล่าร์็รีบวิ่ไปที่ห้อน้ำ้านล่าอึะทันที หายเ้าไปในห้อน้ำและออมาพร้อมับใบหน้าที่แและอาารเหนื่อยหอบอน
‘ทำไมเธอ้อยั่วันลอเลยนะโล่าร์
ันยิ่ห้ามใัวเอไม่่อยไ้อยู่นะ’
อีริที่บ่นพึมพำับัวเอเินมาล้ามือและปล่อยลมหายใเ้าออเพื่อทำให้ร่าายและิใอนสบล และเินึ้นไปามบันไอึะ
‘นัศึษาเียววันนี้ทยอยันออมาพรีเ้นานหน้าห้อนะะ
แล้ว็วันนี้อาารย์อแรอรุ่นน้อให้มาประเมินพวเรา้วยนะเี๋ยวะให้น้อๆไปนั่้าหลัละันนะ’ อาารย์สาวพูึ้นมาพร้อมเินไปเปิประูอห้อเรียนออ
รุ่นน้อาะ่าๆเินเ้ามาและ้มหัวให้รุ่นพี่ในห้อเล็น้อยและเินเรียแถวันนั่้านหลั
‘เฮ้ยนี้น้อๆ้อประเมินให้พวเรา้วยเหรอ
ี้ัน้อเิมลีปเพิ่มป่าวอะแ’
โรหันไปถามยอนที่นั่อ่านเลเอร์อย่าใใ่ออยู่
‘แสวยแล้วหละไอโ
ปาแถ้าเ็มลิปไปอีมีหวัไ้ลายเป็นสีเลือแน่เลยอะ’
โล่าร์อบโรแ่็ยัอ่านเลเอร์่อ
‘อ้าวนั้นน้อบยอลสุหล่ออันหนิ’โรพูพร้อมมอไปที่รุ่นน้อสอนสุท้ายที่เินเ้ามาในห้อ
ทำให้โล่าร์ที่ั้ใอ่านเลเอร์ เยหน้ามอไปามสายาอโร
หิสาวผมสีเทาที่ใสุอะวิศวะและหิสาวผมสีำสนิท เินเ้ามาพร้อม้มหัวลเล็น้อยให้อาารย์หน้าห้อและหันมา้มลให้พี่ๆในห้อและเินไปนั่้าหลัามพวรุ่นน้อนอื่นๆ
‘เอาละมาันพร้อมแล้วเี๋ยวทุๆนเรียมัวันเลยนะ
ถ้าลุ่มไหนพร้อมแล้ว็ออมาไ้เลย’อาารย์สาวพูพร้อมเินไปนั่ที่โ๊ะประำทันที
‘เฮ้ยยัยโ โ ไอย’ โรที่เรียยอนและใ้แนระทุ่เ้าที่แนอเพื่อนสนิท ‘เป็นอะไรหนะ สิอะไ้พามาาบ้านไหมแ’โรระิบถามยอนที่นิ่้าไปเลยเพราะว่าในหัวอยอนอนนี้นะสิิถึลิปวีิโอที่ไู้ลิปที่เธอับมุนบยอล..... ยอนสะบัหน้าไปมาเพื่อนให้สิอเธอลับเ้าที่และหันไปให้วามสนใับารพรีเ้นอเพื่อนๆที่หน้าั้น
‘สู้เว้ย’โรพูับัวเอและหันไปับมืออยอน
‘เรา้อไ้aมารอบรอนะแ’ยอนยิ้มให้โรมั่นใไ้เลยเพราะว่าเธอนั้นเรียมัวมาอย่าีในารพรีเ้นรั้นี้
ทั้สอน่อยๆเินไปหน้าั้นที่มีอีริยืนรออยุ่แล้ว้มหัวทำวามเารพอาารย์เล็น้อย
‘อะเียว่อนนะ พวเธอสอน
