คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : WE'RE ONE : : CHAPTERS 7
Chapters 7
"วันนี้ไปไหนหรือเปล่า"
"..ไม่หรอก คงกลับบ้าน"
"ไปหาอะไรอร่อยๆกินกันเถอะ"
ซอฮยอนมองลูฮานที่พูดชวนด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เธอพยักหน้าตอบเขาช้าๆ "ไปแค่ 2 คนเหรอ"
"เปล่า 3 ต่างหาก"
ทั้งลูฮานและซอฮยอนหันกลับไปมองด้านหลัง เซฮุนที่เดินหิ้วกระดานรองเขียนเข้ามาด้วยใบหน้าเนือยๆ "ฉันไปด้วย ..กูไปด้วยได้ใช่ปะวะไอ้ลู่"
"ไปดิ"
ทั้ง 3 คนเดินออกมาจากตึกเรียนเพื่อจะไปร้านอาหารตามที่ลูฮานบอก ซอฮยอนยังคงเงียบและซึมเหมือนเดิม ส่วนตัวต้นเหตุก็ไม่รู้ว่าไปเริงร่าอยู่ที่ไหน เมื่อเดินลงมาข้างล่างแล้ว เซฮุนที่เดินรั้งท้ายก็รีบเร่งฝีเท้ามาใกล้กับลูฮาน
"ไอ้ลู่"
"อะไร"
"งานเข้าแล้วว่ะ"
ลูฮานมองหน้าเซฮุนอย่างไม่เข้าใจ แต่เมื่อมองตรงไปข้างหน้าตามที่เซฮุนบุ้ยปาก ใบหน้าหวานก็เริ่มเสียลงเล็กน้อย
"เชี่ยละ จะหลบตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว"เซฮุนพูดแล้วกุมขมับตัวเอง
"หวัดดีจ้ะเซฮุน ลูฮาน"
หญิงสาวหน้าหวานอย่างยุนอาร้องทักทายทั้ง 2 หนุ่ม ซึ่งทั้งคู่ก็ได้แต่ยิ้มเจื่อนๆ ซอฮยอนที่ถูกบังโดยลูฮานและเซฮุนมองอย่างงงๆแล้วแทรกตัวทั้งคู่ออกมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อเห็นผู้หญิงตรงหน้าเธอก็ยิ้มบางๆเป็นการทักทาย
"เอ๊ะ"ยุนอามองใบหน้าของซอฮยอนอย่างแปลกใจ ก่อนจะยิ้มทักตอบ "สวัสดีจ้ะ"
"สวัสดีค่ะ"
"ฉันว่าฉันเคยเห็นคุณที่ไหนนะคะ"
ซอฮยอนขมวดคิ้วอย่างสงสัย เพราะเท่าที่จำได้เธอไม่เคยเห็นผู้หญิงคนนี้เลยสักครั้ง
"อ๋อ นึกออกแล้ว ฉันเคยเห็นรูปที่คุณถ่ายกับ 3 คนนี้ พวกคุณเป็นเพื่อนกันเหรอคะ"
"เอ่อ ใช่ครับ พวกเราเป็นเพื่อนกัน"ลูฮานรีบตอบแล้วจับมือซอฮยอนเอาไว้ "ขอตัวก่อนนะครับคุณยุนอา คือระ.."
