ตอนที่ 17 : จิวอิง阄英 : ตอนที่ 17

และในเย็นวันเดียวกันเกิดข่าวลือแพร่กระจายไปทั่วว่าสำนักหวงหลงสร้างความขุ่นเคืองให้กับปรมาจารย์ทั้งสี่เป็นอย่างมาก

ทั้งหมดเดินทางกลับมาถึงจวนของไป๋หลิงเป็นที่เรียบร้อย

เจ้าของจวนเดินนำเข้าไปที่ด้านใน ก่อนที่ชายชราอีกสามคนรวมไปถึงจิวอิงที่เดินตามเข้าไปติดๆ

“ทุกๆ ปีข้าก็เห็นว่าพวกเจ้าต่างก็ไปพักตามโรงเตี้ยมดังของทางแคว้นที่เขาจัดเตรียมให้ไม่ใช่หรืออย่างไร เหตุใดพอมาปีนี้จึงพากันยกโขยงกันมาที่จวนของข้าด้วย”  ไป๋หลิงเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยพอใจนัก

แต่บรรดาชายชราอีกสามคนมีหรือจะสนใจ พวกเขาต่างเข้ามาภายในห้องรับรอง พร้อมกับมองสำรวจโดยรอบ

จิวอิงขอตัวไปจัดเตรียมชา มาให้แก่บุคคลทั้งสี่ เพราะในจวนแห่งนี้ไม่มีบ่าวรับใช้แม้เพียงสักคน

เคร้ง….

เสียงของอะไรบางอย่างร่วงลงสู่พื้น

หยางเฟิงที่อยู่ใกล้ของที่หล่นมากที่สุด หยิบขวดกระเบื้องที่น่าสงสัยขึ้นมาดูอย่างรวดเร็ว

“ตาเฒ่าหยางเฟิ่งเอาของข้าคืนมาเดี๋ยวนี้!!”

ไป๋หลิงเอ่ยพร้อมกับจะเอื้อมมือไปแย่งขวดยาของตนคืน

แต่ทว่าหนึ่งคนหรือจะสู้อีกสามคนที่เหลือได้ ร่างของไป๋หลิงถูกกันตัวให้อยู่ห่างจากปรมาจารย์ธาตุไฟอย่างสิ้นเชิง

เฟิงเจี๋ยและหมิงเจ๋อพยักหน้าส่งสัญญาณให้กับหยางเฟิงเปิดดูว่าด้านในมีอะไร เหตุใดสหายของเขาผู้นี้จึงหวงนักหวงหนา

หยางเฟิงไม่รอช้าเขาเปิดจุดที่ปิดขวดกระเบื้องออกทันที

ฟู่….

กลิ่นหอมของสมุนไพรที่อันแน่นในเม็ดยาลอยออกมาจากในขวด แม้จะยังไม่เห็นเม็ดยาด้านใน แต่ก็รับรู้ได้ว่าเป็นยาที่ดี

ชายชราในชุดแต่งกายสีแดงถือโอกาสเทเม็ดยาออกมาจากขวดหนึ่งเม็ด

เม็ดยาก้อนสีเหลืองนวลปรากฏแก่สายตาของชายชราทั้งสาม ก่อนที่พวกเขาจะเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ

นะ...นี่มันเม็ดยาเสริมพลังธาตุระดังสูง แต่ทว่าความบริสุทธิ์มันมีมากถึงแปดส่วน!!

ทั้งสามคิดอย่างตกตะลึงโดยพร้อมเพรียงกัน ก่อนที่จะหันไปมองสหายที่กำลังมองมาที่พวกเขาด้วยดวงตาเขียวปั๊ด

“เอาคืนข้าได้หรือยัง” ไป๋หลิงกัดฟันถาม

หยางเฟิ่งไม่เห็นสีหน้าล้อเล่นของสหายเขาจึงรีบเก็บเม็ดยาใส่ขวดแล้วส่งคืนแก่เจ้าของอย่างรวดเร็ว

“ไป๋หลิงเจ้าต้องตอบคำถามของพวกข้าก่อน” เฟิ่งเจี๋ยเอ่ย

ไป๋หลิงที่กำลังเก็บขวดยาไว้ที่ชายแขนเสื้อมองอีกฝ่ายด้วยหางตาก่อนเอ่ยถามกลับไปอย่างไม่เต็มใจนัก

“ตอบอะไร??”

