คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : S E O & H A N : : U -80-
Fly
22 November 2013
ผมเดินวนไปวนมาอยู่ภายในห้องรับรองศิลปินท่ามกลางผู้คนที่กำลังแต่งหน้า ทำผมกันให้วุ่นวาย ห้องกว้างๆแห่งนี้ดูแคบลงไปถนัดตาเมื่อมีคนอยู่ในห้องถึง 30 คน ก็แหงล่ะนะ แค่วง EXO ของผมก็ปาไปตั้ง 12 แล้ว เกือบครึ่ง 30 กันเลยทีเดียว เพราะทางงานจัดห้องรับรอง ห้องแต่งตัวให้สมาชิกจากแต่ละค่ายอยู่รวมกัน ดังนั้นศิลปินทั้งหมดที่มางาน MAMA 2013 ที่จัดขึ้นในฮ่องกง อยู่รวมกันในห้องนี้ มีรุ่นพี่ชายนี่ และวง EXO ขาดก็แต่..
"ถึงไหนแล้วเนี่ย"
ผมหันไปมองมินโฮที่จู่ๆก็มายืนคุยโทรศัพท์อยู่ข้างผม ตอนแรกก็กะจะไม่ได้สนใจอะไรหรอกนะ
"ซอจูฮยอน ให้ไวๆเลย เขาแต่งตัวกันเสร็จหมดแล้ว เหลือแค่ 2 สาวนี่แหละ"
ซอจูฮยอน.. ชื่อนี้ไงที่ทำให้ผมต้องเดินไปเดินมาอย่างรอคอย
"มะ มินโฮ"
"ฮยอง ว่าไงครับ"
ผมยิ้มให้มินโฮ เกาหัวตัวเองอย่างไม่รู้จะเริ่มพูดยังไงดี "รุ่นพี่โซนยอชิแดยังไม่มากันอีกเหรอครับ"
"อยู่ข้างหน้าแล้วฮยอง"มินโฮพูด "ผมกำลังจะออกไปรับเนี่ย วันนี้เมเนเจอร์ของโซชิไม่ได้ตามมาด้วยเลยฝากไว้กับผม"
"เหรอ"
"ผมไปก่อนนะครับ"
พูดจบมินโฮก็เดินออกไป โดยมีสายตาของผมมองตาม พร้อมกับหัวใจที่กำลังตื่นเต้น เธอกำลังจะมาแล้ว เธอจะเข้ามาในห้องนี้แล้ว
"ลู่หานฮยอง!!!! ไปกันได้แล้ว"
"ฮะ"
ผมหันไปมองชานยอลที่ยืนตะโกนเรียกอยู่ที่หน้าประตูอย่างตกใจ "ไปไหน"
"ออกไปเดินพรมแดงสิ"
"ตอนนี้เหรอ คือ ..ยังไม่ไปได้ไหม"
"ไม่ได้ มันถึงเวลาแล้ว"
ผมมองซ้ายมองขวาเพื่อหาอะไรมาถ่วงเวลาสักหน่อย แต่ก็ดูเหมือนจะไม่เป็นเลยเมื่อผมโดนล็อคตัวโดยเจ้าเด็กตัวโย่ง หูกางอย่างชานยอล
"ไปกันได้แล้ว"
"แต่.."