"อย่าเพิ่งสิคะ"ยุนอาพูด "ฉันอยากทำความรู้จักกับเธอก่อน"
"ไม่มีปัญหาค่ะ"ซอฮยอนพูดแล้วก้มหัว "ฉันซอจูฮยอนค่ะ เรียกซอฮยอนเฉยๆก็ได้"
"ฉันอิม ยุนอาค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ"
"ค่ะ"
"เอาล่ะ รู้จักกันแล้วงั้นก็แยกย้ายเถอะ ไอ้ลู่ มึงหิวมากไม่ใช่เหรอวะ"
"เออ กูหิวมาก ขอตัวก่อนนะครับยุนอา"
พูดจบ 2 หนุ่มก็พากันดันซอฮยอนให้ออกไปจากตรงนี้ หากแต่คำถามที่หลุดออกมาจากปากของยุนอาทำให้ซอฮยอนต้องขืนตัวเอาไว้
"เห็นไคไหมคะ"
ซอฮยอนหันกลับไปมองยุนอาอย่างสงสัย "คุณยุนอามาหาไคเหรอคะ"
"ใช่ค่ะ พอดีฉันโทรหาเขาแล้วเขาไม่รับ"
"..คุณ เป็นเพื่อนกับเขาเหรอคะ"
เธอกลั้นใจถามคำถามนั้นออกไป แต่แล้วคำตอบที่ได้รับกลับมาก็ทำเอาร่างบางเกือบจะล้มทั้งยืน
"เปล่าค่ะ ฉันเป็นแฟนของเขา"ยุนอาตอบยิ้มแย้ม "โอ๊ะ เขาโทรมาพอดีเลย งั้นขอตัวก่อนนะคะ"
เซฮุนกับลูฮานมองหน้ากันก่อนจะพากันมองไปที่ซอฮยอนที่ยืนนิ่งราวกับถูกแช่แข็ง แต่แล้วไหล่ของเธอก็สั่นเทาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลลงมา
"แฟน ..แฟนไคงั้นเหรอ ฮึก"
"ซอ"ลูฮานเอื้อมมือไปแตะที่ไหล่ของซอฮยอนเบาๆ "คือ.."
"ผู้หญิงคนนั้น ..แฟนไคงั้นเหรอ"
"..."
"แล้วฉันล่ะ"
เธอพูดคำเดิมซ้ำไปซ้ำมา ร้องไห้ออกมาอย่างน่าสงสาร ก่อนจะวิ่งออกไปจากตรงนี้โดยมีลูฮานวิ่งตามไปด้วย "ซอ!! เธอจะไปไหน"
"ฮึก ..ฉันขอโทษนะ คงไปกับพวกนายไม่ได้แล้ว"
"ซอ ..งั้นเดี๋ยวฉันไปสะ.."
"ไม่ต้องหรอลู่"เธอพูด ยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาแบบลวกๆ "ฉันอยากอยู่คนเดียว"
"แต่.."
"ได้โปรด"
ลูฮานกับเซฮุนนั่งอยู่กันคนละมุมโซฟา เพื่อรอให้ไคกลับมา และเวลาแห่งการรอคอยก็สิ้นสุดลงตอนสามทุ่มเพื่อชายหนุ่มผิวแทนเดินผิวปากอารมณ์ดีเข้ามา
"พวกมึงเป็นไรกันเนี่ย เป็นพระเอกเอ็มวีกันอยู่เหรอ เพลงอะไรวะ ฮ่าๆๆๆ"
"มึงไปไหนมา"ลูฮานไม่ขำกุบมุขตลกของไค เขาถามกลับด้วยเสียงนิ่งๆ
"กู ออกไปหาแฟนกูมาไง"
"แฟนมึง? คงไม่ใช่ซอฮยอนสินะ"
"..."
"เพราะซอฮยอนร้องไห้เสียใจแทบจะตายอยู่แล้ว มึงคงไม่ได้ไปหาเธอใช่ไหม"
"มึงเป็นอะไรของมึงอีกเนี่ยไอ้ลู่"ไคมองลูฮานที่ลุกขึ้นมาคว้าคอเสื้อของเขา "แล้วอะไร ซอร้องไห้ ร้องทำไม"
"ยัยซอรู้แล้ว"เซฮุนพูดแล้วเดินมาดึงลูฮานออก "เรื่องของมึงกับยุนอา"
"ว่าไงนะ!!!!!"