หมิงเจ๋อก้าวออกมาด้านหน้าหนึ่งก้าวเพื่อเป็นตัวแทนในการเอ่ยถาม “เจ้าสามารถหลอมเม็ดยาระดับแปดได้ตั้งแต่เมื่อไหร่??”

ไป๋หลิงมองค้อนบรรดาสหายก่อนเอ่ยตอบ

“เม็ดยานี้หาใช่ข้าเป็นผู้หลอมมันขึ้นมา”

“ไม่ใช่เจ้า?? มีคนที่มีฝีมือการหลอมโอสถยิ่งกว่าเจ้าอีกอย่างนั้นรึ??” หมิงเจ๋อเอ่ยถามด้วยความตกใจ

เดิมทีจิวอิงเคยขอให้เขาออกหน้าเป็นผู้หลอมเม็ดยานี้กับคนอื่นซึ่งเขาก็รับปาก เพียงแต่ต้องไม่ใช่กับสหายทั้งสามที่เขาหวังจะให้เป็นผู้สั่งสอนในวิชาธาตุในแต่ละธาตุให้กับศิษย์ตัวน้อยของเขา

ไป๋หลิงพยักหน้าก่อนจะตอบเพื่อคลายความสงสัย “ย่อมมีอย่างแน่นอนแล้วก็เป็นคนที่พวกเจ้าทั้งสามรู้จักเสียด้วย”

เมื่อไป๋หลิงพูดจบภายในห้องรับรองก็เกิดความเงียบ ชายชราทั้งสามหันหน้าเข้าหากันอย่างใช้ความคิด

จวบจนกระทั่งหญิงสาวที่ขอตัวไปจัดเตรียมน้ำชาได้เดินเข้ามา พร้อมกับชุดน้ำชาอย่างดีในถาด

จิวอิงที่เห็นบรรยากาศเงียบผิดปกติก็เกิดความสงสัย นางรีบวางชุดน้ำชาไว้ที่โต๊ะซึ่งตั้งอยู่ตรงกลางห้องรับรอง ก่อนที่จะเอ่ยกับอาจารย์ของตน

“ท่านอาจารย์หากไม่มีอะไรให้ข้ารับใช้แล้ว ข้าอยากจะขอตัวไปศึกษาตำราต่อเจ้าค่ะ”

ไป๋หลิงพยักหน้าอนุญาตก่อนที่ตัวเขาจะเดินมารินชาดื่มอย่างสบายใจ

ส่วนชายชราอีกสามคนที่เหลือพวกเขาต่างมองศิษย์ตัวน้อยของไป๋หลิงทุกการกระทำตั้งแต่ที่เข้ามาภายในห้องแห่งนี้

“เป็นนางรึ?? ข้าคาดเดาถูกหรือไม่??” เฟิงเจี๋ยเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง

ไป๋หลิงยกยิ้มมุมปากแทนคำตอบ

ชายชราทั้งสามเมื่อเห็นสีหน้าของสหายเช่นนั้นก็พากันเข้าใจได้ทันที ไม่รอช้าพวกเขารีบเข้ามานั่งล้อมวงที่โต๊ะรับรองเพื่อถามเกี่ยวกับความเป็นมาของหญิงสาวคนนั้นโดยทันที

ไป๋หลิงเล่าเหตุการณ์ตั้งแต่ที่เริ่มเจอศิษย์คนนี้จวบจนมาถึงปัจจุบันเท่าที่เขาพอจะเล่าได้แต่สำหรับเรื่องพลังธาตุอื่นๆ ที่นางมีนั้น เขาต้องให้สหายของเขาพิสูจน์กันเอาเอง

