OS/SF ~ เมื่อแบคอยากเปิดวาร์ป ~ CHANBAEK

ข้อมูลเบื้องต้น

“โอ้ย ทำไมชีวิตมันน่าเศร้าขนาดนี้ว่ะ”

            หนุ่มน้อยใจใหญ่ถอนหายใจ เมื่อคิดว่าชีวิตมันเลวร้ายอะไรเช่นนี้ แฟนก็ไม่มี แถมยังโสดแบบโสดเพรียวๆ คนคุยสักคนก็ไม่มี ชีวิตช่างน่าเศร้า เงินซื้อเหล้าเข้าปากก็ยังไม่มี

“เศร้าไรว่ะจงอิน ไม่ได้กินน้ำผึ้งรึไง”

            ผม แบคฮยอนเพื่อนสนิทสุดกวนส้น ที่สุดของที่สุดหาที่ไหนไม่ได้อีกแล้ว ถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงแต่ก็ผสมปนเปไปด้วยความกวนส้นแบบบยอนสไตล์เหมือนเดิม

            ใช่แล้วครับ ผมกับจงอินเป็นเพื่อนสนิทกันตั้งแต่ปีหนึ่งคบกันมาก็นับได้ว่านานมากๆ ตั้ง 1 ปี!! เพราะตอนนี้เพิ่งปี 2 แต่ก็แทบจะรู้ไส้รู้พุงกันหมดแล้ว ดังสุภาษิตที่ว่า ไคเห็นพุงแบค แบคเห็นนมไค เกี่ยว!! ใครๆก็ว่าผมเป็นคนกวนๆ ที่จริงผมเป็นคนร่าเริงเกินเหตุต่างหาก ร่าเริงจนเกิดเหตุเลยก็ว่าได้ หลายๆครั้งที่ไปกินเหล้ากับกลุ่มเพื่อนก็เกือบหมี่เหลือง เอ้ย!! มีเรื่องเพราะปากผมนี่แหละ ก็นะแบบนี้แหละคนมีเสน่ห์

            “เออ แบควันนี้ไม่มีซ้อมยูโดหรอ”  ผมพยักหน้าแทนคำตอบให้จงอิน และนักกีฬายูโดอันดับหนึ่งและจะเป็นใครไปไม่ได้ ฉายานี้ต้องเป็นของบยอน แบคฮยอนอยู่แล้ว ปกติมีซ้อมทุกเย็นยกเว้นวันหยุดเสาร์ อาทิตย์ที่จะได้ใช้เวลาไปเที่ยวเล่น บางคนก็ไปออกเดท เที่ยวกับแฟน แต่สำหรับผมก็จะนอนอยู่ห้องเฉยๆมากกว่า ผมไม่มีแฟน แต่ก็ไม่ใช่ว่าผมไม่มีคนคุยเลย สาวๆในสต็อกผมเพียบ สับรางแทบไม่ทัน นัดเดทได้แต่ยังไงก้ไม่ขอเป็นเสาร์อาทิตย์แน่นอน ขอนอนก่อนเป็นอันดับหนึ่ง ส่วนจงอินน่ะหรอ มันอยู่ชมรมฟุตบอละครับแต่เล่นอย่างกากเคยไปดูมันแข่งครั้งหนึ่งแต่ดูไม่จบเพราะทนความกากของมันไม่ไหว

            เย็นวันศุกร์ที่น่าเบื่อ วันนี้ผมว่าง อยากจะไปหาอะไรทำจะนัดสาวไปเที่ยวแต่ก็ขี้เกียจ ไปรอจงอินแล้วชวนมันไปผับไปบาร์น่าจะดี พรุ่งนี้ก็นอนตายที่หอไปเลย แบคฮยอนยิ้มให้กับตัวเองที่คิดแพลนได้อย่างชาญฉลาด แต่ก็ไม่มีสาระใดๆ