"วันนี้ยุนอาไปหามึงที่มหาลัยใช่ไหม ก่อนที่เธอจะไปเจอมึง เธอเจอกับพวกกู กับยัยซอก่อน"
"..เชี่ยแล้วไง"ไคพูดแล้วกุมขมับ "แล้วซอเป็นยังไงบ้าง"
"จะเป็นยังไงล่ะ กูบอกแล้วไงว่าร้องไห้จะตายอยู่แล้ว มึงทำเหี้ยอะไรอยู่วะไอ้ไค มึงทำบ้าอะไรอยู่"ลูฮานตะโกนเสียงดัง "กูว่าถึงเวลาแล้ว มึงเลือกเถอะ เลือกมาสักคน"
"..มึงก็รู้ว่ากูเลือกไม่ได้"
"แต่มึงต้องเลือก!!!"
"..."
"แล้วกูบอกไว้ก่อนเลยนะ ถ้ามึงเลือกซอ ได้โปรดเถอะ เลิกทำตัวเหี้ยแบบนี้ซะที ซอฮยอนเป็นคน มีความรู้สึก"
ทั้ง 3 คนมองหน้ากันนิ่งๆ เสียงประตูเปิดออกเรียกความสนใจของพวกเขา และที่ยิ่งไปกว่านั้นก็คือคนที่เข้ามา คือ..
"ซอ"
ไคร้องเรียกแล้วเดินปรี่ไปหาซอฮยอน "คือ.."
"หวัดดีเซฮุน หวัดดีลูฮาน ..หวัดดีนะ ..ไค"ซอฮยอนทักทายทั้ง 3 คนด้วยรอยยิ้ม
ลูฮานหันหน้าไปอีกทาง รู้ดีว่าแม้เธอจะยิ้ม แต่ข้างในของเธอกำลังร้องไห้ ดวงตาของเธอมันบอกแบบนั้น
"มาทำอะไร มืดแล้วนะ"ไคถามแล้วจับแก้มเนียนของหญิงสาวเบาๆ มองเธออย่างรู้สึกผิด
"ฉันมีเรื่องจะคุยกับไคน่ะ"
"งั้นมึงกับกูออกไปก่อนเถอะ"
"ไม่ต้องหรอกฮุน มันไม่ใช่ความลับ ..ทุกคนรู้ได้"ซอฮยอนห้ามเอาไว้ก่อนที่เซฮุนจะลากลูฮานออกไป "ไค"
"ครับ?"
"..ฉันรู้เรื่องทุกอย่างหมดแล้วนะ"
"คือ ฉันอธิบายได้นะซอ ฉัน.."
"ไม่ต้องอธิบายหรอก ไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรทั้งนั้น"เธอพูดกับเขา "ฉันเข้าใจ"
รอยยิ้มกว้างของไคไม่สามารถซ่อนเอาไว้ได้เมื่อได้ยินเช่นนั้น เขาหันมามองลูฮานกับเซฮุน "กูบอกพวกมึงแล้วใช่ไหม ว่าซอเป็นแฟนที่ดี กูบอกพวกมึงแล้วว่าซอต้องเข้าใจกู"
"..."
ซอฮยอนมองหน้าไค ก่อนที่จะร้องไห้ออกมาอีกครั้ง "เข้าใจจริงๆ"
"..ซอ ร้องไห้ทำไม"
"เข้าใจแล้ว ว่าฉันไม่ควรจะดันทุรังอีกต่อไป"
"ซอ.."
"เลิกกันเถอะนะ"
คำพูดแผ่วเบาของเธอทำให้ไคมองอย่างตื่นตะลึง มือของเขาถูกซอฮยอนดึงไปจับ ก่อนที่เธอจะรูดแหวนเงินที่เป็นแหวนคู่ของเขาและเธอออกจากนิ้วนางของเธอแล้ววางมันลงที่มือของเขา
"..เอาแหวนวงนี้ไปให้คุณยุนอาเถอะ"
"ซอ นะ นี่โกรธมากขนาดนั้นเลยเหรอ"
"..."
"มะ มันไม่ตลกเลยนะ"
"ฉันก็ไม่ได้ตลกเลยสักนิดไค ฉันไม่เคยหัวเราะเลยหลังจากที่รู้เรื่องอะไรพวกนี้ มันไม่ขำเลยสักนิด และฉัน ทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว"
"ซอ นะ นี่เธอบ้าไปแล้วเหรอ เธอลืมไปแล้วเหรอว่าเธอกับฉันเรารักกันมาตั้ง 4 ปี และที่ผ่านมาเธอก็เข้าใจฉันมาตลอดไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมเธอถึง.."
