ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    FIC กว่าจะรัก ... [SNSD :: Yuri]

    ลำดับตอนที่ #1 : จุดเริ่มต้นของเรื่องทั้งหมด

    • อัปเดตล่าสุด 10 ธ.ค. 56


    "หา !! พ่อว่าไงนะค่ะ"

    "ก็แบบที่พ่อบอกแหละลูก นี่เราก็เรียนจบมาจะสองปีแล้วถ้ายังไม่มีแฟนพ่อจะจับให้แต่งงานแล้วนะ"

    "แล้วถ้าหนูมีแฟนล่ะคะพ่อ ?"

    "ลูกอย่ามาเล่นตุกติกกับพ่อนะ"

    "พ่อค่ะ !!! ลูกพ่อก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เร่ซะหน่อย"

    "แล้วใครกันที่เป็นแฟนลูก ... ? เขาคนนั้นคงโชคร้ายเอามากๆนะเนี่ย"

    "เอ่อ ... เอ่อ ควอนยูริค่ะพ่อ ควอนยูริ"

    "อะไรนะลูก ! ลูกอย่ามาอำพ่อเล่นดีกว่า คนที่จะกัดกันตายตั้งแต่ยังพูดไม่ได้อย่างลูกกับหนูยูลเนี่ยนะจะคบกันพ่อไม่เชื่อ ... ไม่เชื่อแน่ๆ"

    "ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อแหละค่ะพ่อ อีตาลิง เอ้ย ! ยูลเป็นแฟนหนูจริงๆค่ะ"

    "งั้นลูกต้องพิสูจน์ บอกพ่อมาสิว่ายูลจะกลับจากญี่ปุ่นวันไหน”

    “อีกสองวันค่ะ”

    “ถือว่าลูกรอดตัวไปเพราะมั่วถูก เสาร์นี้ลูกต้องพายูลมายืนยันกับพ่อไม่งั้นพ่อจะจับลูกแต่งงานทันทีเข้าใจมั๊ย ?”

    “ค่ะพ่อ เสาร์นี้ค่ะเสาร์นี้”

     

    .

    .

    .

     

     

    “เรื่องทั้งหมดมันก็เป็นอย่างนี้แหละซัน ... TT

    “จากที่ฟังแกเล่ามาฉันว่าคุณควอนเขาคงไม่ถูกกับแกมากๆ”ซันนี่เริ่มเดาเหตุการณ์

    “ถูกเผง !

    “ไอ้บ้า !! แล้วแกจะไปเอาคนที่ไม่ถูกกันมาเป็นแฟนเนี่ยนะ”ซันนี่ดีดหน้าผากเจสสิก้าไปแรงๆหนึ่งทีเพื่อฉลองให้กับความคิดไม่เข้าท่าของเพื่อนสาว

    “โอ้ย !! เจ็บน้า แล้วแกจะให้ฉันทำยังไงเล่า อยู่ๆในหัวมันก็มีแต่ชื่ออีตาลิงนั่น”เจสสิก้าเอามือลูบหน้าผากป่อยๆพร้อมกับบ่นกระปอดกระแปดไปตามนิสัยส่วนตัว

    “ไม่ถูกกันแล้วแกรู้ได้ยังไงว่าคุณควอนเขาจะกลับจากญี่ปุ่นอีกสองวัน แน่ะ ! ... หรือว่าแกชอบเขากันแน่สิก้า”ซันนี่ชี้หน้าเพื่อนสาวอย่างรู้ทัน

    “บ้าไปแล้ว !! ฉันไม่ได้ชอบตาลิงนั่นสักหน่อย ก็แค่เมื่อวานน้องสาวของตาลิงนั่นเพิ่งมาพล่ามให้ฉันฟัง เออ ! ฉันมีคนช่วยแล้วแหละงานนี้ ตามฉันมา”เจสสิก้าปฏิเสธทันควันก่อนจะพูดถึงน้องสาวต่างมารดาของควอนยูริ อยู่ๆไอเดียสุดบรรเจิดก็แล่นเข้ามาในหัวของเธอ เจสสิก้าลากซันนี่ออกจากคอนโดไปยังรถของเธอที่จอดอยู่ชั้นล่างอย่างชำนาญราวกับว่ามันเป็นคอนโดของเธอทั้งๆที่มันเป็นคอนโดของซันนี่แท้ๆ

    “นี่เธอฉันยังไม่ได้ล๊อคห้องเลยน้า !!