อืมมมม….’อาารย์สาวพูึ้นเมื่อเห็นว่าโรและโล่าร์เินมาเรียมพร้อมสำหรับารพรีเ้น
‘นี้พวเธอสอนหนะที่ใสุ่วิศวะ ใ่ๆพวเธอนั้นแหละออมานี้สิ’
อาารย์สาวหันไปมอที่หลัห้อมที่มีฮานิและมุนบยอลำลันั่เล่นโทรศัพท์โยที่ไม่ไ้สนใารพรีเ้นแม้แ่น้อย
‘ห่ะ ะ่ะ’ฮานิที่ไ้ยินเสียและลุึ้นยืนใ้มือสิที่ไหล่อมุนบยอลเล็น้อยให้ลุึ้นเินไปหาอาารย์สาวพร้อมัน
‘พวเธอสอนนั่รนี้นะแล้ว้อรุ่นพี่สอนนี้ไว้
ไม่ว่าพวเธอะทำอะไระ พูอะไร็้อเอาไว้’
อาารย์สาวพูและี้ไปที่โ๊ะ้านหน้าั้นเรียนเพื่อให้ฮานิและมุนบยอลไปนั่ล
‘ให้....พวหนู้อ ทำไมอะะ’ ฮานิที่เินไปนั่ลที่เ้าอี้้ามุนบยอลที่นั่ลไปแล้วถามึ้น
‘็ะไ้เพิ่มแรันให้รุ่นพี่ที่ำลัพรีเ้นไ
เพราะว่าถ้าออไปทำาน้านอ็้อเอสายาอนอื่นๆมอมาอยู่ และะไ้ทำให้เยินและลวามประหม่าลไปไนัศึษา’ อารย์สาวบอเหุผลที่ว่าทำไม้อให้ฮานิและมุนบยอลมานั่รนี้
แ่ทว่ามันลับทำให้ยอนประหม่ามาไปว่าเิมนะสิ ยอนที่อนนี้เหื่อเริ่มออมาามือเพราะว่าเห็นหน้าอมุนบยอลที่เรียบเยไม่แสออถึอาารอะไรทั้สิ้น มอมาทีเธอไม่วาาเลยไม่ว่าเธอะยับไปทา้ายไปทาวา ็้อเอับสายาอมุนบยอลที่มอามลอนารพรีเ้นอเธอิัๆไปมา ยอนพยายามสะให้หัวใและสิอเธอลับเ้าที่ เพราะารพูอเธอที่ิันทำให้โรที่เห็นเ้ามา่วยพูเสริมในาร
พรีเ้น
ฮานิที่้อมอโรยิ้มามเสมอเมื่อรุ่นพี่อเธอยับปาพู และส่ยิ้มน้อยๆออมาให้เธอ
่าับยอนที่พยายามหลบสายาอมุนบยอลเมื่อสายาประสานัน
‘เฮ้อ เือบไม่รอแหนะ’
โรถอนหายใเฮือให่ออมาและนั่ลรที่พวเธออบมานั่ประำหลัเลิลาส
‘ว่าแ่แเป็นอะไรไปอะย
ันเห็นแพูิๆัลอเลยอะ ไหนอน้อม็ไหลลื่นีอะ’
โรหันไปถามยอนที่อนนี้นั่สิหลุไปแล้ว
‘แ่็ีที่ยัไ้ a+ มาสสัย้อไปอบุน้อบยอลนหล่อับน้อฮานิะแล้วสิที่ประเมินให้พวเราอะ’โรพูพร้อมโทรศัพท์อัวเอไป้วย
‘เ้ๆ เป็นไันบ้าะ
ผ่านลุยมะ’
เสียอฮวีอินที่ัึ้นพร้อมับเ้าัวที่เินถืออินมาเ็มไม้เ็มมือ
‘ผ่านิมือระับนี้แล้วอะ
แ่ไอโอะิ สิหลุไปเลยั้แ่โนน้อบยอล้ออะ 55555’