            ภายในห้องล็อกเกอร์หลังสนามบอล ตอนนี้เป็นเวลา 3 ทุ่มเศษๆ แบคฮยอนโบกมือให้จงอินที่เพิ่งเข้ามาเอาของในห้องเพื่อที่จะไปอาบน้ำ จงอิงงนิดหน่อยเพราะแบคฮยอนไม่เคยมารอเวลาเขาซ้อมสักครั้ง เพื่อนที่อยู่ชมรมด้วยกันเห็นก็แซวนิดๆหน่อยๆ เพราะคิดว่าแฟนมานั่งรอ หมีดำแค่ถามแบคฮยอนสั้นๆ แค่ว่ามารอทำไม

            “วันนี้เบื่อๆ ไปกินเหล้ากัน” จงอินตอบกลับเพียงแค่ทำพยักหน้า แบคฮยอนยิ้มอย่างชื่นบานนานๆ จะได้ออกไปเปิดหูเปิดตาหาล่าเนื้อสาวๆ ใหม่ๆบ้าง

            จงอินอาบน้ำเสร็จและเดินมาบอกคนตัวเล็กว่าเดี๋ยวมีเพื่อนที่ชมรมไปด้วย คนเยอะจะได้สนุกหน่อย คนน้อยมันเหงา แบคฮยอนก็คิดว่าเป็นความคิดที่ดี คืนนี้แหละพี่แบคจะเปิดวาร์ป

         ในร้านเหล้าเป็นแบบเปิดเหมือนลานกว้างๆ พร้อมกับโต๊ะเก้าอี้และผู้คนอีกมากมาย ร้านนี้อยู่ไม่ไกลจากที่พักเขามากนัก ด้วยความที่โต๊ะเหล่าชมรมฟุตบอลมีคนเยอะ เสียงจึงดังกว่าโต๊ะอื่นเป็นธรรมดาทำให้โดนมองแร๊งส์จากสายตาแต่ละคู่ที่มองมาเยอะไม่น้อยไปกว่าจำนวนเท้าของแต่ละคนเลย

         “แบคฮยอนเมายัง” ผู้ชายคนหนึ่งในชมรมฟุตบอลที่นั่งตรงข้ามถามขึ้น แบคฮยอนยิ้มกลับไป ชื่อก็ไม่รู้ไม่เคยคุยด้วยอีก แต่เหมือนจงอินเคยบอกว่าเป็นนักเตะแข้งทองของชมรมมั้ง แต่ตอนนี้แบคฮยอนเริ่มเมาได้ที่แต่ก็ยังมีสตินิสนุง ตอนนี้เกมส์ในวงเหล้ามอมเมาผู้ชายน่ารักเพียงคนเดียวในโต๊ะได้อย่างดี ใครชงเหล้าว่ะทำไมมันเข้มถึงใจแบบนี้ แสงไฟสลัวกับจังหวะเพลงที่เข้ากันทำให้แบคฮยอนเคลิ้ม และเริ่มที่จะประคองตัวเองไม่ค่อยได้ อาศัยไหล่ไอ้หมีดำนี่ก็แล้วกัน จงอินก็แค่บ่นนิดหน่อยสไตล์ท่านคิมไค

         “มาๆ เล่น True or Dare กันดีกว่า” พี่คิมชินพูดขึ้นทำเอาทุกคนในชมรมเซ็งกันไปตามๆกัน ก็เกมนี้พี่คิมชินเขาชอบคิดอะไรแผลงๆตลอดเลยทั้งคำถามทั้งการลงโทษ ครั้งก่อนก็ให้ไปเต้นท่าหนอนกลางร้านเหล้า จงอินเคยโดนให้เต้นท่าของ Rihanna ในเอ็มวีเพลง work ให้เจ้าของร้านดู เกือบไม่ได้แดกเหล้าต่อกันเลยทีเดียว การเล่นเกมเริ่มต้นขึ้นโดยคนที่ดวงซวยที่สุดน้องเซฮุนที่เคยเต้นท่าหนอนดึ้บๆ มาแล้ว ขวดโค้กถูกหมุนไปมาทุกคนลุ้นกันอย่างสุดใจแรก สุดท้ายปลายขวดหยุดอยู่ที่แบคฮยอน