     

    ,,,, ยุนเอ้ย พี่ลืมนึกถึงแกไปได้ยังไงเนี่ย ,,,, เจสสิก้าคิดกับตัวเองแล้วยิ้มออกมา

     

    …………………………………………………………..

     

    “เอ้า !! เด็กๆวันนี้พอแค่นี้ก่อนนะ กลับบ้านได้”เสียงของคิมแทยอนคุณครูสอนร้องเพลงของสถาบันชื่อดังเอ่ยบอกเด็กวัยแปดขวบสามคนที่เป็นลูกศิษย์เธอให้เลิกคลาสได้ แทยอนยกมือขึ้นปาดเหงื่อ

     

    ,,,, การสอนเด็กอายุแปดขวบนี่มันไม่ใช่เล่นๆเลยนะ ,,,,

     

                แทยอนคิดแล้วเดินกลับเข้าไปในห้องที่เป็นสำนักงานที่เปรียบเสมือนห้องพักครู เธอนั่งลงที่โต๊ะประจำแล้วเก็บของลงกระเป๋า หกโมงเย็นแล้วถึงเวลาที่คิมแทจะได้กลับไปนอนตีพุงที่บ้านแล้ว ^^ แต่มันไม่ง่ายอย่างงั้นน่ะสิ ...

     

    “คิมแทยอน !!”เสียงที่ชวนปวดหัวสำหรับแทยอนดังขึ้นข้างหน้าเธอ แทยอนรู้สึกถึงเหงื่อที่แฉะอยู่เต็มหลังทั้งๆที่ห้องนี้เปิดแอร์ซะเย็นฉ่ำ

    “ค่ะ รุ่นพี่”แทยอนค่อยๆเงยหน้ามองต้นเสียงที่เธอรู้อยู่แล้วว่าเป็นใคร ทั้งสถาบันนี้มีครูอยู่แค่คนเดียวเท่านั้นแหละที่ทำอย่างนี้กับเธอ นอกนั้นครูคนอื่นๆก็ออกจากรักใครเธอดี

    “เธอจะกลับบ้านแล้วหรอ”เสียงเรียบๆนั้นถ้าไม่ลองมาเป็นแทยอนดูคงไม่รู้ว่ามันน่ากลัวเพียงใด

    “ค่ะ รุ่นพี่มีอะไรให้ฉันทำหรอค่ะ”แทยอนพยายามพูดสุภาพทั้งๆที่ตอนนี้ปากเธอแทบจะขยับไม่ได้ รุ่นพี่คนนี้น่ากลัวเพียงใดเธอเจอะเจอกับแรงอาถรรพ์ด้วยตัวเองมาแล้วตั้งแต่วันแรกที่เธอเข้าเรียนชั้นปีหนึ่งที่มหาลัยชื่อดังของรัฐ ทั้งๆที่ตอนจบปีสี่คิดว่าจะไม่ต้องเจอกันอีกแท้ๆยังตามมาหลอกหลอนทำงานที่เดียวกันอีก ไม่รู้ลมอะไรหอบรุ่นพี่คนนี้ให้มาอยู่ใกล้ๆคิมแทยอนตลอดเวลากันนะ ??? ตั้งแต่เรียนยันทำงาน เฮ้อ ! ขึ้นชื่อทิฟฟาก็ต้องมีแรงอาถรรพ์ของมาดามแล้วมันกลายเป็นที่กล่าวขนานไปทั่วมหาลัยในสมัยนั้น

    “เธอช่วยทำเอกสารอันนี้ให้ฉันหน่อยสิ”ทิฟฟานี่พูดพร้อมยื่นกองเอกสารรายชื่อนักเรียนที่มาสมัครใหม่ให้แทยอน

    “เมื่อก่อนรุ่นพี่ก็ทำงานพวกนี้เองได้ทำไมตอนนี้ต้องให้ฉันทำล่ะ”แทยอนผู้ซื่อไปหน่อยจนบื้อพูดแล้วเอียงคอถามทิฟฟานี่อย่างงงๆ