"ทำไม ฮยองรออะไรอยู่"
"...เปล่าน่ะ"
สุดท้ายผมก็โดนลากออกไปจากห้องอยู่ดี สุดท้ายก็คลาดกันอีกจนได้นะ
ภายในงานก็เป็นเหมือนงานประกาศรางวัลอื่นๆที่มีศิลปินจากหลายค่ายมาร่วมงานกัน ด้านหลังของผมคือบรรดาแฟนคลับที่มารอดูพวกเราตั้งแต่เย็น หลังจากยืนถ่ายรูปและสัมภาษณ์อะไรอีกนิดหน่อยพวกเรา EXO ก็มานั่งประจำที่ ผมถูกดันให้นั่งริมเกือบสุดแต่ยังไม่สุดเพราะมีแบคฮยอนนั่งอยู่ ก็ดีนะ มันก็ใกล้ๆกับเวทีดี
"อันยองฮาเซโย"
ผมที่กำลังนั่งคุยกับแบคฮยอนอยู่หันไปมองทางอีกฝั่งเมื่อเห็นเมมเบอร์ต่างก็ลุกขึ้นยืนแล้วโค้งให้กับคนที่มาใหม่ ผมเลยลุกขึ้นตาม ก้มหัวแต่เมื่อเงยหน้าขึ้นมาก็เหมือนกับเวลาได้หยุดเดินไปชั่วขณะ
"อันยอง"
เสียงของฮโยยอนดังขึ้นอย่างร่าเริงและผู้หญิงคนข้างๆเธอก็ทำเพียงแค่ยิ้มใจดีเหมือนอย่างเคย เธอไม่แม้แต่จะมองมาทางผมเลยด้วยซ้ำ แต่ผมกลับมองแต่เธอเพียงคนเดียว ซอจูฮยอน ผู้หญิงชุดขาวคนนั้น
"เสียดายอ่ะ วันนี้แทยอนนูน่าไม่มา"
"..."
"ฮยอง ฟังผมปะเนี่ย"
"วะ ว่าไงนะ"ผมหันไปมองแบคฮยอนที่พูดอะไรไม่รู้เนื่องจากผมไม่ได้ฟัง
"โห่ ผมบอกว่าน่าเสียดาย ที่แทยอนนูน่าไม่มา"
"อะ อืม"
"ใครจะไปเหมือนฮยองล๊า นางฟ้าบินมาถึงที่เลยนี่"
"ชู่"ผมเอามือแตะปากเป็นเชิงไม่ให้แบคฮยอนพูด ก่อนจะทำเป็นมองอย่างอื่นแต่หางตามองไปที่เธอเพียงคนเดียวเท่านนั้นจนแบคฮยอนต้องแอบสะกิด
"ไอ้เรื่องแอบมอง แอบเฉียดเข้าไปใกล้เนี่ยขอให้บอก เซียนจริงๆเลยนะฮยอง"
"อะไร มองตรงๆฮยองก็กล้านะ"
"เหรอ งั้นวันนี้ช่วยลองมองตรงๆให้ดูหน่อยนะ พ่อคนกล้า"
"..."
ปากพาซวยจริงๆ ..ผมจะไปกล้ามองเธอตรงๆได้ยังไงกัน
ตลอดงานผมได้แต่มองไปที่เธอ แต่ก็ได้แค่การแอบมองเท่านั้นนะ ตลอดเวลาตั้งแต่เดบิ้วท์ออกมาผมก็ได้แต่ทำแบบนี้ ไม่เคยมีความกล้าพอที่จะเข้าไปใกล้เธอ มองเธอตรงๆและบอกกับเธอเรื่องความรู้สึกของผมเลยสักครั้ง และผมก็ไม่เข้าใจหรอกนะ ว่ามันจะต้องเป็นแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน ผมนั่งมองการแสดงบนเวที แม้ว่าสายตาของผมจะอยู่ที่เวที แต่หัวใจของผมกลับลอยไปหาแต่เธอ
เสียงดนตรีของการแสดงชุดต่อไปดังขึ้น และแบคฮยอนก็โน้มตัวลงมากระซิบกับผมอีกครั้ง
"ฮยอง แฟนเซอร์วิสหน่อยสิ"