โรพูพร้อมรับถุนมามือฮวีอิน
‘บะ
บ้าเหรอันไม่ไ้สิหลุสัหน่อยแ่ไม่ินเวลามีนมา้ออะ’
ยอนเถียทันวันทันทีที่โรพูบ
‘แล้วแะเสียัทำไมเนี่ยไอโ
ัน็แ่แ่วเล่นเยๆ’
โรที่ทำหน้าอเพราะว่าใับเสียที่อยู่ๆ็ัึ้นอยอนนทำนมปัิ้นเล็หล่นพื้น
‘อ้าวเ้โยัไม่ินอีเหรอันนึว่าินแล้วะอี เห็นออานับุป้าบ่อยๆน็เยอะหนิ’ ฮวีอินที่มอยอนอย่า ๆำำพูอพี่สาวนสนิทอเธอ
‘ะ็ ะ ัน’
‘เิล’
ไม่ทันที่ยอนะพูบเพราะิอ่า
็้อเอับเสียอฮวาาที่เินเ้ามาพร้อมน้ำหลายๆแ้วที่เธอทำหน้าที่ไปื้อมาเพราะฮวีอินเป็นนสั่
‘หืม แเิลน้อบยอลเหรอไอโ’ โรถามและหันหน้าไป้อเพื่อนสาวและฮวีอิน็ทำแบบเียวันับโร
‘ป่าววว
อะไรใรเิลัน็แ่ประหม่าเยๆหรอย่ะ’
ยอนพยายามหา้ออ้าให้ัวเอนไ้ และทำเป็นหยิบนมปัึ้นมาใส่ปา
‘็แล้วไปนึว่าแเิลน้อบยอละอี
นี้ถ้าเป็นันโนน้อบยอล้อแบบนั้นนะมีหวััวัน้อละลายเป็นไอิมแน่เลยอะ’ โรที่พูและบิัวไปมา
‘แ่ปิไอบยอลมันไม่่อย้อใรนะพี่
ถ้าไม่ใ่นที่มันสนใริๆอะ’ฮวาาพูึ้นและหยิบน้ำึ้นมาื่ม
ทำให้อนนี้หน้าอยอนึ้นสีทันทีเพราะำพูอฮวาา
‘ั่นัน้อทำไอะ
ให้น้อบยอลมา้อแบบนั้นอะ’โรถามฮวาา
‘็้อัพ d อะพี่’เสียอฮานิที่ัึ้นมาทาหลัอโรนทำให้โรหันลับไปามเสียนั้น็เอับฮานิที่เินนำมุนบยอลที่วู่มาับยุนอา
‘หืมมมม ัน่อนรูปนะบอเลย
ถ้าันแ่ัวึ้นมาหึหึ รับลอว่าหนุ่มๆมออหัย่ะ’
โรพูึ้นและมอ้อนฮานิทันที
‘สวัสีะรุ่นพี่’ยุนอาที่วมุนบยอล้มหัวลเล็น้อยเป็นารทัทายทุๆน มุนบยอลที่ยืนอยู่ มอยอนแ่็ไม่ไ้พูอะไรเพียแ่มอเยๆเท่านั้น
‘อบุนะน้อบยอล ที่ประเมินให้พวพี่สอนผ่านอะ ไม่ั่น็ไ้แ่aเยๆแน่เลยอะ’ โรส่ยิ้มให้
มุนบยอลและมอ้อนใส่ฮานิ
‘็น่ารัี’ มุนบยอล
‘ห่ะ หืม อะไรนะะ’โรที่ฟัไม่่อยถนัเพราะเสียที่เบาอมุนบยอล
‘็พวพี่สอนน่ารัีเวลายิ้มัน็เลยให้ผ่านอะ’ มุนบยอลที่พูึ้นอีรอบ
แ่ว่าฮานิและฮวาาทีู่ะใเล็น้อยับำพูรั้แรที่ออมาาปาเพื่อนอน
‘ายละ มันแบบนี้อยาไ้เท่าไหร่ะ’ โรแหย่มุนบยอลที่ยืนทำหน้านิ่ๆอยู่
