คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : CHAPTER 3
CHAPTER 3
จะฟอล... หรือไม่ฟอลดี?
ฟอล
หรือไม่ฟอล
เดดดดดดด TT______TT
ฉันที่นั่งอยู่ที่ม้าหินในโรงเรียนกำลังเคร่งเครียดอยู่กับสิ่งที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอไอโฟนของตนเอง
Instagram : real__pcy
จะฟอลดีไหม TT
ถ้าฟอลแล้วพี่เค้าไม่ฟอลกลับอ่ะ คงเฟลน่าดู
แต่ทำไมเค้าต้องฟอลเธอกลับด้วยหล่ะเยริ เธอมันก็แค่น้องสาวเพื่อน ไม่ได้รู้จักสนิทสนมกับเค้าซักหน่อยนึง ทำไมเค้าจะต้องมาสนใจ
แต่ จริงๆถ้าฉันฟอลเค้า... ฉันก็เป็นเหมือนแฟนคลับทั่วไปก็ได้หนิเนอะ นั่งส่องรูป กดไลค์ แคปรูปเก็บไว้... เอ๊ะ นี่ฉันชักจะเหมือนซาแซงขึ้นไปทุกวันแล้วนะเนี่ย
เออ!! เอาว่ะ ฟอลก็ฟอล!
แต่แล้ว นิ้วของฉันก็หยุดอยู่กับที่ก่อนที่จะสัมผัสลงบนหน้าจอ
จริงๆ ฉันไม่ต้องกดฟอลก็ได้หนิ ก็แค่ส่องตามปกติ เพราะพี่ชานยอลก็ไม่ได้ล็อคไอจีด้วย ไม่เห็นต้องฟอลเลย
คือ...ฉันมันเป็นพวกค่อนข้างทิฐิหนะ แบบถ้ารู้จักก็อยากให้ฟอล ถ้าอันฟอลฉันฉันก็อันฟอลกลับ ไรงี้ จะว่านิสัยไม่ดีก็ได้นะTT
"ฮัลโหลววววววว!!"
"ว๊ายยย เสียงดังทำไมตกใจหมด"
"ก็เห็นแกนั่งก้มหน้าเครียดอยู่ก็คิดว่าเป็นอะไร ไหน มีอะไรในโทรศัพท์ ให้จอยคนสวยดูบ้างสิคะะะ!"
"อ..อะร๊ายยย ไม่มีอะไรซักหน่อย ก็แค่นั่งส่องไอจ..อุ๊บ!"
"หืม.. ส่องไอจีใคร?"
"อ..ไอ..จ..จี... เอ็กโซ่!! ไอจีเอ็กโซ่"
"เอ็กโซ่หรอ?"
"อ..อื้ม! เอ็กโซ่"
"แล้วทำไมต้องทำท่าลับๆล่อๆเวลาเห็นฉันด้วย"
"เปล่า! ก็ฉันตกใจหนิ อยู่ดีๆแกก็มาตะโกนใส่หู"
"ไม่เห็นเกี่ยวเลย -.- แต่ช่างเถอะ แกจะดูอะไรก็เรื่องของแก ว่าแต่วันนี้มีการบ้านอะไรปะ?" จอยนั่งลงตรงข้ามฉันก่อนจะถามถึงการบ้านที่ต้องส่งในวันนี้
สำหรับปาร์คซูยองแล้ว การบ้าน คือสิ่งที่ต้องทำที่โรงเรียน ส่วนงานที่โรงเรียน แม่นางดันเก็บไปทำที่บ้าน ซึ่งฉันเองก็ไม่เข้าใจในความติสของเพื่อนตัวเองเหมือนกัน
"มีเลข อาจารย์คยู"
"หืม..เลขหรอ... หา!!! เลข!!?"
"อือ อย่าบอกนะว่าไม่ได้ทำ?"
"คื..อ.. แหะๆ เยริคนน่ารักกก ขอลอกหน่อยจิ~"
=_____= ตลอดอะ จริงๆฉันก็ไม่รู้ว่าจะถามอย่างนั้นไปทำไมทั้งๆที่ก็น่าจะรู้ว่าปาร์คจอยไม่มีวันทำ
ฉันถอนหายใจเบาๆก่อนจะหยิบสมุดเลขออกมาจากกระเป๋าและส่งให้จอยลอกก่อนจะออดเข้าเรียน
ส่วนฉันก็...กลับไปส่องไอจีพี่ชานยอลต่อดีกว่า~
หืม... ว่าแต่ นี่อะไร new notification..