"ทำไม"
"เต้นโนโนโนโชว์สักหน่อย"
"เฮ้ย"
"เอาน่า ลองดู"
"ไม่เอา"ผมส่ายหน้า แล้วสนใจกับการแสดงบนเวที ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันกลายเป็นแบบนี้ไปได้ยังไง มีแฟนๆเริ่มจับคู่ผมกับโชรง อาจจะเป็นเพราะว่าพักนี้ EXO ได้มีโอกาสร่วมงานกับ A-Pink อยู่บ่อยๆทำให้แฟนๆเริ่มจับคู่กันไปต่างๆนานา ยิ่งการที่ผมให้สัมภาษณ์เกี่ยวกับผู้หญิงในเสป็คเหมือนเดิมทุกครั้งที่ถูกสัมภาษณ์ด้วยแล้ว แฟนๆยิ่งคิดกันไปใหญ่
"ผมชอบผู้หญิงผมยาว ตาโต ปากเล็กๆ ผิวขาว เป็นคนเงียบๆ ผมอยู่กับผู้หญิงที่เสียงดังไม่ได้ "
และมันก็ช่างบังเอิญที่โชรงมีตรงกับทุกข้อที่ผมได้กล่าวมา ผมไม่ได้โกหกหรอกนะ ผมมีเสป็คผู้หญิงแบบนี้จริงๆ แต่มันไม่ใช่โชรง มันคือซอฮยอนต่างหาก
"EXO เตรียมตัวได้แล้ว"
ผมลุกขึ้นยืนหลังจากซูโฮตะโกนบอกพวกเราเพื่อให้ไปเตรียมการแสดง ผมถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะยิ้มให้กับคนอื่นๆที่มองมาทางพวกเรา ผมมองไปที่เธออีกครั้ง แต่ก็เห็นว่าเธอไม่ได้สนใจอะไรผมเลยสักนิด
ผมก็ได้แค่แอบมองอยู่แบบนี้แหละนะ ในเมื่อไม่เคยได้อยู่ในสายตาของเธอเลยสักครั้ง หรือผมต้องทำอะไรสักอย่าง
"ไฟท์ติ้ง"
ฉันชูมือให้กับรุ่นน้อง EXO ที่กำลังจะไปเตรียมตัวทำการแสดงชุดต่อไป ทุกคนยิ้มและตอบรับปฏิกิริยาของฉัน แต่มีเพียงแค่คนเดียวเท่านั้นที่มองไปทางอื่น ..ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆเมื่อเขาเดินจากไป
ลู่หานโอป้าไม่มองมาที่ฉันเลย..
"ซอฮยอน การแสดงของ EXO เคยไปดูตคอนพวกเขาซ้อมบ้างปะ"
"ไม่เคยค่ะออนนี"ฉันตอบฮโยยอนออนนีที่ถามฉัน
"แต่ก็อย่างว่าล่ะ ระดับนี้แล้วการแสดงคงจะเจ๋งน่าดู"
"ไม่รู้สิคะ"ฉันส่ายหน้าเบาๆ อมลมเข้าปากด้วยความรู้สึกเศร้าๆ
ตั้งแต่แรกแล้วนะ ที่ฉันคอยมองไปที่เขา แต่เขาก็มักจะใช้เพียงหางตามองมาทางฉันเท่านั้น แถมตอนที่ A-Pink แสดงเมื่อกี้ ฉันก็เห็นว่าเขายิ้ม เขาหัวเราะไม่หยุดเลย แต่พอถึงเวลาฉันทีไร หน้าของเขากลับนิ่งขรึมจนฉันรู้สึกกลัว ..ฉันไม่น่าเลยจริงๆ ไม่น่าไปชอบใครง่ายๆเลย