‘เท่าไหร่็ไ้ะ ฮ่าๆ’ มุนบยอลยยิ้มส่ให้โร
‘ั้นันอัว่อนนะะ้อไปส่ยุนอาที่บ้าน’ มุนบยอล้มหัวเล็น้อยและเินออไปับยุนอาที่บอลาทุๆน
‘ือเ้โ วิาหายเหรอ เ้โ’ ฮวีอินใ้มือโบไปมาที่หน้าอยอนที่มอามหลัอมุนบยอลและยุนอาไป
‘นี้ไอโ โ โล่าร์’โรเรียยอนทำให้ยอนออาภวั์อัวเอและหันมาสนใับนมที่อยู่รหน้าทันที
‘อะไรอมันเนี่ยแปลๆอะวันนี้’ โรมอูยอนที่หยิบนมปัเาปา
‘แล้วะลับันเลยหรือเปล่า’ ฮวาาถามึ้นและเ็บถุนมที่หมมแล้ว
‘อือ ลับเลย็ไ้นะ’ ฮวีอินพูึ้นและหยิบน้ำึ้นมาื่ม
‘แล้วแลับไอะไอโ’ โรหันไปหายอนที่เ็บโทรศัพท์ใส่ระเป๋า
‘’เียวอาบอมมารับอะ’ โล่าร์อบโรและยืนึ้นบิัวไปมา
‘แล้วพี่อะลับไ ให้ันไปส่ไหมะ’ ฮานิพูและยิบาส่ไปให้โร
‘ไม่้อย่ะ ันับรถมาเอ’ โรมอฮานิที่ยิ้มน้อยยิ้มให่อย่าหมั้นไส้
‘แ่ว่าันมาับไอมุน
แ่มันลับไปแล้วเพราะั้นันอลับ้วยนะ’
ฮานิพูและเินเ้ามาหาโร้าๆ
‘นี้ะบ้าเหรอเธอลับไปะเพื่อนเธอสิ’ โรพูันัวอฮานิให้ออห่า
‘็ไอฮวามันไปะฮวีันไม่อยาไปเป็น
อะ’ฮานิพูพร้อมเาะแนอโร
‘ไม่ไ้ มายัไ็ลับอย่าั้นสิย่ะ ันไป่อนนะแ’ โรพูบอลาเพื่อนอเธอและรีบเินออไปทันที
‘อย่าใร้ายสิพี่ันอุส่าประเมินให้นะ’ฮานิพูพร้อมรีบวิ่ามโรไปิๆ
‘เียว็ไ้ันอะู่นี้’ยอนที่เห็นเหุาร์รหน้ายิ้มึ้นและเินออไปเพื่อะไปรออาายสุหล่ออเธอมารับไปิน้าว
เสียโทรศัพท์ัึ้น่อนที่มุนบยอละออรถอัวเอ
‘เราไ้เบาะแสมาแล้วรับนายน้อย
หมายเลทะเบียนที่เหมือนว่ามันะไปเ่ามา 4590’
เสียอายแ่ัึ้นผ่านโทรศัพท์อมุนบยอล
‘โอเะเียวมุนะลับไปัารเอ’ มุนบยอลวาโทรศัพท์ลและหัพวมาลัยออไปเพื่อะไ้เลี้ยวหัวอรถออ
ปรี้นนนน
เสียแร่อรถัึ้นทันทีที่มุนบยอลเร่เรื่อะออ
‘อะ โอ๊ยยยย ’ เสียยุนอาที่ัวระเ้ไป้าหลัเพราะแรอเบรรถ
‘เป็นอะไรไหม’ มุนบยอลถามยุนอาที่ับที่หัวอัวเอ
และหันออไปูรถที่บีบแร่ใส่รถอเธอเมื่อี้