Follow Requests
@real__pcy
อ่อ พี่ชานยอลมาขอฟอล
...
เฮ้ยยยยย พี่ชานยอลมาขอฟอล!!??
ฉันขยี้ตาอยู่สองสามทีเพื่อให้แน่ใจว่าไม่ตาฝาดก่อนจะกดเข้าไปในไอจีพี่ชานยอลว่านี่ไม่ใช่ตัวปลอมใช่ไหม
แม่เจ้า ไม่ใช่ตัวปลอมจริงๆด้วย แล้วไหงเค้าอยู่ดีๆพี่เค้ามาฟอลเราเนี่ยย ฮือออ ปริ่ม
เอ๋ ทำไมปุ่มฟอลโล่วมันเป็นสีเขียวหล่ะ...นี่ฉันไปกดฟอลโล่วพี่เขาตอนไหน!!?
สงสัยเมื่อกี้ฉันต้องเผลอเอานิ้วไปโดนโดยที่ยังไม่ได้ล็อคหน้าจอแน่ๆเลย
แฮ่ รู้สึกว่าตัวเองโชคดีจัง
ฉันกดรับพี่ชานยอลก่อนจะนั่งมองอยู่2-3นาที
เพื่อนๆ~~~ พี่ชานยอลเค้าฟอลชั้นกลับด้วยอ้ะะ~~ อยากจะตะโกนอวดเพื่อนผู้หญิงทั้งโรงเรียนให้ทราบ แต่ฉันก็คงทำได้แค่คิด ขนาดจอยเพื่อนสนิทฉันยังไม่กล้าบอกเลย คนอื่นก็อย่าหวัง
อ้ายยยย เขินนนนน
ฉันเอาหน้าไปฟุบไว้กับโต๊ะม้าหินที่จอยกำลังลอกงานก่อนจะอ้าปากกรี๊ดแบบไม่มีเสียงออกมา
นี่แหละ วิธีการแสดงความดีใจของฉัน
"เห้ยย แกกกเป็นไรรไม่สบายอ่อ!?"
"ปล๊าวววว~"
"แล้วฟุบหน้าลงไปทำไม?"
"ไม่มีไรหรอก ฉันง่วงนอนหน่ะ นอนละ บาย ออดละปลุกด้วย!"
"ห..ห้ะ? เอ่อ... เคๆ เดี๋ยวปลุก นอนไปเหอะ"
จอยพูดเสียงขุกๆขักๆก็จะก้มลงไปลอกงานต่อ
ส่วนฉันก็ขอยิ้มฟินให้กับตัวเองอีกล้านนนนนนนนาทีละกันเน้อะ ^________^//
--- 55%
ออดดดด
“เยยยย ตื่นได้แล้ว ออดเข้าเรียนแล้วว”
“อื้ออออ”
ฉันพยายามทำเสียงให้เหมือนคนง่วงนอนที่สุดทั้งๆที่จริงๆฉันไม่ได้หลับ แค่นอนยิ้มเป็นคนบ้าอยู่คนเดียวแค่นั้นเอง
อย่ามองฉันอย่างนั้นสิ เยริก็แค่มีความสุข
ฉันและจอยต่างเก็บของที่วางอยู่บนโต๊ะใส่กระเป๋าก่อนจะพากันเดินเข้าไปในตัวตึกเพื่อเข้าห้องเรียน
อ้ะ! นั่น พี่ชานยอลอีกล้าววว เอ๊ยยยยย ยังไม่หายเขินจากเรื่องก่อนมาเจอตัวเป็นๆจะไม่ให้เยริยิ้มได้ยังไงหละคะะะ
ฉันยืนมองพี่ชานยอลที่กำลังจะเดินมาทางที่เรากำลังจะเดินไปพอดี (คือต้องขึ้นชั้นเรียน แล้วโรงเรียนมีบันไดใหญ่บันไดเดียว _ _) ฉันจึงพยายามชะลอๆจน…. ฉันเดินอยู่ข้างๆพี่ชานยอลแหละ ^O^
อ้ายยย ปกติเห็นแต่ไกลๆ หรือตอนที่ไปเจ๊รีนพาไปหาพี่เค้าก็นั่งอยู่ แต่พอมายืนข้างๆอยากบอกว่า พี่ เขา สูง มาก!!!! ฉันสูงแค่ประมาณอกเขาเองหง่ะ ไหล่ยังไม่ถึงเลยย
ฉันอยากจะถามพี่เขาจริงๆนะว่า ‘พี่ชานยอลคะ อากาศข้างบนเป็นยังไงบ้างคะ? เพราะอากาศข้างล่างมันอบมากเลยค่ะ TT’ แต่ก็นะ
เดินเคียงคู่กัน สองเรา อ๊ายยยยย เขินนน นี่ฉันเป็นพวกมโนตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ยยย ต้องตั้งแต่เริ่มติ่งเกาหลีแน่ๆเลย
หลังจากที่ฉันแยกจากกับพี่ชานยอลเพราะฉันอยู่ชั้นสอง ส่วนห้องพี่เค้านู่นน ชั้นห้า ฉันกับจอยก็พากันเดินไปที่ห้องเรียนของตนเอง ถ้าจอยไม่พูดอะไรขึ้นมาก่อน
“เยริ แกชอบพี่ชานยอลหรอ?”
