ลำดับตอนที่ #2
ตั้งค่าการอ่าน
ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : พิสูจน์ความจริง
ตอนที่ 2 พิสูจน์ความจริง
แล้วถ้ามันไม่ใช่เรื่องบังเอิญล่ะ ถ้าผมฆ่าคนไปแล้ว 1 คนละ คนคิดอะไรไม่ออกเลย ผมเลยรีบวิ่งขึ้นไปข้างบน และเปิดบันทึกหรือ เดธโน้ต ผมคิดว่าเรื่องนี้มันต้องบังเอิญแน่ๆ เพราะสมุดบ้าอะไรจะฆ่าคนได้ละ
แต่ผมนึกได้ว่าวันนี้ต้องไปเรียน จึงรีบออกจากบ้านและนำเจ้า เดธโน้ต ไปด้วยวันนี้ก็เหมือนกับทุกๆวันซึ่งผมก้ไม่ค่อยได้ใส่ใจกับการเรียนแต่ผมก็ได้ที่ 1 ของประเทศเชียวนะ
ขากลับผมแวะเข้าไปในร้านหนังสือ สักพัก ผมเห็นผู้ชาย คนนึงเข้ามาลวนลามผู้หญิง"หวัดดีน้องสาวไปเที่ยวกับพี่หน่อยมั้ย พี่ชื่อ เวสซี่ วอสเตอร์ " ผมเห็นแบบนั้นเลยหยิบ เดธโน้ต ขึ้นมาแล้วเขียน ชื่อนั้นลงไป แล้วเขียนสาเหตุการตายว่ารถชนตาย
40 วินาทีให้หลัง ผู้ชายคนนั้นก็เดินออกจากร้านไปโดยที่เขาไม่ทันได้มองว่ามีรถบรรทุกขับมาด้วยความเร็วแล้วพุ่งชนตัวเขาอย่างจัง ตอนนี้ผมคิดอะไรไม่ออกนอกจากว่าตกใจ แต่ไม่คิดว่ามันจะเป็นไปได้ ผมคิดว่ามันคงไม่ใช่เรื่องบังเอิญแล้วแหละ ผมรีบเดินกลับบ้านและขึ้นไปบนห้อง
แต่ผมก็ยังไม่เชื่อสนิทใจเพราะผมคิดว่าสมุดบ้าอะไรจะห่าคนได้ด้วยการเขียนชื่อ "ก็สมุดบ้าที่ชื่อว่า เดธโน้ต ไงล่ะ" ผมได้ยินเสียงประหลาดมาจากด้านหลังผมจึงหันไป สิ่งที่ผมเห็นไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นสิ่งมีชีวิตที่อยู่ในโลก "เหวอ!!!...แกเป็นตัวอะไรหน่ะพะ..พูดได้ด้วยระ..หรอ"ผมตกใจมากจนพูดติดขัด "ฉันก็คือยมฑูตยังไงล่ะ" ยมฑูตหรอ หรือว่ามันจะมาเอาชีวิตผมไป"เหอะๆ....ฉันรู้อยู่แล้วล่ะน่าว่าฉันฆ่าคนไปแล้วนายคงจะมาเอาชีวิตฉันใช่มั้ยละ" ผมคิดว่าผมต้องตายแน่ๆเพราะยมฑูตมาอยู่ตรงหน้าแล้ว "หา...นายบอกว่าฉันจะเอาชีวิตนายหรอ ห้าๆๆๆ ฉันไม่เอาชีวิตนายไปหรอก แต่ที่นายถืออยู่หน่ะ มันของฉันนะ " เดธโน้ต ของยมฑูตหรอ"นะ..นายจะเอามันคืนใช่ม้ะ เอาเลยฉันไม่ว่าอะไรหรอก " "ปล่าว เพราะตั้งแต่นายเก็บได้มันก็เป็นของนายแล้วหล่ะ คาร์ริล ดาร์ก" ยมฑูตรู้ชื่อผมด้วย"ละ..แล้วฉันต้องทำยังไง" "นายก็ไม่ต้องทำอะไรหรอก แต่จำไว้หน่อยเถอะว่าผู้ที่ใช่เดธโน้ต จะไม่ได้ไปทั้งสววค์และนรก" หมายความว่ายังไงไม่ได้ไปทั้งสววค์และนะรก "..." ผมพุดอะไรไม่ออก "เอาเถอะนานเข้าเดี๋ยวนายก็จะสนุกกับมันเองหน่ะหล่ะ" สนุกกับมันบ้าน่าผมจะสนุกกับมันได้ยังไง "และ...แล้วนายชื่ออะไรหล่ะ" ผมถามชื่อยมฑูตหรอ "อยากรู้งั้นหรอ ห้าๆๆๆ ฉันชื่อว่า ลุคกี้" ยมฑูต ลุดกี้ งั้นหรอ