‘ไม่เป็นไระพี่มุนแ่ระแทนิเียวเอ’ ยุนอาพูพร้อมใ้มือับไปที่หัวอัวเอ แ่มุนบยอลไม่ไ้สนใในเสียอยุนอาแม้แ่น้อยสายาอมุนบยอลสนใับรถที่เลื่อนัวผ่านรถอเธอไปและลสายา่ำลทันทีที่เห็นป้ายทะเบียนอรถันนั้น
ป้ายทะเบียน 4590 ที่รับสิ่ที่ายแ่บอ
ไม่ทันที่ยุนอาะเรียื่ออมุนบยอล็้อใเล็น้อยเมื่อู่ๆมุนบยอล็ออรถไปามทาที่ไม่ใ่ทาอออมหาลัยแ่ทานั้นรไปที่ึะบริหารแทน
มุนบยอลพยายามับให้ห่าารถันหน้าพอสมวรแล้ว็บไฟเลี้ยวามรถันหน้าทันทีที่เห็นว่ารถันหน้าอลที่้าทาอะบริหาร
มุนบยอลมอเห็นยอนที่ำลัยืนรอใรบานอยู่ที่หน้าึ
‘ว่าแล้วว่ามัน้อามเธอไม่ใ่ัน’ มุนบยอลิในใและเินหน้ารถออไป้าหน้าเทียบรฟุบาทที่ยอนยืนหัน้ายหันวาอยู่ ยอนใเล็น้อยที่อยู่ๆ็มีรถเ๋มาอหน้า้านอเธอ เธอถอยหลัออสอสาม้าว เพราะว่าใม่ใ่รถที่เธอุ้นเย ระรถ่อยๆลล้าๆ เผยให้เห็นหน้าอนับและนที่อยู่ในรถอีน
‘ึ้นมาสิ’
มุนบยอลมอออไปหายอน
‘หืม อ้าวเธอ ไม่เป็นไรหรอ เียวมะ’ ไม่ทันที่ยอนะพูออไป
‘รีบๆึ้นมาสิ
ิมยอน’
มุนบยอลพูออมาอีรั้้วยเสียเยือเย็นนยอนและยุนอาใ
มุนบยอลหันหน้าไปหายอนเป็นเิว่าึ้นมาเียวนี้ิมยอน ยอนไม่เ้าที่มุนบยอลพู็ไ้แ่ทำหน้าเอ๋อ
และยืนับำพูอนที่อยู่ในรถ
‘อยู่ในรถ่อนนะ’ มุนบยอลหันไปบอยุนอา เ็สาวพยัหน้าลเล็น้อย
มุนบยอลระึ้นและเินลไปหายอนที่ทำท่าที่ับำพูอเธอ
‘ึ้นรถสิเียวันไปส่เอ’ มุนบยอลเินมาที่หน้าอยอน
‘ไม่เป็นไรหรอ
เียวันให้อามารับ เธอไปส่น้อเ้าีว่า’
ยอนที่ับท่าทีอมุนบยอลพูึ้นพร้อมส่ยิ้มไปให้ เพราะเธอิว่ามุนบยอลเห็นเธอยืนอยู่นเียวเลยะวนไป้วยันละมั้
‘เธอะไปับันหรือะให้มีนมาพาเธอไป่าหละ’ มุนบยอลเินไปิัวยอนอีนิและพูให้เสียเบาลพอที่ะไ้ยินันสอน
‘ห่ะ อะไรนะ’ ยอนใับำพูอมุนบยอล
‘นี้อย่าัสิ รถสีาวันหลันั้น
นี้อย่าหันไปู’
มุนบยอลพยายามอธิบายและับแนอยอนที่ำลัะหันไปูว่ามีรถันนั้นริๆไหม
‘อะเอ่อแ่อาอันำลัะมารับนะ’ยอนิหนั
เธอไม่รู้ว่ามุนบยอละแล้เธอหรือเปล่าหรือว่ามีนามเธอมาริๆ
เอาไีิมยอนเอาไี