ก็แค่เราเจอกันอยู่บ่อยๆในช่วงที่มีการแสดง DJ Got Us For In Love ก็แค่ช่วงเวลานั้นที่เราได้เจอกันบ่อยมากแทบจะทุกวันเพราะเราต้องซ้อมเพื่อไม่ให้เกิดการผิดพลาดระหว่างแสดง เพราะความใกล้ชิดทำให้เกิดการหวั่นไหว ฉันเชื่อคำนั้นก็เมื่อเจอกับตัวเองนี่แหละ ชอบเขาไปแล้วจริงๆ แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ได้ชอบฉันเหมือนอย่างที่ฉันเป็นเลยแฮะ
เสียงซาวน์ที่น่าตื่นเต้นดังขึ้น บวกกับเสียงกรี๊ดของแฟนๆทำให้เดาได้ไม่ยากเลยว่าวงที่จะทำการแสดงคือวงอะไร ฉันล่ะนับถือจริงๆ พวกเขาก้าวขึ้นไปอยู่บนจุดที่เรียกได้ว่าแทบจะสูงสุดได้ในเวลารวดเร็ว ความสามารถของพวกเขานี่ไม่ธรรมดาจริงๆเลยนะ
"ซอฮยอน กล้องๆๆๆ"
ฉันหันไปตามที่ฮโยยอนออนนีบอก ยิ้มให้เมื่อกล้องมาถ่ายหน้าฉันและออนนี มันบังเอิญจริงๆที่เป็นพาร์ทของลู่หานโอป้าพอดิบพอดี และนั่นทำให้ฉันยิ้มออกมาบางๆ
แค่นี้ฉันก็มีความสุข ..บ้าไปแล้วล่ะซอฮยอน
งานผ่านไปเรื่อยๆอย่างเชื่องช้าจนกระทั่งถึงเวลาประกาศรางวัลอีกครั้ง
"Girl's Generation"
ฉันกับฮโยยอนออนนีลุกขึ้นท่ามกลางเสียงปรบมือที่ดังท่วมท้น เรา 2 คนก้าวไปบนเวที และฉันคือตัวแทนในการพูดครั้งนี้
อยู่บนเวทีฉันสามารถมองเห็นเขาได้อย่างชัดเจน เสี้ยววินาทีที่เราสบตากันราวกับว่าฉันลืมหายใจ รู้สึกมวนๆในท้องอย่างแปลกประหลาด แต่ก็ต้องพูดต่อไป พร้อมกับยิ้มไปทั่ว แต่เจาะจงไปที่คนๆเดียว
หวังว่าเขาจะเห็นรอยยิ้มนี้ของฉันที่ตั้งใจมอบมันให้กับเขา
เรา 2 คนก้าวลงจากเวทีหลังจากพูดขอบคุณเสร็จเรียบร้อยแล้ว และงานก็ยังคงดำเนินต่อไปจนกระทั่งถึงการประกาศรางวัล Album Of The Years และวงที่คว้ารางวัลนี้ไปก็คือ EXO พวกเขาทุกคนลุกขึ้นยืนอย่างตื่นๆ และหัวใจของฉันก็เต้นแรงอีกครั้ง ไม่รู้ว่าเพราะคิดไปเองหรืออย่างไร คนที่ยืนอยู่อีกมุมกลับเดินมาใกล้ๆทั้งที่มีที่เดินอีกตั้งเยอะแยะ
ฉันไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่าตัวเองทำอะไรลงไปบ้างรู้แค่ว่าฉันยิ้มกว้างมากๆ และโบกมือให้กับเขา และเขาเองก็มองมาที่ฉันพร้อมกับยิ้มให้อย่างอบอุ่น
"เลิกงานรอก่อน"
ฉันได้ยินเขาพูด แม้ว่าเสียงกรี๊ดจะดังมากแค่ไหนแต่ฉันก็ได้ยินในสิ่งที่เขาพูด เป็นเพียงประโยคสั้นๆ แต่กลับมีความหมายเหลือเกินสำหรับฉัน ไม่รู้ว่าเขาพูดกับฉันหรือเปล่า แต่..