    “คิมแทยอนนี่เธอ !!”ทิฟฟานี่เอามือตบโต๊ะเสียงดังลั่นจนแทยอนสะดุ้งโหย่ง

    “ฉันทำอะไรผิดหรอค่ะ”แทยอนก้มหน้าถามทิฟฟานี่ ตอนนี้ต่อให้เป็นเพาว์เวอร์พับเกิร์ลหรือไอรอนแมนที่ไหนก็คงไม่กล้าจ้องตาทิฟฟานี่ตอนนี้หรอก ... น่าลัวจะตาย

    “เธอนี่มันบื้อจริงๆเลย ฉันบอกให้ทำก็ทำไปเหอะน่า”ทิฟฟานี่ตัดบทเพราะไม่อยากต่อความกับคนซื่อบื้อ

    “ฮะ ?”ดูเหมือนแทยอนจะยังงงๆอยู่

    “ไม่ต้องมาฮงมาฮะฉันบอกให้ทำก็ทำไปซะ ทำให้เสร็จภายในทุ่มนึงด้วยล่ะฉันจะพาเธอไปเลี้ยงเนื้อย่าง”ทิฟฟานี่ตัดบทอีกครั้งพร้อมกับเดินกลับที่นั่งของตัวเองไป รอยยิ้มที่กลั้นไว้ตั้งนานผุดขึ้นมาบนใบหน้าอย่างห้ามไม่ได้ ...

     

    ,,,, คนซื่อบื้ออย่างคิมแทยอนเนี่ยนะ เฮ้อ ! ,,,,,

     

     

    ………………………………………………………..

     

     

    บ้านตระกูลควอน

     

    เสียงเครื่องยนต์ของรถนั้นทำให้อิมยุนอาน้องสาวต่างมารดาของยูรินั้นออกมาดูอย่างเสียไม่ได้ ตอนนี้ทั้งบ้านมีเธออยู่คนเดียวจะเป็นใครกันที่มาเอาตอนเวลาที่คนอื่นเขากินข้าวกัน

     

    “ใครมาเนี่ยเสียมารยาทจริง”ยุนอาเดินออกมาหน้าบ้านพร้อมบ่นไปด้วย เธออยู่ที่เกาหลีคนเดียวมาตั้งแปดปีแต่พี่สาวอย่างยูริไปญี่ปุ่นจนตอนนี้ชักจะติดนิสัยบ่นคนเดียวไปซะแล้ว

    “อันยอง พี่เอง”แต่ผู้หญิงผมบลอนด์ที่เลื่อนกระจกรถลงมาพร้อมโบกมือให้ยุนอานั้นทำเอาคำบ่นเมื่อกี้นั้นไหลย้อนกลับลงสู่กระเพาะแทบจะทันที

    “แหะๆ อันยองค่ะ สิก้าออนนี่ ^^”ยุนอาทำได้เพียงแต่วิ่งจู๊ดลงไปเปิดประตูรถให้เจสสิก้าพร้อมยิ้มแห้งๆสำหรับคำบ่นเมื่อกี้ แล้วยุนอาก็ต้องแปลกใจเมื่อพบผู้หญิงร่างเล็กที่ไซส์บางอย่างไม่เล็กตามตัวอยู่บนรถกับเจสสิก้าด้วย

    “ไม่ต้องมาแหะๆเลยยุน ว่าพี่เสียมารยาทหรอเดี๋ยวเหอะ !