‘ามใเธอละัน’ มุนบยอลเินหันหลัลับไปที่รถเพราะเห็นว่ายอนะไม่เื่อเธอแน่ๆ
‘อะเี๋ยวๆันไป้วย็ไ้’ ยอนพอเห็นท่าทีอมุนบยอล็รีบัสินใและพูึ้น
วันนี้มุนบยอลพารถแ๋อเธอมาเพราะ้อไปรับไปส่ยุนอา เธอึเอารถอีันออมาแทนรถประำัวอเธอเอ
ยอน่อยๆเปิประูและหันไปยิ้มให้ยุนอาเล็น้อย
ยุนอาส่ยิ้มลับมาถึแม้ะ็าม
‘พี่เห็นพี่โล่าร์เ้ายืนรอรถหน่ะเลยวนไป้วยัน’ มุนบยอลอบำถามที่ยุนอาถามออมาทาสายา
‘อ่าะ’ ยุนอาเมื่อไ้ยินในสิ่ที่มุนบยอบอ็ไม่ไ้ถามอะไรมาหันหน้าลับไปให้วามสนใับอมือถืออัวเอ่อ ยอนที่ึ้นมาบนรถ็พยายามหันไปมอ้าหลั ็้อพบว่ามีรถสีาวที่ออยู่ถัไปารถอมุนบยอลสอัน และูเหมือนว่าะอนิ่สนิท้วย
‘แล้วทำไมถึามันมานะ’ ยอนิในใ
รถอมุนบยอลแล่นออไป มุนบยอลแวะส่ยุนอา่อนเพราะเธอมีเรื่อะุยับยอน มุนบยอลหัพวมาลัยเ้า้าทาและอรถ ทำให้ยอนทันทีเพราะมันยัไม่ถึอนโอเธอ
‘มานั่้าหน้า’ มุนบยอลพูพร้อมมอออไปนอหน้า่ารถ
‘หืม อะเอ่อไม่เป็นไร
ันนั่ร็ไ้’ ยอนพูึ้น
‘แ่ันไม่ใ่นับรถอุนะ’ มุนบยอลพูึ้นและหันไปมอยอนที่นั่อยู่เบาะหลั
‘อะเออ็ใ่....’ ยอนที่พึ่เ้าใใสสิ่ที่มุนบยอลพู
ลุออารถและเินไปนั่ที่เบาะหน้า
‘ทำไมรถนั้นมันถึามเธอมา’มุนบยอลถามะที่มอออไปามถนนที่ิไป้วยรถ
‘ะ็ไม่รู้สิ’
ยอนพูิๆัเพราะว่าประหม่าที่้ออยู่ับมุนบยอลสอ่อสอแถมวามิยัิไปถึอนที่เธอับมุนบยอลำลัูบันอี
‘แสว่าเธอไม่รู้ัว ว่ามีนามอยู่’ มุนบยอลพูออมาและถอนหายใ
‘บาทีเ้าอาะแ่ับรถามถนนเยๆ็ไ้นะ’
ยอนพูออไปเพราะิว่าทุๆนในโลนี้มีสิทธิ์ในารับรถามูรถันอื่นเพราะว่าถนนเป็นอสาธาระ
‘ย๊า เมื่อไหร่ะเลิทำให้นอื่นเ้าเป็นห่วัทีนะ’ ยอนใสะุ้ัวเพราะมุนบยอลที่พูออมาเสียัแถมยัเบรรถลาถนนอี
มุนบยอลโมโห ไม่สิน่าะเป็นห่วยอนที่ไม่รู้ัวเลยว่ามีนามอยู่แบบนั้น
อารม์ในใอมุนบยอลรู้สึว่าเป็นห่วมาว่าโมโหะอีแ่เธอเป็นนแสออไม่เป็นนี้สิ
‘ฮึ่ย อะไรอเธอเนี่ย ใหมเลย’ยอนที่หัวทิ่มไปเือบะโับอนโนหน้ารถ หันหน้าไป่อว่ามุนบยอลที่เบรโยไม่บอไม่ล่าวเธอเลย