“อื้มมม ช่ายยย..ยย ห…หา!! เมื่อกี้แกถามชั้นว่าอะไรนะ!?”
“นั่นไง!! ชั้นว่าแล้วว่าแกต้องชอบพี่เค้า” ดวงตาฉันเบิกกว้างขึ้นหลังจากที่ได้ยินจอยพูดออกมา
“แ..กรู้ได้ไงว่าฉันชอบพี่เค้า??!”
"ก็ดูจากปฏิกิริยาแกอะสิ เดินๆยิ้มๆอยู่คนเดียวแล้วก็แอบหันไปมองพี่เค้า ใครๆเห็นเค้าก็ต้องรู้กันทั้งนั้นอ่ะ ถ้าไม่ติดว่าพี่ชานยอลเค้าสูงมองไม่เห็นแกเค้าก็คงรู้ไปแล้ว” ห…หา นี่ฉันทำตัวประเจิดประเจ้อขนาดนั้นเลยหรอเนี่ยยยยย TT_____TT
“ตกลง ชอบใช่มะ” เฮ้อออ คงปิดบังไม่ได้แล้วสินะ
“อื้อ”
“ฮั่นแน่ ว่าแล้วไง ปาร์คซูยองนี่เก่งจริงๆ! ว่าแต่ แกจะทำหน้าเศร้าทำไมเนี่ย ฉันเพื่อนสนิทแกนะ!”
“ก…ก็ฉันยังไม่พร้อมให้ใครรู้หนิ”
“ทำไมอ่ะ”
“กลัวโดนล้อ .___.”
“โอ้ย แก นี่ถ้าฉันทำตามสิ่งเล็กๆฉันก็คงต้องพูดว่าแน่อยู่แล้ววว แต่ใครๆมันก็มีคนที่ชอบได้ทั้งนั้นแหละ จะไปอายอะไร ขนาดฉันยังชอบพี่มินโฮเลย -.-”
“หา พี่มินโฮไหน?”
“ชเวมินโฮ ปีสอง ห้องหนึ่ง ไงหละ พี่เค้าหล่อจะตายยยย แถมยังเป็นนักบาสด้วย เฮ้อออ ปาร์คจอยละอยากจะลงไปแดดิ้นอยู่ที่พื้นจริงจริ๊งงงงงง”
อ่าา ที่ยัยจอยพูดมาเป็นใครฉันไม่รู้หรอกนะ แต่ดูพี่แกจะปลื้มมากจนลืมเรื่องที่คุยกับฉันไปเลย
แต่ก็ยังดีกว่าให้เพื่อนล้ออะนะะ
----
จบแว้ววววว หลังจากนี้ประมาณ 4 วันไรต์จะไม่ได้มาอัพนะคะ
เพราะไปเที่ยว และที่พักอยู่ในหุบเขาปราศจากอินเตอร์เน็ต TT
แต่ถ้าวันนี้ได้คอมเม้นเกิน 15 คอมเม้น จะอัพอินโทรตอนต่อไป หรือทั้งตอน ? รอดูผลตอบรับ
ยังไงก็ฝากเรื่องนี้ด้วยนะค๊าาา
1คอมเม้น เท่ากับ 1 กำลังใจงามๆให้ไรต์น้าา
เอารูปนี้มาฝาก ตัวอย่างหน้าดีใจของน้องเย จริงๆมีมากกว่านี้แต่ไรต์หารูปไม่เจอ TT
ลากันวันนี้ไปด้วย RED VELVET 3RD WIN!!! ยินดีด้วยนะสาวๆ รักมากนะจร่ะะะ
เอ้ามาเต้นฉลองกันหน่อยยยย
ความคิดเห็น