วันนี้ฉันจะอยู่รอนะ :-]
01 December 2013
ผมถูกเรียกตัวมาที่บริษัทพร้อมกันกับเทา เซฮุน เลย์ และชานยอล เนื่องจากมีโชว์ชุดพิเศษที่จะต้องแสดงร่วมกับรุ่นพี่ในสังกัด แต่ผมเองก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นวงไหน เรามานั่งกันในห้องซ้อมใหญ่ซึ่งเป็นห้องรวมของทุกวงมันจึงกว้างมากพอสมควร
"ฮยอง ว่าพวกเราจะแสดงกับวงไหนเหรอ"เซฮุนเป็นคนแรกที่เปิดประเด็นที่เราทุกคนต่างก็สงสัย
"อืม 5 คน ..น่าจะเป็นชายนี่หรือเปล่า เหมือนครั้งที่แล้วที่พวกนายแสดงไง"
"ก็มีสิทธิเป็นไปได้"ผมพูดเห็นด้วยกับชานยอล พวกเราคุยกันไปเรื่อยๆ ถึงงานใหญ่ที่กำลังจะถูกจัดขึ้นอีกไม่นาน นี่เห็นเมเนฮยองบอกว่าพวกผมมีเวลาซ้อมแค่ 5 วันเท่านั้น เพราะต้องไปถ่ายทำล่วงหน้าก่อน ว่าแต่ ..ทำไมพวกรุ่นพี่ยังไม่มากันอีกล่ะ
เหมือนว่าพวกเขาจะรู้ความคิดผมเลยแฮะ เพราะเมื่อผมคิด ประตูห้องก็ถูกเปิดเข้ามา ผมลุกขึ้นยืนเตรียมทักทาย ถ้าเป็นชายนี่จริงๆก็ดีเหมือนกัน เพราะเราสนิทกันอยู่พอสมควร
"-o- พวกนูนาเองเหรอฮะ"
ผมมองอย่างอึ้งตะลึงเมื่อคนที่ก้าวเข้ามาในห้องไม่ใช่แทมิน ไม่ใช่มินโฮ หรือเมมเบอร์ของชายนี่ แต่กลับเป็น..
"นี่พวกเราจะได้แสดงร่วมกับ TTS เหรอเนี่ย แบคฮยอนมันคงอิจฉาตายเลย"ชานยอลพูดอย่างอารมณ์ดี ในขณะที่ผมก้มหน้ามองพื้นทันทีเมื่อเธอก้าวเข้ามา..
TTS แทยอน ทิฟฟานี่ และ ..ซอฮยอน
ให้ตายเถอะ ผมยังไม่ได้เตรียมใจไว้เลยนะ
"อ้าว นี่แจวอนโอป้ายังไม่มาอีกเหรอ"ทิฟฟานี่ถาม เมื่อเห็นเพียงแค่พวกเรา
"มาแล้ว ขอทาที พอดีเมื่อกี้บอสเรียกไปคุยรายละเอียด"และแจวอนฮยองก็เดินตามเข้ามาติดๆ "นั่งๆๆ จะได้อธิบายรอบเดียวแล้วเริ่มซ้อมกันเลย"
ผมนั่งลงตามที่ฮยองบอก ในขณะที่สายตาก็เหลือบมองไปทางซอฮยอนอย่างเป็นนิสัย วันนี้เธอใส่เสื้อสีขาวกางเกงยีนส์ขาสั้นสบายๆ ใบหน้าสวยแม้จะแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ผมคงจะนั่งมองเธออยู่อย่างนี้ต่อไปเรื่อยๆ ถ้าแจวอนฮยองไม่กระแอมเรียกให้ผมหันไปสนใจเสียก่อน
ผมเลยจำใจต้องหันมาตั้งใจฟัง แม้ว่าในใจจะสงสัย ..ซอฮยอนเป็นอะไรไป
ทำไมไม่มองผมบ้าง ทำไมทำเหมือนว่าโกรธผม แล้วทำไม
วันนั้นเธอถึงไม่อยู่รอ..
