คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Love's Twin : : Chapters 7
JoopaJoop©
Chapters 7
เวลาผ่านไป สัปดาห์ที่ลูฮานและซอฮยอนมาใช้ชีวิตที่เกาหลี ทั้ง 5 คน เซฮุน ยุนอา ลูฮาน ซอฮยอน และแทยอนเริ่มสนิทกันมากขึ้น ซอฮยอนมักจะมาเรียนพร้อมกับเซฮุนและยุนอาเสมอ ตกกลางคืนทั้ง 3 คนก็จะออกมานั่งคุยกันที่ระเบียง ลูฮานกับยุนอาแม้จะทะเลาะกันตลอดเวลา แต่ทั้งคู่ก็ยังคงเป็นเพื่อนกัน
“เฮ้อ ตกลงจะไม่มีใครไปอยู่ชมรมร้องเพลงกับฉันจริงๆเหรอ”แทยอนพูดขณะที่ทั้ง 5 คนนั่งอยู่ที่หน้าสนามบอลของมหาวิทยาลัย
“ก็ลู่ไงแท”ซอฮยอนพูดก่อนจะชี้ไปที่ลูฮานที่ยกมือ
“อ้อใช่!”แทยอนพูดก่อนจะมองหน้ายุนอากับเซฮุน “พวกแก 2 คนอ่ะทิ้งฉัน แถมยังแย่งซอไปจากอาลู่อีกต่างหาก”
“แย่งอะไรล่ะ พูดเพ้อเจ้อ”เซฮุนพูดก่อนจะหันไปมองยุนอา “ยัยนี่ต่างหากที่ลากฉันกับซอไปเข้าชมรมการแสดงน่ะ”
“ก็แหม ตอนนี้ฉันติดใจซาลาเปาน้อยของฉันแล้วนี่”ยุนอาพูดก่อนจะหยิกแก้มซอฮยอน “ยิ่งรู้จักยิ่งรักเธอเลยนะเนี่ย ><”
“อย่ามาจับแฟนฉันนะเว้ยยัยถึก”ลูฮานปัดมือซอฮยอนออกก่อนจะดึงซอฮยอนหลบ
“หน็อยไอ้ตุ๊ด เดี๋ยวปั๊ด”
“พอเลยๆ ทะเลาะกันอีกแล้ว”ซอฮยอนยกมือก่อนจะห้ามศึกทั้งคู่ “คุยดีๆกันได้แป็บเดียวจริงเลยนะ ลู่ ไปซื้อน้ำกันเถอะ”
“อืม”ลูฮานพยักหน้าก่อนจะเดินออกไปพร้อมซอฮยอน
“ชิ”ยุนอาเบ้ปากก่อนจะหันไปมองเซฮุน “ถ้าแกไม่อยากเข้าชมรมนี้ไม่ต้องเข้าก็ได้นะ ฉันไม่ว่าอะไรแกหรอก”
เซฮุนยิ้มมุมปากก่อนจะก้มลงไปกระซิบที่ข้างหูยุนอา “ฉันก็อยากอยู่ทุกที่แหละที่มีแกน่ะ”
“-////-“
“เซฮุนนนนนนนนนนนนนนนนนนน”
แทยอนชะเง้อคอมองหาต้นเสียงก่อนจะส่ายหน้า “แม่ยกแกมาแล้วไอ้ฮุน”
ยุนอาหันไปมองตามก่อนจะหัวเราะ “จะว่าไปยัยนี่หายไปนานเหมือนกันนะเนี่ย”
“เฮ้อ หายไปเลยก็ดีเหมือนกันนะ”เซฮุนพึมพำเบาๆก่อนจะถูกแรงเกาะจากด้านหลังจนตัวไปชิดกับโต๊ะ “เอ่อ”
“คิดถึงฮุนจังเลย”
“เกาะอย่างกับปลิงแบบนั้นก็น่าเชื่อน่ะนะว่าคิดถึงม๊ากกกกกกกกกกก”แทยอนพูดก่อนจะมองไปที่บุคคลมาใหม่อย่างหมั่นไส้
“คิมแทยอน เธอว่าฉันเป็นปลิงเหรอ”
“ฉันว่าเธอเหรอ ไม่นี่ ไม่ได้เอ่ยชื่อเลยนะจียอน”
“ไอ้แท อย่าน่า”ยุนอาเอามือปิดปากแทยอนก่อนจะส่ายหน้าเป็นเชิงห้าม “เพื่อนเราอุตส่าห์มีคนคิดถึงขนาดนั้นนะแก”
ปาร์ค จียอน คุณหนูจอมเอาแต่ใจสุดๆ เธอคนนี้แอบชอบเซฮุนมาตั้งแต่ม.ปลายและตามติดเรื่อยมาจนเข้ามหาวิทยาลัย