"มันไม่ใช่ความเข้าใจ นายเข้าใจผิด ฮึก"ซอฮยอนยกมือขึ้นปาดน้ำตาออก "มันคือความอดทนต่างหาก และวันนี้ ..มันไม่เหลืออีกแล้ว"
"ซอฮยอน เธอจะมาทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ เธอก็รู้ว่าฉันรักเธอ"
"..."
"ฉันรู้ว่าฉันผิด รู้ว่าชั่ว แต่เธอจะให้ทำยังไงวะ ถึงฉันจะรักยุนอา แต่ความรักที่ฉันทีให้เธอมันไม่ได้ลดน้อยลงไปเลยสักนิดนะ"
ซอฮยอนยืนสะอื้นฮัก แทบจะทรงตัวไม่ไหว โดยมีสายตาของลูฮานที่มองอย่างเป็นห่วง
"นี่ไง ..ต่อไปนี้นายไม่ต้องรักฉันแล้ว"
"..."
"เอาความรักของนายไปให้คุณยุนอาเถอะนะ"
"เธอ.."
"แล้วฉันขอเถอะ ..อย่าทำกับคุณยุนอา แบบที่ทำกับฉัน"ซอฮยอนพูดเสียงขาดเป็นห้วงๆเนื่องจากเธอเริ่มร้องไห้หนักมากขึ้น "มะ ไม่มีผู้หญิงคนไหน อดทนได้หรอก ที่ต้องเห็นแฟนของตะ ตัวเอง มีคนอื่น"
"ซอฮยอน เธอบ้าไปแล้วแน่ๆ ฉันให้เธอกลับไปคิดใหม่ เรารักกันไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมเธอถึงทำแบบนี้"
"แล้วทำไมนายถึงทำแบบนี้ล่ะ ทั้งๆที่เรารักกัน"
"ไอ้ไค ใจเย็นก่อน"
ลูอานเดินมาดึงไคที่กำลังบีบไหล่ของซอฮยอนแน่น
"มึงไม่ต้องมายุ่งไอ้ลู่"ไคตวาดเสียงดังแล้วหันมาบีบไหล่ซอฮยอน "ใคร? ไอ้เลวตัวไหนที่มันทำให้เธอทำแบบนี้ บอกฉันมา"
เพี๊ยะ
ใบหน้าของไคหันไปตามแรงเหวี่ยงของฝ่ามือเล็กๆ เขาหันกลับมามองซอฮยอนแล้วดึงมือเธอไปตบหน้าตัวเองอีกหลายครั้ง
"เอาเลย ตบให้พอใจ ตบฉันเลย แล้วก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม ..ฉันขาดเธอไปไม่ได้ซอฮยอน"
ซอฮยอนดึงมือของตัวเองกลับ เม้มปากแน่น "ฉัน ..ต่อไปนี้ อย่ามายุ่งกับฉันอีกเลย"
"..."
"เลิกกัน ก็คือเลิก ..ได้โปรด ..อย่าทำร้ายฉันอีกเลยนะไค"
บอกที ว่านี่คือแชปที่หลายๆคนรอคอย
ในที่สุด ก็ถึงวันนี้ซะที เข้มข้นแบบสุดๆเลยล่ะจะบอกให้
สำหรับแฟนๆ 'เน่ฮุน' เตรียมตัว ตอนนี้นาง เอ้ย เขากำลังจะมีบทบาทมากขึ้นแล้ว
ส่วนไค หึๆ เดี๋ยวก็รู้ว่าแกจะเป็นยังไง กับเรื่องเลวๆที่แกทำไว้ ชิ #งอน
ยังไม่ได้ตรวจดูคำผิด คงมีเยอะอีกแหละ แต่ยังไงก็
"ขอให้สนุกกับการอ่านฟิคค่ะ"
ความคิดเห็น