    “โห ! พี่สิก้ายุนขอโทษพี่ก็รู้ว่ายุนเป็นโรคบ่นคนเดียว”ยุนอาตรงเข้าไปกอดแขนเจสสิก้าแล้วทำท่าออดอ้อน

    “ย่ะ วันนี้พี่จะไม่แสดงเอฟเฟกให้เธอดูเพราะพี่มีเรื่องให้เธอช่วยหรอกนะยุนอา ... เออนี่ลืมไป คนนี้เพื่อนพี่ชื่อซันนี่”

    “อ่อค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะซันนี่ออนนี่”ยุนอายิ้มเจ้าเล่ห์ตมแบบฉบับคาสโนวี่แล้วยื่นมือมาหาซันนี่เหมือนจะจับมือแต่ถูกเจสสิก้าขวางไว้ซะก่อน

    “เดี๋ยวเหอะยุน ! อย่ามาหลีเพื่อนพี่นะ”เจสสิก้าพูดแล้วลากหูยุนอาเข้าบ้าน ซันนี่ได้แต่เดินตามสองคนนั้นเข้าบ้านไป

     

    ,,,, นิสัยขี้หลี ... ฉันคิดถึงเธออีกแล้ว เธอไม่คิดจะติดต่อกลับมาหาฉันเลยหรือไงกันนะ ,,,, ซันนี่คิดก่อนจะสะบัดหัวเพื่อไล่ความฟุ้งซ่านออกไป

     

    “ตกลงพี่สิก้ามาหายุนทำไมหรอ ? รู้ป่าวยุนกำลังกินข้าวอร่อยๆอยู่เลย”ยุนอาพาสองสาวมานั่งที่โซฟาสีครีมกลางห้องนั่งเล่น

    “นี่กำลังด่าพี่อ้อมๆว่าพี่เสียมารยาทอยู่ใช่มั๊ยยุนอา”เจสสิก้าหันไปจ้องยุนอาทันที

    “ป่าวค่ะป่าว”ยุนอาโบกไม้โบกมือแทบจะทันที ... ฉันยังไม่อยากโดนเอฟเฟกตอนนี้นะ

    “แล้วไปนะ ยุนอาพี่มีเรื่องเธอช่วย”เจสสิก้าเปลี่ยนโหมดกะทันหันเขยิบเข้าใกล้ยุนอาแล้วเอาสองมือของเธอกุมมือยุนอาเอาไว้

    “เรื่องอะไรหรอค่ะ”ยุนอาเริ่มเหงื่อตกพี่สาวคนนี้ทำท่าทีแปลกๆชวนอ้วกนี่ทีไรต้องมีเรื่องทุกทีสิน่า

    “เอ่อ ... จะเอายังไงดีละ”เจสสิก้าเริ่มไปไม่ถูก

    “คืองี้นะ พ่อของสิก้าจะบังคับให้สิก้าแต่งงานน่ะค่ะ”ซันนี่เห็นเพื่อนไปไม่ถูกเลยพูดให้

    “อ่อ เฮ้ย !! แต่งงาน แล้วใครเป็นผู้โชคร้ายคนนั้นที่ต้องทนรับเอฟเฟกละเนี่ย อย่าบอกนะว่า ...”ยุนอาเริ่มคิดไปไกลถ้าออกนอกจากโลกได้มันคงไปไกลถึงดาวพลูโตละนะ =[]= !!  สีหน้าของยุนอาซีดลงไปได้ชัดเมื่อคิดว่าตัวเองต้องแต่งงานกับเจสสิก้า

    “ไม่เอานะพี่สิก้า ชีวิตคาสโนวี่ขี้หลีอย่างยุนต้องไม่จบลงกับผู้หญิงเอฟเฟกจัดแบบพี่สิก้าสิ ไม่ๆๆๆ”ยุนอาเริ่มจิตตก ดึงมือออกจากการเกาะกุมพร้อมเอามือขยี้หัวจนเหมือนคนบ้า

    “อิมยุนอา !! ใครบอกว่าพี่จะแต่งงานกะเธอ พี่จะเอาพี่สาวเธอมาเป็นแฟนจำเป็นต่างหากเล่า”เจสสิก้าทนความคิดไกลของยุนอาไม่ไหวเลยจัดเอฟเฟกชุดใหญ่พร้อมดีดเหม่งน้อยๆไปสองที

    “อะไรนะ !!!!!!”คราวนี้เหตุการณ์ดูช็อคโลกยิ่งกว่าเมื่อกี้เสียอีก

    “มันเหลือเชื่อใช่ไหมล่ะ ?”เจสสิก้าถามอย่างไม่แปลกใจในอาการของยุนอา

    “มากกกกกกกกกกก”ยุนอาลากเสียงยืดยาวพร้อมพยักหน้าสองสามทีอย่างแรงเหมือนไม่กลัวว่าคอจะหลุดลอยหายไป