“เอ่อ ปล่อยหน่อยได้ไหมจียอน ผมหายใจไม่ออกน่ะ”เซฮุนพูดก่อนจะพยายามงัดมือของจียอนที่โอบรอบคอตัวเองอยู่ “ไอ้ยุน ช่วยฉันหน่อยดิวะ”
“ฮ่ะๆๆ”ยุนอาหัวเราะน้อยๆก่อนจะเอื้อมมือไปแตะแขนจียอนเพื่อจะดึงออก แต่จียอนกลับสะบัดออกแล้วจิกตาใส่ยุนอา
“อย่ามาแตะตัวฉันนะยะ”
“โอ๊ย ไม่ได้อยากแตะเท่าไหร่เล้ย”ยุนอาพูดก่อนจะยืนขึ้นแล้วเท้าเอว “ดูหน้าเพื่อนฉันออกแนวรังเกียจเธอแล้วนะจียอน”
“นี่อิมยุนอา”จียอนปล่อยแขนออกจากเซฮุนแล้วมองหน้ายุนอาอย่างหาเรื่อง แต่ดูเหมือนจะหาเรื่องผิดคนซะแล้วสิเมื่อยุนอาเงื้อมือขึ้น
“ทำไม จะตบฉันเหรอ ทันฉันไหมล่ะ ถ้าฉันตบเธอก่อนน่ะ”
“ดีมากไอ้ยุน”แทยอนที่นั่งอยู่ข้างๆปรบมือเบาๆก่อนจะมองหน้าจียอน “วันนี้ลูกคู่ไม่มา ระวังสู้ไม่ได้นะจ๊ะจียอน”
“พวกเธอ ..หึ่ย”
ยุนอามองจียอนที่สะบัดหน้าหนีไปก่อนจะมองหน้าเซฮุน “ไงล่ะพ่อรูปหล่อ ยัยนั่นติดแกหนึบไม่ยอมปล่อยเลยนะ”
“คิดว่าชอบเหรอ”เซฮุนบ่นก่อนจะถอนหายใจ “แบบนี้ก็ไม่ไหวหรอกนะ”
“จ้าๆ พ่อหล่อเลือกได้”ยุนอาพูด
“แต่เลือกอิมยุนอาแค่คนเดียว”
“ไอ้แท/แกพูดอะไรของแก”
แทยอนหัวเราะที่ได้แซวให้เพื่อนรักทั้ง 2 คนได้อาย ใครๆก็ดูออกกันทั้งนั้นว่าคิดเหมือนกัน เมื่อไหร่จะสารภาพรักกันให้มันจบๆไปซะก็ไม่รู้ ยัยจียอนจะได้ไม่ต้องมายุ่งวุ่นวายอีก เฮ้อ..
“วันนี้คุณหนูเจสสิก้าเขาคงไม่ได้กลับมาหรอกมั้งเนี่ย เห็นเฮียบอกว่าพาไปเที่ยวที่ทะเล แต่ไม่ได้บอกว่าไปที่ไหนน่ะ”
“เหรอ ออนนีนี่ก็นะ ไม่บอกเลย ปล่อยให้ฉันเป็นห่วงอยู่ได้”ซอฮยอนพูดกับยุนอา
ตอนนี้เป็นเวลาที่ทั้ง 3 คนออกมาคุยกันที่ระเบียง เพราะมืดมากแล้วแต่เจสสิก้ายังไม่กลับมาซอฮยอนก็เลยเป็นห่วง แต่ได้ยินยุนอาบอกว่าอยู่กับพี่ชายเธอก็ค่อยโล่งใจหน่อย
“ไม่ต้องห่วงหรอกน่า ถ้าถึงมือเฮียไม่มีใครทำอะไรได้หรอก”เซฮุนพูดก่อนจะหันไปมองยุนอา “ไอ้ยุน แกเข้าไปนอนได้แล้ว มันดึกแล้วนะเนี่ย พรุ่งนี้ต้องไปเช้ามากเลยนะเว้ย”
“เออๆ ฉันก็ง่วงอยู่เหมือนกัน”ยุนอาพูดก่อนจะอ้าปากหาว “ห้าวววว –o-“
“นี่แหละกุลสตรีของแท้ซอ”เซฮุนพูดก่อนจะหัวเราะไปพร้อมกับซอฮยอน
“ฮ่าๆๆๆ ก็เป็นตัวของตัวเองดี”
“ซฮฮยอนน่ารักเสมอ พูดถูกเลย”ยุนอาพูดก่อนจะหันไปมองเซฮุน “ก็ฉันเป็นตัวของตัวเองเว้ย”
“เออ เป็นตัวของตัวเอง เข้าไปนอนได้แล้วไป”
“เออ ไปละนะซอ ฝันดี เจอกันพรุ่งนี้”
“จ้ะ”ซอฮยอนพยักหน้ารับก่อนจะมองยุนอาที่เดินเข้าไป เมื่อเห็นว่ายุนอาเข้าไปแล้วเธอก็เรียกเซฮุนที่อยู่ที่เดิม “เซฮุน”
“หืม?”