***ถ้ามีคำไหนสะกดผิดก็ขอโทษด้วยนะอย่าลืมเม้น+โหวตด้วยละ***
แล้วถ้ามันไม่ใช่เรื่องบังเอิญล่ะ ถ้าผมฆ่าคนไปแล้ว 1 คนละ คนคิดอะไรไม่ออกเลย ผมเลยรีบวิ่งขึ้นไปข้างบน และเปิดบันทึกหรือ เดธโน้ต ผมคิดว่าเรื่องนี้มันต้องบังเอิญแน่ๆ เพราะสมุดบ้าอะไรจะฆ่าคนได้ละ
แต่ผมนึกได้ว่าวันนี้ต้องไปเรียน จึงรีบออกจากบ้านและนำเจ้า เดธโน้ต ไปด้วยวันนี้ก็เหมือนกับทุกๆวันซึ่งผมก้ไม่ค่อยได้ใส่ใจกับการเรียนแต่ผมก็ได้ที่ 1 ของประเทศเชียวนะ
ขากลับผมแวะเข้าไปในร้านหนังสือ สักพัก ผมเห็นผู้ชาย คนนึงเข้ามาลวนลามผู้หญิง"หวัดดีน้องสาวไปเที่ยวกับพี่หน่อยมั้ย พี่ชื่อ เวสซี่ วอสเตอร์ " ผมเห็นแบบนั้นเลยหยิบ เดธโน้ต ขึ้นมาแล้วเขียน ชื่อนั้นลงไป แล้วเขียนสาเหตุการตายว่ารถชนตาย
40 วินาทีให้หลัง ผู้ชายคนนั้นก็เดินออกจากร้านไปโดยที่เขาไม่ทันได้มองว่ามีรถบรรทุกขับมาด้วยความเร็วแล้วพุ่งชนตัวเขาอย่างจัง ตอนนี้ผมคิดอะไรไม่ออกนอกจากว่าตกใจ แต่ไม่คิดว่ามันจะเป็นไปได้ ผมคิดว่ามันคงไม่ใช่เรื่องบังเอิญแล้วแหละ ผมรีบเดินกลับบ้านและขึ้นไปบนห้อง
แต่ผมก็ยังไม่เชื่อสนิทใจเพราะผมคิดว่าสมุดบ้าอะไรจะห่าคนได้ด้วยการเขียนชื่อ "ก็สมุดบ้าที่ชื่อว่า เดธโน้ต ไงล่ะ" ผมได้ยินเสียงประหลาดมาจากด้านหลังผมจึงหันไป สิ่งที่ผมเห็นไม่น่าเชื่อว่าจะเป็นสิ่งมีชีวิตที่อยู่ในโลก "เหวอ!!!...แกเป็นตัวอะไรหน่ะพะ..พูดได้ด้วยระ..หรอ"ผมตกใจมากจนพูดติดขัด "ฉันก็คือยมฑูตยังไงล่ะ" ยมฑูตหรอ หรือว่ามันจะมาเอาชีวิตผมไป"เหอะๆ....ฉันรู้อยู่แล้วล่ะน่าว่าฉันฆ่าคนไปแล้วนายคงจะมาเอาชีวิตฉันใช่มั้ยละ" ผมคิดว่าผมต้องตายแน่ๆเพราะยมฑูตมาอยู่ตรงหน้าแล้ว "หา...นายบอกว่าฉันจะเอาชีวิตนายหรอ ห้าๆๆๆ ฉันไม่เอาชีวิตนายไปหรอก แต่ที่นายถืออยู่หน่ะ มันของฉันนะ " เดธโน้ต ของยมฑูตหรอ"นะ..นายจะเอามันคืนใช่ม้ะ เอาเลยฉันไม่ว่าอะไรหรอก " "ปล่าว เพราะตั้งแต่นายเก็บได้มันก็เป็นของนายแล้วหล่ะ คาร์ริล ดาร์ก" ยมฑูตรู้ชื่อผมด้วย"ละ..แล้วฉันต้องทำยังไง" "นายก็ไม่ต้องทำอะไรหรอก แต่จำไว้หน่อยเถอะว่าผู้ที่ใช่เดธโน้ต จะไม่ได้ไปทั้งสววค์และนรก" หมายความว่ายังไงไม่ได้ไปทั้งสววค์และนะรก "..." ผมพุดอะไรไม่ออก "เอาเถอะนานเข้าเดี๋ยวนายก็จะสนุกกับมันเองหน่ะหล่ะ" สนุกกับมันบ้าน่าผมจะสนุกกับมันได้ยังไง "และ...แล้วนายชื่ออะไรหล่ะ" ผมถามชื่อยมฑูตหรอ "อยากรู้งั้นหรอ ห้าๆๆๆ ฉันชื่อว่า ลุคกี้" ยมฑูต ลุดกี้ งั้นหรอ
***ถ้ามีคำไหนสะกดผิดก็ขอโทษด้วยนะอย่าลืมเม้น+โหวตด้วยละ***
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น