    “แต่มันคือเรื่องจริง”เจสสิก้าพูดเหมือนปลงกับเรื่องที่กำลังจะเกิดขึ้น

    “ไม่อ่ะ มันไม่จริง”ยุนาสั่นหัวไปมากับความจริงที่เพิ่งรับรู้และไม่คิดว่าจะยอมรับได้

    “จริง ! พี่บอกพ่อไปแล้วและเธอยุนอา ... เธอต้องพาพี่กับซันไปรับไอ้ลิงที่สนามบิน เข้าใจ๊”เจสสิก้าพูดเองตัดบทเองเสร็จสรรพทำเองคนที่ถูกลากไปเอี่ยวสองคนเบิกตากว้าง

    “อะไรนะ !!”ซันนี่กับยุนอาช่วยกันประสานเสียงเหมือนเตี๊ยมกันมาเมื่อชาติก่อนตอนเที่ยงคืนไม่มีผิดเพี้ยน

    “ไม่เข้าใจที่พูด ?”เจสสิก้าพูดท่าทางเฉยเมยช่างแตกต่างกับสองสาวที่นั่งเบิกตากว้าง

    “ไม่อ่ะฉันไม่เข้าใจ นั่นมันเรื่องของแกทำไมเอาฉันไปเอี่ยวอยู่เรื่อย”ซันนี่ค้านขึ้นทันควัน

    “ไม่รู้ไม่ชี้”เจสสิก้ายังทำท่าเฉยเมยเช่นเดิมแล้วลุกเดินขึ้นทำท่าจะเดินออกไป

    “แต่...”คราวนี้เป็นเสียงยุนอาทีทำท่าจะค้านขึ้นบ้าง

    “ไม่มีปฏิเสธไม่ว่าจะเพื่อนหรือน้อง คำไหนคำนั้น”เจสสิก้าพูดทั้งๆที่ยังหันหลังให้ทั้งซันนี่และยุนอา

    “เผด็จการโคตร !!”เสียงของซันนี่และยุนอาดังขึ้นพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมายอีกรอบ

    “ซันแกจะด่าฉันอีกนานไหม ? ถ้านานหาทางกลับคอนโดเองนะ”เจสสิก้าปล่อยระเบิดลูกเบ่อเริ้มสำหรับซันนี่ไว้แล้วเดินควงกุญแจรถออกไปอย่างสบายใจ

    “เดี๋ยวดิสิก้า !! แกรอฉันด้วย ย้า ! จอง ซูยอน”

     

    “รู้สึกบาปยังไงก็ไม่รู้สินะ”ยุนอาพูดกับตัวเองหลังจากเจสสิก้าและซันนี่กลับไปเรียบร้อยแล้ว ก็ปกติเวลาเจสสิก้าเอฟเฟกคนที่รองรับนั้นส่วนมากจะเป็นยุนอาและเรื่องส่วนใหญ่มักจะเป็นเรื่องพี่สาวของเธอเองและวันนี้เรื่องมันก็มีส่วนเกี่ยวกับยูริด้วยแท้ๆแต่คนรองรับเอกเฟกมันมีซันนี่เพิ่มขึ้นมาอีกคน

     

    ,,,, รู้สึกเหมือนลากพี่ซันนี่ตกนรกพร้อมกันเลยว่ะแต่ก็ดีจะได้ไม่เหงา ,,,, (ความจริงมันไม่เกี่ยวว่าเหงาไม่เหงานะยุน -“-)
    ____________________________________________________________________________________________________

           To Be Continued >>>

    มาคุยกันดีกว่า ::
    ตอนนี้ไรท์เตอร์เปิดเทอมอยู่นะ แล้วยิ่งมีเรื่องการเมืองทำให้โรงเรียนหยุดหลายวันมากจึงต้อง
    เรียนชดเชย ไรท์เตอร์อาจจะต้องเรียนจนหัวฟูไม่มีเวลามาอัพ
    ยังไงก็จะพยายามมาอัพตลอดนะ ^^ ฝากตัวด้วยค่ะ

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×