"เราจะมีการแสดงของพวกเธอ เป็นโชว์ร่วม เมนหลักคือ TTS ตอนนี้ที่จัดไว้ธีมไว้คร่าวๆก็คือ ใช้เพลง Crazy In Love ของบียอนเซ่ พวกเธอน่าจะรู้จักกันอยู่แล้ว"
"ค่ะ/ครับ"
"แต่เราจะรีมิกซ์ใหม่ ให้เป็นสไตล์ไนท์คลับ เซ็กซี่ๆเล็กน้อย เอ่อ ซอฮยอน ไหวนะ"
"ไหวค่ะ"
"พวกโอป้าแสนรักแสนหวงของเธอคงไม่มาโวยวายมั้ง"
ผมหัวเราะเบาๆตามคนอื่นที่หัวเราะเมื่อแจวอนฮยองพูดจบ ..ก็นั่นแหละนะ เราทุกคนรู้กันดีอยู่ว่าซอฮยอนเป็นคนเรียบร้อยมากขนาดไหน เธอไม่กล้าทำอะไรเซ็กซี่ๆหรอก ดังนั้นจึงเห็นลุคนั้นของเธอได้น้อยมาก
แต่ตอนนี้ใจผมกำลังเต้นรัวด้วยความตื่นเต้นเลย ..ถึงเราจะเคยได้ขึ้นเวทีเดียวกัน แต่ก็เป็นการแสดงรวมๆที่ไม่ได้อยู่ใกล้กันมากสักเท่าไหร่แล้วครั้งนี้ล่ะ มันจะเหมือนกันหรือเปล่านะ.. อยากจะใกล้เธอให้มากกว่านี้จัง
"เดี๋ยวชานยอลกับอี้ชิงไปที่ห้องดนตรีเลยนะ"
"อ้าว -o- ไม่ได้ให้ผมเต้นเหรอครับฮยอง"
"ปาร์คชานยอล ..ไปเถอะขอร้อง"
"ง่า.."
เป็นการเรียกเสียงหัวเราะได้อีกครั้งเมื่อชานยอลทำหน้าซึมๆออกไปจากห้อง ผมลอบมองไปที่ซอฮยอนอีกครั้ง และสบตากับเธอจังๆ แต่แล้วจู่ๆเธอก็เมินหน้าหนี
นี่โกรธอะไรผมจริงๆใช่ไหมเนี่ย
"คราวนี้เหลือ 6 คน ครบคู่พอดี"
คู่!!! คะ คู่ งั้นเหรอ นี่แสดงเป็นคู่จริงๆใช่ไหม
"อืม.. เซฮุน เทา นาย 2 คนสูงเท่าไหร่"
"ผมสูง 184 ครับ ส่วนเทาฮยองสูง 186"
"โอเค งั้นก็ตามนี้นะ เทากับทิฟฟานี่"
ตัดไปได้ 1 ..บอกมาสิฮยอง บอกมาว่าผมกับ..
"ลู่หานกับแทยอน และเซฮุนกับซอฮยอน"
ชวดอีกแล้วเหรอ ..ทำไมเป็นแบบนี้เนี่ย
"ทำไมต้องให้ลู่หานคู่กับฉันอ่ะโอป้า"แทยอนที่ยืนอยู่ข้างๆถาม มองหน้าผมเหมือนว่ารู้ความคิดของผม "ความจริงแล้วฉันกับเซฮุนเราซี้กันนะ ถ้าได้คู่กัน.."
"ไม่เอาแล้วแทนูนา ผมเบื่อนูนาแล้ว อยากคู่กับซอนูนาบ้าง เน๊อะ นูนา"
"อะ อืม ยังไงก็ได้จ้ะ"ซอฮยอนพยักหน้าให้เซฮุน และเหมือนเดิม เธอหลีกเลี่ยงที่จะสบตากับผม
"เหตุผลยังต้องให้บอกอีกเหรอแทยอน ดูความสูงเอาสิ เทากับฟานี่น่ะไม่เท่าไหร่หรอก อย่างน้อยก็สูสี แต่ถ้าเป็นเธอกับเซฮุน .."