“แต่เดี๋ยวนะแล้วข้าจะเชื่อได้อย่างไรว่านางเป็นผู้หลอมเม็ดยานี่จริงๆ” หยางเฟิ่งที่นั่งเงียบจู่ๆ ก็เอ่ยขึ้นมา

เฟิงเจี๋ยและหมิงเจ๋อต่างก็พยักหน้าเห็นด้วย เพราะมีเพียงไป๋หลิงเท่านั้นที่เคยเห็นแต่พวกเขาล้วนไม่

ถึงจะรู้ว่าสหายของตนไม่มีทางโกหกแต่ทว่าการที่ได้เห็นกับตาของตัวเองนั่นยอมเป็นที่สุดแล้ว..

“บ๊ะ!!!.. พวกเจ้านี่เห็นว่าข้าเป็นคนเช่นไร ได้!!ในเมื่อพวกเจ้าอยากเห็นนักข้าจะพาพวกเจ้าไปแอบดูนางตอนหลอมยาให้เห็นกับตา”

ที่ไป๋หลิงกล่าวเช่นนี้เพราะรู้อยู่แล้วว่าศิษย์ตัวน้อยยของเขาหากมีเวลานางจะต้องถือโอกาสฝึกฝนฝีมือในการหลอมยาอย่างแน่นอน และในตอนนี้จมูกของเขาเริ่มได้กลิ่นของสมุนไพรอ่อนๆ ลอยมาตามลม

จิวอิงที่กำลังเตรียมสมุนไพรเพื่อหลอมเม็ดยาอยู่นั้น ก็พลันรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

คิ้วเรียวยาวเริ่มขมวดเข้าหากันพลางคิดในใจอย่างสงสัยในอาการแปลกๆ เช่นนี้

เอ...หรือว่าข้าจะป่วยกัน..

....................................................................

สำหรับใครที่ต้องการไฟล์นิยายเรื่อง จิวอิง เล่ม1 เป็นไฟล์ PDF สามารถแอดไปที่เพจ ลู่หนิงเซียน แล้วอินบ๊อคขอรับ

ไฟล์จะอยู่ที่ราคา 180 บาท จำนวน 244 หน้า ขอรับ

ส่วนเล่ม2 (จบ) จะประกาศขายอีกครั้งนะขอรับ

ส่วนใครจะซื้อ E-BOOK ผ่านทางเว็บ MEB สามารถคลิ๊กลิ้งเข้าไปซื้อได้ที่

http://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMjE3NzQ1NyI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjU6Ijg0MTgyIjt9

หากแต่จะทำการขายในราคา 279 บาท

เพราะต้องโดนหักรายได้จากทาง MEB จึงเรียนให้ทราบโดยทั่วกัน

ปล.ทางไรท์ต้องการขายเป็นไฟล์มากกว่า E-BOOK นะขอรับ ดังนั้นจึงตั้งราคาแพงกว่า

ส่วนขายเหรียญในเด็กดี ไรท์จะลงถึงตอนที่ 24 นะขอรับ ตามที่แจ้งไว้ที่ข้อมูลเบื้องต้น

และไรท์จะเปิดขายในวันจันทร์ที่ 5 พฤศจิกายน 2561 นะขอรับ ตั้งแต่ตอนที่ 25-36 จำนวน 12 ตอน

ขอขอบพระคุณทุกท่านที่ติดตามและสนับสนุนผลงานของข้าน้อยขอรับ

-------------------------------------

สำหรับใครที่ต้องการไฟล์นิยายเรื่อง ลู่หนิงเซียนเป็นไฟล์ PDF สามารถแอดไปที่เพจ ลู่หนิงเซียน แล้วอินบ๊อคขอรับ

ไฟล์จะอยู่ที่ราคา 220 บาทขอรับ จำนวน 290 หน้า ขอรับ

ใครที่อยากอุดหนุนหรือสนับสนุนนิยายเรื่องลู่หนิงเซียน และ จิวอิง เล่ม1

สามารถแอดไปที่เพจ ลู่หนิงเซียน นะขอรับนายท่านทั้งหลาย

Link Fanpage ลู่หนิงเซียน : https://www.facebook.com/rakwriter