“บอกกับยุนอาไปรึยังว่ารู้สึกยังไง”
“เฮ้ย”เซฮุนอุทานอย่างตกใจก่อนจะหันมามองซอฮยอน “พูดอะไรน่ะ”
“นี่ ไม่ต้องอายหรอก ฉันดูออกนะว่าพวกเธอรู้สึกยังไงกัน”ซฮฮยอนพูดก่อนจะยิ้ม “ยุนอาก็คิดเหมือนกับที่นายคิด เพียงแต่เธอเป็นผู้หญิงก็เลยไม่ได้พูดอะไรออกไป”
“...”
“แต่นายเป็นผู้ชายนี่นาเซฮุน สารภาพกับยุนอาไปเถอะนะ เชื่อฉัน ฉันเอาใจช่วย”
“...”
“ฉันไปนอนดีกว่า ฝันดี แล้วอย่าลืมเก็บไปคิดล่ะ”
เซฮุนมองซฮฮยอนที่เดินเข้าไปในห้องก่อนจะมองไปที่ห้องของยุนอา “..หรือว่ามันจะถึงเวลาที่ฉันจะเลิกอายวะไอ้ยุน”
...
..ควรจะ ..บอกได้แล้วสินะ
50%
“เฮ้ย วันนี้ฉันต้องขอตัวกลับก่อนนะเว้ย พอดีว่ามีธุระน่ะ”
“แกจะไปไหนไอ้แท”ยุนอาถามแทยอน
ตอนนี้เป็นเวลาเลิกเรียน โดยปกติทุกคนจะอยู่รอเซฮุนซ้อมฟุตบอล แต่แล้วแทยอนก็ขอตัวกลับก่อน
“ฉันมีธุระจริงๆ เอาไว้จะเล่าให้แกฟังวันหลังนะ”
“อ่า กลับบ้านดีๆแล้วกัน”เซฮุนพูดก่อนจะเก็บของของยุนอาใส่กระเป๋า “แล้วนี่ลู่กับซอไปไหน”
“ชิ อย่าไปพูดถึงหมอนั่น”ยุนอาพูดก่อนจะนั่งกอดอก “ฉันเพิ่งทะเลาะกับไอ้ตุ๊ดนั่น ซอก็เลยลากออกไป”
“เฮ้อ แกจะทะเลาะอะไรกันนักหนาวะ”เซฮูนพูดแล้วโยกหัวยุนอา “ทะเลาะกันอย่างกับเกลียดกันมาแต่ชาติปางก่อนงั้นอ่ะ”
“ไอ้ฮุน แกจะโกรธไหมวะถ้าฉันพูด”
“พูดอะไรวะ”
“ฉันล่ะโคตรจะเกลียดพี่ชายแกเล้ย มันน่าหมั่นไส้เป็นบ้า อ๊ากกกกกกกกก”ยุนอาเอามือทึ้งหัวตัวเองก่อนจะกรีดร้อง เซฮุนหัวเราะก่อนจะดึงมือยุนอามาแล้วจับไว้
“แล้วแกล่ะ จะโกรธฉันรึเปล่าไอ้ยุน ถ้าฉันพูด”
“พะ พูดอะไร”
“....”
“...”
ภายในห้องเรียนที่เคยมีเสียงพูดคุยดูเงียบลงไปทันที ทั้ง 2 คนสบตากันนิ่งๆก่อนที่เซฮุนจะเป็นคนแรกที่พูดเพื่อทำลายความเงียบ “ฉัน ..ฉันชอบแก”
“!!!”
“ฉันชอบแก ไม่ใช่แบบเพื่อน แต่ฉันชอบกะ”
“ฉันกลับก่อนนะ”
ยังไม่ทันที่เซฮุนจะพูดจบ ยุนอาก็ลุกขึ้นคว้ากระเป๋าแล้ววิ่งออกไปจากห้องทันที เซฮุนมองตามยุนอาที่วิ่งออกไปก่อนจะถอนหายใจแล้วมองออกไปข้างนอก
หรือว่าเขา ..ได้ทำในสิ่งที่ไม่ควรเข้าแล้วนะ
“เซฮุน อ้าว ไปไหนกันหมดล่ะ”ลูฮานที่เดินกลับเข้ามาที่ห้องเรียนเพื่อจะมาเอากระเป๋ามองไปรอบๆอย่างแปลกใจที่ไม่เห็นใครนั่งอยู่ในห้องแล้วนอกจากคนที่หน้าเหมือนเขาที่นั่งอยู่คนเดียวเงียบๆ
“...”