‘อะเอ่อ ’ มุนบยอลที่รู้สึัวว่าพูอะไรออไป
็ไ้แ่มอออไป้าหน้าและับรถออไปามถนนอย่าที่เยทำ
‘แ่แอ๊ะเมื่อี่ยัยนี้บอว่าเป็นห่วเหรอ
หรือันไ้ยินผิ’ ยอนิในใแ่็ไม่ไ้ถามออไป
ไม่นานรถอมุนบยอล็มาอที่หน้าอนโอยอน
‘เอ่อ อบุ’
’ันะมารับแล้ว็มาส่เธอทุวัน’ไม่ทันที่อนะพูำอบุไป็้อถูมุนบยอลที่พูแทรึ้นมาระทันหัน
‘เฮ้ยไม่เป็นไรๆเียวไอโหรือไม่อีริ็้อมารับันอยู่แล้ว อีไม่ี่วันรถอัน็่อมเสร็แล้วแหละไม่้อนานั้น็ไ้’ ยอนพูเพราะิว่ามุนบยอละลำบาเปล่าๆที่มารับมาส่เธอ
‘เ็นี้ิว่าันับรถไม่เ่หละสิันเนี่ยระับโปรเลยย่ะ’ยอนิในใ
‘นี้ ิมยอน ทำไมเธอถึอบทำัวให้นอื่นเป็นห่วนัหละ’มุนบยอลที่หันไปมอหน้าอยอนทำให้สายาอทั้สอนประสานับ สายาอมุนบยอลที่มอเ้าไปในาอยอน าสีำอมุนบยอลที่เ็มไป้วยประายวิบวับ ทำให้ยอนรู้สึเสียววูบวาบไปทั้ัว มุนบยอล่อยๆยับใบหน้าอนเ้าหาใบหน้าอยอนเรื่อยๆ สายาอทั้สอนยัไม่ละออาัน ยอนเริ่มรู้สึถึลมหายใอมุนบยอลที่ยื่นเ้ามาหาัวเอเรื่อยๆลมหายใอุ่นๆที่ส่มาให้ทำให้ยอน่อยๆปิาล้าๆ ไม่รู้ว่าทำเธอถึ้อหลับาลแบบนี้เธอไม่เ้าใัวเอเหมือนัน เหมือนับว่าเวลามันหยุนิ่ เหมือนับว่าสิ่รอบๆัวไม่ยับ มุนบยอลที่เห็นยอน่อยๆปิาล้าๆ็เลื่อนสายาอัวเอลไปมอริมฝีปาออีนที่เลือบไป้วยลิปลอสสีมพูวาว่ำ มุนบยอลหัห้ามใัวเอไม่ไ้อยาะรอบรอริมฝีปาอนรหน้าใะาไม่รู้ว่าทำไมเหมือนันที่ร่าายอเธออยาวิ่เ้าหายอนทุๆรั้ที่เอ
ิ่ เสียโทรศัพท์อมุนบยอลัึ้น
‘อะ’
ยอนใเสียอโทรศัพท์ถอยหลัไปิเบาะนั่ทันที
วบุมสีหน้าที่ึ้นสีแอนไม่ให้มุนบยอลเห็นและพยายามะปลล็อประูรถแ่็้อถูมืออมุนบยอลที่ับแนอเธอไว้ไม่ให้ยื่นมือออไปเปิล็อประู
‘ะ ไ้ะมุนะรีบลับ
ะสวัสีะ’
มุนบยอลยื่นมือไปับแนอยอนเอาไว้และใ้มืออี้ารับโทรศัพท์
เมื่อุยเสร็็วาโทรศัพท์ลและหันหน้าไปหาน้าที่นั่ัวแ็อยู่
‘เอาโทรศัพท์มาหน่อย’ มุนบยอลหันไปพูับยอน
‘ห่ะ หา อะ เอาไปทำอะไร’