         “True or Dare ครับน้องโอโม่” แบคฮยอนหันไปจิกใส่คนพูดเล็กน้อย แต่พอเห็นสีหน้าแต่ละคนว่าอย่าตอบแดร์ แบคฮยอนโอเค accept

         “เสียตัวครั้งแรกเมื่อไหร่คับ”  คำถามเห้ไรว่ะ จับทุ้มแม่มเลยดีมั้ยเนี้ยแบคฮยอนได้แต่สบถในใจ

         “ก็อยู่ที่ว่าเสียตัวให้เพศไหนครับ” เสียงตอบอย่างมั่นๆ สาวก็มีแต่ไม่ใช่ว่าจะไม่มีผู้ชายมาจีบสักหน่อยนะ เสียงโห้วร้องอย่างชอบใจจากรุ่นพี่ รุ่นน้องส่งมาให้พร้อมกับยกนิ้วโป้ง นี่ใคร นี่แบคฮยอนคนจริง ถามไรตอบได้ เล่นไปเล่นมาคนนู้นเลือกทรูบ้าง เลือกแดร์บ้าง โดนให้ไปตักน้ำพุหน้าร้านดื่มบ้าง จนใกล้เวลาร้านปิดพี่ชินขอเกมสุดท้ายก่อนทุกคนจะแยกย้าย ปลายขวดหันมาที่แบคฮยอนอีกครั้ง แหม่กูโดนทั้งครั้งแรกและครั้งสุดท้ายเลยนะ ครั้งนี้ขอเลือกแดร์หน่อยเฮอะก็แค่อยากรู้ว่าจะให้ทำอะไร ไปตักน้ำพุมาดื่มก้ยังได้ แบคฮยอนหันหน้าไปหาพี่คิมชินเพื่อรอคำสั่ง

         “จูบแบบ French Kiss กับคนตรงข้ามครับ” มีเสียงรุ่นน้องที่ทำเป็นสงสัยว่า French Kiss นี่คือยังไง โถ้วน้องไม่ต้องขยี้กันขนาดนี้ก็ได้ ไอ้ที่นั่งตรงหน้าพี่เป็นผู้ชาย ชื่ออะไรพี่ยังไม่รู้เลยยังให้กูไปจูบดูดดื่มกับมันอีกหรอ เอาว่ะตอนนี้กูเมาตื่นมาก้จำไรไม่ได้อยู่แล้ว แบคฮยอนลุกขึ้นพร้อมกับเรียกให้คนที่นั่งตรงข้ามลุกขึ้นด้วยแต่ดูเหมือนว่าไอ้ผู้ชายหน้าหล่อนี่จะไม่ลุก

         “เรียกชื่อผมก่อนแล้วผมจะจูบ” เอ๊ะไอ้นี้ กวนส้นกูอีกแบคฮยอนได้แต่หันหน้าไปหาท่านคิมไค เพื่อจะถามชื่อ แต่จงอินดันถามกลับมาว่าจูบกับกูแทนม่ะจูบกับไอ้จืดนั่นไม่อร่อยหรอก เสียงโห้ดังขึ้นมาอีกครั้ง ได้เลย!! เพื่อนneed เราต้องสนอง ในขณะที่แบคฮยอนกำลังจะก้มลงจูบคิมจงอิน ก็มีมือใหญ่เอือมมากจับไหล่แบคฮยอนให้หันไปพร้อมกับริมฝีปากหนาประทับลงบนริมฝีปากสีชมพู