เซฮุนไม่ตอบลูฮานแต่ยังคงนั่งเหม่อมองออกไปข้างนอก ลูฮานขมวดคิ้วอย่างแปลกใจก่อนจะเดินไปใกล้น้องชายแล้วสะกิดเบาๆ “ฮุน”
“ฮะ ฮะ?”
“แกเป็นอะไร ฉันถามว่าไปไหนกันหมดแล้ว ทำไมอยู่คนเดียวล่ะ”
“เอ่อ กลับไปกันหมดแล้วน่ะ”เซฮุนตอบก่อนจะหยิบกระเป๋าขึ้นมาสะพาย
“ฉันกับซอจะไปกินข้าวกันไปด้วยกันไหม”ลูฮานถามก่อนจะมองหน้าน้องชายที่ดูแปลกไป
“ไม่ล่ะ ไปกันเถอะ ฉันจะไปซ้อมแล้ว”เซฮุนพูดก่อนจะเดินออกไป
ลูฮานยืนเกาหัวตัวเองก่อนจะมองตามเซฮุนไปอย่างเป็นห่วง ..มันต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นแน่ๆ
70%
“เอ๋ แล้วนี่ยุนไปไหนล่ะฮุน ไม่เห็นออกมาเลย หลายวันแล้วนะ ฉันไม่ค่อยเจอยุนเลย”ซอฮยอนถามเซฮุนก่อนจะมองไปที่ห้องของเซฮุนที่ปิดมืดเงียบไม่มีวี่แววของเจ้าของห้องอย่างที่ควรเป็น
“...”
“ฮุน”เธอส่งเสียงเรียกเซฮุนอีกครั้งแต่ก็ไร้การตอบรับ ซอฮยอนมองอย่างแปลกใจก่อนจะเร่งเสียงให้ดังขึ้นอีก “เซฮุน”
“...”
“โอเซฮุน!!!!!!”
“มีอะไรเหรอ”เซฮุนเหมือนหลุดออกจากภวังค์ก่อนจะมองซอฮยอนอย่างตกใจ “เสียงดังทำไม”
“เฮ้อ ก็ไม่ได้อยากเสียงดังหรอกนะ แต่ฉันเรียกฮุนมาตั้งนานแล้ว ไม่ยอมตอบฉันเลย”
“เอ่อ โทษที”เซฮุนพูดก่อนจะยิ้มบางๆ “แล้วมีอะไรเหรอ”
“ฉันถามว่ายุนไปไหน ทำไมไม่ออกมาเลยล่ะ ไปเรียนก็ไม่ได้ไปพร้อมกัน กลับก็ไม่ได้กลับพร้อมกัน”
“อ๋อ ..ไม่รู้สิ ไปนอนบ้านแทยอนมั้ง”
ซอฮยอนมองเซฮุนก่อนจะรู้สึกแปลกๆ “เอ่อ เป็นอะไรรึเปล่า ทะเลาะกันเหรอ”
“เปล่าหรอก”เซฮุนพูดก่อนจะหัวเราะเบาๆ “ฉันทำตามที่เธอบอกแล้วนะซอ”
“ทำ? ทำอะไรเหรอ”
“ฉันบอกไอ้ยุนไปแล้ว ว่าฉันรู้สึกยังไง”
“จริงเหรอ ดีจัง”ซอฮยอนพูดอย่างตื่นเต้นก่อนจะเงียบลงเมื่อเห็นท่าทางของเซฮุน “ทำไมดูไม่ดีใจเลยล่ะ”
เซฮุนมองหน้าซอฮยอนก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ “ไม่รู้สินะว่าควรจะดีใจรึเปล่า พอบอกออกไป ไอ้ยุนก็หนีไป แล้วก็หลบหน้าหลบตามาตลอด 3 วันมาเนี่ย”
“...”
“ฉันรู้สึกว่าฉันได้ทำลายมิตรภาพไปแล้วล่ะ ไอ้ยุนคงไม่ได้คิดแบบนั้นเหมือนกัน”
“...”
“ฉันไปนอนก่อนนะซอ ฝันดี”
ซอฮยอนพยักหน้าก่อนจะกัดริมฝีปากตัวเอง “นี่ฉันทำอะไรลงไปเนี่ย ไม่น่าไปยุเซฮุนเลย ..แต่ทำไม ..ยุนอาต้องหนีด้วยล่ะ”
...
“โอ๊ยยัยจุ้นซอฮยอน ไปยุเขาทำไม ดูสิ ยุนกับฮุนทะเลาะกันแล้ว อ๊ากกกก จุ้นจ้านๆๆๆๆ”
...
คงต้องทำอะไรสักอย่างแล้วล่ะ
100%
ความคิดเห็น