The Impossible Love.

เนื้อเรื่อง

          'รู้ดีแก่ใจ ว่าฉันเป็นใคร ไม่เคยคิดไกล

แค่เพียงตอนนี้ เห็นเธอทุกข์ใจ น้ำตาไหลริน

จะเป็นไรไหม ถ้าฉันจะนั่งตรงนี้ ใกล้ใกล้เธอ ให้ฉันช่วยเธอ เผื่อมีอะไร

ก่อนคนนั้น ของเธอจะมา ให้ฉันนั่งเป็นเพื่อนไป

อย่างน้อยไม่เหงาใจ เมื่อไรเขามา…ฉันจะไป

รู้ดีแก่ใจ คนไหนที่เธอ เฝ้ารอพบเจอ

ฉันเพียงต้องการ ได้ทำเพื่อเธอ บางอย่างก็พอ

จะเป็นไรไหม ถ้าฉันจะนั่งตรงนี้ ใกล้ใกล้เธอ ให้ฉันช่วยเธอ เผื่อมีอะไร

ก่อนคนนั้น ของเธอจะมา ให้ฉันนั่งเป็นเพื่อนไป

อย่างน้อยไม่เหงาใจ เมื่อไรเขามา…ฉันจะไป'

(เพลง เมื่อเขามา...ฉันจะไป ของ เอ็นโดรฟิน)

หญิงสาวผมสีเงินแปลกตายาวสลวยถึงเอวนั่งมองเหม่อออกไปทางกระจกของร้านกาแฟแห่งหนึ่งในใจกลางเมือง ขณะที่ปล่อยให้เพลงลอยผ่านหูไปเรื่อยๆ

"ไม่ทราบว่าจะรับอะไรเพิ่มมั๊ยคะ"

พนักงานสาวเอ่ยขึ้นอย่างร่าเริง แต่รอยยิ้มสดใสนั้นกลับชะงักไปเมื่อเห็นสีหน้าของผู้ที่ตนจะคุยด้วย

"มีเรื่องกังวลใจหรือเปล่าคะ"

หญิงสาวผมยาวยังคงนั่งมองเหม่อเหมือนเดิม

พนักงานสาวตัดสินใจวางถาดกาแฟแล้วทรุดตัวนั่งลงข้างๆ

"ดิฉันว่า...ถ้าเกิดเรามีเรื่องอะไรไม่สบายใจแล้วได้ระบายออกมาเนี่ย มันจะทำให้ดีขึ้นนะคะ"

คราวนี้หญิงสาวเหลือบตามองเล็กน้อย

"ก็ได้ ถ้าเธออยากรู้มากนักล่ะก็ ฉันจะเล่าให้ฟัง"

*เรื่องสั้นๆของผู้หญิงคนหนึ่ง*

"วันนี้อากาศดีจังเลย!!! พี่ว่าเราไปเดินเล่นกันเถอะ"

"แต่ว่าพี่ครับ ผมมีนัดกับแฟนวันนี้น่ะ พี่ไปคนเดียวเถอะ"

"เอ่อ..."

ฉันมองแผ่นหลังของเขาจนลับตา

ใช่ ฉันมันบ้า

บ้าที่ดันมาหลงรักน้องชายแท้ๆของตัวเอง

ตอนที่เขาเดินเข้ามาบอกฉันด้วยหน้าตายิ้มแย้มว่าเขามีคนรักแล้ว ฉันแทบหัวใจสลาย ตอนนั้นฉันเอ่ยปากบอกเขาเสียงเครือว่า 'ยินดีด้วยนะ' ทั้งๆที่ใจมันร่ำร้องอยากจะบอกว่า 'ไม่'

ทุกๆวันนี้ เขามีเวลาให้ฉันน้อยเต็มที เพราะเวลาทั้งหมดกลับทุ่มเทไปให้กับคนรักของเขา ที่ไม่ใช่ฉัน

ใช่ พี่สาวรักกับน้องชาย มันเป็นความรักที่เป็นไปไม่ได้ ฉันควรจะรีบตัดใจซะ

แต่...มันยากเหลือเกิน

ยิ่งคิดว่าจะตัดใจสักเท่าไหร่ ฉันกลับนึกถึงเขามากขึ้นเรื่อยๆ

ทำไมฉันต้องเกิดมาเป็นพี่สาวของเขาด้วยนะ

ทำไมพระเจ้าต้องกลั่นแกล้งฉันถึงเพียงนี้

ทำไม...

ฉันอยากบอกรักเขาเหลือเกิน...

"ไปทำอะไรมาน่ะ"

ฉันถามเขาที่เพิ่งกลับบ้านตอนตีหนึ่งด้วยความเป็นห่วง แต่เขากลับทำหน้ามุ่ย ไม่แยแส ตัวของเขาอบอวลไปด้วยกลิ่นเหล้า

"คงไม่ได้ไปดื่มเหล้ามาใช่มั๊ย?"

"เรื่องของผม!!!"

ถึงตอนนั้น น้ำตาของฉันเริ่มคลอเบ้า ไม่...ฉันจะร้องไห้ให้เขาเห็นไม่ได้

เขาวิ่งขึ้นไปชั้นบน ขณะที่ฉันทรุดนั่งลงกับโซฟาข้างๆ ความรู้สึกแปลกๆก็ท่วมท้นขึ้นมา ฉันอยากจะเห็นหน้าเขา อยากจะขอโทษ และอยากจะ...