"โกรธโอป้าแล้ว"แทยอนพูดอย่างงอนๆ แต่ก่อนที่เราจะได้เถียงอะไรกันมากกว่านี้ แจวอนฮยองก็ต้องออกไปคุยโทรศัพท์สายตรงจากบอส ไม่นานนักเขาก็เดินกลับเข้ามา
"เอาล่ะ มีคำสั่งมาใหม่แล้ว ให้เปลี่ยนคู่ ..เทากับฟานี่น่ะเหมือนเดิม ส่วนอีก 2 คู่ สลับกันซะ"
ฝะ ฝันเป็นจริงเลย
"คราวนี้เหตุผลของมันก็คือ..คู่ที่แฟนคลับเขาโคตรจะจิ้นเลย บอสอยากให้ทำแฟนเซอร์วิสหน่อยน่ะ พอใจหรือยังครับคุณคิมแทยอน"
"พอใจมากค่า"
"โห่ ไรอ่ะ ไหงกลายเป็นแบบนี้ไปได้"เซฮุนบ่นงึมงำ แต่ก็ไปยืนอยู่ข้างๆแทยอน เด็กนี่ชอบเป็นแบบนี้แหละ ชอบแหย่ให้แทยอนโมโห
ผมแอบยิ้มอย่างดีใจ และเป็นฝ่ายเดินไปหาซอฮยอน ยืนอยู่ใกล้ๆเธอ
"เดี๋ยวแต่ละคู่แยกซ้อมกันก่อน แล้วค่อยกลับมาซ้อมรวมกัน ตอนนี้ขอปล่อยท่าให้เทากับฟานี่ก่อนแล้วกัน 2 คู่จะไปไหนก็ไปก่อน แต่อย่าไปไกลนะ คู่นี้ซ้อมเสร็จเมื่อไหร่จะไปตาม"
"ค่ะ/ครับ"
ผมพยักหน้าแล้วเดินออกไปพร้อมกับอีก 3 คน แทยอนชวนเซฮุนออกไปซื้อชานมด้วยกัน และในห้องซ้อมของโชนยอชิแดก็เหลือเพียงแค่ผมและซอฮยอน
"เอ่อ.."
"..."
เงียบ เงียบ และเงียบ
ซอฮยอนไม่แม้แต่จะเงยหน้ามองผมเลย พออยู่ด้วยกัน 2 คน เธอเอาแต่อ่านหนังสือ ผมไม่ได้ติดต่อเธอเลยหลังจากวันนั้น โทรหาแต่เธอไม่รับสาย มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ล่ะเนี่ย
"ซอฮยอนอ่า.."
"..."
"ทำไมวันนั้นไม่อยู่รอ"
"..."ซอฮยอนปิดหนังสือ ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมามองผม สายตาของเธอดูเหมือนกำลังตัดพ้อและต่อว่าอะไรผมอยู่ทำเอาผมเงียบไม่กล้าพูดอะไรออกไป
"เอ่อ.."
"ถามตัวเองสิคะ โอป้าน่าจะรู้อยู่แก่ใจ"
-o- อะไรนะ ..รู้อยู่แก่ใจเหรอ..
ทำไมผมถึงไม่รู้ว่าตัวเองรู้เลยล่ะ T^T ซอจูฮยอน อธิบายก่อนนนนนนนนนนนนนน
ฉันเดินเข้าไปในห้องซ้อมของชายนี่ที่มีเมมเบอร์ของวงอย่างมินโฮเพื่อนรักและแอมเบอร์น้องสาวคนสนิทนั่งคุยกันอยู่อย่างออกรส ฉันจึงเดินไปใกล้แล้วทิ้งตัวนั่งลงข้างๆพวกเขา
"ทำหน้าเป็นหมีเชียว เป็นอะไรเหรอออนนี"
"ออนนีหงุดหงิด ..มากกกกกกกกกกกกกก"
"ง่า หงุดหงิดไรอ่ะ การแสดงมันโป๊ไป หรือว่ามันยากเกิน หรือว่า.."
"ไม่เกี่ยวกับการแสดงหรอกน่ามินโฮ"ฉันพูดเบาๆ "มันเกี่ยวกับคนที่ฉันต้องร่วมแสดงด้วยต่างหาก"
"ใคร?"