          ร่างสูงเลียริมฝีปากของแบคฮยอน ก่อนที่แบคฮยอนจะเคิ้ลมแล้วค่อยๆ เผยอปากมารับลิ้นร้อนที่ ในตอนนี้แบคฮยอนได้แต่อึ้งกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เสียงรอบข้างเงียบไปหมด ไม่รู้ว่าเพราะตัวเองยังงงๆ หรือว่าลีลาการจูบของอีกฝ่ายที่มันร้อนแรงเกินจะบรรยาย พอแบคฮยอนได้สติก็สอดลิ้นกลับ ตอนนี้ทั้งสองคนได้หยอกล้อ คลอเคลียกันไปมาอยู่เป็นนาที ใครบอกว่าจูบกับผู้ชายคนนี้ไม่อร่อยล่ะ นี้มันเผ็ชสุดๆ เท่าที่แบคฮยอนเคยจูบมาเลยล่ะ กูไม่เอาผู้หญิงละ ขอเปลี่ยนใจมาชอบผู้ชายคนนี้จะได้ไหมมมมมมมม

         “เรียกผมปาร์คชานยอล” เสียงที่กระซิบข้างหูเบาๆ ของผู้ชายตรงหน้าที่เพิ่งจะจูบผมไป ฟังแล้วมันทุ่มเพราะ เสียงหล่ออะไรขนาดนี้ว่ะ

            “……………”

         “อุ๊ อุ๊บ แหวะ” ทั้งโต๊ะเกิดความงง เพราะแบคฮยอนที่พึ่งจูบดูดดื่มกับไอ้ชานยอลอ้วกพุ่งเต็มโตีะ แต่ไอ้ชานก็ยังประคองน้องโอโม่ไว้อยู่ งานนี้ตัวใครตัวมันละครับ อ้วกไม่พอดันสลบไปสงสัยจะวาร์ปไปแล้วครับ ตื่นมาคงจำไม่ได้ว่าเกิดไรขึ้นด้วยซ้ำ

“ฮื้มมมมมมมมมมม ” เสียงร้องก่อนตื่นนอนแด่เช้าอันสดใสของแบคฮยอน ห้องที่มีเพดานสีดำ ผ้าห่มสีเทา นาฬิกาที่อยุ่ด้านขวา ทำไมไปอยู่ด้านซ้าย เห้ย นี่ไม่ใช่ห้องกู ไอ้ดำแบคฮยอนตะโกนหาเพื่อนสนิทแต่ก็ไม่ได้ยินเสียงตอบรับ มีเพียงแต่ร่างสูงของใครสักคนเดินเข้ามาในห้อง

         “ตื่นแล้วหรอครับ คนเก่ง”

         “........................” คนเก่ง ใคร? ใครเก่ง? กูอยู่กับใครแล้วไอ้ดำอยู่ไหน

         “เมื่อคืนจงอินเขาไปต่อกับสาวน่ะครับ เลยฝากผมให้จัดการแบคฮยอน”

         “ใครอ่ะ” แบคฮยอนชี้ไปที่ร่างสูง อย่างงงๆ

         “แบคจำไม่ได้หรอว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น ที่ร้านไม่พอยังมาต่อที่ห้องอีกนะครับ”

         “กูไปทำไรมึงตอนไหนนนน ทำไมไอ้ดำทิ้งกู” โอ้ยกูจำไม่ได้ กูวาร์ป ฮื่ออออออ

^^ Talk ^^

พี่ชานพูดแค่นี้คืออะไร หมายความว่าไง บอกหม่อมที่

ตัดจบแบบฉับจริงๆ ฮิฮิ

ขอฝากตัวกับฟิคเรื่องแรกด้วยนะคะ

อาจจะแต่งยังไม่ดีเท่าไหร่ หรือว่างงๆไปบ้าง 

เพราะคนแต่งก็งงๆ กับชีวิตเหมือนกันค่ะ

คอมเม้นท์แนะนำได้นะคะ ยินดีค่ะ

คนแต่งเป็นคนบ้าๆ สายฮา ฟิคก้อาจจะบ้าๆไปด้วยนะ