บอกรัก...

ฉันลังเลตัดสินใจอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะวิ่งขึ้นไปข้างบน

แต่ขาของฉันกลับชะงักกึก เพราะเสียงกริ่งหน้าบ้านดังขึ้นมา

น้องชายของฉันรีบออกมาจากห้องแล้ววิ่งลงมาข้างล่าง เขาไม่ทันมองฉันที่ค้างอยู่ตรงบันไดจึงวิ่งชนฉันอย่างจังและไม่ได้สนใจอะไรอีก ฉันจึงต้องพยุงตัวลุกขึ้นยืนแล้วตามออกไปดู

ฝนตกหนักน่าดู...แต่น้องชายฉันกลับวิ่งฝ่าสายฝนไปหาใครคนหนึ่งที่ยืนรออยู่หน้าประตู

มีเรื่องอะไรกันนะ...

ฉับพลัน ฉันก็ได้ยินคำพูดหนึ่งเล็ดรอดออกมาจากเสียงสายฝนกระหน่ำ คำที่ทำให้ฉันหัวใจแทบหยุดเต้น...

"ฮึกๆ ฉันรักเธอ เมฟิส เรากลับมาคบกับเถอะ ฉันขอโทษ ฮือๆ"

"ฉันก็รักเธอ..."

แล้วน้องชายฉันก็โน้มตัวลงไป...

ฉันเบิกตาค้างด้วยความตกใจ

ไม่นะ...

มันต้องไม่ใช่อย่างนั้น...

ไม่!!!

*จบ เรื่องสั้นๆของผู้หญิงคนหนึ่ง*

"คุณคงจะเสียใจมากสินะคะ"

พนักงานสาวเอ่ยถามขึ้น ตอนนี้น้ำตาของเธอเริ่มคลอเบ้าหลังจากได้ยินเรื่องเศร้าที่ลูกค้าคนหนึ่งเล่าให้ฟัง

"..."

"คุณควรจะบอกความรู้สึกของคุณให้เขารู้นะคะ แม้ว่าเขาจะ…"

"สายไปแล้ว"

หญิงสาวพูดขึ้นมาเนือยๆ

"ไม่มีทาง!!! ไม่มีอะไรที่สายไปหรอกค่ะ!!!"

"ฉันมันผิดเอง"

หญิงสาวพูดออกมา น้ำตาของเธอไหลรินออกจากดวงตา

"ฉันมันผิดเองที่หลงรักน้องชายแท้ๆ...ตอนนี้ฉันต้องตัดใจจากเขาให้ได้ ฉันต้องพบกับความรักใหม่ที่ดียิ่งกว่านี้..."

พนักงานสาวค่อยๆเผยอยิ้มออกมา หญิงสาวคนนี้ช่างแข้มแข็งจริงๆ

"งั้นพยายามเข้านะคะ"

"อืม"

หญิงสาวมองสบสายตาพนักงานสาวที่ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นมา ใช่...ต่อจากนี้ไปเธอจะต้องพบกับความรักใหม่...ความรักที่ไม่ใช่น้องชายแท้ๆ ความรักที่ไม่ใช่ผู้ชายที่ชื่อว่า 'เมฟิส'...

หรือว่า...เธอกำลังหลอกตัวเอง...

...

ฉันไม่มีวันลืมเธอได้...เมฟิส

ไม่ว่ากาลเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน...

ไม่ว่าฤดูกาลจะผ่านพ้นไปสักกี่ฤดู

'ฉันรักเธอ'

...

เสียงเพลงอีกบทล่องลอยผ่านสายลม...เสียงเพลงที่ทำให้น้ำตาของเธอยิ่งเอ่อล้น...

'เหมือนรักครั้งนี้มันทำให้เจ็บช้ำเกินไปหรือเปล่า (หรือรักคือการต้องเจ็บ ต้องยอม)

คิดๆแล้วท้อ ยิ่งรอยิ่งหมดหวังหัวใจสูญเปล่า (หรือเราต้องลองอีกครั้ง)

(ใจหนึ่งว่ายังรัก) ใจหนึ่งว่าพอแล้ว ตอนนี้ฉันควรทำตัวอย่างไร

ปล่อยเธอไปซะเถอะ ลืมซะเถอะ (ขาดเธอฉันคงทนไม่ไหว)

อย่าต่อเวลาให้ปวดร้าว (แม้เสี้ยวนาทีก็จะรั้ง)

ปากว่าเลิกซะเถอะ เลิกรักเถอะ(แต่ใจไม่เคยเลย) ไม่เคยเลิกสักครั้ง

เข้มแข็งเข้าไว้ อย่ามองอย่าอ่อนใจ ต้องทำให้ได้ (ยิ่งทำยิ่งเจ็บ ยิ่งฝืน)

ลองมองไกลๆ มั่นใจว่าสักวันต้องเจอรักใหม่ (รักใครไม่ได้อีกแล้ว)

ต้องซื้อใจเธอยังไง ต้องทุ่มเทไปเท่าไหร่ เหมือนเดินต่อไปทั้งที่ไม่มีทาง

ไม่รู้ต้องทำยังไง เพราะเสียงสะท้อนในใจ มันยังต้องการเธอเหลือเกิน '

(เพลงเสียงสะท้อน ของ เอ๊ะ ศศิกานต์)