และทั้ง 2 คนก็ถามขึ้นมาพร้อมๆกัน ฉันส่ายหน้าเบาๆ ฟุบหน้าลงกับเก้าอี้ที่อยู่แถวนี้พอดี "ช่างเถอะ แค่เหนื่อยๆ ไม่มีอะไรหรอก ขอนอนสักงีบก็หายแล้วล่ะ"
เมื่อฉันพูดแบบนั้น ทั้ง 2 คนก็เลิกถามเซ้าซี้ต่อด้วยความเข้าใจ ฉันหลับตา และพยายามจะกดเปลือกตาให้แน่นมากที่สุด แต่มันก็ไม่ทำให้หยุดคิดได้เลย ถึงจะหลับตาแต่ฉันยังคงเห็นภาพวันนั้นอย่างชัดเจน
"ออนนี เดี๋ยวกลับไปกับเมเนเจอร์โอป้าก่อนเลยนะ ซอขอไปทำธุระก่อน"
"ธุระ? ไปทำอะไร กับใคร"
"เอ่อ กับเพื่อนค่ะ มันเป็นธุระเอ่อ ค่อนข้างจะส่วนตัว"
"เธอมีเพื่อนอยู่ที่นี่ด้วยเหรอ"
ฉันอึกอักอีกครั้งเมื่อฮโยยอนออนนีถามกลับมา แหงสิ นี่มันไม่ใช่เกาหลีนะ ..เอาเถอะ ขอโกหกออนนีสักครั้งคงไม่บาปหนาใช่ไหม T^T ขอโทษค่ะ
"มีค่ะออนนี เป็นเพื่อนที่มาเรียนอยู่ที่นี่ ยังไง ถ้าเสร็จธุระแล้วเดี๋ยวรีบตามไปที่สนามบินนะคะ"
"อ่า เร็วๆแล้วกันนะ อย่าให้ตกเครื่องล่ะ"
"ค่ะ"
ฉันกอดฮโยยอนออนนีเบาๆแล้ววิ่งออกมาหลังจากที่เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นเสื้อยืดกางเกงขาสั้นสบายๆแล้ว โดยไม่ลืมที่จะหยิบหมวกและแว่นตามาสวมไว้ด้วย
อืม.. ว่าแต่ลู่หานโอป้าอยู่ตรงไหนกันนะ
เขาแค่บอกให้รอ แต่ไม่ได้บอกว่าอยู่ตรงไหนนี่นา.. ฉันครุ่นคิดแล้วตัดสินใจวิ่งไปที่บริเวณทางออกด้านหลังที่ไม่ค่อยมีคนเท่าไหร่ ที่นี่ไม่มีคนอยู่เลย อ้อ ไม่สิ มีคนอยู่ตรงนั้น
ฉันหันหลังเตรียมจะเดินหนี แต่เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นหูฉันก็เปลี่ยนใจเดินกลับไปยืนอยู่ใกล้ๆ
นั่น! ลู่หานโอป้า กับ..
"โชรง.."
หัวสมองเบลอไปหมดเมื่อเห็นแบบนั้น ฉันนึกไปถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมาเมื่อไม่กี่ชั่วโมงนี้ ..จะว่าไปแล้ว ด้านหลังของฉันก็คือ ..โชรงไม่ใช่เหรอ
"เลิกงานรอก่อน"
...
"โอป้าไม่ได้บอกเราหรอกเหรอ.."
หลงตัวเองเกินไปแล้วซอฮยอน
ฟิคตอนนี้อิงเหตุการณ์จริงอีกเช่นเคย แต่อาจจะไม่จริงทั้งหมด มโนบ้างไรบ้าง
เหตุการณ์อาจไม่ได้เรียงตรงตามกับเรื่องจริงเพราะมันผ่านมานานแล้ว ลำดับเหตุการณ์ไม่ถูกละ
ฟิคเรื่องนี้เกิดจากการฟินส่วนบุคคล รวมไปถึงแต่งขึ้นเพื่อเป็นการปลอบใจน้องคนหนึ่งซึ่งกำลังชีช้ำจากเหตุการณ์
บางอย่าง และน้องคนนั้นก็คือคนที่ถึงกับทำโปสเตอร์มาให้กันเลยทีเดียว เลยแต่งสนองนี๊ดสักหน่อย เพื่อเป็นกำลังใจต่อไป
เชื่อพี่ๆ #มโนคือชนะ
ความคิดเห็น