ยอนที่หน้าแเพราะเหุาร์เมื่อี้้มหน้าลและหยิบมือถืออนยื่นให้มุนบยอล
มุนบยอลรับมือถือมาและลไป
‘อืมนั้นเบอร์ัน เี๋ยวพรุ่นี้ันะมารับ’มุนบยอลส่มือถือืนให้ยอนและปล่อยมือออ
‘แ่....ถ้าเธอิถึันะโทรมา็ไ้นะ’ มุนบยอลพูออไป่อนที่ยอนะหันไปเปิประูรถและรีบปิมันล ยอนรีบวิ่ลารถทันที
‘ไอบ้า พูอะไรออมา ยัยเ็บ้า’ ยอนที่เ้ามาในลีฟท์นเียวยมือทั้สอ้าึ้นมาปิหน้า เธอรับรู้ถึวามร้อนที่แผ่ออมาาใบหน้าอเธอเอนนึว่าัวเอเป็นไ้ะอี ยอนรี๊ร๊าในใเพราะำพูอมุนบยอล ำพูที่ทำให้ใอเธอพอโเหมือนับว่าเลือมันสูบีไปทั่วทั้ร่าาย
‘5555 อะไรอะแ่พูแ่นั้นเอยัยเ๋อเอ่ย’ มุนบยอลที่ยยิ้มนเห็นล้ามมูอนหัวเราะออมาในรถที่อนิ่เพราะเห็นอาารอนที่แ่ว่าแ่ทำัวเหมือนับเ็ๆ มุนบยอลับออไปามทาพร้อมยิ้มไปลอทานถึบ้าน นาเินเ้าบ้านเธอยัยิ้มเลย มุนบยอลเินผ่านหน้าอน้อสาวัวเอพร้อมยิ้มอารม์ีไป้วย
‘หืมมมม นี้ันเห็นผีเหรอนั้น’
ฮามินที่เห็นพี่สาวอเธอยิ้มพร้อมฮัมเพลไป้วย ิในใว่าอยู่ๆเธอ็เห็นผีที่หน้าเหมือนพี่สาวอเธอ
็ปิมุนบยอลไม่เยยิ้มนเห็นล้ามมูแบบนั้นนะสิ เธออาะเยเห็นแ่รั้สอรั้แ่นั้นมันอนเ็อนที่แม่อพวเธออบัี้หยอล้อพวเธอเท่านั้น
‘ป๋าาาาาาาาาาาาาาาา’ ฮามินพูพร้อมทั้วิ่เ้าไปในรัวที่ผู้เป็นพ่อำลัทำับ้าวอยู่
‘เมื่อี่ันเห็น ว๊ายย’ ฮามินร้อเสียหลเมื่อเห็นมุนบยอลพี่สาวอนำลัถือาน้าวมาวาบนโ๊ะ
‘หืมมีอะไรฮามิน
เมื่อี่ลูพูว่าอะไรนะ’ผู้เป็นพ่อถามลูสาวเพราะไ้ยินไม่ถนัว่าฮามินพูว่าอะไร
มุนบยอลที่เห็นน้อสาวใ็หันไปสนใและทำหน้าสสัยเ่นัน
‘พี่มุน
เอ่อพี่ไม่ไ้ไปินอะไรผิแปลมา่ะ’ฮามินเินมาหาพี่สาวและับหน้าอมุนบยอลไปมา
‘หืม นี้อะไรอเธอเนี่ย
พี่ยัไม่ินอะไรเลยั้แ่เ้า’
มุนบยอลอบและเินไปหยิบับ้าวมาวาบนโ๊ะ
‘แปล ทำไมเป็นนแปลแบบนี้เนี่ย’ฮามินที่นิหน่อยแ่ไม่เ้าใมาๆับอาารอมุนบยอล
ทั้สามนิน้าว้วยันพร้อมหน้าพร้อมา
ปิอน้วยเพลอพี่มุนนเลี่ยน
อบุที่เ้ามาอ่านและิามนะ ;))))))))))
ความคิดเห็น